Morgunblaðið - 26.05.1987, Síða 78

78
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 26. MAÍ 1987

©1967 UnlvefMl Pres» Syndlote
tAér hafa. lcksfns venfc tolln lykla.
völdin c& -(Torsyom-klQSettinLi."
ji
Af hveiju spyijið þið allar
sömu spumingarinnar: Er
ég sú fyrsta? Auðvitað ertu
það ...!
Með
morgunkaffinu
Meðan fótboltinn er á
skjánum þarftu ekkert að
vera hrædd, mamma ...
HÖGNI HREKKVlSI
Göngnm vel um landið okkar
Hættum að útbía umhverf i okkar með allskyns óþverra
Til Velvakanda
Jóna E. Jónsdóttir, leiðsögu-
maður skrifar:
Mikið er ég hjartanlega sammála
forsvarsmönnum Sindra-Stáls um
skilningsleysi yfírvalda á umhverf-
isvemd. Það fer illa fyrir bijóstið á
mér að sjá hvemig við göngum um
landið okkar. Fólk losar sig við msl
ogjafnvel heilu bílskrokkana á ótrú-
legustu stöðum. Þetta er óþolandi.
Ég skora á ykkur, þessa sem
hlutdeild eigið í því að útbía um-
hverfi okkar með allskyns óþverra,
takið ykkur tak og Iátið skynsemina
ráða, göngum vel um landið okkar.
Andrés Magnússon skrifar:
Að undanfomu hafa sjónvarps-
stöðvamar tvær í auknum mæli
notað orðskrípin áhorf eða horfun
þegar þær metast um hvor njóti
meiri almenningshylli. Orðin eiga
líklega að vera samsvarandi orðinu
hlustun, sem m.a. er notað þegar
rætt er um vinsældir hljóðvarps-
stöðva. Vissulega er nauðsynlegt
að eiga orð um það hversu mikið
eða margir horfa á sjónvarp. Hins
vegar er alger óþarfi að vera að
Ég hef oft hugsað eftir göngu-
ferð í íjörunni á Seltjamamesi,
auðvitað á Seltjamamesi, því Reyk-
víkingar eiga enga fjöru sem hægt
er að nýta til gönguferða, en það
er nú annar sálmur! Ég hef sem sé
oft hugsað eftir góða gönguferð,
þegar á vegi mínum varð rusla-
haugur, sem nýbúið var að koma
fyrir af mannavöldum. Ég hugsa
hvernig skyldi honum líða heimilis-
föðurnum sem var að enda við að
losa sig við sorpið þarna úti í nátt-
úrunni. Skyldi honum líða ofsalega
vel heima í fínu stofunni með ný
tekið til í fina bílskúrnum og fína
hnoða saman jafntilgerðarlegum
orðum þegar íslenskan á orð fyrir.
Um daginn heyrði ég óvitlausa
tillögu. Hví ekki að nota orðið gláp?
Orðið er fólki tamt og hveiju
mannsbarni er ljóst um hvað ræðir.
Sú gagnrýni á e.t.v. rétt á sér að
orðið hafi yfir sér neikvæðan blæ,
en ég fæ nú ekki séð að það sé
miklu verra fyrir vikið. Altjent er
það ekki verra en „áhorf“ og „horf-
un“. Gláp er orðið.
garðinum, sitjandi að loknu dags-
verki með fínu konunni sinni og
fínu börnin sér við hlið, sem öll
hjálpuðust að við að setja heimilis-
sorpið í fínu kerruna sem hengd
var aftaní fína bílinn og flutti það
út í ljótu náttúruna og var losað
þar. Hvernig hugsar svona fólk ég
bara spyr? Þetta er óþolandi.
En aftur að aðgerðum eða öllu
heldur aðgerðarleysi yfirvalda. Það
er skylda ykkar að uppfræða fólk
um hættuna sem stafar af gömlum
bílrafgeymum og rafhlöðum. Maður
sér þessa hluti á víð og dreif um
allt land, fólk hendir þessu frá sér
hvar sem er, mjög sennilega vegna
fáfræði. Meira að segja má oft sjá
smáböm vera að leika sér með
gamlar rafhlöður inni á heimilum,
sleikjandi þær og sjúgandi.
Það vantar fræðslu um þessa
hluti, ykkur ber skylda til að vara
fólk við þessum óþverra með dag-
legum viðvömnum í fjölmiðlum. Þá
sakar ekki að láta fylgja með beiðni
og viðvömn til allra Islendinga um
skaðsemi loftmengunar. Því þar em
þeir líka frekar illa upplýstir. Mig
minnir að hafa heyrt að mælingar
sem gerðar vom á loftmengun í
Reykjavík sýndu að höfuðborgin
okkar væri ein sú mengaðasta í
Evrópu. Það kom mér ekki á óvart,
við emm nefnilega alltaf með bílana
í gangi. Vömbílar, sendiferðabílar
og rútubílar að ferma og afferma
em skildir eftir í gangi tímum sam-
an. Fólk á einkabílum skilur bílana
eftir í gangi við öll tækifæri, jafn-
vel á meðan það gerir stórinnkaup
í stórmarkaði. Þetta er óþolandi.
Yfirvöld í sumum löndum Evrópu
hafa sett bann við því að skilja bíla
eftir í lausagangi og beita jafnvel
sektum. Annars er reynsla mín er-
lendis frá sú að fólkið á götunni,
hinn almenni hugsandi maður, sér
um að þessum reglum sé fylgt með
því einfaldlega að biðja bílstjórana
að slökkva á vélinni. En minnist
maður á slíkt hér er maður álitinn
skrítinn og þetta sé óþarfa afskipta-
semi, sú er nú klikkuð!
Kæm landar, tökum okkur tak,
stöndum saman svo einkunnarorð-
in: Hreint land — fagurt land. Hrein
torg — fögur borg, standi fyrir sínu.
„Eg skora á ykkur, þessa sem hlutdeild eigið í því að útbía um-
hverfi okkar með allskyns óþverra: Takið ykkur tak og látið
skynsemina ráða.“
Gláp í stað áhorfs
Víkveiji skrifar
Víkveiji átti leið um Þjóð-
leikhúsið um helgina. Af
tilviljun voru gluggatjöld dreg-
in frá glugga í Kristalssal. Við
blasti slík vanhirða í viðhaldi
húss, að með ólíkindum er og
fátítt að sjá slíkt í húseign í
eigu opinberra aðila. Draga
verður í efa, ef marka má
ástand þessa eina glugga, að
eðlilegt viðhald hafi farið fram
á þessum hluta Þjóðleikhússins
árum saman.
Þetta er auðvitað til skamm-
ar. Fyrir nokkrum mánuðum
var vakin athygli á því opin-
berlega, að Þjóðleikhúsið væri
í mikilli niðurníðslu og mennta-
málaráðherra hafði góð orð um
að breyting yrði á. Umsjónar-
menn ijármuna og eigna
almennings geta ekki verið
þekktir fyrir að láta Þjóðleik-
húsið grotna niður. Þetta er
ein helzta menningarstofnun
þjóðarinnar. Hvaða „rök“ eru
fyrir því, að láta þetta hús fara
í slíka vanhirðu. Er talið að
fjárveitingar til viðhalds þessa
húss muni auka svo á ríkis-
sjóðshallann að við ekkert verði
ráðið?! Það væri fróðlegt að
heyra skýringar fjármálaráð-
herra og fjárveitingarnefndar
Alþingis á þessari skömm.
XXX
Góða veðrið, sem við búum
við þessa dagana, hefur
tvenns konar áhrif á skaps-
muni þjóðarinnar - að mati
Víkverja. Hún kemst í betra
skap, sem er ágætt því að ekki
veitir af. En þjóðin verður líka
löt! Það er eftirtektarvert, að
fólki finnst ekki ástæða til að
leggja jafn mikið að sér við
vinnu í góðu veðri eins og þeg-
ar veður er vont. Raunar eru
margir þeirrar skoðunar, að
helzt eigi ekki að vinna í góðu
veðri. Talað er með velþóknun
um fyrirtæki, sem veiti „sól-
arfrí“! Það væri þokkalegt
ástandið í þessari evrópsku
verstöð, sem Island er, ef veður
af þessu tagi væri hér allt árið
um kring.
XXX
að eru ekki nema nokkur
misseri frá því að Margeir
Pétursson, stórmeistari, skrif-
aði grein hér í Morgunblaðið,
þar sem hann vakti athygli á
nokkrum kornungum drengj-
um, sem vert væri að veita
athygli í skáklistinni. Fremstur
í flokki þeirra, sem Margeir
benti á í þeirri grein var Hann-
es Hlífar Stefánsson, sem nú
er orðinn heimsmeistari sveina
í skák. Frábær árangur þessa
unga manns sýnir, að það
mikla ræktunarstarf, sem hér
er unnið á vegum skáklistar-
innar ber nýjan og nýjan ávöxt.
Frumkvöðlarnir geta borið höf-
uðið hátt. Þar _er fremstur í
flokki Friðrik Ólafsson, sem
með fordæmi sínu ruddi braut-
ina.