Morgunblaðið - 24.10.1987, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. OKTÓBER 1987
49
Minning:
Guðfinna Pálsdóttir
frá Ólafsfirði
Fædd 21. júní 1904
dáín 18. október 1987
Án efa fáir, það er mín trú,
sér áttu göfugra hjarta en þú,
það vakti mér löngum lotning...
Elskuleg tengdamóðir mín, Guð-
finna Pálsdóttir í Ólafsfírði, er látin.
Guðfínna var fædd 21. júní 1904 á
Illugastöðum í Fljótum. Foreldrar
hennar voru hjónin Kristín Krist-
jánsdóttir frá Lambanesi í Fljótum
og Páll Jónsson, bóndi og sund-
kennari á Ulugastöðum. Þar ólst
hún upp ásamt bróður sínum, Hart-
manni. Þau misstu móður sína
komung. Páll kvæntist öðru sinni
Ólöfu Þorláksdóttur. Þau eignuðust
þijá syni, Kristin, Eggert og Rögn-
vald. Var ávallt mjög kært á milli
Guðfínnu og Ólafar.
Árin liðu. Ung var Guðfínna heit-
bundin Magnúsi Gamalíelssyni, sem
þá var skipstjóri og síðar útgerðar-
maður í Olafsfírði. Árið 1927 fór
Guðfínna á Húsmæðraskólann á
ísafirði. Þar hlaut hún menntun,
sem kom henni að góðu gagni á
lífsleiðinni. í febrúar 1928 gengu
Guðfínna og Magnús í hjónaband
vestur á ísafírði. Giftingin fór fram
á heimili hjónanna Lovísu Þorláks-
dóttur, frænku Magnúsar og manns
hennar, Páls Jónssonar, kaup-
manns.
Sama ár flutti Guðfínna til Ólafs-
fjarðar, þar sem ungu hjónin reistu
heimili sitt á Bjargi. Heimili þeirra
stóð síðan í Ólafsfírði alla tíð. Þriðji
merkisatburðurinn í lífí þeirra þetta
ár var að Magnús hóf útgerð upp
á eigin spýtur. Líf Guðfínnu var
síðan samtvinnað umfangsmiklu
félags- og athafnalífi Magnúsar og
stóru heimili.
Þau eignuðust fímm mannvæn-
leg böm: Helgu Kristínu, 1929,
Ásdísi Jónínu, 1931, Gunnar, 1933,
Svavar Berg, _1938 og Jón Sigur-
geir, 1942. Á Bjargi var jafnan
mjög gestkvæmt og vinnudagur
húsfreyju langur, því þar sat gest-
risnin í fyrirrúmi. Heimili þeirra var
fallegt og þar mátti sjá fallega
handavinnu Guðfínnu að ógleymdu
steinasafninu, en í mörg ár safnaði
hún steinum og skeljum. í stofu var
þessu safni haganlega komið fyrir
í þar til gerðum skápi.
Guðfinna var mjög bókelsk og
átti gott safn bóka. Hún kunni
mörg ljóð og kvæði, sem hún kenndi
bömum sínum og síðar bamaböm-
um. Guðfínna var stoð og stytta
Magnúsar í iífinu. Hans líf var
hennar líf, enda var ástúð hvors í
annars garð ríkjandi milli þeirra.
Það sem mér fannst einkenna Guð-
fínnu var látleysi, hógværð og
manngæska.
Mér er minnisstætt er ég sá
tengdaforeldra mína í fyrsta skipti.
Þau voru þá stödd í Reykjavík í
stuttri heimsókn. Guðfínna var
klædd íslenskum búningi, sem fór
henni mjög vel. Þar mætti mér
góðvild, sem ætíð einkenndi sam-
band okkar. Samvistir við Guðfinnu
og Magnús vom mannbætandi.
Guðfínna átti við vanheilsu að
stríða síðasta árið og var því hvfldin
kærkomin, enda hefur hún átt góða
heimkomu vísa. Guðfínna dvaldi
síðustu mánuðina á sjúkradeild
Hombrekku, þar sem hún fékk
hægt andlát hinn 18. október.
Þú, fagra ljós, í ljósinu býrð,
nú launar þér Guð í sinni dýrð,
nú gleðst ura eilífð þinn andi.
(Matth. Joch.)
Guð blessi minningu góðrar konu.
Gottfreð Árnason
Okkur langar með örfáum orðum
að minnast vinkonu okkar Guðfínnu
Pálsdóttur, húsfreyju í Ólafsfírði,
sem lést á sjúkradeild Hombrekku
þann 18. október sl. 83 ára að aldri.
Kynni okkar hófust fyrir 9 ámm
þegar við fluttum búferlum til
Ólafsfjarðar. Dvöl okkar þar verður
okkur ætíð minnisstæð og eiga þau
hjónin Guðfínna og Magnús ekki
minnstan hlut að máli. Magnús eig-
inmaður Guðfínnu lést fyrir tæpum
3 ámm og nú þegar þau em bæði
fallin frá minnumst við þeirra merk-
ishjóna með söknuði. Þau vom
sérstaklega samhent og samstiilt í
'hveiju sem þau tóku sér fyrir hend-
ur. Heimili þeirra á Bjargi ber þess
merki að þar var ekki höndum til
kastað enda sérstaklega hlýlegt og
fullt anda gestrisni og góðvildar.
Heimili þeirra stóð okkur og drengj-
unum ávallt opið.
Húsfreyjustarfíð á Bjargi hefur
vafalítið verið erilsamt í gegnum
tíðina og þá sérstaklega í tengslum
við útgerð Magnúsar Gamalíelsson-
ar. Það var gott að sækja Guðfinnu
heim og hafði hún frá ótal mörgu
að segja og var sérstaklega gaman
að fræðast af henni um lífið hér
áður fyrr á æskustöðvum hennar í
Fljótunum og í Ólafsfírði.
í frístundum safnaði Guðfínna
steinum og átti gott steinasafn. Hún
hafði mikil afskipti af málum Slysa-
vamafélags íslands og var formað-
ur Kvennadeildarinnar í Ólafsfírði.
Hún hafði einkar jákvætt hugar-
far, alúðlegt viðmót og umhyggja
hennar fyrir öðrum var einstök.
Hún lét aldrei hnjóðsyrði falla um
nokkum mann og fann ætíð eitt-
hvað jákvætt og gott í hveijum
manni. Aldrei var amast við bömum
á hennar heimili þó þau væm helst
til Qörag. „Æ, leyfðu þeim bara að
leika sér, þeir bijóta ekki neitt,"
sagði hún um syni okkar þegar
þeir vora að ólmast inni hjá henni
og var þá sama hvort það var í
stofunni eða annars staðar. Þeir
minnast hennar með söknuði enda
reyndist hún þeim sem besta amma.
Enginn sem kynntist Guðfínnu
mun gleyma henni. Minning hennar
mun iifa með okkur áfram.
Við vottum bömum hennar,
tengdabömum og öðram ættingjum
samúð okkar.
Erna og Jón Rúnar
Það er einkennileg tilfínning að
setjast niður og rita kveðjuorð til
ömmu. Þakklæti er efst í hugum
okkar. Margar af okkar bestu minn-
ingum era tengdar ömmu.
Bemskuárin koma upp í hugann.
Vorinu fylgdi ávallt tilhlökkun því
þá var ferðalag á næsta leiti. Ferð-
in í Ólafsfjörð til afa og ömmu. Þau
vora vön að standa fyrir utan heim-
ili sitt, Bjarg. er við ókum í hlað.
Dagamir í Ólafsfírði vora ávallt
fljótir að líða. Amma var mikið
náttúrabam og hafði sérstakan
áhuga á íslenskum steinum og
plöntum. Inni í stofu var skápur
þar sem hún geymdi steinasafnið
sitt. Forvitnin rak okkur oft þang-
að, því þar var alltaf hægt að
uppgötva eitthvað nýtt. Amma var
vel að sér, enda las hún mikið og
bar bókakostur heimilisins þess
merki. Nutum við krakkamir góðs
af.
Fjögurra ára missti amma móður
sína. Sú lífsreynsla mótaði hana á
marga lund því hún studdi jafnan
þá sem erfítt áttu. Amma var lítil
kona vexti en hafði stórt hjarta sem
hún gaf mikið af án þess að ætlast
til hins sama af öðram. Slík vöggu-
gjöf er fáum gefín.
Þrátt fyrir að á Bjargi hafí jafn-
an verið gestkvæmt var alltaf ró
yfír heimilislífinu. Samband afa og
ömmu var mjög náið, það duldist
engum er á heimili þeirra kom.
Unun var að fylgjast með hversu
góð og hlý þau vora í hvors annars
garð. Þau gáfu okkur fordæmi fyr-
ir hvemig samlíf manna getur best
orðið. Við sjáum afa fyrir okkur á
morgnana á Bjargi, en hann byijaði
daginn ævinlega á því að færa
ömmu tebolla í rúmið.
Amma og afí vora af hinni svo-
nefndu aldamótakynslóð. Þau
gengu á vit sinna verka með ánægju
og dugnaði. Hveijum manni er dýr-
mætt að kynnast þeim eiginleika í
fari fólks.
Við kveðjum elskulega ömmu
okkar með virðingu og þakklæti.
Guð einn getur launað henni þá
ástúð og umhyggju er hún bar til
okkar allra.
Ég hefi þekkt marga háa sál,
ég hefi lært bækur og tungumál
og setið við lista lindir;
en enginn kenndi mér eins og þú
hið eilífa og stóra, kraft og trú,
né gaf mér svo guðlegar myndir.
(M. Joch.)
Helga, Maria Soffía og
Magnús Gottfreðsböm.
Sá sem hefur blém og bækur
bjartan stein og skel úr sjó.
' Getur eins og lftíll lækur
liðið fram úr klettaþró.
(Guðfinna Pálsdóttir)
í dag, 24. október, fer fram út-
för Guðfínnu Páisdóttur frá Ólafs-
fírði. Langar okkur bamabömin að
minnast hennar með fáum orðum.
Amma Guðfínna fæddist á 111-
ugastöðum í Fljótum 21. júní 1904.
Foreldrar hennar vora Páll Jónsson
bóndi og sundkennari og Kristín
Kristjánsdóttir. Móður sína missti
Guðfinna þegar hún var fjögurra
ára. Þegar hún var á ellefta aldurs-
ári kvæntist Páll í annað sinn, Ólöfu
Grímeu Þorláksdóttur, sem gekk
Guðfínnu og bróður hennar, Hart-
manni, í móður stað. Árið 1928
giftist Guðfínna Magnúsi Gamalí-
elssjmi útgerðarmanni og eignuðust
þau fimm böm. Magnús lést 3. jan-
úar 1985.
Ömmu Guðfínnu verður best lýst
með vísunni sem birt er hér í upp-
hafí. Hún var mikill náttúraunnandi
og safnaði m.a. steinum og skeljum.
Einnig hafði hún unum af blóma-
rækt.
Amma var mjög trúuð kona og
var trúin henni mikill styrkur á
lífsleiðinni. Ávallt minntist hún okk-
ar bamabamanna í bænum sínum
og fylgdist grannt með því sem við
höfðum fyrir stafni.
Á hinu stóra heimili afa og ömmu
á Bjargi var oft margt um mann-
inn. Nutu allir sem þar komu
mikillar hlýju og gestrisni.
Amma Guðfinna var ávallt með
hugann við það að gleðja aðra. Má
með sanni segja að hún hafði lifað
samkvæmt orðtakinu „sælla er að
gefa en þiggja“. Við bamabömin
minnumst þeirra stunda er við
dvöldum hjá afa og ömmu með
þakklæti og hlýjum huga.
Á síðastliðnu vori fluttist amma
að hjúkranarheimilinu Hombrekku
í Ólafsfirði. Viljum við þakka hjúkr-
unarfólkinu þar fyrir þá aðhlynn-
ingu er hún fékk þar.
Guð blessi minningu ömmu Guð-
fínnu.
Drottinn er minn hirðir
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig hvílast.
Leiðir mig að vötnum
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafiis síns.
Jafiivel þótt ég fari um dimman dal
óttast ég ekkert illt
því að þú ert hjá mér
sproti þinn og stafur hugga mig.
Magnús, Hilmar, Guðfinna,
Ragna og Tinna Gunnarsbörn
Milljónir á hverjum laugardegi. Upplýsingasími: 685111
t
Eiginmaður minn,
SIGURÐUR A. PÉTURSSON
Hringbraut 60, Keflavfk,
lést á heimili sínu 23. nóvember.
Vigdís Jónsdóttir.
m
t
Hjartkær eiginmaöur minn, faðir og bróðir okkar,
MAGNÚS GUÐLAUGSSON,
Skipasundi 4,
andaðist fimmtudaginn 22. október í Landspítalanum.
Dagný Jónsdóttlr,
Jón Magnússon,
Elín Guðlaugsdóttir, Inglbjörg Guðlaugsdóttir.