Morgunblaðið - 12.03.1988, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12. MARZ 1988
45
Minning:
Sigurlaugur Egils-
son, Olafsvík
Fæddur 13. febrúar 1953
Dáinn 7. mars 1988
I dag verður borinn til grafar
góður drengur og innilegur vinur,
Sigurlaugur Egilsson, eða Laugi,
eins og hann var kallaður í daglegu
lífi. A stundu sem þessari megna
orð svo lítils og sársauki yfir vina-
missi umlykur alla þá sem þekktu
hann.
Við urðum þeirrar gæfu aðnjót-
andi að þekkja Lauga og fjölskyldu
hans. Margar stundimar áttum við
með honum og alltaf var glatt á
hjalla þegar Laugi var annars veg-
ar. Hlýlegar kveðjur og trygg vin-
átta vom aðalsmerki hans. Stutt í
brosið og ávallt reiðubúinn til hjálp-
ar ef á þurfti að halda.
Laugi starfaði sem kokkur um
borð í Skálavík SH-208 hjá bræðr-
unum Þorgrími og Rúnari Benja-
mínssonum og verður hans sárt
saknað í róðmm á nýju Skálavík-
inni, sem nýkomin er til landsins
frá Póllandi en Laugi var einn þeirra
sem fóm til Póllands til þess að
sækja bátinn sem var í smíðum
þar. Mikil tilhlökkun ríkti við að
sigla á miðin á nýjum og vel búnum
bát en skjótt skipast veður í lofti
og á einu augnabliki breytist allt.
Laugi var kvæntur Guðnýju B.
Gísladóttur og áttu þau sitt heimili
í Ólafsvík. Þau eignuðuSt þrjú börn,
Þuríði 16 ára, Hafdísi 10 ára og
Gísla 4 ára. 011 eiga þau nú um
sárt að binda og mikil eftirsjá er
að eiginmanni og föður.
Laugi hefur siglt á önnur og fjar-
lægari mið en nokkurt okkar átti
von á. Með fátæklegum orðum vilj-
um við þakka fyrir þær stundir sem
við áttum með honum og kveðjum
í hinsta sinn góðan vin og í sorg
minnumst við piltsins sem ætíð
fylgdi gleði og kátína.
Því hvað er það að deyja annað en að standa
nakinn í blænum og hverfa inn í sólskinið?
Og hvað er að hætta að draga andann ann-
að en að frelsa hann frá friðlausum öldum
lífsins, svo að hann geti risið upp í mætti
sínum og óíjötraður gengið á fund guðs síns?
(Spámaðurinn)
Elsku Guðný, Þurí, Hafdís og
Gísli. Við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð og óskum þess að
guð gefi ykkur styrk í þessari miklu
raun.
Benni, Dísa, Sigrún og Ólína.
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast bróður míns, Lauga,
eins og allir kölluðu hann.
Hann var fæddur 13. febrúar
1953 og því nýlega orðinn 35 ára
þegar hann kveður þennan heim.
Hann og skipsfélagar hans voru
á leið til íslands þegar afmælis-
dagur hans rann upp, þeir voru að
koma frá Póllandi með nýjan bát,
sem vinnuveitendur hans, Grímur
og Rúnar Benjamínssynir, voru að
kaupa. En það er nýja Skálavíkin
SH 208, en hann var búinn að vera
í mörg ár með þeim bræðrum til
sjós á gömlu Skálavíkinni, eða frá
árinu 1974.
Þegar þeir loks komu heim, eftir
tíu daga erfiða sjóferð, var mikill
fögnuður.
Ég fór ásamt eftirlifandi konu
hans, Guðnýju Gísladóttur, og börn-
um þeirra þeim Þuríði Magneu,
Hafdísi Öldu og Gísla Anton, að
taka á móti honum og skipsfélögum
hans. Hann ljómaði allur af gleði
þegar hann sá fjölskylduna, eins
og alltaf. Og þegar búið var að
tollafgreiða bátinn fengu allir að
fara um borð og tekið var vel á
móti öllum.
Laugi hafði frá mörgu að segja
úr ferðinni og var mjög hrifinn af
hve báturinn reyndist vel í alla staði
í þessari erfiðu sjóferð.
Laugi var lífsglaður maður,
síkátur og sagði sögur, söng og
fékk alla í gott skap. Hann vildi
hjálpa öllum og gefa allt sem hann
gat. Þegar ég flutti hingað til Ól-
afsvíkur árið 1977 var Laugi búinn
að búa hér frá árinu 1971. Hann
kom hingað til Ólafsvíkur til Magn-
úsar Þorsteinssonar móðurbróður
okkar og Þuríðar Ottósdóttur til að
fara á sjó. Tóku þau honum opnum
örmum og gáfu honum alla sína
blíðu og ástúð eins og hann væri
þeirra eigin sonur.
Hér í Ólafsvík kynntist hann
Guðnýju og hófu þau búskap árið
1972 á heimili Magga og Þuru.
Síðar keyptu þau sér sína eigin íbúð,
rishæð í Brautarholti 7, árið 1973
og eignuðust þrjú börn.
Laugi var sjómaður í húð og
hár, á sjónum leið honum vel og í
faðmi fjölskyldu sinnar, hann dýrk-
aði börnin sín.
En nú er hann farinn til betri
heima. Hann var vanur að kalla
mig systurhöndina og sagðist ég
vera hans hægri og hann mín vinstri
vegna þess að hann var örvhentur
en ég rétthent.
Ég sakna hans mikið vegna þess
að það var góður samgangur og
systkinabönd á milli okkar, maka
og barna okkar.
Við systkinin öll höfðum gott
samband og gáfum hvort öðru styrk
þegar við misstum móður okkar,
Gabríelu, í júní á sl. ári og ömmu
Brynhildi í september, það var mik-
ill missir fyrir okkur öll.
Ég vil nú kveðja bróður minn
hann Lauga og biðja guð að geyma
hann og gefa honum eilífa hvíld.
Megi guð vaka yfir eiginkonu hans
og börnum, systkinum okkar, afa,
Magga, Þuru og eftirlifandi eigin-
manni móður okkar, Ragnari Axels-
syni, og öðrum aðstandendum og
gefa þeim styrk og kraft í sorginni.
Guð blessi minningu elsku bróður
míns.
Friðbjörg Egilsdóttir
... Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú ert glað-
ur, og þú munt sjá, að aðeins það, sem
valdið hefur hryggð þinni, gerir þig glaðan.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur
huga þinn og þú sjá, að þú grætur vegna
þess, sem var gleði þín...
(Spámaðurinn, Kahlil Gibran)
Vinur okkar, Laugi, er látinn.
Ég þekkti Lauga úr Kópavogin-
um, við áttum þar heima sem böm.
Það var síðan vorið 1977, á 1. maí
skemmtun í gamla félagsheimilinu
í Ólafsvík að snaggaralegur strákur
vindur sér að mér og segir: „þú
hér“ og slær svo á lærið á sér og
skellihlær, svo var hann þotinn.
Seinna fluttum við að Brautarholti
10, þá átti hann heima á sjöunni
og þar varð ég heimagangur hjá
Guðnýju og Lauga, og allir mínir.
Ekki man ég hvemig, en það bara
varð. Það voru ófáar ferðimar sem
Laugi kom með í soðið handa okk-
ur, og veit ég að fleiri hafa sömu
sögu að segja. Hann átti betra með
að gefa en þiggja. Væri einhver að
mála, smíða, byggja eða bara vant-
aði eitthvað, þá var hann mættur
og kominn að hjálpa eða bara til
að halda „húmornum“ í lagi. Svo
vorum við alltaf að flytja og fjölga
og þroskast, og nú síðast átti hann
heima á tíunni og við flutt upp á
holt. Síðasta sinn er við sáum hann,
var Laugi að biðja mig að taka
pakka suður. Það var á sunnudegi.
I dymnum í þvottahúsinu hjá okkur
stóð hann þennan sunnudag lengi
og kvaddi okkur glaður og hress.
Þannig viljum við muna hann. Viku
síðar var hann dáinn. Tíminn er svo
fljótur að líða. Um leið og við þökk-
um honum allar góðu samvem-
stundimar, biðjum við algóðan Guð
að hjálpa og styrkja ykkur elsku
Guðný, Þurí, Hafdís og' Gísli.
Aðstandendum öllum sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Eg hræðist ekki hafsins gný,
né hvíta brim á flæðargrynni.
En ég er klökkur, kvíði — því
nú kveð ég þig í hinsta sinni.
(Sigurður Einarsson)
Kolbrún Þ. Björnsdóttir
og fjölskylda
Systursonur minn, Sigurlaugur
Egilsson, sem andaðist sunnudag-
inn 6. mars, verður jarðsunginn í
dag, laugardaginn 12. mars, frá
Ólafsvíkurkirkju.
Sigurlaugur var fæddur í Kópa-
vogi 13. febrúar 1953. Foreldrar
hans vom hjónin Gabríela Þor-
steinsdóttir og Egill Þorgeirsson og
em þau bæði látin. Bjuggu foreldr-
ar hans í nábýli við móðurforeldra
Sigurlaugs og var hann alla tíð
mjög hændur að þeim. Brynhildur
amma hans lést á síðastliðnu ári,
en Þorsteinn afí hans verður níræð-
ur á þessu ári. Foreldrar hans skildu
þegar Sigurlaugur var í bernsku
og ólst hann upp til 16 ára aldurs
hjá móður sinni í hópi sjö systkina.
Hann dvaldi tíðum hjá okkur hjón-
um í Ólafsvík og kom alkominn til
okkar þegar hann var 16 ára gam-
all.
Sigurlaugur byijaði sjómennsku
15 ára gamall á togara fyrir sunnan
og í Ólafsvík stundaði hann sjó-
mennsku á vertíðarbátum, lengst
af með Þorgrími Benjamínssyni,
skipstjóra, nú síðast á Skálavíkinni.
Var skipshöfnin nýkomin frá því
að sækja nýtt skip til Póllands og
höfðu netin verið lögð í fyrsta skipti
daginn áður en hann lést.
Sigurlaugur var harðduglegur til
allra verka, léttur í lund og bóngóð-
ur með afbrigðum. Hann kynntist
eiginkonu sinni, Guðnýju Gísladótt-
ur, árið 1971 og bjuggu þau fyrstu
tvö árin á heimili okkar hjóna og
fæddist eldri dóttir þeirra, Þuríður
Magnea, árið 1972. Árið 1973
fluttu þau í eigin íbúð í Ólafsvík
og fæddust þeim síðan 2 börn, dótt-
irin Hafdís Álda árið 1977 og sonur-
inn Gísli Anton árið 1983.
Nú á kveðjustund viljum við hjón-
in og böm okkar þakka samvistim-
ar á liðnum ámm og votta Guðnýju,
bömunum og öðmm aðstandendum
okkar innilegustu samúð.
Minning um góðan dreng mun
ætíð lifa.
Magnús Þorsteinsson
og fjölskylda.
í dag, laugardaginn 12. mars,
verður jarðsunginn frá Ólafsvíkur-
kirkju vinur okkar og skipsfélagi,
Sigurlaugur Egilsson.
Það var um hádegisbilið sl.
sunnudag 6. mars að okkur bámst
þau tíðindi að vinar okkar væri
saknað. Hófum við strax leit að
honum. Síðdegis þann dag fengum
við þá hörmulegu fregn að Sigur-
laugur hefði fundist látinn.
Við viljum í fáum orðum hér
minnast þessa vinar okkar, Lauga,
eins og hann var oftast kallaður.
Reyndar er varla hægt að skrifa í
fáum orðum um svo góðan og fórn-
fúsan dreng sem svo skyndilega er
rifínn frá okkur þegar allt lífið svo
bjart blasti við honum og fjölskyldu
hans í blóma lífsins. Því ætíð hafði
hann svo mikið að gefa öðmm, rétti
hveijum hjálparhönd sem var hjálp-
arþurfí en þáði lítið í staðinn.
Laugi var fæddur í Kópavogi og
ólst þar upp með sex systkinum
sínum. Foreldrar hans voru frá
Seyðisfirði, þau Egill Þorgeirsson,
sem lést árið 1964 og Gabríella
Þorsteinsdóttir, en hún lést á síðast-
liðnu sumri.
Til Ólafsvíkur kom Laugi fyrst
árið 1971. Upp frá því hófust okkar
kynni. Árið 1974 gerðist hann svo
skipsfélagi okkar þegar við bræð-
umir keyptum bátinn Skálavík og
ætíð síðan hefur hann verið okkur
allt í senn, skipsfélagi, vinur og
bróðir. Slík var vinátta þessa drengs
okkur og öðmm í þessu byggðar-
lagi. Einu gilti hvaða verk þurfti
að vinna, hvort sem var á landi eða
sjó, alltaf bauð Laugi fram aðstoð
sína. Það er til merkis um góðvild
hans og dugnað í garð annarra, að
þegar tengdafaðir annars okkar
lenti í slysi og átti erfitt uppdráttar
sl. sumar kom Laugi strax á vett-
vang og bauð aðstoð sína. Slíkt og
hið sama bauð hann til annarra
heimila.
Á sjó og í landi hefur Laugi gegnt
öllum störfum er tengjast útgerð
fiskiskips nema skipstjórn. Var
hann einstök persóna í hvetju því
starfí er hann tókst á hendur. Aldr-
ei fór hann svo frá borði skips að
hann hefði ekki gengið úr skugga
um að allt væri í stakasta lagi og
þess vegna oftast síðastur okkar
upp á bryggju eftir róður. Laugi
gegndi störfum sínum af stakri trú-
mennsku og áhuga. Hvort sem bát-
urinn var á sjó eða í landi ellegar
ekki væri hægt að sækja sjó vegna
brælu eða annarra orsaka, þá var
Laugi ætíð á sínum stað, reiðubúinn
til starfa hvenær sem þess gerðist
þörf. Til að mynda gætti hann þess
ávallt þegar landlega var að láta
okkur vita ef hann þyrfti að skreppa
frá heimili sínu til að hægt væri
að ná í hann til starfa ef þörf krefði.
Finnst okkur að við höfum aldrei
nægilega getað þakkað honum fyr-
ir fórnfúsa vinnu hans í okkar þágu,
bæði á sjó og í landi, hvort sem var
frídagur eða ekki.
Laugi var sómi sinnar stéttar,
ávallt reiðubúinn að aðstoða við hin
margvíslegustu störf sem sneru að
félagsmálum sjómanna hér í Ól-
afsvík. Minnast margir Ólafsvíking-
ar starfa hans við undirbúning og
framkvæmd hátíðarhaldanna á sjó-
mannadaginn ár hvert en hann hef-
ur starfað í sjómannadagsráðinu
hér í bæ um árabil sem fulltrúi sjó-
manna í verkalýðsfélaginu Jökli.
Fyrir mörg og þýðingarmikil störf
á þeim vettvangi færum við honum
og konu hans, sem oftast starfaði
við hlið hans við þau verk, okkar
bestu þakkir og bæjarbúa allra.
Laugi giftist eftirlifandi konu
sinni, Guðnýju Gísladóttur, og
stofnuðu þau myndarlegt og hlýlegt
heimili hér í Ólafsvík sem ætíð var
öllum opið. Eignuðust þau þtjú
myndarleg börn, Þuríði Magneu,
16 ára, Hafdísi Öldu, 10 ára og
Gísla Anton, 5 ára.
Mörg önnur orð mætti hafa um
mannkosti hins góða drengs því
margar eru minningarnar góðu sem
sækja á við vinarmissinn en við
kjósum að hafa lokaorð í kveðju
okkar þessi:
Æ, velkominn oss vertu þá,
er vorar syndir tókst þig á.
Oss Jesús, kem að þakka þér,
að þínir bræður urðum vér.“
(Stef. Tnor.)
Við vottum eiginkonu hans,
Guðnýju Gísladóttur, bömum,
systkinum og ástvinum okkar
dýpstu samúð. Megi góður Guð
blessa ykkur öll.
Þorgrímur, Kristín,
Rúnar og Ragnhildur.
+ Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi.
JÓN ÞÓRÐARSON,
Fálkagötu 9,
verður jarðsungir.n frá Neskirkju þriðjudaginn 15. marz kl. 14.00.
Laufey Stefánsdóttir,
Guðrún F. Jeffries, Marvin L. Jeffries,
Árni L. Jónsson,
Stefán Jónsson, Guðrún S. Sigurðardóttir,
Kristján Þ. Jónsson Luna Jacobsen,
Þórður Jónsson, Ástriður Bjarnadóttir,
Smári Jónsson, Jóhanna Sigurjónsdóttir,
Geir Jónsson, Elína Kristjánsdóttir,
Guðiaug Jónsdóttir Viðar Finnsson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför eiginkonu minnar og móður okkar,
BJARGAR HELGU SIGMUNDSDÓTTUR,
Breiðvangi 32, Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar 11-G Landspítalanum.
Gústaf Magnússon.
Heiða Björg,
Ágúst og Sigurlín.
TIL SÖLU
Dodge Ram 1985
Einn með öllu.
Ekinn 20 þús. km.
Upplýsingar í símum 45571 og 651670.