Morgunblaðið - 15.04.1988, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 15. APRÍL 1988
tfvort d 1dtb vercx ; ýt Ckb>
ganga, eba. ftx petta, be'm og
horfa. a léiKinn í éjónvarpínu ?"
ást er...
... að vera hjálplegur
heima
TM Rea. U.S. Pat. Off.—all rights reserved
«1984 Los Angeles Times Syndicate
Með
morgunkaffínu
Hvernig' á að skrifa að
pappírinn sé stökkur?
HÖGNI HREKKVÍSI
„SMOKKFlSKUfZ Vlp KERTALJÓS ? "
Sektum þá sem kveikja í sinu
Til Velvakanda.
Það er orðið árvisst að sinueldar
geisi hér í borginni á hveiju vori
og virðist enginn fá við þetta ráðið.
Veruleg eldsvoðahætta stafar af
þessu. Sérstalega eru trén í hættu
enda hafa oft orðið stórtjón á skóg-
um hér á landi vegna sinuelda. Ég
tel að tími sé til þess kominn að
stemma stigu við þessum vanda
með því að sjá til þess að stórt sam-
fellt graslendi liggi ekki að skógi
eða híbýlum manna nema í undan-
tekningartilfellum. Einnig þyrfti að
sekta þá sem kveikja sinuelda og
gera þá sem kveikja í sinu ábyrga
fyrir því tjóni sem af hlýst. Það er
tímabært að eitthvað róttækt sé
gert í þessu máli.
Borgari
Yíkverji skrifar
IVelvakanda á miðvikudaginn
birtist bréf eftir Magnús Skúla-
son lækni um skák og skákfréttir.
Það dylst engum að Magnús er
mikill unnandi skákarinnar og vill
mikla og ítarlega umfjöllun §öl-
miðla um hugðarefni sitt.
Magnús segir réttilega að um-
fjöllun íslenzkra fjölmiðla um skák,
og þá einkum dagblaðanna, sé
nokkuð góð. Víkveiji vill reyndar
halda því fram að umfjöllun sumra
dagblaða um skák sé mjög góð og
betri og ítarlegri en almennur áhugi
á skák gefi tilefni til. Það hefur
nefnilega sýnt sig í könnunum hér
á landi og erlendis að tiltölulega
afmarkaður hópur fólks fylgist með
skákfréttum. En það hefur einnig
sýnt sig að þessi takmarkaði hópur
er mjög áhugasamur um efnið og
les um það af mikilli áfergju.
Almennur áhugi á skák vaknar
ekki hjá íslendingum nema íslenzk-
ur skákmaður standi sig framúr-
skarandi vel í keppni við erlendan
skákmann. Einvígi Jóhanns Hjart-
arsonar og Kortsjnojs á dögunum
er bezta dæmið um þetta. Stöð 2
færði einvígið beint inn í stofuna
hjá íslendingum með eftirminnileg-
um hætti og blöðin fylgdu á eftir
og sáu fréttaþyrstum lesendum fyr-
ir nægu lesefni.
í samanburði við einvígið í
Kanada voru fréttir af skákmótun-
um í Reykjavík og á Akureyri litl-
ar. í því sambandi ber einnig að
hafa í huga að skákmót eru á afar
óheppilegum tíma fyrir morgun-
blöðin. Þeim lýkur seint á kvöldin
og blöðin hafa engin tök á að vera
með ítarlegar fréttir daginn eftir.
Ef aðstandendur skákmóta vilja fá
góða umijöllun um mótin verða þau
að byija fyrr um daginn.
XXX
Tímaritaflóran hér á landi er
með ólíkindum fjölskrúðug.
Víkveiji fékk á dögunum sent heim
til sín tímarit sem heitir Búið bet-
ur. Meðal efnis í ritinu er viðtal við
framkvæmdastjóra auglýsingastofu
sem heitir „Eitt útlit“.
Hér verður birtur kafli úr við-
talinu. Hann hefst á spumingu og
svo kemur svar framkvæmdastjór-
ans:
— Hvað er það sem auglýs-
andinn fær út úr því að leita til
Eitt útlits(svo) með verkefni sín?
Hvers vegna að leita til auglýsinga-
stofu yfírleitt? Getur þú lýst í gróf-
um dráttum auglýsingaþjónustu
Eitt útlits?
„Það er erfítt að lýsa auglýsinga-
bransanum í stuttu máli. Valmögu-
leikar fyrirtækja í dag í auglýsinga-
og kynningarmálum eru ótæmandi.
Auglsýsingastofan Eitt útlit gefur
frá sér valmöguleika sem allir geta
sætt sig við og vinnur síðan verk-
efnið út frá því. Viðkomandi fyrir-
tæki sparar sér dýrmætan tíma og
fær um leið það bezta sem völ er á
í dag. Auglýsingaáætlunin, sem við
köllum heimavinnuna, felur í sér
nákvæm vinnubrögð og skipulag
sem útfærir heildarauglýsinga-
stefnu fyrirtækis í einhvem tíma.
Slíkar áætlanir má útfæra á marga
vegu og þarf að taka tillit til enn
fleirri(svo) atriða þar að lútandi.
Þar komum við m.a. inn á sjálft
hugmynda- og hönnunarsviðið. Það
er auðvitað stórt atriði og við höfum
lagt mikla vinnu í vandaða fram-
setningu hugmynda fyrir mörg
stórfyrirtækin. Hins vegar er dýrt
drottins orðið og það setur mörgum
fyrirtækjum skorður í auglýsinga-
málum. Við höfum mætt því með
hagstæðum samningum við fjöl-
miðla og undirverktaka okkar og
tekist vel. í dag byggist þjónusta
okkar mikið á föstum viðskiptum
og langtímaáætlunum fyrir fyrir-
tæki víðs vegar á Stór.-Reykja-
víkjavíkursvæðinu og' nú nýverið
kom verkefni sem teygir arma okk-
ar til Noregs, Svíþjóðar, Danmerkur
og Bandaríkjanna, en til að stytta
okkur leiðina þá má orða þjónustu
Eitt útlits á eftirfarandi máta:
Pyrirtæki leita til okkar með
auglýsingamál sín. Þau eru rædd
og línur lagðar. Eftir það sér aug-
lýsingastofan um alla auglýsinga-
vinnslu, áætlanagerð og markaðs-
setningu auk þess að sjá um alla
dreifíngu auglýsinga í fjölmiðla.
Einnig eru mörg önnur hlutverk
sem auglýsingastofan kemur inn
á, alveg óháð ijölmiðlafárinu, og
má þar nefna ímynd og framsetn-
ingu fyrirtækjanna sjálfra gagnvart
þeirra eigin viðskiptavinum."
Þannig var svar framkvæmda-
stjórans og Víkveiji spyr lesendur
sína hvort þeim þyki svarið auðskil-
ið? Er ekki ástæða til að óttast um
framtíð íslenzkrar tungu þegar
venjulegt fólk er farið að tala og
skrifa eins og sérfræðingar stofn-
ana, líkt og í þessu tilfelli?
XXX
Víkveiji er einn þeirra, sem telur
sig eiga tilkall til fiskjarins í
sjónum. Hann er sagður sameign
okkar allra sem landið byggja.
Síðan hefur verið farin sú leið að
fela þeim, sem eiga tæki til veiða,
skip og veiðarfæri, að draga aflann
á land. Þetta heitir í daglegu tali
kvótakerfí. f því er einstökum skip-
um úthlutaður ákveðinn afli og
mega eigendur þeirra ráðstafa hon-
um að vild. Maður skyldi ætla, að
þeir hefðu þjóðarhagsmuni að leið-
arljósi frekar en eigin hagsmuni,
en svo virðist ekki vera. Hömlulaus
útflutningur á ferskum físki til
Bretlands og Þýzkalands hefur
grafið undan freðfísksölu okkar í
Evrópu, fellt verð og valdið sölu-
tregðu. Ferski fiskurinn héðan er
unninn ytra með miklu minni til-
kostnaði og seldur í samkeppni við
físk, frystan hér á landi.
Þetta væri svo sem í lagi, væri
framboði stillt í hóf og gott verð
fengist fyrir fiskinn, en nú hafa
þeir, sem eignað hafa sér fískinn í
sjónum, tekið upp á því að gefa
útlendingum hann, frekar en vinna
hann hér heima. Dæmi eru um það
í fískflóðinu til útlanda að undan-
fömu, að útflytjendur hafí ekki einu
sinni haft upp í flutnings- og sölu-
kostnað, hvað þá upp í kaup á físk-
inum hér heima. Slík framkoma er
dæmalaus. Engum á að leyfast að
sóa auðlindum þjóðarinnar á þenn-
an hátt. Skárra væri að henda físk-
inum, en nota hann til að byggja
upp erlenda fiskvinnslu í samkeppni
við okkur sjálfa. Auðvitað væri bezt
að lofa fískinum að flölga sér í sjón-
um, það er að segja því, sem ekki
næst að vinna hér heima. Útgerðar-
menn og sjómenn virðast ekki enn
skilja það, að betra hlýtur að vera
að láta fiskinn eiga sig en að tapa
á veiðum og „sölu“ til útlanda. Hve
lengi ætla þeir sér að moka honum
upp síðustu daga fyrir páskafrí og
eiga engra kosta völ annarra en
senda hann utan á markaði, sem
vitað er að greiða ætíð lægsta verð
í vikunni eftir páska?