Morgunblaðið - 14.07.1987, Blaðsíða 50

Vp.pr t.TTtl. t.r ?TTTOAPTTIT,(?TÍT<T dTTTA.TTTVTTTOTTOWT
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 14. JÚLÍ 1987
Prufu-hitamælar
-=- 50 til + 1000 C
í einu tæki meö elektrón-
ísku verki og Digital sýn-
ingu.
§lhuiirtlaDiu@)iuir ^rDSSOini
VESTURGOTU 16 - SÍMAR 14630 - 21480
í Kaupmannahöfn
FÆST
í BLAÐASÖLUNNI
ÁJÁRNBRAUTAR-
STÖÐINNI
OG Á KASTRUP-
FLUGVELLI
Ný kynslóð
Sfl(unrOmti@y&-
Vesturgötu 16,
slmi 1 3280.
Eintiell
vandaðaðar vörur
Rafsuðuvélar
Handhægar geröir
eru fyrirliggandi
gott verö
Skeljungsbúðin
SiÖumúla33
símar 681722 og 38125

vandaðaðar vörur
Loftpressur
FYRIR LIGGJANDI
ALLTAF SAMA LÁGA
VERÐIÐ
Skeljungsbúðin
SíÖumúla33
simar 681722 og 38125
Einhell
vandaöar vörur
SJÚGA EINNIG VATN
HAGSTÆTT VERÐ
Skeljungsbúðin
SíÖumula33
símar 681722 og 38125
RYKSUGUR
LÉTTAR - HANDHÆGAR
Blaóió sem þú vaknar vió!
Frjókornin eru
mitt eldsneyti
- segir Noel John-
son, 88 ára mara-
þonhlaupari
Það er oft talað um undraböm
en sjaldnar um undraöldunga. Noel
Johnson er 88 ára en lítur ekki út
fyrir að vera degi eldri en sjötugur,
ríflega áætlað. Hann er léttur á
fæti og léttur í lund og hefur það
að atvinnu að ferðast um heiminn
á vegum fyrirtækis sem selur fijó-
kom jurta, en þessi fijókom telur
hann vera ástæðuna fyrir óvenju-
legri hreysti sinni og lífsgleði. Noel
kom hingað fyrst árið 1983 og þá
eignaðist hann góða vinkonu hér í
Reykjavík, Bryndísi Jóhannsdóttur.
Þau hafa skrifazt á síðan og svo
miklar mætur hefur hann á Bryndísi
að hann tekur ekki í mál að láta
mynda sig nema hún sé á myndinni
líka.
„Ég kynntist Noel þannig að ég
rakst á hann uppi á Fellahelli. Hann
stóð þar einn sér og ég gaf mig á
tal við hann af því að ég hélt að
hann væri einmana. Hann spurði
hvort ég væri fljót að hlaupa og
síðan tók hann í hendina á mér og
við hlupum saman um alla
Reykjavík. Þama tókst með okkur
vinátta sem hefur haldizt síðan.
Mömmu leizt ekkert á blikuna —
hún hélt að þetta væri bara einn
með gráa fiðringinn. En annað kom
nú á daginn. Noel er yndislegur
maður og ég met vináttu hans mik-
ils. Hann er svo jákvæður og
einlægur og ég hef margt af honum
lært eins og svo margir aðrir,“ seg-
ir Bryndís brosandi. Hún er 17 ára
og stundar nám á viðskiptasviði í
Fjölbrautaskólanum í Breiðholti.
Noel Johnson hefur ekki alltaf
verið eins brattur og hann er nú,
kominn undir nírætt.
„Þegar ég var sjötugur var ég
orðinn ræfill til heilsunnar. Ég var
25 kg of þungur, hjartað var farið
að gefa sig og ég var búinn að
missa konuna. Þótt ég ætti indæl
böm og bamaböm var ekkert sér-
stakt framundan hjá mér. Það lá
beinast við að fara bara á eitthvert
huggulegt elliheimili og bíða þess
sem verða vildi, eins og það var nú
ánægjuleg tilhugsun eða hitt þó
heldur. Ég sætti mig ekki við þetta.
Ég vildi fá meira út úr lífínu. Þess
vegna tók ég á mig rögg og byij-
aði á því að hugsa mitt ráð vel og
vandlega. Mig langaði sannarlega
ekki til að verða bömum mínum
byrði en þegar ég tók mér stöðu
fyrir framan spegilinn sá ég gaml-
an, feitan mann með poka undir
augunum, veiklulegan litarhátt og
grautlina vöðva. Ég sá ekki annað
en ég væri búinn að vera. En það
vildi mér_ til að ég var vanur að
beijast. Ég var gamall hermaður
og ég hafði verið atvinnumaður í
hnefaleikum. Tilhugsunin um ósig-
ur var óþolandi og því ákvað ég að
ráðast til atlögu einu sinni enn —
að þessu sinni gegn sjálfum mér.
Og það nægði ekki að koma
skrokknum í lag — hugarfarsbreyt-
ing var jafnvel enn nauðsynlegri.
Ég hætti að einangra mig, leitaði
eftir félagsskap og smám saman
hafði líf mitt gjörbreytzt. Ég skokk-
aði og stundaði líkamsþjálfun
reglulega, borðaði nær eingöngu
jurtafæðu, hætti að reykja og
drekka og þegar ég var 72 ára
varð ég hrifinn af fallegri konu.
Hún var miklu yngri en ég og áður
en langt um leið lá það beint við
að við færum saman í rúmið. En
hvílík vonbrigði! Andinn var reiðu-
búinn en holdið var veikt. Ég varð
reiður og sár en hún tók þessu furðu
vel og sagði að þetta mundi lagast.
Svo ég fór að kynna mér hvað
hægt væri að gera. Ekki leið á löngu
þar til ég rakst á bækling um
vísindalegar rannsóknir á fijókom-
um sem sagðir voru eina fullkomna
fæðan sem völ væri á í veröldinni.
Ég fór að borða fijókom og þótt
árangurinn hafí ekki komið sam-
dægurs fór mér fram smátt og
smátt, þannig að ég fór að lifa eðli-
legu kynlífí."
„Og gerir enn?“
„Já, já. Flestir halda að kynlíf
sé eitthvað sem bara er ætlað ungu
fólki en þetta er fjarstæða. Það
þarf að viðhalda áhuganum og svo
þarf að halda sér í þjálfun. Og borða
fijókom. Þau ættu að vera undir-
staðan í mataræði allra. Þau hafa
auðvitað ekki bara örvandi áhrif á
kynhvöt heldur alla líðan okkar,
andlega og líkamlega. Frjókomin
eru ekki lyf, þau em fæða. Læknum
þykir mjög merkilegt að skoða mig.
Það eru þeir sem leita til mín en
Satanískur hryllir
frá Alan Parker
Kvikmyndir
Arnaldur Indriðason
Angel Heart. Sýnd í Bíóborginni.
Stjörnugjöf: ☆ ☆ ☆
Bandarísk. Leikstjóri og hand-
ritshöfundur: Alan Parker.
Framleiðendur: Alan Marshall og
Elliot Kastner. Kvikmyndataka:
Michael Seresin. Helstu hlutverk:
Mickey Rourke, Robert De Niro,
Lisa Bonet og Charlotte Rampl-
ing.
Það er aðeins tvennt sem tengir
Angel Heart, sem sýnd er í Bíóborg-
inni, við hinar hefðbundnu spæjara-
myndir og það er spæjarinn sem
Mickey Rourke leikur eins og hann
hafí búið á öskuhaugunum í heila
öld og viðfangsefnið sem hann fær:
leit að týndum manni. Allt annað
er satanísk hryllingsmynd og hveij-
ar sem væntingar ykkar um hana
eru þá á hún örugglega eftir að
koma ykkur á óvart. Ef þið eruð
rétt stillt á Angel Heart em sýnir
í henni sem eiga eftir að elta ykkur
heim og langleiðina í svefninn.
Handritshöfundurinn og leik-
stjórinn Alan Parker blandar saman
Chandlerískri leynilögreglusögu
sem gerist árið 1955 ogyfímáttúm-
legri hrollvekju um endurholdgun,
andatrú, djöfladýrkendur og hið
Illa, sem smýgur inní merg og bein
og verður jafnvel sterkari í endur-
minningunni.
Myndin er á sinn hátt einskonar
draugasaga og ein sú magnaðasta
sem hér hefur sést í lengri tíma.
Parker er snillingur í að ná fram
köldum óhugnaðinum úr niðumídd-
um og myrkum leikmyndum sjötta
áratugarins með lýsingu og skugg-
um sem gera myndina stundum
allt að því litlausa í bráðgóðri kvik-
myndatöku Michael Serasin. Parker
bregður oft frábærlega samsettum
og stílfærðum myndum á tjaldið og
skeytir við aðalfrásögnina hroll-
Morgunblaðið/KGA
88 ára — I fullu fjöri.
ekki ég til þeirra. Eg þarf ekki á
læknum að halda. Ég hef ekki eytt
krónu í lyf eða læknishjálp síðan
ég var sjötugur, enda er ég stál-
hraustur."
„Ekki ert þú að halda því fram
að frjókomin séu lykillinn að hreyst-
inni?“
„Þau eiga sinn mikilvæga þátt í
henni en það er hugarfarið sem
mestu máli skiptir. Öll lækning
kemur innan frá og ég held því fram
að við getum hvað sem við viljum.
Við emm líka það sem við borðum
og ég gæti þess að borða aðeins
hollustufæði."
„Eins og hvað?“
„Allan jarðargróður. Ég borða
það sama og dýrin se_m við sjáum
allt í kringum okkur. Ég er þó ekki
svo öfgafullur að ég afþakki t.d.
kjöt þegar mér er borið það þar sem
ég er gestur. En þá fæ ég mér
mjög lítið af því og borða það alls
ekki daglega. Venjulega legg ég
mér ekkert til munns sem þarf að
sjóða eða matreiða. Ég bý aldrei
til mat. Ég á heima í San Diego
og bý einn og ég hef bara engan
áhuga á matargerð, enda tel ég að
maður eigi bara að leggja sér til
munns grösin eins og þau koma
fyrir af jörðinni. Við getum bara
borið okkur saman við gíraffann.
Af hveiju skyldi hann hafa svona
langan h’áls? Það er til þess að hann
náí í laufið í krónum tijánna. Og
fyrst gíraffinn étur lauf og gras af
hveiju skyldum við þá ekki gera
það líka. Við erum bara með 3
þúsund bragðlauka en gíraffinn er
með 50 þúsund. Gíraffinn borðar
ekkert sem rotnar, eins og t.d. kjöt.
Hann borðar heldur ekki pakkamat
köldum martröðum og sýnum úr
fortíð og framtíð, sem eru svolítið
ruglingsleg en auka sannarlega á
spennuna og loks sviðsetur hann
viðbjóðsleg morðin án þess að mað-
ur sjái þau nokkumtíman framin,
aðeins hryllinginn eftirá.
Og það eru engin venjuleg morð
sem elta söguhetjuna Harry Angel
(Mickey Rourke). í fyrstu er þetta
eins og hvert annað mál, sem hvaða
einkaspæjari eins og Harry getur
fengið uppí hendumar. Louis Cyp-
hre (De Niro), sem er með neglur
eins langar og hnífsblöð og hárið
bundið í hnút á hnakkanum, biður
hann að finna þennan Johnny Favo-
rite fyrir sig því hann á inni hjá
honum skuld. Nújá, segir Harry og
lyktar kannski eins og gamlir
strigaskór. Hann fer að leita og
þótt hann komist að ýmsu er hann
aldrei neinu nær um hvar Johnny
er. Hins vegar má hann varla snúa
sér við áður en hann hrýtur um
verulega illa leikin lík. Leitin ber
hann suður í Lúísíana, í hita, blús
og blóðbað sem engan endi ætlar
að taka.
Mickey Rourke í hlutverki sögu-
hetjunnar á einstaklega vel heima
í hinu drungalega og hrollvekjandi
andrúmslofti myndarinnar. Hann
er ótrúlega skítugur og illa til reika
í samræmi við stíl myndarinnar og
ástand hans versnar eftir því sem
líður á og leikur Rourke eflist að
sama skapi með hveijum ramma.
Parker hefði varla getað fengið
betri mann í hlutverkið. Ef ástand
Rourke versnar lengjast neglumar