Morgunblaðið - 15.05.1986, Blaðsíða 62

62
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR15. MAI1986
1986 Universal Press Syndicate
,Hc*nn er toúínn ou5 vera. svorux. 'i Frjó-
dOUjCL - ebo~ ó\hour\ Kann. sló o.
þumatfingunrm meí hörmri."
Með
morgunkaffínu
Ég tók tvær orður. Þær
klæða mig sem eyrna-
lokkar!
HÖGNI HREKKVÍSI
Valda blikkandi
gnl ljós slysum?
I Morgunblaðinu hinn 11. maí
sl. birtist frétt undir fyrirsögninni:
Umferðarljós allan sólarhringinn:
Grunur um að gul blikkandi ljós
hafí valdið slysum.
I þessari frétt kemur fram, að
vísbending sé um, að hin gulu blikk-
andi ljós, sem stundum eru höfð í
gangi, t.d. um helgar, geti valdið
umferðarslysum.
Umferðamefnd hefur þess vegna
samþykkt, að fyrst um sinn verði
hætt að láta umferðarljós í borginni
blikka gulu ljósi að kvöld- og nætur-
lagi. I stað þess verði þau látin
ganga eins allan sólarhringinn.
Haft er eftir yfirverkfræðingi
hjá umferðardeild borgarinnar, að
það fyrirkomulag hafi verið tekið
upp til reynslu að hafa hin gulu
blikkandi ljós að næturlagi og hefði
gefist vel í fyrstu.
Þetta minnir mann á, að í flestum
löndum hins tæknivædda heims
hefur þetta verið tíðkað áram
saman og þykir enn sjálfsagt, þótt
einhveijir ökufantar sem valda
umferðarslysi staðhæfi, að þeir hafi
ekki séð þessi blikkandi ljós eða
engrar varúðar gætt. Þeir sem aka
á rauðu ljósi eins og margir gera
hér hafa sömu sögu að segja. Þeir
sáu bara ekki rauða ljósið!
Þeim er þetta ritar þykir engin
ástæða vera til þess að koma til
móts við fáeina sérvitringa, sem
finna gulu ljósunum að næturlagi
allt til foráttu, einkanlega ef þeir
lenda í umferðaróhappi og era vald-
ir að slysum.
Fyrirspurn um
skoðunargjald
Ágæti Velvakandi.
Eins og öðram bifreiðaeigendum
'var mér sendur seðill frá embætti
tollstjóra um að greiða bifreiðagjöld
í upphafí ársins. Greiddi ég möglun-
ariaust reikningsupphæðina á til-
skildum tíma, krónur eitt þúsund.
Þegar betur var að gáð, sá ég,
að þessar eitt þúsund krónur skipt-
ast þannig á reikningnum, að kr
800 er skoðunargjald og kr. 200
er vátrygging ökumanns sam-
kvæmt 36. grein laga nr. 67 frá
1971.
Nú vill svo til að ég þarf ekki
að fara með bfl minn til skoðunar
í Bifreiðaeftirlitið á þessu ári, því
hann er árgerð 1984. Þess vegna
vaknar sú spuming, hvers vegna
mér er gert að greiða skoðunar-
gjaldið. Það er í hæsta máta ein-
kennilegt að borga fyrir opinbera
þjónustu, sem ekki er innt af hendi.
Mig langar því til þess að spyija
hlutaðeigandi, hvort ég eigi ekki
kröfu á að fá kr. 800 endurgreiddar.
Við eram raunar dálítið héraleg-
ir, íslendingar, á margan hátt. Við
eram alltaf að reyna að fínna upp
nýjar og nýjar aðstæður, sem eiga
að hæfa okkur einum. Eins og t.d.
þetta með umferðarljósin. Við tók-
um þau upp eftir erlendri fyrirmynd
og eins breytinguna með gulu ljósin
blikkandi, sem era enn í gangi í
flestum löndum, einmitt vegna þess,
að þau þykja mun hentugri að
kvöldlagi, þegar umferðin er meira
en helmingi minni en að degi til.
Það eru líka einmitt allar for-
sendur fyrir því, að hér eigi ná-
kvæmlega það sama við og erlendis.
íslenskir ferðamenn fara til útlanda
og aka þar eigin bflum eða leigðum
bifreiðum og finna ekkert athuga-
vert þar, því þar er vel skipulögð
umferð og við eram fljótir að átta
okkuráhenni.
En svo þegar búið er að festa
sömu reglur í sessi hér, þá koma
athugaemdir, oftast frá mestu
umferðarafglöpunum og það sem
verra er, það er farið eftir þeim!
íslendingur
Hvaðan er orðatiltækið?
Augliti til auglitis
Það er úr 2. Mósebók, 33,11, þar
sem segir frá samtaii Drottins við
Móse eftir að hann hafði fengið
sáttmálstöflumar á Sinai-fjalli og
ísraelsmenn höfðu dansað kringum
gullkálfinn. „En Drottinn talaði við
Móse augliti til auglitis, eins og
maður talar við mann. — Og úr 5.
Mósebók, 5,4, þar sem Móse minnir
þjóð sína á sáttmála Drottins við
Israel. „Drottinn talaði við yður á
fjallinu augliti til auglitis úr eldin-
um.“ (Dagbladenes Pressetjeneste).
Víkverji skrifar
, N'ú ER.J BÆ.E-1 KyMlN l’ tJEKK. “

Flugmaður bað Velvakanda
núna um daginn fyrir örstutt
skilaboð til Steingríms forsætisráð-
herra og Matthíasar samgöngu-
málaráðherra. Þau vora svohljóð-
andi:
„Vinsamlegast lesið yfir rök al-
þingismanna og ráðherra frá því
að Flugfélag Islands og Loftleiðir
vora sameinuð. Kynnið ykkur hvort
nokkuð hefur breyst. Þau verkefni
sem ekki vora talin til skiptanna
þá hafa því miður ekki vaxið svo
að ástæða sé að fara að endurtaka
þau vandamál sem ollu þeirri sam-
einingu."
Víkveiji þykist að sjálfsögðu
hvorki búa yfir nægilegri vitneskju
né heldur luma á nægilegri þekk-
ingu til þess að geta tekið afstöðu
til Amarflugsmálsins eins og það
hefur verið kallað. Var jafn brýnt
og sumir vildu vera láta að félagið
tórði eða átti hið margprísaða „lög-
mál samkeppninnar" að ráða ferð-
inni? Sá sem gæti nú svarað því.
Hitt er svo annað mál að það
sem flugmaðurinn er að minna
á með fyrirspum sinni er fjarri því
að vera hégómi. Rökin sem þeir
stjómmálamenn, sem töluðu máli
Arnarflugs, beittu að þessu sinni
vora nefnilega þveröfug við þau
sem ákafast var haldið á loft við
sameiningu Loftleiða og Flugfé-
lagsins og það stundum af sömu
mönnum og nú voru á ferðinni. Þá
hét það að þessi tvö flugfélög væra
að rífa hvort annað á hol og að það
eina sem gæti gert okkur íslendinga
samkeppnishæfa í fluginu væri
samrani þessara keppinauta, sam-
eiginlegt átak eins og það heitir í
lofræðunum.
í vor var þessu þveröfugt komið
sem fyrr er sagt: nú hét pað að
samkeppnin væri einmitt allra
rauna bót og þar af leiðandi alveg
sjálfsögð. Kannski ekki að undra
þó að sauðsvartur almúginn eigi
ekki alltaf beinlínis auðvelt með að
átta sig á því hvenær hann eigi að
taka forystusauðina sína alvarlega.
Menn hafa verið að agnúast
útí happdrættin að undan-
fömu og þá einkanlega haft það á
hornum sér hvílíka fim af miðum
þau hafi á boðstólum, sum hver að
minnstakosti; og hafa tínt til nýleg
og óneitanlega dálítið rosaleg dæmi
þar sem handhafi happdrættisleyf-
isins sýnist hafa hirt til sín obbann
af vinningunum sjálfur. Því er hér
við að bæta að það fer að verða
íhugunarefni hvort happdrættin séu
ekki að verða langtum of mörg,
hvort þetta sé ekki að komast út í
öfgar hjá okkur og hvort þetta fari
þar að auki ekki að draga þann
dilk á eftir sér að menn fái einskon-
ar happdrættisofnæmi og geri bara
verkfall. Víkveiji veit þess dæmi.
Þá er það ergilegt hve slælega
(eða klaufalega, skulum við hafa
það) sum happdrættin auglýsa
vinningsnúmerin. Eaki risamir að
vísu, enda mundi þá allt verða vit-
laust. En menn verða áreiðanlega
tregari en ella til viðskiptanna
þegar þeir þurfa í fyrsta lagi að
setja á sig daginn þegar vinnings-
númerin verða dregin út (og sá
dagur getur á stundum verið lygi-
lega langt undan) og síðan að fín-
kemba blöðin dag eftir dag í dauða-
leit að þessum tveimur til þremur
dálksentimetrum sem ráða úrslit-
Þeir sögðu okkur í sjónvarps-
fréttunum á föstudaginn var
að „tvær kosningar“ væra þá nýaf-
staðnar hjá Bretanum. Maður var
að velta því fyrir sér hvort málvönd-
unarmaðurinn þeirra, hann Ami
Böðvarsson, væri kannski kominn
í sumarfrí þegar gestur í sjón-
varpssal, sem var að vísu talsvert
niðri fyrir, fræddi okkur á því síðar
um kvöldið að alþingi hefði nýverið
samþykkt „tvö lög“.
Allt er þá þrennt er, hafa menn
fyrir satt, en þeir hjá sjónvarpinu
hefðu kannski gott af að minnast
þess að „allt er þá tvennt er“ stend-
ur líka fyrir sínu.
r