Morgunblaðið - 25.02.1988, Blaðsíða 53

svipminna án hennar. Ég hefði
gjaman kosið að við ættum eftir
að eiga fleiri stundir saman. En ég
veit að hún er' komin þangað sem
við öll hittumst á ný. Verði Guðs
vilji.
Mig langar að gera að lokaorðum
vísur eftir föður hennar, Gísla
Ólafsson frá Eiríksstöðum er að
fínna í „Nokkrar stökur“, sem kom
út 1924:
Vertu sæl og vonin þín
vaxi ofar ljöllum.
Berðu kveðju blíðan min
blómunum þínum öllum.
Öllum ástvinum hennar votta ég
samúð mína.
Fari hún í Guðs friði.
Hugrún
Með þessu ljóði eftir föður okk-
ar, Gísla Ólafsson, og birt er í Erfi-
ljóð, sem út kom 1933, sendi ég
og böm mín Guðrúnu systur minni
hinstu kveðjur og þakkir fyrir liðin
ár og daga:
Gleðinnar geisla
gafstu oft í bæinn,
bömunum ljósið, sem ljetti harm.
Nú ertu horfin,
hjartað er-stansað
í þínum kærleiks blíða barm.
Blikna og falla
blóm á hverjum degi,
enginn fær skynjað sitt æfi-haust.
Ungir og aldnir
allir verða’ að hlýða,
er hljómar dauðans helga raust.
Launi þjer Drottinn
Ijúfúst vina kynni,
hjartkærar þakkir í hinsta sinn.
Ljósið er slokknað,
litlu bömin rjetta
þessi lauf á legstað þinn.
Hulda Gísladóttir
og börn
Síðan ég frétti af skyndilegu
andláti móðursystur minnar hafa
minningamar leitað á hugann.
Fram að fermingu ólst ég upp í
húsi frænku minnar á Sauðárkróki.
Alltaf var líflegt í kringum Gunnu
og því eftirsótt að fá að vera hjá
henni. Ekki man ég eftir nema hlýj-
um móttökum þrátt fyrir tíðar
heimsóknir. Gunna átti fallegt hús
á Sauðárkróki. Garðurinn var henni
mikils virði og bar þess augljós
merki að Gunna hlúði vel að blóm-
unum sínum. Gunna var vel greind
og listræn á margan hátt, þótt þar
hafi skáldskaparlistin átt stærstan
sess. Hún orti sína fyrstu vísu áður
en hún varð altalandi. Gunna hafði
alla tíð yndi af skáldskap og orti
jafnan sjálf.
Hún var mjög mannblendin og
tók virkan þátt í skemmtanalífínu
á Sauðárkróki þar sem hennar list-
rænu hæfíleikar nutu sín vel. Oft
var leitað til Gunnu ef halda átti
skemmtun og lagði hún á sig mikið
erfíði í þeim efnum. Launin held
ég að hafí einungis verið ánægjan
af þessu starfí.
Arið 1963 fluttu Gunna og Ingi
Sveinsson, fyrri maðurinn hennar,
til Reykjavíkur, en þau skildu árið
1968. Þau eignuðust fjögur böm
sem öll eru á lífí og búsett á höfuð-
borgarsvæðinu.
Gunna kynntist líka ýmsum erf-
iðleikum í lífínu. Ég tel að hin mikla
viðkvæmni og næmni, sem svo vel
skilar sér í ljóðum hennar, hafí oft
gert henni erfítt fyrir í straumróti.
lífsins.
Árið 1981 giftist Gunna eftirlif-
andi eiginmanni sínum Þórði Þor-
kelssyni og bjuggu þau síðustu árin
í Þórufelli 8 í Reykjavík. Vel fór á
með þeim og voru þau dugleg að
byggja upp heimilið og undirbúa
sig fyrir ellina. Þau ætluðu m.a.
að skipta um íbúð til að fá aðra
hentugri fyrir Gunnu. Gunna sagði
mér að sig dreymdi um að fá lítið
hús með garði. Gunna og Þórður
virtu hvort annað og Þórður var
Gunnu mjög hjálpsamur og góður.
Allir sem þekktu Gunnu vissu að
hún hefði kosið að fá að fara með
þessum hætti og ekki kært sig um
mikla sorg né sút. I dag fínnst
manni þó 69 ár ekki hár aldur til
að kveðja þegar vel gengur og fólk
er sæmilega heilsuhraust.
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR -25. FEBRÚAR 1988
53
Aðstandendum og eiginmanni
sendi ég samúðarkveðjur.
Fari frænka mín í friði. Hún mun
lifa í fallegu ljóðunum sínum.
Sigurlína
Hún var fædd þann 26. desem-
ber 1918 á Bergstöðum í Svartárd-
al í Húnavatnssýslu, dóttir hjón-
anna Jakobínu Þorleifsdóttur og
Gísla Ólafssonar, sem þá voru í
húsmennsku hjá séra Birni Stefáns-
syni og konu hans Sigríði. Hún var
þriðja og yngsta barn Jakobínu og
Gísla, en elst systkinanna var Hulda
og Ólafur í miðið. Hún var skírð
Guðrún Sigriður og var Sigríðar
nafnið nafn húsfreyjunnar á staðn-
um. Þau hjónin Björn og Sigríður
voru henni afar kær og börn þeirra
líka, sem Guðrún leit á sem sína
aðra foreldra og uppeldissystkin.
Hjónin voru henni svo kær, að alla
tíð hafði hún mynd af þeim í svefn-
herbergi sínu. Ér Guðrún eignaðist
seinasta barn sitt, sagði hún að
Björn heitinn hefði viljað nafns og
drengurinn hlaut nafnið Bjöm Ingi.
Á Bergstöðum liðu fyrstu
bemskuárin, en síðan var flutt í
Hólabæ í Langadal þar sem hún
undi sér vel í faðmi foreldranna og
við leik að leggjum og hornum sem
böm léku scr að í þá tíð. Um æsku-
ár sín í Langadal orti Guðrún kvæði
og birtist það í Húnvetningaljóðum:
Þah em þessi erindi:
Ég fæddist á Bergstöðum foreldrar sögðu,
frostharðan vetur, jólunum á.
En þaðan í burtu þau leið sína lögðu
með litlu krakkana sína þijá.
Mér finnst eins og það hafí.skeð fyrir
skömmu,
er skúfbatt og gleym-mér-ei, töfrandi blá.
Mér þótti svo gaman að gleðja hana mömmu
og gefa henni blóm til að horfa á.
Ég gleymi ekki fallegum fuglanna ungum,
er fundum við stirðnaða hér og hvar.
Við jarðarfór héldum og sálmalög sungum,
og systir mín oftast nær prestur var.
Frá Hólabæ fór Guðrún oft með
mömmu sinni að Auðkúlu til séra
Bjöms Stefánssonar sem þá hafði
misst konu sína, en Jakobína fór
þangað til að hjálpa til með bömin
og heimilið.
Frá Hólabæ fluttu hjónin með
bömin sín til Blönduóss og bjuggu
þar nokkur ár en 1928 fluttu þau
til Sauðárkróks og var Guðrún þá
10 ára gömul. Hún gekk í barna-
og unglingaskólann á Sauðárkróki,
sem þá var undir stjórn Jóns Bjöms-
sonar. Henni fannst mjög gaman
að læra, átti auðvelt með það og
saknaði þess alla tíð að hafa ekki
haft aðstæður til að mennta sig enn
frekar.
Á Sauðárkróki byggði faðir
hennar húsið Eiríksstaði, sem síðar
var Suðurgata llb, og þar bjó
Guðrún unglingsárin. Á sumrin var
farið til Sigluíjarðar til að saíta síld
og bjó hún þá hjá Huldu systur
sinni, sem þangað hafði gifst og
stofnað heimili. Guðrún átti góðar
minningar frá gullárunum á Siglu-
íírði og höfðu þær systur verið
undrafljótar að salta ofan í tunnum-
ar.
Þegar Guðrún var 18 ára gömul
fór hún til Reykjavíkur og réð sig
í vist til að byija með. Síðan vann
hún í Hampiðjunni. Þar var hún á
næturvakt nóttina sem landið var
hertekið og minntist hún þess oft
þegar hún horfði út á flóann og sá
skipin við sjóndeildarhring. Þegar
hún kom heim af vaktinni vom
hermenn á hveiju götuhomi.
5. nóvember 1941 giftist Guðrún
Inga Sveinssyni og ári seinna eign-
uðust þau sitt fyrsta bam Jakobínu.
Árið 1945 er svo haldið til Norð-
fjarðar, en þangað hafði Ingi ráðið
sig til að setja upp dráttarbraut
Neskaupstaðar. Guðrún tók fljótt
þátt í félagslífí staðarins, var meðal
annars í Slysavamarfélagi kvenna
og var kosin formaður félagsins á
sínum fyrsta fundi þar, einnig var
hún í Samkór Neskaupstaðar, en
hún hafði mikið yndi af söng og
hljóðfæraslætti og lærði hún að
leika á gítar, en á orgel og píanó
lék hún allt eftir eyranu. Guðrún
var mjög félagslynd og hagmælt.
Hún kom fram á skemmtunum,
söng og spilaði bragi sem hún hafði
ort um bæjarbúa. Á Neskaupstað
árið 1947 bættist fyrsti sonurinn í
fjölskylduna það var Sveinn Birgir.
Árið 1947 flytja svo hjónin með
börnin sír. til Sauðárkróks og búa
um skeið hjá foreldrum Guðrúnar,
Jakobínu og Gísla, en þótt þar væri
þröngt, máttu þar alltaf sáttir sitja
og- gestrisnin með afbrigðum góð.
Á meðan þau bjuggu þar bættist í
bamahópinn Gylfi. Þarna var dvalið
þar til húsið þeirra, Skagfirðinga-
braut 35 var fullgert, en þangað
var flutt 1949, og árinu seinna
fæddist yngsti sonurinn Björn.
Heimilið var fallegt og þangað voru
allir alltaf velkomnir.
Guðrún tók mikinn þátt í fé-
lagslífínu á Sauðárkróki og vann
mikið fyrir Kvenfélag Sauðárkróks.
Hún var einn af frumkvöðlum þess
að Kvenfélag Sauðárkróks réðst í
að halda danslagakeppni ár hvert
á nýársdag og mörg lögin bjó hún
til í þá keppni og enn fleiri text-
ana. Hún var alltaf boðin og búin
til að rétta hjálparhönd ef hún var
einhvers beðin og ekki var hún lengi
að yrkja vísumar ef þess þurfti.
Henni var margt til lista lagt, hún
teiknaði og málaði myndir og gat
alltaf fundið sér eitthvað til að
föndra við, Sá hún alltaf eitthvað
fallegt og skemmtilegt í umhverfi
sínu.
Guðrún og Ingi fluttu frá Sauðár-
króki árið 1963 til Reykjavíkur. Þar
vann Guðrún ýmiss störf, rak sölu-
tum um tíma og vann svo á veit-
ingahúsum við matargerð, sem hún
var mjög lagin við. Guðrún varð
með afbrigðum dugleg við allt sem
hún tók sér fyrir hendur. Hjónin
slitu samvistir árið 1968.
Árið 1981 giftist Guðrún eftirlif-
andi eiginmanni sínum Þórði Þor-
kelssyni og höfðu þau búið sér lítið
og fallegt heimili að Þórufelli 8 í
Reykjavík. Guðrún vann úti, þar til
sl. tvö ár, en hafði átt við nokkurt
heilsuleysi að stríða um tíma, en
alltaf hafði hún eitthvað fyrir stafni
heima við og ekki kvartaði hún.
Hún sá alltaf björtu hliðamar. Þau
Þórður voru mjög samrýnd og var
hann henni mjög hjálplegur í veik-
indum hennar.
En kallið kom svo skyndilega
þann 17. febrúar.
Hjartans þakkir fyrir allar góðu
stundimar og ljósu punktana sem
Guðrún sá alltaf þegar myrkvaði.
Vinur
Birting af-
mælis og
minningar-
greina
Morgunblaðið (*kur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjóm blaðsins á 8. Iiæð £
Aðalstræti 6, Reykjavík og á
skrifstofu blaðsins £ Hafnar-
stræti 85, Akureyri.
" 1 1
t
Eiginkona mín, móðir, tengdamófiir, amma og langamma,
FRIÐSEMD BÖÐVARSDÓTTIR,
Sætúni, Eyrarbakka,
sem andaðist að kvöldi 18. febrúar verður jarðsungin frá Eyrar-
bakkakirkju laugardaginn 28. febrúar kl. 14.00.
Kjartan Einarsson
Jónína Kjartansdóttir, Gestur Karlsson,
Einar Kjartansson, Þórhildur Gísladóttir,
Bryndis Kjartansdóttir, Guðlaugur Þórarinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Föðursystir okkar og uppeldissystir min,
GUÐRÚN KRISTÍN BENEDIKTSDÓTTIR
frá Suðurkoti,
Vogum,
verður jarðsungin frá Kálfatjarnarkirkju föstudaginn 26. febrúar
kl. 14.00.
Særún Jónsdóttir,
Ólafur Þ. Jónsson,
Sigríður S. Jónsdóttir,
Guðmundur M. Jónsson.
t
Sambýlismaður minn og faðir,
ÁRNI KRISTINSSON
prentari,
Hlíðarbraut 2, Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Litiu-Kapellunni í Fossvogi föstudaginn 26.
febrúar kl. 10.30.
Þuriður Jóna Árnadóttir,
Halldóra Árnadóttir.
t
GUÐMUNDUR JÓNSSON
frá Borgarhöfn
verður jarðsunginn frá Kálfafellsstaðarkirkju laugardaginn 27. febrúar
kl. 14.00. Þeim sem vildu minnast hans er bent á dvalarheimiliö
Skjólgarð.
Sigríður Guðmundsdóttir, Ari Jónsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og vinar-
hug við andlát og útför eiginkonu minnar, móður okkar, tengda-
móður og ömmu,
VALGERÐAR PÉTURSDÓTTUR,
Vallargötu 18,
Keflavfk.
Bragi Halldórsson,
Fjóla Bragadóttir, George Bookasta,
Baldur Bragason, Valgerður Óladóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda vináttu og hlýhug við andlát og
útför eiginmanns míns,
GUNNARS L. GUÐMUNDSSONAR,
Steinsstöðum,
Akranesi.
Fyrir hönd barna okkar, tengdabarna og fjölskyldna þeirra,
Guðríður Guðmundsdóttir.
t
Innilega þökkum við öllum þeim sem auðsýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför
JÓNS GUÐMUNDSSONAR
frá Molastöðum.
Börn, tengdabörn, barnabörn,
barnabarnaböm og barnabarna-
barnabörn.
t
Alúðarþakkir fyrir sýnda samúð við andlát og útför eiginkonu
minnar,
RAGNHEIÐAR GUÐJÓNSDÓTTUR NORÐDAHL.
Lífshamingja okkar var starfsemi sjúkrahúsanna að þakka.
GrímurS. Norðdahl,
Úlfarsfelli.
t
Alúðarþakkir fyrir sýnda samúð við andlát og útför eiginmanns
míns,
BJÖRNS SVEINBJÖRNSSONAR
hæstaréttardómara.
Rósa Loftsdóttir.