Morgunblaðið - 06.03.1987, Blaðsíða 43

Morgunblaðið - 06.03.1987, Blaðsíða 43
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 6. MARZ 1987 43 Til Alla var gott að leita og aldr- ei taldi hann eftir sér að aðstoða okkur og hjálpa. T.d. sótti hann dóttur sína og börnin margoft ofan úr Mosfellssveit vestur á Seltjamar- nes, til að þau væm ekki ein á nóttunni þegar ég var burtu vegna vinnu, og þótti þessi leið löng í þá daga. Ekki taldi hann heldur eftir sér að taka fjölskylduna upp á sína arma í rúmt hálft ár þegar við vor- um að byggja og svona gæti ég talið áfram. Ég hef átt margar ógleymanlegar stundir með Alla, bæði í leik og starfi og mun geyma minninguna um hann meðan ég lifi. Alli var ákveðinn maður, skap- mikill og gerði kröfur til sjálfs sín og annarra. Hann var réttlátur og sanngjam og hugsaði vel um sína nánustu. Hann var léttur í lund og ávallt tilbúinn að sjá spaugilegu hliðar málanna. Hann var traustur vinur og sem dæmi um það héldu mörg böm sem vom í kaupavinnu hjá honum á sumrin, tryggð og vin- áttu við hann til æviloka. Alli var mikill hestamaður og lét málefni hestamanna til sín taka. Á þeim vettvangi eignaðist hann marga og góða vini. Ég er þakklátur fyrir að hafa fengið að vera samferða jafn stór- brotnum manni og hann var og tel sjálfan mig hafa auðgast og þrosk- ast af samskiptum okkar. Að lokum votta ég tengdamóður minni, sem var stoð og stytta mannsins síns, virðingu mína og samúð og vona að trúin á guð muni bera hana yfir þessa erfið- leika. Einnig bið ég guð að styrkja aldraða móður hans, börn og aðra aðstandendur. Jón Björnsson Aðalsteinn Þorgeirsson fyrrv. bústjóri til heimilis í Markholti 15 í Mosfellssveit lést á sjúkrahúsi þann 26. febrúar sl., sjötíu og eins árs að aldri. Með fráfalli Aðalsteins er maður horfinn af sjónarsviðinu, sem var vinsæll, vinmargur og hinn ágætasti nágranni og samferða- maður. Það má segja að nú sé skarð fyrir skildi. Aðalsteinn Sigurvin Þorgeirsson var elstur fjögurra systkina og fæddur á Kirkjubóli í Korpudal, Önundarfirði, þann 19. janúar 1916. Foreldrar hans voru hjónin Hólmfríður Guðjónsdóttir og Þor- geir Eyjólfsson, sem bjuggu allan sinn búskap í Ármúla í Onundar- firði þar til þau fluttu suður árið 1947. Eftirlifandi systkini Aðalsteins eru þau Kristján póstmaður, Guð- mundur bifreiðastjóri og Þórunn húsfreyja. Aðalsteinn hleypti heimdragan- um árið 1937 og réðst þá að Saltvík á Kjalamesi, en að ráðningartíman- um liðnum fór hann að Alafossi í Mosfellssveit og varð bústjóri hjá Sigurjóni Péturssyni. Þau vista- skipti vom örlagarík, því á Álafossi hitti Aðalsteinn Svönu eiginkonu sína, en Svaniaug Þorsteinsdóttir starfaði um þær mundir hjá Ála- fossverksmiðjunni. Þann 3. júní 1939 gengu þau saman að altarinu í stofunni hjá séra Hálfdáni Helga- syni í Mosfelli, og hófu sinn búskap á Álafossi í litla húsinu við brúnna. Um þetta leyti hófst kunningsskap- ur okkar Alla, sem varð að góðri vináttu og stóð óslitið síðan. Þá þegar á þessum árum fór mikið orð af Aðalsteini sem bústjóra, þannig að þáverandi forseti íslands, Sveinn Björnsson, valdi hann úr hópi manna til þess að gegna hinu virðu- lega og vandasama bústjórastarfí á Bessastöðum. Þetta var vorið 1945, og voru báðir aðilar ánægðir og fór vel á með forseta vorum og hinum unga framsækna bústjóra. Árið 1947 lauk vistinni á forsetasetrinu, en það var þá eins og nú að opin- berir starfsmenn voru ekki sem best launaðir og eigendur stórbúa buðu óspart í duglega menn. Aðal- steinn fór til Skúla Thorarensen árið 1947, en Skúli rak tvö eða þijú stórbú í þann tíð, og fluttist að Nesi við Seltjöm. Þar starfaði hann svo til ársins 1960 að honum bauðst bústjórastaðan á Korpúlfs- stöðum, sem þá var enn stærsta kúabú landsins og í eigu Reykjavík- urborgar. Á þessum ámm hafði íslenska þjóðin náð því marki endanlega að eiga nóg af góðri landbúnaðarvöm til neyslu innanlands, enda varð þá samdráttur nokkur, einkum í mjólk- urframleiðslu. Þetta leiddi svo af sér að stefnt var að því að búrekst- ur opinberra aðila, ríkis og bæja, yrði lagður niður, því framboð var meira en nóg fyrir heimamarkað- inn. Því var það að hinn nýi bústjóri fékk fljótlega fyrirmæli frá borgar- yfirvöldum um að draga úr fram- leiðslunni, fækka kúnum og stefna að því að leggja niður búskap á næstu ámm, sem og varð raunin. Aðalsteinn var fádæma vinsæll • og gilti það jafnt um þá sem hann starfaði fyrir og einnig þá sem unnu undir hans stjóm. Þetta verður að teljast fremur fátítt, en er þó þekkt í fari hinna bestu manna. Það var því fremur örðugt fyrir alla að fá þau fyrirmæli að leggja búskapinn niður. Sú sigling tókst þó vel, svo sem annað er honum var trúað fyr- ir. Þeim Svönu og börnunum átta leið vel á Korpúlfsstöðum, enda húsrými nóg. Á þessum áratug, frá 1960, varð það því verkefni Alla að farga bústofni og síðan að gæta bygginga og annarra eigna borgar- innar, en hann tók sér svo vinnu í Áburðarverksmiðjunni í Gufunesi. Á þessum ámm byggði hann sér hús við Markholt í Mosfellssveit, enda vom þau tengsl sterk sem stofnað var til í upphafí á Álafossi og slitnuðu aldrei, svo að búseta annars staðar kom ekki til greina. Árið 1970 fluttust svo Aðalsteinn og fjölskylda búferlum í nýja húsið í sveitinni og þar bjó hann til dauða- dags. Fljótlega tók hann að sér að sjá um dýravörslu fyrir hreppsfélag- ið. Þegar kom fram á miðjan áttunda áratuginn var dýravarsla gerð að fullu starfí og þótti Aðal- steinn sjálfkjörinn í það. Alli náði vinsældum allra aðila og fórst starf- ið prýðilega úr hendi. En þegar leið á árið 1986 kenndi Áðalsteinn heilsubrests og sagði starfí sínu lausu um sl. áramót, og lauk þar ævistarfmu. Eins og áður segir var Alli vin- sæll með afbrigðum og vann hug samferðamanna sinna og traust með heilsteyptri framkomu. Menn fundu það fljótt að orð og gerðir þessa manns vom á þann veg að þeim mátti treysta. Aðaláhugamál hans vom hestamennska og félags- mál, enda maðurinn mjög félags- lyndur og hrókur alls fagnaðar á samkomum. Aðalsteinn tók alltaf virkan þátt í starfí félaga þess hér- aðs þar sem hann var búsettur á hveijum tíma, en allra mest starf- aði hann þó í hestamannafélaginu Fáki á ámnum sem hann var í Nesi og á Korpúlfsstöðum. Þá sá hann að vemlegu leyti um skemmt- anahald félagsins og stjómaði dansi, auk þess sem hann gegndi þar ýmsum trúnaðarstörfum. Hann var á þessum ámm ávallt fulltrúi félagsins á landsþingum Landssam- bands hestamannafélaga. Er Aðalsteinn flutti búferlum í Mos- fellssveit hóf hann að starfa í hestamannafélaginu Herði og var formaður þess félags er hann lést. Það er einróma álit manna að fáir hafí lagt meira af mörkum til fé- lagsmála hestamanna í héraðinu en hann. Hagagöngumál, hesthúsa- byggingar og svipuð mál þar sem eiga þurfti við stjóm sveitarfélags- ins vom meira og minna í hans höndum alla tíð. Hann sigldi þeim málum farsællega um brim og boðasker, því eins og kunnugt er geta félagsmál og framkvæmdir hestamanna verið umdeild mál í þéttbýli. Þau Svana og Alli eignuðust átta böm. Þau em Guðrún fædd 15.8. 1939, hennar maki er Sverrir Guð- mundsson sjómaður; Þorgerður fædd 20.12. 1940, hennar maki er Jón Bjömsson flugumferðarstjóri; ísafold er fædd 20.3.1946 og henn- ar maður er Kristján Hauksson gleriðnaðarmaður. Næstur er Þor- steinn fæddur 12.3. 1948 og er hann kvæntur Kristínu Egilsdóttur frá Bergvík. Helga er fædd 21.9. 1950 og gift Ásbimi Þorleifssyni bankamanni, Aðalsteinn tamninga- maður er fæddur 8.5. 1952 og Birgir bóndi í Seljatungu er fæddur 30.3. 1955 og kvæntur Ásthildi Skjaldardóttur kennara. Yngst er svo Svanlaug sem fædd er 3.4. 1959 og gift Brynjari Viggóssyni vélstjóra. Þetta er fríður hópur og föngulegur og hið ágætasta fólk sem ber ættarmót foreldranna og vott um gott uppeldi. Barnalán þeirra Svönu og Álla er farsælt og fjölskyldan samhent og heldur vel hópinn. Afkomendur Aðalsteins em orðnir auk barnanna 23 barnabörn og 9 bamabamabörn, en móðir þeirra systkina Þorgeirsbarna á nú nákvæmlega 99 afkomendur. Hólmfríður lifir Aðalstein son sinn í hárri elli en við allgóða heilsu. Að leiðarlokum lítum við vinirnir yfir farinn veg og viljum heiðra minningu hins góða drengs sem nú er horfinn yfir móðuna miklu. í umgengni var Alli hress og skorin- orður svo enginn fór í grafgötur með vilja hans og skoðanir, en hann var einnig mikill mannasættir. Hon- um var einkar lagið að umgangast böm og unglinga, og dýravinur var hann mikill. Oft fara þeir eiginleik- ar saman þar sem beita þarf festu en jafnframt mildi í samskiptum við viðkvæmar tilfínningaverur eins og hér um ræðir. Ég fer nú ekki fleiri orðum um ágæti vinar míns og samferðamanns, en vil að lokum votta honum virðingu og færa hon- um þökk fyrir tryggð og vináttu og ég veit að þar get ég talað fyrir munn margra sem vilja nú senda honum kveðju. Hann var félagi í Lionsklúbbi Kjalamesþings, og senda vinir hans þar honum þökk fyrir mjög gott samstarf. Hann starfaði í þessu líknarfélagi af lífi og sál þess manns sem vill láta gott af sér leiða, en það er megintil- gangur þessa félagsskapar, og hentaði manni eins og Aðalsteini vel að starfa þar. Svönu og börnunum votta ég samúð mína og fjölskyldu minnar. Mér er ljúft að minnast ömmu minnar, Sigurbjargar Ólafsdóttur, Sísi ömmu, eins og við kölluðum hana. Við Sólveig litla heimsóttum hana á spítala á fyrsta degi góu, umvafða ástvinum og ættingjum. Þá var hún búin að liggja nokkra daga á spítala. Hún var hlý og in- dæl og gott að vera hjá henni, eins og alltaf. En það hvarflaði ekki að mér þá, að þetta yrði síðasta skip- tið sem ég sæi hana. Morguninn eftir var hún dáin. Ef við bara kynn- um að umgangast hvert annað eins og hver dagur væri sá síðasti. Dauð- inn kemur aftan að okkur, þó er hann víst það eina sem við getum öll verið viss um að mæta. Hann setur skörð í hópinn, okkur finnst vanta mikið, og þá eigum við minn- Minningin um góðan dreng lifir. Jón M. Guðmundsson Það viðrar til útreiða dag eftir dag. Hestamenn staldra við og róma þennan eintaklega milda vet- ur. Hesthúsahverfið á Varmárbökk- um iðar af lífi. Hestar hneggja, folöld og tryppi bregða á leik. Þó vantar eitthvað. Það vantar hann Alla. Þennan sanna íslenska hesta- mann, þennan glæsilega knapa, þennan mann sem er svo einstakur í hugum okkar sem áttum því láni að fagna að kynnast honum. Hann setti sannarlega svip á bæinn hann Aðalsteinn Þorgeirsson, en nú er hann dáinn. Hann mun ekki oftar sjást á honum Glóa sínum og taka hann svo eftirminnilega til kost- anna. Hann mun ekki oftar gefa góð ráð þeim sem skemmra eru komnir í hestamennskunni, né með sinni alkunnu glettni segja hesta- sögur af sjálfum sér og öðrum. Þess munu margir sakna. Hann var formaður hestamanna- félagsins Harðar í 4 ár. Alli hélt vel um stjómartaumana og hafði einstakt lag á að fá hlutina til að ganga vel því höfðu menn það gjaman á orði að allt væri vel tam- ið hjá Alla. Það er varla á neinn hallað þó því sé haldið fram að með Aðal- steini Þorgeirssyni sé fallinn í valinn einn af mestu hestamönnum lands- ins, en hestamennskan var hans áhugamál og hesturinn hans vinur allt til dauðadags. Við, sem í dag kveðjum með söknuði og eigum svo erfitt með að sætta okkur við orðinn hlut, skulum vera þakklát fyrir allar þær góðu stundir sem við áttum með Alla og minnumst þess að ekkert sumar var svo langt né bjárt, að vetrarfölvinn gránaði ekki yfir himni og jörð, skammdegisnepjan seytlaði niður með skóvarpinu og hófunum, beit vanga og smaug um ingamar einar eftir. Amma fæddist í Reykjavík árið 1917 og átti raunar sjötugs afmæli mánuði áður en hún dó. Hún var næst elst sex systkina og eru tvö þeirra á lífi nú, þau Erla Ólafs- dóttir og Ólafur Ólafsson. Foreldrar hennar voru Ólafur Guðmundsson og Björg Helgadóttir, en Björg lifir enn í hárri elli. Amma giftist Guðna Jósefi Bjömssyni og eignaðist þtjú böm: Ragnheiði, Björgu og Einar. Mann sinn missti hún snemma og síðari maður hennar varð Sigtrygg- ur Jónatansson, eða Tryggvi afi, eins og við köllum hann. Öll sín búskaparár bjó amma á Þórsgötunni. Hún var fasti punkt- urinn í miðbænum. Ég man hve það var gott að koma inn til hennar og fá mjólk og súkkulaðibollu eftir búðarráp með mömmu. Það er gott að eiga góða ömmu. Ég geymi bamsminninguna í hjarta mínu. nasir. Þó trúir bjartsýni éinfalds hjarta því, að lífið yrki ný ævintýr og ungar raddir taki undir foma söngva: Og í logni ljósrar nætur lítill hestur brölti á fætur. Enn eitt lífsins undur skeði inn við hjarta þessa lands. (Jóh. úr Kötium) Stjóm hestamannafélagsins Harðar kveður fyrrverandi formann sinn og vottar aðstandendum sam- úð. Sigríður Johnsen Kveðja frá Hestamanna- félaginu Fáki í dag kveðjum við Fáksfélagar einn af okkar ágætustu félögum, Aðalstein Þorgeirsson. Alli, eins og við ævinlega nefndum hann, var um áratugaskeið einn af okkar bestu og virtustu félögum, ávallt reiðubúinn til að taka að sér hin ýmsu störf fyrir félagið. Hann var í skemmtinefnd og formaður hennar um árabil. Vann allskonar störf varðandi kappreiðar, mótahald og á öðmm uppákomum hjá félaginu. Hann var ftilltrúi Fáks á þingum Landssambands Hestmannafélaga vítt um landið. Við Fáksfélagar minnumst margra glaðra stunda með honum og Svönu, konu hans, og þökkum frábæra gestrisni á heimili þeirra hjóna. Við útför vinar okkar og félaga, Aðalsteins Þorgeirssonar, sem fram fer frá Langholtskirkju í dag, mun- um við Fáksfélagar áreiðanlega Ijölmenna og sýna með því honum og hans fólki innilegustu þakkir og virðingu, fyrir vel unnin störf í þágu félagsins. Svanlaugu konu hans, bömum og öðmm aðstandendum vottum við okkar dýpstu samúð. Hestamannafél. Fákur, Orn Ingólfsson, framkvstj. Þegar Sólveig litla neitaði að koma heim og vildi vera lengur hjá Sísí ömmu á spítalanum fór hún heim með þeim orðum, að bráðum færi amma heim til sín, og þá gæt- um við heimsótt hana þangað. Nú er amma komin alveg heim. Við munum öll sakna hennar. Ég bið góðan Guð að blessa og styrkja afa sem syrgir góðan lífsförunaut. Gyða Karlsdóttir SIGLFIHÐINGAFÉLAGID í Reykjavík og nágrenni Séra Vigfús Þór Árnason messar í Bústaðakirkju, sunnudaginn 8. mars kl. 2. Á eftir messu býður Siglfirðingafélagið í kaffi í Safnaðarheimili Bústaðakirkju. Kirkjukór Siglufjarðarkirkju kemur fram með söngdagskrá tileinkað Siglufirði. Málverkasýning: Sigurjón Jóhannsson. Siglfirðingar fjölmennið. Stjórnin. Sigurbjörg Ólafs- dóttir — Minning Fædd 23. janúar 1917 Dáin 23. febrúar 1987
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.