Morgunblaðið - 28.08.1986, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 28. ÁGÚST 1986
41
Ingveldur Ragna, föðursystir
mín, er látin.
Nú morgnar ekki lengur í heimi
dægurskila. Nóttin hefur lagst yfir
þjáðan líkama, losað hann úr helsi
sínu og veitt honum hvíld. Kveðju-
stundin er í lok sumars, einmitt
þegar degi er tekið að halla og gróð-
ur fer að búa sig undir vetrarsvefn.
Það má segja að ka.ll Ingveldar
komi á táknrænum árstíma; hún
slæst í för með sumrinu. Líf hennar
hefur leitað upphafs síns, til skapar-
ans sem gaf henni það. Huggun er
á sorgarstundu að minnast þess að
grundvöllur kristinnar trúar byggist
á upprisu Jesú, sigri hans yfir dauð-
anum. Hann sýndi okkur fram á
að lífinu lyki ekki við líkamsdauð-
ann, það væri eilíft. Ingveldur hefur
því aðeins lagt upp í för á undan
okkur hinum.
I fáum orðum er erfitt að draga
upp mynd af þeirri persónu sem
Ingveldur hafði að geyma. Ættingj-
ar og vinir þekktu hana hver á sinn
hátt. Sumir lögðu sig fram um að
kynnast henni náið en aðrir ekki.
Þannig er það í mannlegum sam-
skiptum; fólk kynnist misjafnlega
vel. Fyrir mér var Ingveldur hæ-
versk og geðug — og stundum
dálítið sérlunduð. Hún var myndar-
leg ásýndum og það var reisn yfir
henni.
Þegar dauðinn ber að dymm leita
minningar fram í huga þeirra sem
eftir standa. Eistu minningabrot
mín eru tengd æskudögunum. Það
þótti alltaf tíðindum sæta heima á
Hellissandi þegar þau Ingveldur og
Þorbjörn, maður hennar, komu í
heimsókn til að vitja æskustöðv-
anna og hitta skyldmennin. Þá áttu
þau heima á Akranesi en þar bjuggu
þau allan sinn búskap. Gaman var
að spjalla við þessa aufúsugesti sem
maður sá sjaldan en heyrði mikið
talað um. Þau voru einstaklega
samhent í einu og öllu og það fór
ekki framhjá neinum að miklir
kærleikar voru með þeim.
Við börnin fórum ekki varhluta
af því sem þau höfðu að gefa. Þau
gáfu sér aíltaf góðan tíma til að
ræða við okkur, sýna okkur sam-
kennd og uppörva. Og ekki dró úr
vináttunni þegar Þorbjörn bauð
okkur krökkunum í ökuferð um
þorpið og stundum lengra. Sjálfum
varð þeim Ingveldi engra barna
auðið.
Eg var átta ára þegar Inga og
Bjössi, eins og þau voru alltaf köll-
uð, buðu mér að dveljast hjá sér
hluta úr sumri á Akranesi. Það var
í fyrsta sinn sem strákur með lítið
hjarta dvaldist fjarri ljölskyldu
sinni. Svo vel tókst til að því var
ekki tekið með glöðum hug að fara
frá Akranesi aftur.
Fyrir fimm áium missti Inga
hann Bjössa sinn, — tryggasta ást-
vininn. Hann hné niður örendur,
eins og klippt hefði verið á streng.
Allt í einu stóð hún ein eftir. Upp
frá þeirri stundu þurfti líf hennar
að taka nýja stefnu. Nú var enginn
Bjössi til að halla sér að og deila
lífinu með. Hún seldi húsið sem þau
höfðu byggt sér og fluttist til Hafn-
arijarðar og bjó þar síðustu æviárin
í nágrenni við Kristínu, eina eftirlif-
andi systkini sitt, og fjölskyldu
Minningarorð:
Ingveldur Edvards-
dóttirfrá Hellissandi
Hjólreiða-
dagur í Mos-
fellssveit
JC Mosfellssveit gengst fyrir
hjólreiðadegi laugardaginn 30.
ágúst í samvinnu við lögregluna.
Tilgangurinn er að veita börnum
á aldrinum 7 til 14 ára tækifæri
til að sýna færni sina á reiðhjólum
en einnig er þess vænst að fullorðn-
ir dragi fram hjólhesta sína í tilefni
dagsins.
Dagskráin hefst við bamaskólann
klukkan 13.00 en þá koma bömin
með hjólin til skoðunar og skrá sig í
keppnina. Aðeins verður hægt að
keppa á þeim hjólum sem standast
skoðun. Keppnin sjálf hefst klukkan
14.00. Keppt verður í tveimur grein-
um, hjólaralli og hjólreiðaleikni. Veitt
verða þrenn verðlaun í hvorri grein
en allir þátttakendur fá veifur í viður-
kenningarskyni.
Eftir keppnina klukkan 16.00 verð-
ur hjólað í fylgd lögreglunnar um
sveitina og vill JC Mosfellssveit hvetja
foreldra til að vera með. Ferðinni lýk-
ur í bamaskólanum þar sem verðlaun
verða afhent og boðið upp á veitingar.
(Fréttatilkynning)
Sign'ðar Olivei-sdóttur sem var"
henni stoð og stytta í veikindunum.
Án þessara vina sinna hefði Inga
aldrei getað haldið heimili ein. Þær
systurnar vom mjög samrýndar,
hittust nær daglega og styttu hvor
annarri stundir. Við fráfall Ingu
hefur því Kristín misst mikið en
huggun er þó að hún á tengdadótt-
ur og barnalxirn í næsta nágrenni
sem hafa reynst henni vel — að
ógleymdri ijölskyldu Sigríðar. Eftir
að heilsu Ingu hrakaði vemlega og
hún komst ekki lengur ferða sinna.
sá Sigríður um öll innkaup fyrir
hana, jafnframt því að aka henni
til læknis þegar þess þurfti með og
fylgjast með henni á spítala. Mikið
og fómfúst starf hefur hún og
hennar fólk lagt á sig.
Nokkmm sinnum kom ég til Ingu
eftir að hún settist að í Hafnar-
firði. Alltaf mætti manni sama
vinsamlega viðmótið og fyrmm.
Það vom bornar fram veitingar og
spurt frétta af nánustu ættingjum.
Hún hafði mikinn áhuga á að fylgj-
ast með hvernig fólkinu okkar
vegnaði en minntist aldrei á sín
eigin veikindi að fyrra bragði.
En nú verða heimsóknirnar ekki
fleiri. Þessi mæta kona verður bor-
in til moldar í Akranesskirkjugarði
í dag og mun þar hvíla við hlið
þess vinar sem hún unni mest.
Ekki hefði ég trúað því sumarið
1981, nokkmm vikum áður en
Bjössi dó, þegar ég dvaldist hjá
þeim hjónum uppi á Skaga að ég
ætti eftir að fylgja þeim báðum til
grafar á þessum stutta tíma sem j
liðinn er síðan. En lífið er hverfult
og maður verður að kyngja stað-
reyndum.
Allar samvemstundir, sem ætt-
ingjar og vinir áttu með þeim Ingu
og Bjössa, verða verðmætar í end-
urminningunni. Eftir lifa einungis
bjartar minningar um manneskjur
sem bámst ekki á í lífi sínu og
höfðu gott eitt að gefa öðmm. Það
em eftirsóttir og göfugir verðleik-
ar. Þess vegna þótti öllum vænt um
þau og þess vegna vom þau virt.
Guð blessi minningu þeirra.
Eðvarð Ingólfsson
Fædd 21. marz 1920
Dáin 20. ágúst 1986
I dag fer fram ftá Akraneskirkju
útför Ingveldar Edvardsdóttur frá
Hellissandi, en hún andaðist í Borg-
arspítalanum 20. ágúst sl. eftir
langvarandi veikindi.
Ingveldur fæddist á Hellissandi
21. marz 1920. Forcldrar hennar
vom hjónin Edvard Einarsson,
verkstjóri og fiskimatsmaður, sem
fæddiist í Fagurey á Breiðafirði og
Stefanía Kristjánsdóttir, en hún var
fædd í Miðhúsum á Vatnsleysu-
strönd, en var uppalin í Bjarneyjum
og Fagurey. Þau hjón áttu átta
börn og var Ingveldur sjötta í röð-
inni. Elst var Ingibjörg, sem dó
rúmlega tvítug. Næst er Kristín,
sem búsett er í Hafnarfirði og er
hún nú ein eftirlifandi þeirra systk-
ina. Næst Kristínu var Lovísa, sem
var húsmóðir bæði í Reykjavík og
á Akranesi, þá Einar, sem lést á
1. aldursári, síðan kom Tryggvi,
sem var vömbifreiðastjóri á Helliss-
andi, þá Ingveldur, sem hér er
minnst, síðan Steinþór sjómaður,
dmkknaði ungur og loks Ingólfur,
sem einnig var sjómaður og búsett-
ur á Hellissandi.
Edvard faðir Ingveldar var áður
kvæntur Hlíf Felixdóttur, en missti
hana frá tveimur bömum, Klöm,
sem dó ung, og Felix, sem lengi
bjó á Akranesi.
Ingveldur ólst upp í foreldrahús-
um á Hellissandi, en fór þegar sem
unglingur til Reykjavíkur til að
vinna fyrir sér svo sem þá var títt
um flesta jafnaldra hennar. Átti hún
síðan heima í Reykjavík í nokkur ár.
Ingveldur kvæntist sveitunga
sínum, Þorbirni Guðmundssyni frá
Hellissandi, og stofnuðu þau sitt
heimili á Akranesi í kringum 1950.
Bjuggu þau þar síðan allan sinn
búskap. Þorbjörn kynntist sjó-
mennskunni þegar í bemsku, eins
og flestir ungir menn á Hellissandi
á þeim tíma. Faðii- hans var sjómað-
ur og sjálfur sótti Þorbjöm sjóinn
alla tíð. Hann var sérstakur dugn-
aðarmaður til verka og því ávallt í
góðu skipsrúmi. Þorbjörn varð
bráðkvaddur 30. september 1981.
Hann var að halda á veiðar frá
Akranesi með skipinu Sigurfara,
þar sem hann var háseti, er hann
hné niður við skipshlið og var örend-
ur.
Andlát Þorbjörns varð Ingveldi
mikið áfall. Hún hafði þá þegar
kennt þess sjúkdóms, sem varð
henni að alduitila. Hún flutti
skömmu síðar til Hafnarfjarðar, þar
sem hún átti síðan heima til dauða-
dags.
Ingveldur var kona fríð sýnum,
tápmikil og glaðvær í framgöngu.
Hún bjó yfir góðri kímnigáfu og
var auðfúsugestur í vinahópi. Þau
Þorbjörn voru mjög samhent um
alla hluti. Bæði voru þau einstak-
lega gestrisin og ti-yggir vinir vina
sinna. Artarsemi við skyldmenni og
vini var þeim í blóð borin. Á heim-
ili þeirra ríkti í senn hlýja og rausn
og þangað var gott að koma. Þeim
varð ekki barna auðið en vom bæði
einstaklega bai-ngóð. Þess nutu
börn og barnabörn systkina þeirra
beggja í ríkum mæli. Þau vom tíðir
gestir á heimili þeirra Ingu og
Bjössa og einstaka þeirra dvaldist
þar í lengri tíma.
Síðustu árin átti Ingveldur við
mikla vanheilsu að stríða. Hún varð
tíðum að dvelja í sjúkrahúsum í
Iengri eða skemmri tíma. Þegar af
henni bráði reyndi hún að taka gleði
sína á ný og sjá fremur þær hliðar
lífsins, sem vekja mönnum bros,
heldur en hinar, sem dmngi og
dapurleiki fylgir. Hún héit í lífsvon-
ina til hinstu stundar og þrátt fyrir
allt kom andlát hennar ástvinum
hennar á óvait.
Eg og kona mín og börnin okkar
þökkum að leiðarlokum Ingu alla
hennar tiyggð og artarsemi og biðj-
um guð að blessa minningu hennar.
Árni Grétar Finnsson
TJöfðar til
X-Lfólks í öllum
starfsgremum!