Morgunblaðið - 02.02.1988, Síða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 2. FEBRÚAR 1988
Gunnara-sögur
hinar nýrri
umfram innanlandsneyslu. Það hafi
verið Gunnar Bjamason, fyrrver-
andi hrossaræktarráðunautur.
Gunnar hefur í blaðaviðtölum
sjálfur haldið þessu á lofti tvö til
þijú sl. ár. Ég hef í mínum fómm
bókina „Lákaböng hringir“. Þar
birtir Gunnar nokkrar greinar, sem
hann birti í Morgunblaðinu á sínum
tíma um landbúnaðarmálin. Ekki
fæ ég séð í þessum greinum að
hann setji fram það meginmarkmið
Láttuekki
sparifé þitt enda sern
verðlausa minjagripi
Veðdeild Útvegsbankans
býður þér 10% vexti af
skuldabréfum umfram
verðbólgu.
Það er engin hætta á að sparifé þitt
rýrni í verðbólgunni ef þú
fjárfestir í skuldabréfum okkar.
Ávöxtun á eins og tveggja
ára bréfum er nú 10% en
9,7% á þriggja og fjögurra
ára bréfum.
Hvert skuldabréf er með
einum gjalddaga.
Nafnverð bréfa eru:
Kr. 5.000.-, kr. 25.000.-,
kr. 50.000.-, kr. 100.000.-
og kr. 250.000.-.
VEÐDEILDARBRÉF ÚTVEGSBANKA ÍSLANDS HF.
ER HÆGT AÐ KAUPA
Á ÖLLUM AFGREIÐSLUSTÖÐUM BANKANS.
Þau eru einnig til sölu hjá
Kaupþingi hf., Fjárfestingarfélaginu,
Verðbréfamarkaði Iðnaðarbankans hf. og
verðbréfaviðskiptum Samvinnubankans.
ÖO -
op Utvegsbanki Islandshf
VEÐDEILD
Austurstræti 19
eftir Gunnar
Bjarnason
Nafni minn, æi — hversvegna
varstu að skrifa þessa endemis
ritsmíð þína í Morgunblaðið í gær
(26/1). Ég hefði ekki svarað þess-
ari þvælu þinni um landbúnaðar-
pólitíkina og sænska vinstri-
kratann, Gunnar Myrdal, ef þú
hefði ekki tekið þar til meðferðar,
af litlu tilefni, ummæli höfundar
Reykjavíkurbréfs þ. 17. janúar, en
í grein þinni segir þú:
„Auðvitað hefur bréfritari rétt ti!
að lifa í sinni blindu trú í þessu
efni. En hún er ekki staðreyndir.
í áðumefndri klausu er sagt að
a.m.k. einn maður á íslandi hafi
verið framsýnni en aðrir í þessu
efni og andmælt þeirri landbúnað-
arstefnu að framleiða búvörur
að miða framleiðsluna við innan-
landsneyslu eingöngu.
I greinum hans eru skilgreindar
þarfir mannkynsins fyrir matvæli
til næstu aldamóta og hugsanlegar
breytingar á neysluvenjum. Einnig
ræðir hann allmikið um tæknifram-
farir og afkastaaukningu sem þeim
muni fylgja. Hann kynnir spár um
mannfjöldaaukningu og þörf á
auknum matvælum til að mæta
þeirri þörf. En hann leggur mikla
áherslu á að aukin tækni muni kalla
á stærri framleíðslueiningar og
stærri bú og þeirri breytingu muni
fylgja lækkaður framleiðslukostn-
aður.
Hann lagði höfuðáherslu á að
íslenskur landbúnaður þyrfti að
taka mið af þessari þróun erlendis
og hann yrði að breytast í samræmi
við það. Um þetta var mikið rætt.“
Og svo lýkur þú greininni með þess-
um orðum:
„Ef bændur hefðu farið eftir
þessum boðskap mundi framleiðsl-
an hafa aukist mjög hratt og farið
langt umfram innanlandsþarfir á
skömmum tíma.
Þessi áróður fyrir stórfelldri
stækkun búa og framleiðsluaukn-
ingu vakti tortryggni margra
bænda, m.a. af því að bændur sáu
ekki hvar fenginn yrði markaður
fyrir aukningu framleiðslunnar.
Þeir sáu einnig í hendi sér að feng-
ist ekki aukinn markaður myndi
byggðin í landinu dragast saman
og það eitt orsakaði mjög torleyst
félagsleg vandamál. Þessi stefna
var heldur ekki í samræmi við tvö
meginmarkmið í þeirri landbúnað-
arstefnu, sem þáverandi landbúnað-
arráðherra, Ingólfur Jónsson,
mótaði að verulegu leyti og bænda-
samtökin studdu. Þ.e. í fyrsta lagi
að halda við byggð í landinu öllu og
í öðru lagi að ijölskyldubúsfyrir-
komulag skyldi vera ríkjandi rekstr-
arform í landbúnaði. Gunnar
Bjamason hafði aðra skoðun um
þessi atriði bæði.
Um síðara atriðið sagði hann í
grein í Morgunblaðinu 29. nóvem-
ber 1960: „Einyrkjabúskapurinn er
genginn fyrir ættemisstapa — Hvíli
hann í friði.“
í greinum hans kom einnig fram
að honum var ósárt um þó byggðin
í landinu grisjaðist mikið.
Hvar er að finna í greinum Gunn-
ars Bjamasonar frá þessum tíma
þá stefnumörkun eða túlkun að
framleiðsla búvöm í landinu skuli
mótast af neyslu innanlands? Getur
bréfritari bent á þá heiniild?"
Þú vitnar þama í greinaflokkinn
„Landbúnaður í deiglu" (6 greinar),
sem ég skrifaði í Morgunblaðið í
árslok 1960. Nú hef ég ætíð haldið,
að þú hefðir sæmilegt minni og
værir allgreindur undir hinni klökku
andlitsskel. Ertu virkilega búinn að
gleyma, er við sátum tvívegis and-
spænis hvor öðrum með Sigurði
Magnússyni í útvarpssal og deildum
um byggðastefnu gegn fram-
leiðslustefnu í landbúnaði, en
Sisrurður stjómaði á þessum árum
WILO
Miðstöðvardœlur
Þróuð þýsk
framleiðsla.
Hagstœtt verð.
r
LANDSSMIÐJAN HF.
Verslun Ármúla 23 - S. (91)20680
Gunnar Bjarnason
„Nú vil ég benda þér á
það, nafni minn, að í
þessari eins konar
minningargrein þinni
um sænska vinstri-
kratann, Karl Gunnar
Myrdal, þar sem þú
tíundar öll ósköp af
störfum hans og rit-
smíðum, þá er það mjög
ósmekklegt að gera
hann meðábyrgan af
þjóðfélagslegu ódæði
ykkar í Höllinni.“
athyglisverðum umræðuþáttum um
landsmál? Ertu líka búinn að
gleyma hinum fræga „Lídófundi"
á útmánuðum 1964, sem Stúd-
entafélag Reykjavíkur efndi til og
atti okkur Stefáni Aðalsteinssyni
þar saman í deilur um þessi sömu
sjónarmið? Þar varst þú meira að
segja andmælandi minn meðal ann-
arra. Ég man enn eftir heiða-
harms-grátklökkvanum í rödd
þinni, sem huldi nokkuð vel raka-
fátæktina í málflutningnum.
Úr því að þú vitnar í bók mína.
„Líkaböng hringir“, hefði kaflinn í
henni „Orð í banni“ átt að minna
þig rækilega á, þegar ég fyrst fór
einliðaður að beita mér gegn fram-
leiðslu-aukingar-stefnunni, sem
„framsóknarmenh“ allra flokka
undir forystu Búnaðarfélagsins,
Stéttarsambandsins og Ingólfs
Jónssonar héldu til streitu á sömu
fölsku forsendum (þjóðlyginni), sem
þú og samheijar þínir í Bændahöll
hafa fylgt fram undir 1980. Þess
vegna þótti mér það kaldhæðnis-
legt, þegar ungur blaðamaður
(kvenmaður) hóf samtalsþátt við
þig í Morgunblaðinu 10. janúar sl.
með þessum oðrum: „Menn hafa
fyrir satt, að í Spörtu hinni fomu
hafi fátt þótt ungum drengjum
nauðsynlegra en læra að skjóta af
boga og segja satt.“ (Leturbr.
höf.) Sá einn var munurinn á Ing-
ólfi Jónssyni og öðrum alþingis-
mönnum, að þeir trúðu þessum
kenningum ykkar í Bændahöll (BÍ
og Stéttarsambandsins), því að þar
áttu sæti hinir háskólamenntuðu
fagmenn landbúnaðarins. Þið hafið
hins vegar í 30 ár, klíkumar í
Bændahöll, sent lagauppköst til
Alþingis, vitandi gjörla hver þróun
landbúnaðar yrði í tímans rás. Þið
luguð upp rökum fyrir kröfum ykk-
ar um fjáraustur úr ríkissjóði til að
„redda" málum fyrir hom um hver
áramót. Sjálfir sitjið svo í tugatali
inni í bændahöll í lúxus-skrifstofum
með pappírsfjöll og úthlutið bænd-
um fátæktar-búhokri.
Þegar ég hitti ykkar þessu helztu
„hagspekinga" Bændahallarinnar í
áratugi, þig og Áma Jónasson, á
göngum í landbúnaðarráðuneytinu
fyrir fáum vikum, og lét ykkur
skilja að mér þætti framkoma ykk-
ar lítilmannleg, er þið stóðuð að því
með starfsmönnum BÍ að loka á
mig dyrum Bændahallar í marz sl.
eftir að hafa starfað sem ráðunaut-
ur og bændakennari í 47 ár, þá
manstu að þið með hógværð vörðuð
ykkur með þeim orðum, að það
væri ekki fyrir skoðanir mínar, sem
þið hefðuð verið að refsa mér, held-
ur fyrir orðbragð mitt, ég væri
slíkur dóni í málflutningi. Þama var