Morgunblaðið - 27.02.1988, Síða 47

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. FEBRÚAR 1988
á honum, en gat ekki snúið mér til
hans fyrr en áætlunin hafði verið
samþykkt, sem var í nóvember. Nú
þurfum við að drífa okkur.
Það er gaman að vinna með
Thor, því hann er músíkalskur, fjöl-
menntaður og vel að sér í kvik-
myndum. En ég þarf samt að leiða
hann inn í óperutextagerð, því hún
lýtur sínum eigin lögmálum, ólíkum
því sem gerist í annarri textagerð.
Það þarf til dæmis að taka með í
reikninginn að textinn skilst ekki
alltaf, að stundum eru tveir eðá
fleiri textar sungnir um leið og
þurfa þá að hljóma saman og ótal
margt annað, sem þarf að hafa í
huga.“
Og enginn kvíði í þér að þurfa
að skila af þér á settum tíma, vit-
andi það að fjöldi manns bíður eftir
að fara að taka til hendinni og
miklir fjármunir í húfí?
„Ég held að öllum tónskáldum,
sem fást við óperusamningu, finnist
verkið komið vel á skrið, þegar þau
hafa komist yfír góða sögu. Mér
var fyrst sögð þessi saga í sam-
kvæmi, þegar ég var ungur, man
að ég fór daginn eftir og náði mér
í bókina. Ég sá hana strax fyrir
mér sem sviðsverk, hafði hugleitt
hana sem ballett, en þegar ég var
kallaður fyrir sjónvarpsfólkið og
spurður um sögu, þá gat ég svarað
að bragði að ég hefði hana. Viki-
vaka eftir Gunnar Gunnarsson, sem
hann skrifaði um 1.930. Það vakti
strax mikla ánægju, að ég skyldi
hafa söguna á hreinu.
Ég hef alla tíð verið heillaður af
því músíkleikhúsi, sem óperan er,
eins fáránlegt og það þó er. Það
er varla hægt að hugsa sér öllu
undarlegri tjáningarmáta fyrir ást-
fangið fólk en að fyrst syngi annað
um hvað það elski hitt, svo taki
hitt við og að lokum syngi þau sam-
an um hvað þau elskist. En sama
samt. Þegar þessi galdur tekst, þá
er hann stórbrotinn.
Mér fínnst það líka stórkostlegt
við óperuna að þar er ekkert útilok-
að. Innan hennar rúmast ballett,
látbragðsleikur, kvikmyndir og þeg-
ar allt þetta gengur upp, þá er svo
undur gaman."
... Og það þarf ekki að hlusta
lengi á Atla Heimi segja frá verk-
efni sínu til að fyllast eftirvænt-
ingu, en í þessari umferð látum við
okkur nægja blásarakvintettinn,
sem Blásarakvintettinn spilar nú á
sunnudagskvöldið...
Englandi, í Derbyshire, líklega um
þriggja klst. lestarferð frá London,
til glöggvunar þeim, sem hyggjast
leggja lykkju á leið sína til að hlusta
á landa okkar og auka óperuþekk-
ingu sína. Og Hose sló kló í fleiri
samstarfsmenn úr Don Giovanni
því Catherine Williams píanóleikari
verður þama líka í sumar, en hún
hefur verið æfíngastjóri hjá óper-
unni hér og spilað undir á æfíngum.
En í júlí bregður Kristinn sér af
bæ, því 16. júlí tekur hann þátt í
flutningi á Requiem eftir Verdi í
glæsilegu tónlistarhúsi í Cardiff,
syngur þar með Philharmonia
hljómsveitinni undir stjóm sama
hljómsveitarstjóra og hann söng
með í söngkeppninni í Cardiff í júní
í fyrra. Eiginlega verðlaun hans
þaðan. Kristinn hittir fleiri úr
keppninni í sumar, því í Buxton
syngur líka Neil Archer tenór, sem
tók þátt í Vardiff keppninni.
Áður en Kristinn heldur til Bux-
ton fer hann í tónleikaferð um ít-
alíu með þýskri hljómsveit, Ober-
land-hljómsveitinni. Það verður lagt
upp með tvær efnisskrár. Kristinn
syngur í tveimur óratóríum eftir
Mozart og í Magnifícati Bachs.
Og þessi ferð minnir okkur á að
sumarið nálgast og ekki úr vegi
fyrir tónlistarunnendur, sem ætla
að vera í útlöndum í sumar, að
huga að tónleikahaldi á fyrirheitnu
stöðunum ... Evrópa bókstaflega
ómar öll af stórkostlegri tónlist allt
sumarið, helst að hún sé dauf við
stórkostlegri tónlist allt sumarið,
helst að hún sé dauf við strendum-
ar, en jafnvel þaðan er skammt f
menninguna. . .
47 .
Garðabær:
Ekkí beint í mark
Píanótónleikar
GÍSLI Magnússon, pianóleikari,
heldur tónleika í safnaðarheimil-
inu Kirkjuhvoli i Garðabæ. Tón-
leikarnir, sem hefjast klukkan 16,
eru á vegum Listasjóðs Tónlistar-
skóla Garðabæjar, en allur ágóði
af tónleikunum rennur til sjóðsins.
Sjóður þessi var stofnaður til þess
að veita framhaldsnemendum skól-
ans ferðastyrki, svo og kennurum
ferðastyrki til endurmenntunar, en
auk þess hefur sjóðurinn á undanf-
ömum ámm keypt listaverk sem
ptýða veggi skólans.
Gísli Magnússon er skólastjóri
Tónlistarskóla Garðabæjar. Á efnis-
skrá tónleikanna eru: Ensk svíta nr.
6 í d-moll eftir J.S. Bach, Sónata
nr. 31 i As-dúr op. 110 eftir Ludwig
van Beethoven og Tilbrigði og fúga
um stef eftir Hándel op. 24 eftir
Johannes Brahms. Aðgöngumiðar
Gísli Magnússon píanóleikari
eru seldir í Tónlistarskóla Garðabæj-
ar, Smiðsbúð 6, og við innganginn.
(Úr fréttatílkynningu)
Strengjakvartettinn Classic Nouveau.
Lækjartungl:
„Kvartett Björns Thorodd-
sen“ og „Classic Nouveau“
Kvikmyndir
Arnaldur Indriðason
Beint í mark („Number One With
a Bullet“). Sýnd í Laugarásbíói.
Bandarísk. Leikstjóri: Jack
Smight. Handrit: Gail Morgan
Hickman, Andrew Kurtzman,
Rob Riley og James Belushi.
Framleiðendur: Menahem Golan
og Yoram Globus. Kvikmynda-
taka: Alex Phillips. Tónlist: Alf
Clausen. Helstu hlutverk: Robert
Carradine og Billy Dee WiUiams.
Þeir sem héldu að smárisamir
Golan og Globus hefðu alfarið orðið
hámenningunni að bráð ættu að
gefa myndinni Beint í mark („Num-
ber One With a Bullet"), sem sýnd
er í Laugarásbíói, gaum. Það er
formúluhasar í ódýrari kantinum
um tvo félaga í löggunni (en ekki
hvað?) sem eiga í höggi við forríka
eiturlyfjasala (en ekki hvað?) og
beita lítt hefðbundnum ráðum til
að vinna á þeim (en ekki hvað?).
Þeir Robert Carradine og Billy
Dee Williams em engir Mel Gibson
og Danny Glover, leikstjórinn Jack
Smight er langt frá því að vera
eins góður og Richard Donner og
„Number One With a Bullet" er
engin „Lethal Wepon", en það ætti
samt engum að dyljast hver fyrir-
myndin er.
Carradine er haldinn svipuðu
tortýmingaræði og Gibson í sinni
mynd og Williams, hinn eldri og
reyndari, er mikið að róa hann nið-
ur. Til að sýna hvað persónan er
hörð af sér er Carradine t.d. látinn
snæða hráa nautasteik. Málið er
bara það að Carradine er alls ekki
þessi harðjaxlamanngerð sem
myndin vill að hann sé. Það er
megingallinn við Beint í mark.
Bræður Roberts, Keith og David,
em fæddir töffarar en Robert er
jmgstur þeirra og bamalegastur.
Hann er ágætur í einhveiju létt-
meti eins og Hefnd busanna eitt
og tvö en verulega misráðinn hér.
Hann hittir ekki beint í mark.
Það em þó tvær hliðar á því
máli eins og öðmm. Það er nefni-
lega svolítið fyndið að sjá Carradine
leika harðjaxl þegar hann svo aug-
ljóslega hefur ekkert að gera með
það. En tækifærið til að þróa það
og láta það virka myndinni í hag
er ekki nýtt. Enginn af öllum fjómm
handritshöfundum þessarar veiga-
litlu myndar hefur séð neitt fyndið
við það. Einn af þeim er grínleikar-
inn James Belushi og má vera að
hann eigi brandarana sem fínna
má hér og hvar á stangli út mynd-
ina.
Annars er hún er ekki burðar-
meiri en svo að með sæmilegri
klippingu gæti hún orðið ágætur
sjónvarpsþáttur. í bíómyndarlengd
vill teygjast óþægilega á hinni stöðl-
uðu formúlu.
JASSTÓNLEIKAR verða í Lækj-
artungli nk. sunnudagskvöld, 28.
febrúar, kl. 22 til 1. Þar koma
fram „Kvartett Björns Thorodd-
sen“ og strengjahljómsveitin
„Classic Nouveau“.
Kvartett Bjöms Thoroddsen er
skipaður þekktum hljómlistarmönn-
um sem hafa komið víða við á sínum
ferli. Þeir em: Jóhann Ásmundsson
á bassa, Kjartan Valdimarsson á
hljómborð, Martin Von á trommur
og Bjöm Thoroddsen á gítar.
Strengjahljómsveitin Classic
Nouveau er eingöngu skipuð konum
er hafa numið klassísk tónfræði. Það
má með sanni segja að þessi hljóm-
sveit sé all nýstárleg og sérstök í
íslenskri jassmenningu. Eingöngu er
um strengjahljóðfæri að ræða og
einsdæmi að ópemrödd sé blandað
inn í jasstónlist. Classic Nouveau
skipa Élsa Waage, söngur (contra-
alt), Eva Mjöll Ingólfsdóttir og Berg-
ljót Haraldsdóttir á fiðlur, Ásdís
Runólfsdóttir á lágfíðlu og Bryngdís
Björgvinsdóttir á selló. Auk þeirra
kemur fram sem gestur bassaleikar-
inn Richard Com.
Blaðbemr
óskast
Símar 35408 og 83033 II f' . _ a A AA
SKERJAFJ. nvenisgaxa 4-d^ Laufásveaur 58-79 o.fl.
Einarsnes ÚTHVERFI
SELTJNES Sæviðarsund hærritölur
Látrastrond GARÐABÆR
MIÐBÆR Mýrar
Lindargata 39-63 o.fl.