Morgunblaðið - 03.03.1987, Síða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 3. MARZ 1987
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ERLA ÞÓRDÍS JÓNSDÓTTIR,
dó í Borgarspítalanum 28. febrúar sl.
Helgi Kolbeinsson,
Alexander Valdimarsson, Ragnheiður Valdimarsdóttir,
Þórunn Valdimarsdóttir, Lilja Valdimarsdóttir,
Trausti Valdimarsson, Vala Valdimarsdóttir,
Ásdís Valdimarsdóttir,
tengdabörn og barnabörn.
t
Maðurinn minn og faöir okkar,
ÞORSTEINN SIGURÐSSON,
Langholtsvegi 31,
Reykjavlk,
andaðist í Landakotsspítala 1. mars 1987.
Guðmundína Kristjánsdóttir,
Sigurður Þorsteinsson,
Kristján Þorsteinsson,
Ragnar Þorsteinsson,
Hallgrímur Þorsteinsson.
Margrét S. Jóns-
dóttir — Minning
Fædd 5. febrúar 1916
Dáin 19. febrúar 1987
Margs er að minnast
margt er hér að þakka
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast
margs er að sakna
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Að morgni 19. febrúar síðastlið-
inn losnaði amma mín við þjáningar
þessa heims. Síðustu þrettán mán-
uðir höfðu verið henni erfiðir. Hún
háði hetjulega baráttu við manninn
með ljáinn sem að lokum sigraði
eins og hann gerir ævinlega.
Hún hét Margrét Sigríður en
kunni betur við Sigríðar-nafnið og
notaði það oftast. Hún var fædd
5. febrúar 1916 að Naustum í Eyr-
arsveit á Snæfellsnesi, dóttir
hjónanna Jóns Jóhanns Kristjáns-
sonar og konu hans, Guðrúnar
Jónsdóttur, sem síðast bjuggu að
Vindási í sömu sveit og þar ólst
amma mín upp.
Um tvítugt hleypti hún heim-
draganum og fór í skóla að
Laugarvatni en fróðleiksfýsn henn-
ar var óþijótandi þó að tækifærin
til frekari mennta kæmu ekki. Hún
var vel greind kona og æðraðist
ekki þó þau væru ek'ki fleiri. Hún
hafði fallega söngrödd og þeir voru
fáir sálmamir sem hún kunni ekki
eða hafði ekki sungið eða spilað á
orgelið sitt á yngri árum.
Þegar amma mín var 13 ára
kynntist hún ungum pilti, Alexand-
er Stefánssyni, afa mínum, sem
einnig er ættaður af Snæfellsnes-
inu, en hann varð síðan lífsföru-
nauturinn í rúm 48 ár. Þau giftu
sig 18. október 1938 og eignuðust
eitt bam, dótturina Esther. Þetta
vom erfíðir tímar að stofna heimili
og fjölskyldu, en aldrei var gefist
upp. Þau byggðu sér fallegt heimili
þar sem smekkvísi húsmóðurinnar
RAFAAAGNSVEITA
REYKJAVÍKUR
SUDURLANDSBRAUT34 SÍMI686222
Þaðerdýrt
rafmagnið sem þúdregur að borga
Rafmagn er svo snar þáttur
í lífi okkar að við veitum því
varla athygli. Flest heimilistæki
og vélar á vinnustað ganga
fyrir rafmagni og við erum svo
háð þeim að óbeint göngum
við sjálf fyrir rafmagni.
Þessu ,,sjálfsagða“ raf-
magni er dreift til okkar af
rafmagnsveitu. Rafmagnsveita
ReykjavíRur leggur metnað
sinn í stöðuga og hnökralausa
dreifingu til neytenda. Dreif-
ingarkostnaður greiðist af
orkugjaldi.
Ógreiddir reikningar hlaða
á sig háum vaxtakostnaði sem
veldur því að rafmagnið er nær
þriðjungi dýrara hjá þeim
skuldseigustu — þar til þeir
hætta að fá rafmagn.
Láttu orkureikninginn hafa
forgang!
og myndarskapur kom berlega í
ljós.
Amma mín hafði mikla ánægju
af dýrum og kom það best í ljós
þegar þau hjónin stunduðu saman
hestamennskuna, en þau eignuðust
margan gæðinginn. Hún var mikið
náttúrubam og komst í nána snert-
ingu við náttúruna í uppvextinum
og svo þegar þau hjónin ferðuðust
um landið vítt og breitt á hestum,
en þeirra ferða var oft minnst með
brosi á vör.
Amma mín prýddi heimili þeirra
með hannyrðum sínum, en það var
alveg sama hvað hún tók sér fyrir
hendur hvort heldur það var út-
saumur eða saumaskapur. Allt
þetta lék í höndunum á henni.
Snemma eignaðist hún litla hand-
pijónavél og fór að pijóna fyrir fólk,
en þetta varð síðan kveikjan að
stofnun fyrirtækisins Litla pijóna-
stofan sf. Þar komu í ljós miklir
sköpunarhæfíleikar hennar þegar
hún bjó til nýjar tegundir, ný snið
o.fl. af bamafatnaðnum sem fram-
leiddur var.
Fyrir um það bil 10 ámm gekkst
hún undir mikla skurðaðgerð sem
leiddi til þess að nokkru seinna
varð hún að hætta með fyrirtækið
sem hafði haft svo mikla þýðingu
fyrir hana. Upp úr þessu fór hún
að kynna sér spilaíþróttina bridge.
Hún gekk í Bridgefélag kvenna og
tók síðan þátt í mörgum keppnum
á þess vegum svo og annarra. Henni
fannst undur gaman að spila þetta
spil og fátt kom í veg fyrir það að
hún tæki þátt í spilakveldi. Hún tók
einnig þátt í litlum spilaklúbbi, þar
sem komu saman fjórar konur og
spiluðu heilan eftirmiðdag. Þessir
spiladagar gáfu henni mikið en
síðustu mánuði hafði hún ekki
heilsu til að taka þátt í þeim.
Ég hef frá fæðingu alist upp með
ömmu minni og afa og naut ég
þess í ríkum mæli þegar amma mín
var að kenna mér vísumar úr Vísna-
bókinni eða kveðast á við mig. Ég
kynntist ömmu minni sem stórbrot-
inni konu með sterkan persónuleika,
hún var vel greind, tilfínningarík
en lét þær sjaldan í ljós og kom
þá oft í ljós hin gífurlega sjálfstjóm
sem hún hafði. Henni féll aldrei
verk úr hendi, það var alveg sama
á hveiju gekk. Það vom því mikil
viðbrigði að sjá hana síðastliðið ár
verkefnalausa, en heilsan og þrekið
gaf sig og hún gat lítið sem ekkert
gert. Það tók hún sjálf mjög nærri
sér því hún vildi vera gefandinn en
ekki þiggjandinn.
„Skamma stund mun ég hvílast
í faðmi vindanna og síðan verða
endurborinn af nýrri móður.“
Ég trúi því og treysti að þessi
orð Spámannsins eftir Kahlil Gibran
séu rétt og að nú sé amma mín
komin til himnaríkis þar sem hún
er laus við allar þjáningar. Guð
blessi hana og varðveiti. Ég vil biðja
Guð að blessa hann afa minn sem
nú sér á eftir lífsförunautnum og
gefa honum styrk, en hann stóð við
hlið ömmu minnar eins og klettur
á þessum erfíða tíma. Einnig bið
ég Guð að blessa dóttur hennar og
aðra aðstandendur og gefa þeim
styrk. Blessuð sé minning hennar.
Far þú í friði
friður Guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði
Guð þér nú fylgi
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Kveðja frá dótturdóttur.