Morgunblaðið - 08.01.1987, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 8. JANÚAR 1987
39
töngum. Við vorum sæl og þakklát
þegar þetta var afstaðið en sælan
var skammvinn. Sonurinn varð
bráðkvaddur aðeins þriggja nátta.
Eftir tveggja vetra veru okkar í
Góðtemplarahúsinu — á sumrin var
þar ekkert að gera — settumst við
algjörlega að á Hverfísgötu 21B og
fluttust þá foreldrar mínir þar upp
á loftið. Þarna fæddist okkur annar
sonur 10. júlí 1926. Hann heitir
Magnús, tók kennarapróf og stund-
aði bamakennslu í nokkur ár. Hann
hefur nú með höndum vörslu við
Byggðasafn Hafnarfjarðar. Hans
kona er Dagný Petersen frá Skive
við LimaQörð í Danmörku. Þau eiga
þijú böm, Jón, Höllu og Önnu.“
í framanrituðum orðum rekur
Jón í stómm dráttum lífsferil þeirra
hjóna fyrstu búskaparárin.
Skal nú vikið að ýmsu því til við-
bótar. Jón vann við fískverkun
ýmiskonar lengst af sínum starfs-
tíma. Flest urðu starfsárin framan
af æfí á „Mölunum" eins og sú físk-
verkunarstöð var að jafnaði nefnd
en hún stóð niður við sjó nokkm
vestanvið aðalbyggðina í bænum.
Síðan starfaði hann svo hjá Bæjar-
útgerð Hafnaifyarðar en þá var
vinnuaðstaða öll orðin betri en fyrr
á ámm við þessi verk. Að þessum
störfum vann Jón frændi minn
meira og minna í nær 60 ár. Inn á
milli komu tímabil, sem hann átti
erfitt með að stunda þessa oft á
tíðum erfíðu og kaldsömu vinnu.
Jón hneigðist snemma tii vinnu við
trésmíðar. Hann kom sér upp að-
stöðu til þess að geta sinnt þessu
áhugamáli sinu í kjallara hússins á
Hverfisgötu 21B. Þar smíðaði hann
margan gripinn af mikilli vand-
virkni fyrir sjálfan sig, skyldmenni,
kunningja og ýmsa aðra sem til
hans leituðu. Það var alltaf ánægju-
legt að koma niður á verkstæðið
hans. Þar var margt að sjá. Ávallt
eitthvað í smíðum og að heita má
allt unnið með handverkfærum af
gömlu gerðinni og því mikil og sein-
unnin vinna við hvem grip. Nú er
öldin önnur. Nú fást hin margvís-
legustu rafknúin verkfæri til
föndurs og smíða í smærri og stærri
stíl. Eg er smeikur um að frændi
hafi ekki alltaf borið mikið úr bítum
fyrir hveija unna klst. við þessa
iðju. Margur samtímamaðurinn
sagði að hann kynni ekki að verð-
leggja þessa vinnu sína og ætli
trésmiðimir í dag yrðu ekki á sama
máli? Þessi trésmíðastörf stundaði
Jón aðallega í frítímum sínum frá
öðmm störfum og á þeim tímabilum
sem hann treysti sér ekki til þess
að vinna í fiskvinnunni, m.a. af
heilsufarsástæðum. Jón Helgason
hafði ýmis áhugamál og svo vel
vildi til að kona hans Halla hafði
einnig mörg þau sömu áhugamál.
Þau hneigðust snemma að félags-
málum og gengu til liðs á því sviði
við stúkuna Morgunstjömuna í
Hafnarfírði og Kvæðamannafélag
Hafnarfjarðar. En um þennan þátt
í æfiskeiði þeirra segir Jón í fyrr-
nefndu minningarskrifí um konu
sína: „En það varð okkur gott fram-
haldsnám að ganga í félagsskap.
Var það einkum í stúkunni Morgun-
stjömunni, en við gengum fljótlega
í hana og komumst í embætti. Þótt
maður væri í fyrstu hálf feiminn
að taka til máls á hefðbundinn hátt,
þá lagaðist það fljótt. En best þótti
okkur að flytja eitthvað í bundnu
máli. Við voram bæði Ijóðelsk og
gerðum stundum vísur. Fóram við
oft með þær í félagshóp. Halla hafði
þennan arf frá föður sínum, Magn-
úsi Hallssyni, sem var bráðsnjall
hagyrðingur. Ég erfði þetta frá
móður minni, Ragnhildi Magnús-
dóttur. Líka voram við í Kvæða-
mannafélagi Hafnarfjarðar ...“
Þau hjón áttu bæði auðvelt með
að setja saman vísur við hverskonar
tækifæri, bæði saman eða sitt í
hvora lagi. Kveðskapur þeirra stytti
mörgum stundimar bæði á félags-
fundum og í hópi góðra vina. Það
var oft ánægjulegt að sækja þau
hjón heim. Hafsjór af kveðskap,
þeirra eigin og annarra. Þau vora
oft skemmtilega glettin í kveðskap
sínum. Þá iðkuðu þau mikið þá
gömlu list að kveðast á. Tók oft
langan tíma þar til þeim leik lauk
þar sem þeim varð ekki skotaskuld
úr því að yrkja á stundinni eina og
eina vísu innámilli þegar á þurfti
að halda. Hátt í nírætt tók frændi
sig til með góðri aðstoð sonar síns
að taka saman það helsta úr vísna-
safni sínu og gefa út í bók sem kom
út árið 1985 á nítugasta ári æfí
hans og ber nafnið Leirag blöð.
Magnús sonur hans sá svo um út-
gáfu bókarinnar. Þau hjón þjuggu
saman í litla húsinu við Hverfísgötu
allt framá síðustu ár eða þar til
heilsa Höllu bilaði en þá vistaðist
hún á dvalarheimilinu á Sólvangi.
Jón bjó áfram um tíma í sínu gamla
húsi en vistaðist svo síðar á Sól-
vangi og vora þau hjón bæði þar
samtímis í nokkur misseri en Halla
lést 16. júlí 1985.
Jón Helgason móðurbróðir minn
var góðum gáfum og hæfileikum
gæddur. Enda þótt hann hafí aðeins
haft 3ja vetra bamaskólagöngu
hafði skóli lífsins veitt honum þá
þekkingu á hinum margvíslegu
þáttum í framvindu lífsins hér á
jörð að margur langskólagenginn
maður mátti öfunda hann af.
Frændi minn sinnti öllum sínum
hugðarefnum af mikilli kostgæfni
og vandvirkni og skipti þá ekki
máli hvort þau vora á verklega eða
andlega sviðinu.
Aðstandendum færi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Guðjón Guðmundsson
Minning:
Helgi Daníels-
son Björk
Fæddur ll.júní 1900
Dáinn 16. desember 1986
Ég átti því láni að fagna að njóta
þess að ala böm mín upp mörg
sumur í faðmi eyfirskra fjalla og
að horfa á lömbin hoppa beint upp
í loftið miklu meira en hæð sína
vorlangar, síbjartar sumamætur
norður við Dumbshaf. Það var ynd-
islegt að fylgjast með sumarkomu
og dýralífí í Ongulstaðahreppi inni
í Eyjafírði. Helgi Daníelsson hafði
byggt upp jörð sína eftir föður sinn
ásamt bróður sínum frá torfbæ í
steinhús og hann yrkti jörð sína vel
en umfram allt, honum var mjög
annt um húsdýrin sín. Samt var
áhugi hans fyrst og fremst á bók-
menntasviðinu og ef hann hefði
haft tækifæri til, eftir að námi við
Gagnfræðaskóla Akureyrar lauk,
hefði hann sannarlega lagt stund á
langskólanám. En hann stundaði
langskólanám allt sitt líf, því með
búskapnum safnaði hann og lét
binda inn allar þær bækur um eldri,
íslenskan fróðleik sem þykir bestur
og dýrmætastur. Ég mun aldrei
gleyma morgnunum áður en hann
hélt út á tún til að sækja kýmar.
Þá sat hann í austurherberginu sínu
þar sem bækumar hans vora allt í
kring, en sólin roðaði á austurfjöllin
við uppkomu í glugganum bak við
hann. Þar sat han og las í bítið og
ég minnist alltaf þess friðar sem
umlukti þennan fríðleiksfúsa bónda
við þessa dýrmætu iðju sína áður
en bústörfín hæfust. Það var dá-
samlegt að koma inn í bókaherberg-
inu til hans í kaffi- og kvöldhléum
og spyija hann út í margt og margt
um íslenska afreksmenn fyrr og
síðar úr bændastéttinni, stjóm-
málunum og úr íslendingasögun-
um. Helgi ferðaðist lítið um
ævidaga sfna en þess meir í andlega
heiminum. Síðustu árin gat hann
lítið lesið sjálfur og kom sér þá vel
hversu Gunnfríður Bjamadóttir,
kona hans, reyndist honum vel með
að lesa fyrir hann ásamt öllu öðra.
Sú kona var bónda sínum alla tíð
innan handar og hjálpfús, enda
mikil hagleiks- og dugnaðarkona.
Helga var ekki einungis annt um
bækurnar sínar. Bústoftiinn hans
var mjög blómlegur. Hann annaðist
kýr sínar af þvílíkri alúð sem ein-
stakt er. Enda vora þær góðar
mjólkurkýr sem hlutu sín verðlaun.
Þegar fregnin barst um andlát
Helga, tengdaföður míns, hryggðist
ég ekki, því ég vissi að nú liði hon-
um betur. Honum leið aldrei sér-
staklega vel eftir að hann yfirgaf
hið stóra og fagra hús sitt í Kringlu-
mýri 5, Akureyri, þangað sem þau
hjónin fluttu eftir að búskap lauk,
og fóra í þrengra húsnæði að Hlíð
á Akureyri, þar sem hann gat ekki
einu sinni haft nema lítinn hluta
bóka sinna í kringum sig. Helgi var
jafngamall öldinni. Hann var mjög
gjörvilegur maður, mikill að vallar-
sýn og afar þrekmikill enda stæltur
af stöðugu striti. Hjartað var heilt
þótt líkaminn gæfí sig þvf streitan
náði ekki tökum á honum. Líf hans
var alla tíð reglusamt.
Guð blessi kæran bónda á æðri
vegum og okkur sem eftir lifum.
Tengdadóttir og bamabörn
t
Þökkum sýnda vinsemd og samúð við fráfall og utför
HINRIKS THORARENSEN,
lœknis.
Oddur Thorarensen,
Ragnar Thorarensen,
Ólafur Thorarensen,
Hinrik Thorarensen,
Stella Klara Thorarensen.
t
Innilegustu þakkir fyrir auösýnda samúð við andlát og útför eigin-
manns míns, föður, tengdafööur og afa,
VALENTÍNS SÖLVASONAR
úr Keflavfk.
Sigríður Ingjaldsdóttir,
Georg Valentfnsson, Elfsabet Arný Tyrfingsdóttir
og börn.
t
Minningarathöfn um feðgana
. HERMANN BÆRING SIGURÐSSON
GUÐMUND VÍKINGSHERMANNSSON,
sem fórust með Tjaldi ÍS 116 18. desember, fer fram i ísafjarðar-
kirkju 10. janúar kl. 14.00.
Gréta Jónsdóttir,
Þórhildur Sigurðardóttir,
Guðmunda Bæringsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Móðir mín,
SIGRÍÐUR D. KARLSDÓTTIR,
Þórsgötu 19,
Reykjavfk,
veröur jarðsungin frá Hallgrímskirkju fimmtudaginn 8. janúar kl.
13.30. Þeim sem vildu minnast hennar er vinsamlegast bent á
Hallgrímskirkju.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna,
Karl H. Pétursson.
t
Útför
HELGA JÓNASSONAR,
fyrrum bónda,
Seljalandsseli,
V-Eyjafjallahreppi,
fer fram frá Stóradalskirkju laugardaginn 10. janúar kl 14.00.
Blóm og kransar afþakkaöir en þeim sem vildu minnast hins látna
er bent á Stóradalskirkju.
Vandamenn.
t
Útför eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa,
JÓNS SIGURÐSSONAR,
fyrrverandi borgarlæknis,
fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn 9. janúar kl. 13.30.
Ragna Sigurðsson,
Örn Jónsson, Júlfana Signý Gunnarsdóttir,
Margrét Arnardóttír, Jón Ragnar Arnarson,
Gunnar Öm Arnarson.
t
Minningarathöfn um son minn og föður okkar,
HAFSTEIN BÖÐVARSSON,
matsvein,
sem fórst með ms. Suðurlandi 25. desember, veröur haldin föstu-
daginn 9. janúar kl. 13.30 í Fossvogskirkju.
Sigrún Þorláksdóttir
og börn hins létna.
Faöir minn, t JÓN MAGNÚSSON,
Hafnargötu 11, Stykkishólmi,
verður jarðsunginn frá Stykkishólmskirkju laugardaginn 9. janúar
kl. 16.00. Magnús F. Jónsson.
t
Maðurinn minn og faðir okkar,
FLOSI PÉTURSSON,
sem andaðist á Seli aöfaranótt 3. janúar, verður jarðsunginn frá
Akureyrarkirkju laugardaginn 10. janúar kl. 13.30.
Karlína Jóhannsdóttir,
Skúli Flosason,
Ingvi Flosason.
t
Útför eiginmanns mins,
STEINS EINARSSONAR,
fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 9. janúar kl. 15.00.
Blóm og kransar eru afbeöin, en þeim sem vildu minnast hins
látna er vinsamlegast bent á Landssamtök hjartasjúklinga.
Fyrir hönd aðstandenda,
Gróa J. Jakobsdóttir.