Morgunblaðið - 27.11.1986, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 27. NÓVEMBER 1986
iv r
15
I’essir strákar voru að rita frumsamið sögukom
inn á tölvuna.
Séð yfir smiðastofuna sem er i kröppu horni
hússins.
Gunnar Hrafn Gunnarsson t.v. var II ára þennan skóladag og ætlaði að halda veislu með kökum og
pylsum er heim var komið. Honum fannst skemmtilegast i saumatimum, en félagi hans Jónas Hróar
Jónsson 9 ára var hrifnastur af tölvunni og var að búa til tölvuforrit.
fólk og haldið námskeið og látum
þá aðra kennslu falia niður þann
tíma. Fyrsta námskeiðið héidu þau
Ólafur Gíslason og Anna Guðjóns-
dóttir nemendur í Handíða og
Myndlistaskólanum. Þetta var
skúlptúmámskeið og við byggðum
m.a. borg í smíðastofunni sem við
nefndum Skýjaborg, byggð úr
froðuplasti. Om Ingi kom næst,
og við unnum í leir, rekavið, og
grjót, máluðum með þekjulitum
og bjuggum til ljósmyndir úr
trefjaplasti. Það var gefin út bók
og framdir gjömingar á þessu
tímabili sem endaði með listahátíð.
Þá kom Þóra Sigurðardóttir hing-
að og hélt grafiknámskeið og
Halldór Laxness yngri var með
námskeið í leiklist og myndlist.
fleiri börn en
300-350“
Þá hefur fólk úr þorpinu verið með
námskeið í smíðum og fleiru."
Pétur segir að hann hafi fengið
hugmyndir frá skólakerfínu í Bret-
landi, „hef farið þangað nokkmm
sinnum í pílagrímsferðir. Mér er
„Enginn skóli
ætti að vera með
í lok skóladagsins er vinnan færð inn í dagbókina og staðan metin
stöðugt verið að hringja í hann
með hin og þessi tölvuvandamál
sem hann leysir í gegnum símann.
„Þetta em kunningjar sem hafa
áhuga á þessu eins og ég“ segir
hann, er hann kemur úr einu slíku
símtali. Og er hann býður í mat í
hádeginu má sjá stafla af tölvu-
bókmenntum á sófaborðinu. „Mér
fínnst mjög mikilvægt að láta
krakkana finna það frá fyrstu
kynnum þeirra af tölvunni að það
em þau sem em húsbændur henn-
ar en ekki öfugt, og því legg ég
mikið upp úr því að þau búi til sín
eigin forrit. Tölvur hafa nánast
eingöngu verið notaðar til leikja
hjá mörgum bömum, og því má
segja að tölvumar hafí forritað
bömin en ekki öfugt.“
Skýjaborg- úr froðu-
plasti
Auk hins hefðbundna skólastarf
koma endmm og sinnum gestir
þangað sem dvelja þar nokkum
tíma.„Við höfum fengið til okkar
mjög minnisstætt er ég fylgdist
eitt sinn með kennslu í breskum
kirkjuskóla í fátækrahverfí í mið-
bænum í London. Kennslukonan
var með 33 böm í bekk, 11 þeirra
vom kínversk og kunnu einhverja
ensku, 11 þeirra vom austur-
Bengalir sem kunnu svo til enga
ensku og 11 vom bresk atvinnu-
leysingjaböm. Ég fékk að sitja
inni í einu homi skólastofunnar
„Betra að leggja
meiri rækt við
skólastarfið en
byggja tugthús
fyrirþásem
tapa í skólun-
um“
dagpart og fylgjast með kennsl-
unni. Kennslukonan var að kenna
bömunum að bjarga sér í borg-
inni, kenna þeim að versla og
þessháttar. Hún gat talað við tæp-
lega helming bekkjarins en hinir
reyndu að útskýra það sem hún
sagði fyrir þeim sem ekki kunnu
ensku. En þama fór fram rífandi
skólastarf og ég hugsaði með mér
að fyrst konan gat haldið uppi
menntandi starfí við þessar að-
stæður væri ekki veijandi að tala
um vandamál í íslenskum skólum.
Kennarar verða að horfa í eigin
barm, menn geta beðið um ýmsar
úrbætur en menn verða að byija
á sjálfum sér. Og ég held að náms-
skráin gefí býsna mikið svigrúm.
Ég man ekki betur en Ragnhildur
Helgadóttir hafi hvatt til sveigjan-
legra kennsluhátta meðan hún var
menntamálaráðherra og kom með
reglugerð um viðmiðunarstunda-
skrá.
En skólar em of stórir, ég held
að enginn bamaskóli ætti að vera
„Andlega og
dýrafræðilega
rongtaðgera
ráðfyriraðö
ára börn sitji
kyrrísætum
sínum í 40
mínútur“
með fléiri böm en 300-350. Skóla-
stjóri getur ekki haft yfíramsjón
með fleiri bömum og ég tel að
skólastjóri eigi að vera ábyrgur
fyrir þeirri skólastefnu sem rekin
er. Vilji maður á annað borð skil-
greina skóla sem stað, þar sem
ekki eingöngu er fjallað um út-
breiðslu þekkingar, heldur er
skólinn jafnframt uppeldisstaður
þar sem tillit er tekið til félags-
legra og persónulegra aðstæðna.
Oft er talað um kostnað í sam-
bandi við skólakerfið, og flestir
vita að gott menntakerfí er dýrt.
En þetta er oft spumingum í hvað
við viljum eyða peningunum, það
er líka dýrt að spara þannig í
menntakerfinu að það skapi
vandamál. Ég held það sé betra
að leggja meiri rækt við skóla-
starfíð en byggja tugthús fyrir þá
sem tapa í skólunum. Við höfum
dæmi um gott skólastarf í stærri
skólum, ég held að skólastarf sé
óviða betra en í Fossvogsskóla og
Vesturbæjarskóla svo dæmi séu
nefnd.
Ekki nauðsynlegt að
kenna inni í skólastof-
um
Ég held að það sé ekki nauðsyn-
legt að kenna inni í skólastofum,
og ég tel það sé andlega og dýra-
fræðilega rangt að gera ráð fyrir
að 6 ára böm sitji kyrr í sætum
sínum í 40 mínútur.
Lestur, skrift og stærðfræði eru
skyldunámsgreinar hér hjá okkur,
en hinar greinamar era valgrein-
ar. Við byijuðum t.d. ekki að
kenna eðiisfræði fyrr en við voram
búin að fá tæki til að nota við
eðlisfræðitilraunir. Við tókum þá
stefnu að það skipti ekki máli
hvort nemendur kynnu á hitamæli
eða eitthvað álíka, menn era jafn
lifandi eða dauðir hvort sem þeir
kunna það. En nú bjóðum við upp
á kennslu í eðlisfræði í vali og
reynum að gera hana skemmti-
lega, við viljum ekki að nemendur
fái andúð á námsgreinum, sumir
segjast t.d. hata dönsku eða sögu
eða eitthvað þessháttar. Við höf-
um möguleika á að matreiða
þekkingarkökuna og getum sagt
við nemendur „étið það sem þið
viljið." Ég held það sé oft hálfgerð
tilviljun hvað kemst inn í námskrá
„Ofthálfgerð
tilviljun hvað
kemstinní
námsskrá
grunnskólons “
grannskólans og oft er eins og það
sé litið á þessi níu ár sem eina
tímann sem nemendur læra eitt-
hvað. Skólinn er ekki eini staður-
inn þar sem böm læra, böm era
alltaf að læra, skólinn er aðeins
lítilfjörleg útgáfa af alvöra full-
orðna fólksins.Ég tel að við höfum
skilað frá okkur ákaflega góðu
fólki og hamingjusömu, ég hef
aldrei skilið að eina markmið
grannskólans sé að búa menn
þekkingarfræðilega undir þjóð-
félagið."
Það er farið dimma aftur, þessi
skóladagur er á enda. Pétur ítrek-
ar að í raun sé ekkert að marka
svona skyndiheimsóknir í skólann,
helst þyrftu menn að vera viku
eða hálfan mánuð til að átta sig
á því hvað er að gerast. Við látum
þetta þó duga að sinni, og áður
en lagt er af stað aftur tekur Pét-
ur fram nokkur skólablöð sem
framleidd vora einn veturinn, en
þann vetur var mikil gróska í blað-
aútgáfu á staðnum og kepptust
nemendur við að selja áskriftir að
blöðum sínum. Inn á milli slæðist
dagskrá fyrir ljóðakvöld sem hald-
ið var í skólanum, en þá lásu 19
nemendur úr verkum þekktra ljóð-
skálda. í tilefni kvöldsins var
haldin ljóðasamkeppni og bestu
ljóðin valin. Hér birtist eitt þeirra:
Fæðing-
Hvemig
væri að fæðast í heimi fomaldar.
Það væri
ömurlegt að fæðast dauður í heim
nútfmans.
Væri ekki
gaman að fæðast í heim
sem alltaf
mun rilga friður í.
En aðalatriðið er að fæðast lifandi.
Höfundur er Ólafur Daníel, nem-
andi í grannskólanum á Kopaskeri
MYNDIR OG TEXTI: VAL-
GERÐUR JÓNSDÓTTIR