Morgunblaðið - 26.05.1987, Síða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 26. MAÍ 1987
Tónlistarskólinn í Reykjavík
Útskrifar sex tónsmiði
Tónlistarskólinn í Reykjavík útskrifaði í vor
sex ný tónskáld frá tónfræða— og tónsmíða-
deild. Er þetta í fjórða skipti sem skólinn
útskrifar nemendur frá deildinni og aldrei
Skilyrði til inntöku á fyrsta
ár í tónfræðadeild er stúdents-
prof eða sambærilegt próf.
Einnig þurfa nemendur að
hafa lokið að minnsta kosti
fimm stigum á eitthvert hljóð-
færi, eða í söng. Námið sjálft
tekur minnst þijú ár og hveiju
VIÐTÖL: SÚSANNA SVAVARSDÓTTIR
hafa þeir verið fleiri. Fyrstu þrír nemendurn-
ir voru útskrifaðir 1984. Árið eftir útskrifuð-
ust tveir nemendur og í fyrra lauk einn
nemandi prófi frá deildinni. Þessir tólf nem-
endur hafa tekið tónsmíðanám og lokaverkef-
nið er frumsamið tónverk, sem flutt er á
útskriftartónleikum. Þeir sem taka tónfræð-
ilínuna skila lokaverkefni í tónlistargreiningu.
Ingimundardóttir, Gylfi Garð-
arsson, Tryggvi M Baldvins-
son, Guðni Agústsson, Ásgeir
Guðjónsson og Helgi Péturs-
son. En hvaða áætlanir hafa
þau fyrir framtíðina og hvern-
ig nýtist námið þeim?
námsári er skipt í tvær annir.
Nemendur þurfa að jafnaði að
taka fjögur námskeið á önn,
auk þess að stunda nám á
hljóðfæri eða í söng.
Með náminu er stefnt að
því, að lokapróf úr tónfræða-
deiíd jafngildi B.A. prófi í
tónlist frá virtari tónlistar-
háskólum Bandaríkjanna og
sambærilegum prófum í Evr-
ópu. Einnig er markmiðið að
útskrifa nemendur sem teljast
hæfír til kennslu barna og
unglinga við íslenska tónlistar-
skóla og svo til annarra starfa,
til dæmis kórstjóm, söngþjálf-
un, almennan hljóðfæraleik,
útsetningar, tónfræðirann-
sóknir, tónsmíðar, fjölmiðlun •
og fleira
Þeir sex nemendur sem nú
voru að útskrifast eru Guðrún
Tryggvi Baldvinsson:
Mig langar aðgera
alltímúsík
TRYGGVI M Baldvinsson er 22 ára Reykvíkingur,
yngstur þeirra nemenda sem nú útskrifast frá tón-
fræði— og tónmenntadeild Tónlistarskólans í
Reykjavík. Hann hóf nám í píanóleik við Tónmennta-
skólann sex ára gamall og útskrifaðist þaðan árið
1980. „Þaðan fór ég beint í Tónlistarskólann í
Reykjavík og hef verið í fullu námi í tveimur deild-
um, því samhliða tónfræðanáminu hef ég verið áfram
í pánónámi.
í haust fer ég síðan til Vínar og þreyti þar inntökupróf
í „Hochschule f“ur Musik und darstellende Kunst.“ Þeir
eru ekkert á því að hleypa manni inn í skólann fyrr en
því er lokið. En ég ætla ekki inn á masters—brautina
þar. Fyrir því eru ýmsar ástæður. Miðað við það sem ég
hef séð af námsskránni þaðan, er aðfaramám að mast-
ers—brautinni miklu ítarlegra hjá þeim en hér gerist.
Námið sem ég er að fara út í tekur átta ár. Fyrstu fjög-
ur árin heita tónfræði, þau fjögur seinni tónsmíðar. Eg
hef hugsað mér að taka fyrri fjögur árin á tveimur, því
ég hef þó þessa undirstöðu og ætti að geta tekið stöðu-
próf. Hvemig ég get tekið seinni fjögur árin er ég ekkert
farinn að hugsa um ennþá.
Markmiðið hjá mér með framhaldsmenntun er að geta
gert allt í músík og þá undanskil ég ekki dægurmúsík.
Mér finnst menn sem eru komnir með mastersgráðu og
geta ekki samið dægurmúsík, vera eins og málarameistar-
ar sem ekki geta málað með lakki."
Er lokaverkefni þitt þá dægurlag?
„Nei, nei. Það er samið fyrir málmblásara og slag-
verk. Þetta er hálfgildings prógramtónlist. Eg las
Opinberunarbók Jóhannesar, þá óskaplegu tortímingar-
sögu. Hún er svo hrottaleg að það er aldrei hlé á
ósköpunum. Hún er hugmyndin að baki verkinu, eða kom
mér allavega af stað. Verkið fjallar um þessa klassísku
baráttu milli góðs og ills, lífsins og dauðans."
Asgeir Guðjónsson:
Smátt og smátt
fækkaði orðunum
ÁSGEIR Guðjónsson er 28 ára gamall Reykvíkingnr.
Hann hóf tónlistarnám við Tónlistarskóla FÍH fyrir
fimm árum. „En áður hafði ég einungis tekið eink-
atíma í píanóleik." segir Ásgeir. „Ég var í hálft ár
við nám í Tónlistarskóla FÍH. Þaðan fór ég i Tónlist-
arskólann í Reykjavík.
Reyndar vissi ég ekki þá að tónfræðadeildin var til.
Ég ætlaði í tónmenntakennaradeildina en vildi aðeins
vera í tónlistargreinunum, sleppa aukagreinum, eins og
sálfræði og kennslufræði. Ég var spurður hvort ég vildi
ekki frekar fara í tónfræðadeildina, því hún væri byggð
upp á þeim fögum sem ég hafði áhuga á. Það var Stefán
Édelstein sem stakk upp á því. Deildin hafði aðeins verið
starfandi í tvö ár og hafði ekki útskrifað neina nemend-
ur þá.“
Én hveijir eru atvinnumöguleikamir núna, eftir út-
skrift?
„Atvinnumöguleikamir eru helst í tónfræðilegum grein-
um, tónfræði, hljómfræði og tónheym. Og ég held að
megi segja að á þessum sviðum séu góðir möguleikar.
Að vísu er maður þá ekki að vinna við það sem maður
hefur mesta löngun til að gera, en skylt því. “
Eigið þið einhveija möguleika á að koma verkum ykk-
ar á framfæri?
„Já, þeir sem hafa verið í deildinni hafa sent verk sín
til UNM, sem er samtök ungra norrænna tónskálda,
undir þrítugu, og þeir hafa flestir fengið verk sín flutt."
Fyrir hvaða hljóðfæri skrifaðir þú lokaverkefni þitt?
„Það er eins konar kammerverk og heitir „Vopnin
kvödd." Ég skrifaði það fyrir sópranrödd, fiðlu, píanó,
áslátt og lítinn kór. Reyndar hefur það tekið miklum
breytingum í vinnslu. Ég byijaði á því síðastliðið haust.
Þá ætlaði ég að hafa texta. Smátt og smátt fækkaði
orðunum, þar til ekkert var eftir. Það er nú einhvern
veginn svo að maður fær oft ákveðna hugmynd til að
byija með, en verkið tekur af manni ráðin og breytist.
Samt eru í því viss atriði sem héldust allan tímann.
Verkið átti að vera hringhugsun, eins konar „rondo," sem
kæmi sem víðast við. „Rondóið" endurspegíast í stórum
og litlum hlutum verksins sem skiptist niður í fimm kafla."
Guðrún Ingimundardóttir:
Fer til Banda-
ríkjanna íhaust
GUÐRÚN Ingimundardóttir, er 24 ára Húsvíkingur.
Hún hóf nám í píanóleik í Tónlistarskólanum þar,
„síðan fór ég í Menntaskólann á Akureyri, þar sem
ég útskrifaðist af náttúrufræðibraut, jafnframt því
sem ég stundaði nám í söng, píanó— og flautuleik,"
segir Guðrún.
Eftir það kom ég suður, innritaðist í Tónlistarskólann
í Reykjavík og ætlaði í píanóleik. En ég hef haldið píanón-
áminu áfram hjá og hef verið í tímum hjá Halldóri
Haraldssyni. Þegar ég var á 1. ári stundaði ég einnig
söngnám í Söngskólanum, en fór síðan yfir í söngdeild
Tónlistarskólans, því ég vildi fá meiri þjálfun í söngnum.
Ég hef áhuga á að leggja meiri rækt við sönginn og
er að fara til Bandaríkjanna í haust, til framhaldsnáms.
Þar ætla ég í masters—nám og hef þegar fengið inn-
göngu í tvo skóla, í Cal Artsí Los Angeles og Mills College
í Oakland í Kaliforníu.
Mastersnámið felur aðallega í sér einbeitingu að
tónsmíðum. Síðan fær maður að velja aukagrein í samr-
áði við sinn prófessor, Sem er kallaður „mentor." Ég
ætla að reyna að komast í söng. Cal Art er lítill lista-
skóli og þar er mælt með að maður taki einhveija aðra
listgrein með aðalfaginu, til dæmis leiklist, dans eða
myndlist. Það er einmitt ástæðan fyrir því að listaskólar
eru svo spennandi. Maður fær að kynnast öðrum listgrein-
um.“
Þú talar um píanó— og söngnám. Er lokaverkefni þitt
fyrir söngrödd og píanó?
„Nei. Eg kalla verkið „Reik“ og það er verk fyrir sin-
fóníuhljómsveit. Það gengur allt út frá einu þriggja tóna
„motivi" og hefst á því. Ég skipti því í þijá þætti, í hugan-
um. Fyrsti þáttur er í raun kynning á efnivið. Annar
þáttur er hraður og hress leikur. Síðasti þátturinn er
eins og rólegt eftirspil. Verkið í heild gengur í rauninni
frá djúpum tónum, upp í háa. Verkið byijar dimmt og
drungalega, en endar í háu tónunum, í birtunni."