Morgunblaðið - 23.01.1987, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 23. JANÚAR 1987
„ Aubu'itcé ráku þeir piQ I þú -Pórst
þuert yfir b'ilostae2>i2».
ást er...
. .. að bíða eftir
sambandi.
TM Reo. U.S. Pat. Off.—all rights reserved
®19B4 Los Angeles Times Syndicate
Með
morgunkaffinu
Hann vildi hafa einfalda
athöfn, en hún vildi að það
yrði brúðkaup aldarinnar.
Orð skulu standa
Oft hefir þessi setning komið í
hugann og verður áleitnari með ári
hverju. Nú þarf allt að skjalfesta.
Og þótt orð standist ekki í munni
margra virðist það ekki hafa mikil
áhrif á huga þeirra og samviskubit
er að verða útlægt úr hugskoti.
Ekki er þetta til bóta íslensku
þjóðlífi. En staðreyndum verður
ekki komist hjá. Alvöruleysi loforða
færist í vöxt og ávextir láta ekki á
sér standa. Alls konar óreiða eykst
og ósannsögli hefir ekki við að hlaða
um þau múra. En sem betur fer
kemur sannleikur stundum fram,
þótt fjötra eigi. Nauðungarupp-
boðum fjölgar, stefnukröfum einn-
>g, og deginum í dag er erfitt að
treysta. Um ráðamenn þjóðarinnar
vex sú fullyrðing í munni hugsun-
arlítilla einstaklinga að þeim sé í
engu að treysta. Helgustu vé þjóð-
félagsins, hjónaböndin, eru í vörn
og þau loforð sem gefín eru, í alltof
mörgum tilfellum, gleymd um leið
og gefín eru. Skyldur manna við
samfélagið flúnar og lítilsvirtar og
það sanna best öll þau skattsvik
sem við blasa, þar sem fólk hefír
samvisku til að svíkja, ekki einung-
is undan sköttum heldur samborg-
arana, sem verða þá að axla í viðbót
þær byrðar sem hinir svikust um
að bera með meðbræðrum sínum.
Og svona má endalaust upp telja.
Og er þá nema von að fyrirsögn
þessa litla pistils verði manni um-
hugsunarefni.
A mestu velmegunartíð í þjóðlíf-
inu á efnislega sviðinu hækka
erlendar skuldir, fjárlög eru með
miklum halla og sem á ef til vill
eftir að aukast ef vissar forsendur
standast ekki. Ekki er fylgst með
rekstri fyrirtækja né hvað þau gera
utan við eðlilegan rekstur og þegar
eyðslan stoppar er rætt um rekstr-
arvanda, rekstrargrundvöllur ekki
til. Ríkið (þ.e. þegnamir) verði að
bjarga. En gætt minna að tildrög-
unum. Gjaldþrot fyrirtækja eru
sjaldan krufin til mergjar né ábyrgð
þeirra sem að vinna lítið skoðuð.
Aldrei hafa jafn mörg gjaldþrot
verið birt í Lögbirtingablaði og á
sl. ári. Og er nema von að upp
komi sú hugsun hvort þar hafi ver-
ið staðið við töluð orð og hveiju
megi treysta í meðferð fjár. Eyðsla
bæði fyrirtækja og almennings,
eyðsla sem ekki þjónar neinu gagni
heldur þvert á móti, er mörgum
hugsandi manni áhyggjuefni. Það
er talað um að ýmsu þurfi að breyta
í þjóðfélaginu. Stöðva þá alvarlegu
þróun landsbyggðarflóttans sem
aldrei hefir verið meiri og hrika-
legri en nú. Fólkið flykkist í Qöl-
mennið og þá lítið hugsað um hvort
þar sé meira og betra atvinnulíf.
En glaumurinn og skemmtanir eiga
að bæta upp. En á þetta allt sem
ég hefi upp talið ekki fyrst og
fremst uppsprettu í því að orð
standa ekki og kæruleysið og mis-
ferlið er í fararbroddi?
Er ekki komið að því, að það sem
þarf að vekja á ný til sóknar er að
breyta og bæta hugarfarið? Gott
hugarfar er uppspretta hollra þjóð-
hátta, uppspretta betra mannlífs.
Tekst ráðamönnum það og okkur
öllum leið? A því veltur allt.
Einn frá Stykkishólmi
Þj óðaratkvæðagreiðsla
um fjölda þingmanna
Ingimundur Sæmundsson
skrifar:
Ekki er von að vel fari. Bændur
fá 105 kr. og 40 aura fyrir kílóið
Skrif ið eða hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til
að skrifa þættinum um hvaðeina,
sem hugur þeirra stendur til —
eða hringja milli kl. 17 og 18,
mánudaga til föstudaga, ef þeir
koma þvi ekki við að skrifa. Með-
al efnis, sem vel er þegið, eru
ábendingar og orðaskiptingar,
fyrirspurnir og frásagnir, auk
pistla og stuttra greina. Bréf
þurfa ekki að vera vélrituð, en
nöfn, nafnnúmer og heimilisföng
verða að fylgja öllu efni til þáttar-
ins, þó að höfundur óski nafn-
leyndar.
Sérstaldega þykir ástæða til að
beina því til Iesenda blaðsins utan
höfuðborgarsvæðisins, að þeir láti
sinn hlut ekki eftir iiggja hér í
dálkunum.
af folaldakjöti en það er selt út úr
búð á 637 kr. kílóið, og þó vilja
ráðamenn okkar fækka bændum
og leggja fallegar sveitir í eyði.
Ekki meira um það núna.
Svo finnst mér alltof margir
þingmenn taka mið af öðrum þjóð-
um. Ég vil að það verði þjóðarat-
kvæðagreiðsla um fjölda
þingmanna því þjóðin velur þing-
mennina og þeir eiga ekki sjálfir
að ráða fjölda sínum. Ég er á því
að það sé hægt að fækka þeim um
15. Það þarf að minnsta kosti ekki
að fjölga þeim. Enda myndi þá spar-
ast byggingarkostnaður við stór-
hýsið, nýja þinghúsið við
Austurvöll. Þá mætti nota þessa
upphæð, sem myndi sparast við
fækkun þingmanna og ríkiskassinn
hefði ekki þörf fyrir, til að hækka
laun meinatækna, sjúkraþjálfara og
sjúkraliða á sjúkrahúsunum. Það
þarf að hlynna að þeim stéttum sem
vilja annast sjúka.
Leikrit til
einhvers
Nú er ég svo aldeilis yfir mig
hlessa. Ég get bara engan veg-
inn skilið, hvað leikritið „Líf til
einhvers" hefur veist fólki tor-
melt. Persónulega finnst mér
þetta langbesta leikrit sem ég
hef fengið að upplifa í langan
tíma.
Klám, eins og ég skynja
merkingu þess orðs, var ég alls
ekki vör við. Þarna var verið að
tjá ákveðnar tilfinningar og upp-
lifanir sem fólk í dag ætti svo
ósköp vel að kannast við af
sjálfu sér eða umhverfinu. Frá-
bær leikstjóm, klipping, leikur
og vel valin tjáningarform gera
manni kleift að skilja eða skynja
hvert einasta augnablik allt leik-
ritið út í gegn.
Maður horfir ekki á svona
listaverk með sama hugarfari
og á Dallas.
Til hamingju Kristín og Nína!
Anna
HÖGNI HREKKVÍSI
BEIOC."
Víkverji skrifar
Slys á litlum flugvélum eru alltof
tíð hér á Íslandi. Enn einu sinni
hefur hörmulegt slys orðið og ung-
ur maður farizt. Hvað veldur
þessum ósköpum? Hvað veldur
þessum endurteknu slysum á smá-
flugvélum? Þetta er orðið svo
alvarlegt mál, að hinn almenni
borgari hlýtur að spyija sjálfan sig
, hvort nokkurt vit sé í því að stíga
upp í litla flugvél og fljúga milli
staða hér, sérstaklega að vetrarlagi.
Við heyrum oft sagt, að það sé
öruggara að fljúga í litlum flugvél-
um en að aka í bíl. Það getur vel
verið að það sé hægt að færa ein-
hver töluleg rök fyrir slíkum
staðhæfíngum. En þau breyta engu
um það, að fólk hlýtur að missa
alla öryggistilfínningu fyrir því að
ferðast með smáflugvélum vegna
þessara tíðu slysa.
Hvað veldur? Eru flugvélamar,
sem eru keyptar hingað til lands
gamlar og Iélegar? Yfírleitt eru
þetta notaðar vélar, sem hingað
koma. Fara menn aftur og aftur
af stað í tvísýnu veðri? Þetta getur
ekki verið einleikið.
Ierlendum blöðum er nú rætt tölu-
vert um aldur Reagans, Banda-
ríkjaforseta. Koma þessar umræður
í kjölfar blaðaskrifa um Iransmálið
svonefnda. Talað er um, að forset-
inn sé orðinn of gamall til þess að
gegna svo viðamiklu embætti. I
sumum blöðum er sagt, að hann
komi ekki lengur fyrir sig fólki, sem
hann ætti að öðru jöfnu að þekkja.
Öldungadeildarþingmenn, sem eiga
fundi með honum segja, að hann
svari spuymingum, sem þeir bera
fram meira og minna út í hött.
Öllum slíkum skrifum ber að taka
með fyrirvara. Lesandinn veit ekki,
hvemig þau em tilkomin eða hvað
að baki liggur. Hitt er víst, að það
var hvorki gamall né elliær maður,
sem flutti ræðuna á Keflavíkurflug-
velli yfir bandarískum hermönnum,
skömmu eftir að leiðtogafundinum
lauk í október. Þvert á móti var þar
á ferð kraftmikill stjómmálamaður.
Þeir, sem sáu Reagan fljótlega eft-
ir að síðasta fundinum lauk í Höfða
töldu að forsetinn sýndi veruleg
þreytumerki. Þau voru hins vegar
ekki siáanleg ó fundinum á
Keflavíkurflugvelli.
Aldur stjómmálamanna í áhrifa-
stöðum er viðkvæmt mál. Það var
ekki fyrr en áratugum eftir að
Winston Churchill lét af embætti
forsætisráðherra Bretlands að
fréttir fóru að birtast um, að síðustu
mánuðina í embætti hefði hann
verið orðinn elliær. Umræður um
aldur Reagans og heilsufar vekja
áhyggjur á Vesturlöndum. í þessu
mikla embætti má lítið út af bera
án þess að illa fari, eins og dæmin
sanna.
XXX
Iviðskiptalífinu tala menn um, að
verulegur hagnaður hafi orðið
af rekstri margra stórra fyrirtækja
á síðasta ári. Þar kemur margt til
sögunnar þ.á.m. olíuverðlækkun.
Þó ber mönnum saman um, að eitt
skipti sköpum: stórminnkandi verð-
bólga og stöðugt gengi hafi gjör-
breytt öllum viðhorfum í atvinnu-
rekstri.