Morgunblaðið - 14.07.1987, Side 47

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 14. JÚLÍ 1987
47
Dance
A Glimpse into Fairyland
| .4. fi T. 's m w filwp'mg Beaiíty 'cosix a þUfúwnl speU
wz^'is.
• dawv-y iw WÖ' ÍA.Xáli
i 'fhew
! nfínatd iíi 'hc 'oi
! » Vk-ciU JVHtó í
í lw:> ’.hc sMn tiii’ s acudnif ; jf'.i H.X14C v.c.xi x.-as't, j» |
no Fon'íjns *ya&W M» I vótji iiiuu.i".-Þ-ni./.'.i'v 'Uihcp. >••. ;
< v.iih hii onvfiairtc nii'. nf í nUJvvíh Sirir.. ítw.v iio.v toavurcii tK' i
í »i»ihAii fviciry, ótsi í»v7f i-.i Wv ; *Jcfa. ««m( títc- nii«w autf «« Mwsmtnvi «»•«>.
;/ikí suií at»ti«r»i>nd iritii.-s ; Fiisir v.'.w«ir, iwvc uirthd)'buvct! V.iio .
/'tíiflÉ, itiiitKliwg ttvtny pcusiic *bo iwivviv i r» JiiJ ihcm viii hc onvrt:. N'.i'.i.vc '•trani.
G c.tnníti iiftvísi.-ctv I tn.wvnt'.rilicicJiv.vivi’- { tim i*m.»»jd!iiai mg hejiisí íis w«.
; imuc in cvnjiWiitailtHtwtr jotori'it'flli'."--' í Thð *ifljti'ifl ív Ati.»!ic ■\tS‘'.wrc
í w«lihí;* iS.vwhaitsa fattct inMpejcdo': j Xeníwih NtvcMti'.so, eíinti.,-tsi,-ci. ci.íiii>
| At»vciicft.n frithvi Tjicftici ic.ts ot'iiU'i- .1 utiii imiliiuih. Mc ’itftw -vith M.n iuv k’fíi- ■
, cvl« wil |.rotj.t' !iotiTfai liitilífl..) atíi/ura ■ -J w’» '.í'.iio.nfliii'tvy. v/twrtv-fi ti Ji#* wí-
■ hlv toiiHi.in HcA/cejXiW Ikuul* i*. »A.vr > i .veft. (MUu) ot' hii MCfrt iift.% facn hwi.
. «:>.«* awpto w*t witna wfetvofnAri I vifatMtwu dinfum* twdiAcd »-
■ fltsl ftaoy !:itcrv'n-ftii cl'.'tnctns 1; nvctl * tinciw.ns in miu . !•{!';« ítnaiter '.or.itxi
! n.'l Þc.muí ).’i.vcai.i.v s!Ki.i!vi .tjtii fa, ft 'ft-tr j uw* ov.'l ðifíwM tiats.vnftí T Ui iflcv.- is
í vtihftic A.U.T vct't.-.-n. i'iitvii sav tnci'- J w! *-.i I7th u>t,i li>!)i t'en!tii'"' f 'ft'tvTi "tit '
j litncii •>?> icfttr iiisi v.lii t'jhto i!-,t ctHDpft' í tviiuiijiiií!". sí i*. i.tTict, ift Tnc icviicift. »jy
j fidiy manfa *UV>«i«w: AA.T. ftflucrt c tn ttit nn« p. nrtotIwm *i ti« cGftflft
hftfCtMl!:ti1í>iíii/ ii.'U!"= ii ifiiÍA*!''
in.mw.'C Ktf ,voc <T ihv Itfav
Mftt'.Miilftti diftjlal i.’tn Ihc faf.p*
P< ib ðj>- i
swwfcii,
ð.vjjtj hn/ft'ií ■ Piíi) inv', r.i'.iuiflíiuuvi hv ■
(i.í.fiWift", Ma.vici' oi' < .»«,», ashi- i
ctfttc OiHftToi Jvótv Tatðv. fftnthoJ i» .i ;
xiihlii.’c M<k iftMutoc ItftJMft! ii\,- a Tft ;
fafyx ii(ttí 'WJÍ Stiftvtt ftVi'.il I.icift'iicv' ð/t'.) ;
it!lðí.t!ialiw: MlOiC'lt. HtVfarRiJiWMC.’ iOÍi .
ct! ihii wi.iliiciitiii tiit'.i ?fa ticittft,'ftc> fiiíit'.'s ;
..fft '.tit.H UyMjf’OxlÁríly i
Úr „Time“ 20. apríl 1980.
sér að ferðast til hvaða fylkis sem
er innan Bandaríkjanna, þegar
nemendur þurfa að fara í hæfileika-
próf til að komast inn í atvinnu-
flokkana.
Eins og ein fjölskylda
— Fjölskylda þín hefur verið
meira og minna tengd skólanum?
— Já, og þeim fínnst það gam-
an. Þau rétta hjálparhönd ef á þarf
að halda. Einungis Peter, sá yngsti
af 6 sonum, lagði fyrir sig ballett.
En því miður dó hann í nóvember
síðastliðnum úr heilasjúkdómi,
(síðasta skólasýning í febrúar var
í minningu hans). Elsti sonur minn
er tónlistarmaður. Eiginmaður
minn sem dó fyrir ári var einnig á
kafi í skólastarfínu. Reyndar var
hann blaðamaður en eyddi frístund-
um sínum við undirleik á píanó hér
í skólanum. Hann bar mikla um-
hyggju fyrir nemendum og þeim
þótti vænt um hann.
— Hvað þakkar þú aðallega vel-
gengni skólans?
— Að reka skólann eins og allir
væru ein flölskylda. Það eru svo
margir, sem gefa dýrmætan tíma
sinn og þar af leiðandi hefur skólinn
orðið að nokkurs konar félagsmið-
stöð margra foreldra. Þetta er því
meira og minna eins og ein stór
íjölskylda.
í skólanum er einn
íslenskur nemandi
Eins og fyrr segir státar skólinn
af einum íslenskum nemanda, Sif
Snorradóttur, og náði ég tali af
henni að loknum æfingum einn
daginn.
— Hvað hefurðu verið lengi í
Maryland-ballettskólanum?
— Ég byijaði í skólanum þegar
ég var 8 ára gömul en í ballettnámi
þegar ég var 5 ára.
— A hvaða stigi ertu núna?
— í vetur er ég í efsta bekk og
þar getur þú verið allt að 2—3 ár
og kallast hann „Release".
— Svo þú verður þama þá e.t.v.
í nokkur ár í viðbót?
— Já, örugglega þangað til ég
útskrifast úr menntaskóla (high
school) eða eftir 2 ár. Það er venjan
að útskrifast úr ballettskólanum um
leið’og maður útskrifast úr mennta-
skóla.
— Nú hætta krakkar stundum í
menntaskóla til að helga eig list-
námi ýmiss konar algjörlega. Hefur
það hvarflað að þér?
— Nei, ekki á meðan ég er í
menntaskóla. Mér fínnst ég ekki
það góð að geta bara hætt og bú-
ast megi við að einhver bjóði mér
stöðu í ballettflokki. Flestir útskrif-
ast úr high school áður en ákvörðun
er tekin um hvort ballettinn verður
ofan á.
— Hvemig er venjulegur skóla-
dagur hjá þér?
— Venjulegur skóladagur eru 7
kennslustundir, en síðan ég byrjaði
í 10. bekk í haust get ég farið í lok
6. tíma í ballettskólann. í síðasta
tíma er val fyrir nemendur og geta
þá þeir sem eru t.d. í tónlistamámi
eða öðra námi utan veggja skólans
notað þann tíma til æfinga. Ég
byija í skólanum kl. 7.40 á morgn-
ana. Síðan er ég sótt í skólann og
ekið í ballet þar sem ég er síðan
frá kl. 2 e.h. til kl. 4. (Hér era for-
eldrar einkabflstjórar barna sinna,
Innan um nýbyggða skýjakljúfa
í miðborg Bethesda er Mary-
land-ballettskólinn til húsa.
(Myndin er tekin af þaki skólans).
vegna lélegs samgöngukerfís og
langra vegalengda!)
— Þetta er nokkuð langur vinnu-
dagur!
— Já, en það venst. Áður var ég
í skóla til kl. 3.15, kom síðan heim
og þurfti að fara aftur í ballett kl.
5 og vera til kl. 7 á kvöldin.
— Er nokkur orka afgangs til
að vinna heimavinnu eða er hún
kannski lítil eða engin?
— (Nú skellihlær Sif og segir:)
Það er aldeilis nóg heimavinna. Ég
kem bara heim og vinn hana, það
er ekkert val, þú verður að gera
hana. Ef við berum þetta saman
við krakka sem stunda íþróttir í
skólanum, þá æfa þau eftir skóla í
2 klst. og fara síðan heim og gera
heimavinnu. Það er ekki mikill
munur þar á.
— Hvenær ertu venjulega búin
með heimavinnu?
— Um kl. 9—10 á kvöldin og
seinna ef próf eru framundan.
Einn og hálfur strákur
í skólanum!
— Þurfa þeir sem stunda ballett-
nám ekki að hugsa sérstaklega vel
um líkamann? Hvað er erfiðast í
því sambandi?
— Halda þyngdinni réttri! (segir
Sif og glottir). Það er bijálæði að
þurfa alltaf að hugsa um það. En
þú sérð hvemig ballerínur em sum-
ar orðnar í vextinum, grannar eins
og kannski annar fótleggurinn.
Maður fer ekkert vel með sig í ball-
ettinum sjálfum. Það þarf að passa
ýmislegt eins og að byggja ekki upp
ranga vöðva. Það er t.d. ekki gott
að stunda þjóðaríþrótt Bandaríkja-
manna, skokkið.
— Eru einhveijir karlmenn í
skólanum?
— Nei, ekki margir, bara einn
sem er tveimur bekkjum á eftir mér.
— Bara einn?
— Ja eða svona einn og hálfur
(segir Sif og skellihlær). Ég meina
það er sko einn sem er stundum
þama en ekki alltaf. Flestir í bekkn-
um þekkja stráka í New York, sem
við hringjum í og biðjum að koma
og hjálpa okkur.
— Hjálpa þá í sambandi við sýn-
ingar?
- Já.
— Hefurðu alltaf verið með sömu
krökkunum eða em margir sem
hætta?
— Nei, margir hafa hætt.
Þetta er mjög tímafrekt nám og
sumir vilja gera ýmislegt annað en
bara æfa ballett.
— Hafa þeir þá ekki staðið sig
nógu vel?
— Það er líka þess vegna. Þú
verður að vera sérstök manngerð.
Sumir eru bara alls ekki rétt byggð-
ir fyrir ballett eða hafa ekki það
sem þarf.
— Svo við tölum aðeins um
þekktustu nöfn, sem hafa útskrifast
úr skólanum. Manstu eitthvað eftir
Susan Jaffe, Cheryl Jaeger, Peter
Fonseca og Juliu Cox (Kent)?
— Já og Roger' Plaut, hann var
líka með okkur en er að ég held
með Joffrey-ballettflokknum núna.
Júlíu hef ég þekkt síðan ég byrjaði
í skólanum, en Susan og Cheryl
hættu einu eða jtveimur áram áður
en ég byijaði. Ég man hins vegar
vel eftir Roger og Peter.
— í viðtali við Peter Fonseca
rétt fyrir afmælissýninguna lýsir
hann því sem er minnisstæðast frá
skólaárunum eða fjölskylduandan-
um sem hér ríkir. Ertu sammála?
— Já, eða ég tek eftir því ef ein-
hver nýr nemandi byijar í skólanum
er honum tekið eins og hann hafí
alltaf verið í skólanum.
— Ef það er rétt að slíkur fjöl-
skylduandi ríki hér, kemur aldrei
upp nein öfund, þegar frami sumra
nemenda verður skjótari en ann-
arra?
— Jú, auðvitað er samkeppnin
gífurleg og talsvert gert af því tala
fyrir aftan bak þitt. Við emm samt
allar ágætisvinkonur, þó að besta
vinkonan komi ekki úr þessum hópi.
— Heldurðu að það hafi hjálpað
Júlíu mikið í hennar skjóta frama
að eiga móður sem kennir við skól-
ann?
— Ég held að það hjálpi henni
að eiga móður, sem hefur verið
ballettdansari. En eldri systir henn-
ar var líka í ballett og hún er löngu
hætt. Hún var bara allt öðru vísi
en Júlía í vexti og að öllu leyti.
— Hún hefur ekki dádýrshreyf-
ingar Júlíu eins og Alan Kriegsman
lýsti henni í fyrra.
— Það var merkilegt hvað hann
gaf Júlíu góða dóma, því venjulega
er hann mjög gagnrýninn. Síðasta
ár var svo sannarlega árið hennar.
Það hefur ekki verið eins mikið tek-
ið eftir henni áður. Og nú er hún
allt í einu komin í ABT-dansflokk-'
inn og er með þeim yngstu þar.
Aldrei hvarflað að mér
að verða neitt annað en
ballettdansari
— Hvað heldurðu að verði ofan
á hjá þér í framtíðinni? Ballettinn
eða eitthvað annað?
— Það hefur aldrei hvarflað neitt
annað að mér en verða ballett-
dansari. Spumingin er bara hvort
ég hef hæfileika eða ekki. Næsta
sumar gæti orðið afdrifaríkt, því
ég ætla að dansa í allt sumar og
kynna mér aðra staði, en bara það
sem er að gerast hér. Það getur
verið að ég fari til Philadelphia í
„School of Pennsylvania Ballet".
— Ertu ekki einum of hógvær
að efast um hæfileika þína og vera
komin þetta langt?
— En ég ætti bara að vera betri
miðað við allan tímann sem ég hef
verið í námi.
— Hvað vantar?
— Pínulítið. á öllum sviðum,
finnst mér. Við eigum t.d. að hafa
sérstaklega góða rist, en mér finnst
ristin mín vera alltof stíf. Það er
nokkuð sem er bara ættgengt og
ekkert hægt að gera við. En ég
verð að taka þessa mikilvægu
ákvörðun að loknum menntaskóla
hvað ég ætla að gera.
— Ef þér stendur allt í einu til
boða að starfa með einhveijum ball-
ettflokki, værirðu þá nokkuð í vafa?
— Samkeppnin er svo gífurleg
að ég veit ekki hvort slíkt boð kæmi.
Stjaman okkar núna í ballettskól-
anum útskrifaðist úr menntaskóla
í fyrra og hefur verið að bíða eftir
spennandi tilboði.
— Hefurðu ekki áhyggjur af
að leggja fyrir þig starf sem þú
getur stundað í takmarkaðan tíma?
— Ég hugsa ekki svo langt.
Hugur minn snýst eins og er aðeins
um að komast inn í ballettflokk.
Vonandi verður Sif að ósk sinni
og reyndar engin vafí að hún muni
sóma sér í hvaða starfi sem er, af
henni stafar slíkur þokki. Þess má
að lokum til gamans geta að Sif
talar næstum óaðfinnanlega
íslensku eftir ævilanga dvöl erlend-
is með stuttum heimsóknum til
íslands! Geri aðrir betur.
Höfundur vár um skeið þulur þjá
íslenzka qjónvorpinu, en býr nií /
Bethesda i Maryland i Banda-
rikjunum.
HITAMÆLAR
VELA-TENGI
7 I 2
Allar geröir
Öxull — í — öxul.
Öxull — í — flans.
Flans — í — flans.
Tengið aldrei stál — í — stá)r
hafið eitthvað mjúkt á milli,
ekki skekkju og titring milli
tœkja.
Allar aiærðir faatar og frá-
tengjanlegar
SöyoHiQyigjfLflir
Vesturgötu 16, eími 13280
EVTNRUDE
öðrum fremri