Morgunblaðið - 03.12.1986, Side 41

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 3. DESEMBER 1986
41
þá ósjaldan um ýmislegt varðandi
íslenskt þjóðiíf. Ekki er að efa að
leiðtogafundurinn margumtalaði
hefur aukið áhuga manna fyrir ís-
landi og hefur sú vitneskja, sem
fólk hefur fengið í gegnum fundinn,
um ísland, sparað Islendingunum á
Madison Square Garden að svara
mörgum asnalegum spumingum
sem gjaman tengjast snjóhúsum
og öðru slíku. Þó lenti ég í því eitt
skiptið að kínversk stúlka sem af-
greiddi mig í kjörbúð spurði hvort
ég væri ekki bandarískur og sagð-
ist ég vera frá íslandi. Ekki hafði
hún hugmynd um hvað eða hvar
ísland væri og þá greip ég til leið-
togafundarins og minntist á nöfn
leiðtoganna en hún kannaðist ekki
við neitt af þessu svo ég lét öll áform
um frekari landkynningu lönd og
leið.
Sennilega hafa milli tíu og tutt-
ugu manns farið tii New York
gagngert til þess að sjá „The Nat-
ional Horse Show“ og kom það í
hlut flestra að kynna íslenska hest-
inn og landið. Voru allir tilbúnir að
leggja sitt af mörkum til að svala
forvitni spyijendanna. Virðist sem
íslendingum sé eðlislægt að fræða
sem flesta um land og þjóð og það
Ragnar Hinriksson gerir Smára
kláran fyrir sunnudagssýning-
una.
á aukasýningu um kvöidið og varð
af henni í það skiptið. Hver sýning
stóð yfir í 10—15 mínútur og var
leikin frískleg tónlist eftir Mozart
í nútíma útsetningu sem féll vei að
útfærslunni á sýningunni. Hestamir
sem þama komu fram voru vel
frambærilegir og knapamir og aðr-
ir sem aðstoðuðu stóðu sig með
miklum ágætum þannig að telja
verður útkomuna prýðilega.
Fjölmennt
landkynningarlið
Eftir hveija sýningu var farið
með íslensku hestana út, því loft-
ræstingin baksviðs þar sem hest-
Skeiðsprettimir hjá Tómasi og Ási vöktu mikla hrifningu áhorfenda
og þótti Ás koma skemmtilega á óvart.
Baldvin með bjórkönnuna á Nótt.
er því líkast sem allir veðrist upp
þegar einhver útlendingur sýnir
okkur áhuga.
Gott dæmi um það hvemig fólk
heillast af íslenska hestinum er
stúlkan sem stóð eins og í leiðslu
framan við eina stíuna á sunnu-
dagskvöld og klappaði Smára frá
Kýrholti á snoppuna og endurtók í
sífellu „ó þið emð svo fallegir".
Hún hafði fýrir tilviljun séð hestana
á æfingunni á föstudag og heiilað-
ist svo af þeim að hún mætti á allar
þijár sýningamar og þegar hún
stóð framan við stíuna var hún
þegar farið að hugleiða hvemig hún
gæti í fyrsta lagi fengið að prófa
íslenskan hest og í öðm lagi hvem-
ig hún gæti eignast slíkan hest.
Björg Ólafsdóttir á Sóma með bjórinn i annarri hendi og tauminn
í hinni. v'-
Reynir Aðalsteinsson veifar til áhorfenda um leið og hann yfirgefur
völlinn.
amir vom geymdir var ekki nógu
góð, og fengu þeir að standa utan
við bygginguna þar til öndun var
komin í eðlilegt horf. Suma dagana
var nokkuð heitt í veðri og svitnuðu
þá sumir hestamir undir sjálfum
sér í stíunum. Heldur lagaðist
ástandið eftir að fenginn var blás-
ari sem stillt var upp framan við
stíumar og var líðan hestanna þá
vel viðunandi.
Eftir hveija sýningu flykktist
alltaf nokkur Qöldi Bandaríkja-
manna að islenska hópnum, blaða-
menn, hestamenn _ og annað
almúgafólk og vom íslendingamir
spurðir 8pjömnum úr. Var yfírleitt
byijað á að spyija um gangtegund-
imar, síðan um ræktunina hérlend-
is, keppnisfyrirkomulag og
hversvegna ekki megi fara með
hestana aftur heim og svo fram-
vegis. í framhaldi af þessu barst
talið gjaman að landinu sjálfu og
Þeir Sigurbjöm Bárðarson og Þórður Þorgeirsson riða hér samhliða
á þeim Sörla frá Norðtungu og Dug frá Hrappsstöðum en h«nn var
án efa besti töltarinn á sýningunni.
Hennar æðsti draumur eftir þessi
stuttu kynni var þó að komast til
fslands og ríða hestinum í hans eig-
in umhverfi. Þetta er eitt dæmi um
það hvemig fólkið hreifst af hestun-
um og nú er það spumingin hversu
margir hrifust.
Hálf milljón dollara
fyrir íslenskan hest?
Eins og áður hefur komið fram
er tilgangurinn með þátttöku í The
Intemational horse show að gera
íslenska hestinn vinsælan í Banda-
rílqunum og opna þar ömggan
markað fyrir hann. Meðan á sýning-
unni stóð var mikið rætt um
möguleika á markaðssetningu og
þá gjaman hvaða verð fengist fyrir
góða íslenska hesta í framtíðinni.
Dýmstu hestar í Bandaríkjunum
em seldir á eina og hálfa miiljón
og töldu ýmsir Bandaríkjamenn,
sem þóttust hafa vit á þessum hlut-
um, að ef rétt verði staðið að
markaðssetningu íslenska hestsins
megi reikna með að verð á góðum
íslenskum hesti gæti farið f hálfa
milljón dollara sem er 20 milijónir
í íslenskum krónum. Þetta em tölur
sem gerðu okkur íslendingana orð-
lausa því hér er um að ræða fjörutíu
falt toppverð á fslenskum gæðingi
í dag. Ekki er ólíklegt að margir
fyllist efasemdum við að heyra
þessar tölur en allt byggist þetta á
því hvort tekst að gera hestinn vem-
lega vinsælan. Mikið var rætt um
hvemig standa ætti að málum og
virðast allir sammála um að standa
bæri vel að útflutningi hrossa til
Bandaríkjanna þannig að aldrei
verði seld þangað annað en góð og
gallalaus hross. Þyrfti þá að stór-
herða læknisskoðun hrossanna áður
en þau fæm héðan þannig að ekki
fæm út hross með einhveija leynda
kvilla s.s. spatt eða heymæði á byij-
unarstigi.
Yfir 500 hross hafa verið seld
utan í ár og má reikna með að einn
fimmti þeirra standist þær kröfur
sem gera þyrfti til hrossa sem seld
yrðu til Bandaríkjanna og yrði þá
útflutningsverðmætið tveir millj-
arðar. Til gamans má geta þess að
á sfðasta ári var heildarverðmæti
útfluttra landbúnaðarafurða tæp-
lega hálfur milljarður og fyrir unnar
ullarvömr fékkst einn milljarður.
Ef þessar fullyrðingar um verð
reynast réttar má ljóst vera að til
mikils er að vinna, en þess ber líka
að gæta, að mörg og erfið ljón em
á veginum. Sem dæmi má nefna,
að til að gera íslenska hestinn vin-
sælan, þarf að fara með góða hesta
á fjöldann allan af sýningum vítt
og breitt um Bandarfkin og slíkt
kostar offjár. Og þá er það spum-
ingin hver vill leggja fé í þetta
áhættuspii, sem stæði að öllum
líkindum yfír í tvö til þijú ár.
Sá fjölhæfasti og besti
The National Horse Show of
America er sex daga keppni ýmissa
hrossakynja og meðal keppnis-
greina má nefna hindmnarstökk,
kermakstur, keppni Saddlebred-
hesta í reið og fyrir kerrum. Einnig
vom þama krakkar á pony-hestum
og kepptu þau í boðreið þar sem
þau þurftu að leysa af hendi ýmis-
konar þrautir.
Þaraa var margt spennandi að
sjá en mesta forvitni vöktu að sjálf-
sögðu Saddlebred-töltaramir sem
Bandaríkjamenn kalla fimmgangs-
hesta. Em þeir samkvæmt okkar
skilgreiningu með flórar gangteg-
undir en þeir telja hægt og hratt
tölt tvær gangtegundir. Em þessir
hestar með ólfkindum hágengir og
þó nokkuð klárgengir. Ekki er þeim
þó eðlilegt að lyfta fótum svo hátt
heldur er þetta framkallað eða ýkt
með allskonar þyngingum og brögð-
um sem vafalaust mjmdi varða við
dýravemdunarlög ef notað væri
hérlendis. Ekki er þó hægt að neita
því að hestamir em tfgullegir á að
líta.
Unglingamir buðu upp á spenn-
andi keppni þar sem kepptu fjögur
lið og vom þau á hestum af ýmsum
kynjum og stærðum. Stilltu liðin
sér upp á öðmm enda vallarins og
hleyptu sfðan fjögur af stað f einu
og þurftu þau að leysa þar margvís-
legar þrautir, s.s. að stinga sverði
í gegnum lítinn hring er settur var
ofan á staur, sprengja blöðmr o.m.
fl. Þá var hindrunarstökkið þar sem
var tímataka mjög spennandi og
töldu ýmsir það tilvalið fyrir okkur
á íslandi. Keppnin gengur þannig
fyrir sig að á vellinum em um tíu
háar hindranir og hefst tfmatakan
þegar keppandinn fer í fyrstu hindr-
unina og hindranimar gefa mis-
mörg stig og keppandinn ræður f
hvaða röð hann fer yfir þær.
En þrátt fyrir að fróðlegt og
skemmtilegt sé að horfa á þessa
stóm hesta er það nú einhvem-
veginn svo að alltaf skal fslenski
hesturinn taka hug manns allan
enda kannski eðlilegt því hann er
sá fjölhæfasti og besti í heiminum.