Morgunblaðið - 12.03.1988, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12. MARZ 1988
53
Þorvaldur Helga-
son — Minning
Það var sunnudaginn 28. febrúar
sem ástkær afi okkar kvaddi þenn-
an heim. Var hann búinn að eiga
við veikindi að stríða í nokkur ár,
þótt ekki hafí hann haft mörg orð
um það.
Núna þegar við, barnabörnin 9,
hugsum til baka, eru okkur öllum
minnisstæðar stundimar góðu sem
við áttum með afa. Alltaf tók hann
jafnvel á móti okkur þegar við kom-
um í heimsókn, gaf sér ætíð góðan
tíma. Ýmis voru erindi okkar svo
sem hvort hann nennti að spila við
okkur eða hvort hann gæti komið
hjólunum okkar í lag, og var það
þá gert í hvelli. Já, það var gott
að _eiga afa að.
Ófáar berjaferðimar fóm þau afi
og amma í á haustin og tóku okkur
þá oft með, ekki lét hann það á sig
fá þótt hann væri með fullan bíl
af ærslabelgjum, alltaf jafn þolin-
móður.
Ekki voru svo móttökur afa síðri
þegar langafabömin fóm að sækja
hann heim, var kominn í leik með
þeim um leið og þau birtust. Áttu
þau með honum margar ánægju-
stundir og héldu, öll sem eitt, mikið
upp á „Valda afa“, eins og við köll-
uðum hann öll.
Afí vann í mörg ár hjá Hitaveitu
Hveragerðis og skýr er í huga okk-
ar, eins og eflaust margra Hvera-
gerðinga, mynd af afa að hamast
ofan í einhveijum skurðinum, að
moka og gera við leiðslur. Em allir
sem þekkja til sammála um að þar
hafí ósérhlífinn maður unnið. Og
segja má að það hafí einkennt hans
líf meira og minna.
Oft og iðulega var hann kallaður
út um miðjar nætur. Var þá allt
orðið kalt á einhveijum bænum, af
því mátti hann ekki vita og dreif
sig orðalaust í gallann sinn og af
stað. Þetta þótti okkur orðið til-
heyra og kipptum okkur ekki upp
við það að afí þyrfti að yfirgefa
hálfnuð fjölskylduboð.
Árin liðu, við uxum úr grasi og
eins og forðum var alltaf jafngott
að koma til afa og ömmu.
Fyrir u.þ.b. 6 ámm varð afi að
láta af störfum sökum heilsubrests.
Vom það erfíð tímamót í lífí hans,
eftir að hafa unnið hörðum höndum
alla tíð. En eigi var við ráðið, heils-
an leyfði ekki meira.
Upp frá þessu hafa afí og amma
eytt flestum sínum stundum á heim-
ili sínu, haft mikinn félagsskap
hvort af öðm, stutt hvort annað og
hjálpast að. Óg sem fyrr, samtaka
í að fylgjast með okkur og samgleðj-
ast þegar vel gekk.
Mánudaginn 22. febrúar tjáði
amma okkur að afi hafi verið flutt-
ur á Landspítalann. Okkur brá í
brún. Líklega hefur það verið vegna
þess hvað afi bar sig alltaf vel og
vildi ekkert um veikindi sín tala,
að við gerðum okkur ekki grein
fyrir því hvað við ættum eftir fáar
stundir með honum.
Eftir nokkurra daga baráttu á
sjúkrahúsi var elsku afí leystur frá
þrautum.
Eitt er víst að ávallt mun lifa í
hjörtum okkar allra, minning um
góðan afa, og biðjum við algóðan
guð að styrkja og styðja hana
ömmu, sem hann afí okkar bar svo
mikla umhyggju fyrir.
„Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt
Æ, virzt mig að þér taka
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt“.
(S. Egilsson.)
Barnabörn og barnabarnabörn
Konica
UBIX
UÓSRITUNARVÉLAR
SKIPTIBORÐ 685100, FORD 689633, FIAT 688850, SUZUKI 689622