Morgunblaðið - 01.05.1988, Side 62

* 62
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 1. MAÍ 1988
+
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
BJARNI VIGGÓSSON,
Hafnargötu 13,
Stykkishólmi,
lést í Borgarspítalanum 27. apríl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Viggó Bjarnason,
Eggert Bjarni Bjarnason,
Birna S. Bjarnadóttir,
Brynja H. Bjarnadóttir,
Jarl Bjarnason,
Matthildur Guðmundsdóttir,
Hafdis Sverrisdóttir,
Grímur Bertelsen,
Haukur D. Grímsson,
Rósa Ólafsdóttir
og barnabörn.
t
Sambýliskona mín og móðir,
ERLA KRISTJÁNSDÓTTIR
frá Súgandafirði,
Álftahólum 4,
Reykjavfk,
lést á heimili sínu 29. apríl.
Skarphéðinn Lýðsson,
Laufey Torfadóttir,
Gfsli Karlsson,
Katrín Karlsdóttir,
Kristín Karisdóttir,
Karl Karisson.
+
Móðir mín og tengdamóðir,
GUÐBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Skiphyl,
Leifsgötu 7,
andaðist í Landakotsspítala 25. apríl. Jarðarförin fer fram þriðju-
daginn 3. maí frá Fossvogskirkju kl. 13.30.
Ef einhver vill minnast hennar er bent á minningarsjóö Akrakirkju.
Guðmundur Þorgilsson,
Lilja Jóhannsdóttir.
+
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÚN JÓNSDÓTTIR
frá Patreksfirði,
Hjallavegi 10,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Áskirkju mánudaginn 2. maí kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaöir en þeir sem vildu minn-
ast hennar er bent á liknarstofnanir.
Garðar Jóhannsson,
Hjörvar Garðarsson,
Jón Sverrir Garðarsson,
Reynir Garðarsson,
Jóhann Baldvin Garðarsson,
Guðjón Steinar Garðarsson,
Vignir Ingi Garðarsson,
og barnabörn.
Agústa Rósa Þórisdóttir,
Erna Sveinbjarnardóttir,
Helga Eygló Guðlaugsdóttir,
Guðfinna Óskarsdóttir,
Emelía Ástvaldsdóttir,
Guðlaug Þorsteinsdóttir,
l
V
+
Eiginmaður minn, faðir, sonur og bróðir,
EYJÓLFUR SNÆBJÖRNSSON,
Heiðargerði 92,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju þriðjudaginn 3. maí kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Hjálparsveit skáta.
Fyrir hönd aðstandenda,
Edith Nicolaidóttir,
Sigrfður Eyjólfsdóttir,
Sigríður Jónsdóttir,
Ellen Snœbjörnsdóttir,
Búi Snæbjörnsson.
+
Útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR GUÐJÓNSDÓTTUR,
Hrafnistu,
Reykjavfk,
fer fram frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 3. maí kl. 15.00.
Fyrir hönd aöstandenda.
Hulda Magnúsdóttir Pandolfo,
Magnús Magnússon, Dóra Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Hjartans þakkir færum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og vinarhug við andlát og útför móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
HALLDÓRU HALLDÓRDÓTTUR,
Mýrum.
Sérstakar þakkir færum við læknum, hjúkrunarkonum og öðru
starfsfólki Sjúkrahúss Suðurlands fyrir góða umönnun og að-
hlynningu.
Kristinn Sigurðsson, Jóhanna Sigurðardóttir,
Guðmunda Sigurðardóttir, Aðalsteinn Hansson,
Sigrfður Sigurðardóttir, Ágúst Steindórsson,
Margrét Sigurgeirsdóttir, Grétar Halldórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minning:
Sigrún Jónsdóttír
frá Patreksfirði
Fædd 8. september 1918
Dáin 24. apríl 1988
Hún Rúna amma er dáin. Þessi
helgi var löng. Amma hafði veikst
skyndilega laugardaginn 23. apríl.
Síðdegis á sunnudag barst okkur
sú frétt að amma væri dáin, hún
var farin til þeirra heimkynna er
hún hafði frætt okkur á í barnæsku
okkar. Amma var trúuð kona, þó
hún flíkaði því ekki þá sýndi hún
það í öllum sínum orðum og verk-
um.
Við barnabömin erum orðin 14.
Við viljum þakka ömmu fyrir allar
þær stundir er við áttum með henni.
Amma hafði alltaf tíma fyrir okkur
og hefur það orðið okkur mikið og
gott fararnesti.
Amma vildi að við legðum rækt
við kristilegt lífemi. Hún gleymdi
ekki að kenna okkur bænimar þeg-
ar við vomm lítil og sálmar voru
lærðir. Amma var alltaf tilbúin að
hjálpa okkur og hlusta á þau vanda-
mál er upp komu og ekki stóð á
svari. Amma var alltaf heima, ekki
kom það oft fyrir að hurðin væri
lokuð á Hjallaveginum, amma hugs-
aði um heimilið og afi var við vinnu.
Nú er amma farin og verða það
mikilð viðbrigði fyrir okkur.
Heimili afa og ömmu á Hjalla-
vegi hefur alltaf verið miðstöð fjöl-
skyldunnar, j)aðan eiga allir góðar
minningar. Ömmu var kærleikurinn
mikils virði og vildi hún að við eign-
uðumst kærleika Guðs.
Ekki er hægt að gleyma þegar
við fengum að vera yfir helgi og
amma var að kenna okkur bænim-
ar og sálma. Að biðja það er mikils
virði sagði amma. Ég man að amma
kenndi okkur Faðir vorið: „Þessa
bæn eigið þið að biðja öll kvöld,
sagði amma, og munið að gleyma
ekki að biðja fyrir þeim sem þið
elskið. Þannig var amma, hún sofn-
aði aldrei án þess að biðja fyrir
okkur.
Ekki vildi amma tala um að hún
væri lasburða, númer eitt vorum
við, hún vildi að við fengjum það
besta. Amma var búin að segja
okkur frá því að það kæmi að heim-
ferð og þá væri rétt að gleðjast því
þá höndlar maður hið eilífa líf hjá
Guði. Þetta væri heimferð til ást-
vina okkar sem þar eru nú.
Góði Guð, blessa þú Garðar afa.
Við viljum þakka fyrir þær stundir
er við áttum með Rúnu ömmu.
Jesús mælti: „Ég er upprisan og
lífið. Sá sem á mig trúir, mun lifa
þótt hann deyi.“ (Jóh. 11,25.)
Barnabörnin
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd.
Síðast þegar ég sofna fer,
sitji Guðs englar yfir mér.
(H. Pétursson)
Á morgun, mánudaginn 2. maí,
fer fram útför Sigrúnar Jónsdóttur
tengdamóður minnar. Hún var svo
snögglega kölluð frá okkur að erf-
itt er að skilja að hún er ekki leng-
ur hjá okkur. Á heimili hennar á
Hjallavegi 10 hefur alltaf verið
hægt að ganga að henni vísri hvort
sem var til að setjast niður stundar-
kom og spjalla eða til að fá uppörv-
un og hjálp.
Sigrún fæddist 8. september
1918 á Patreksfirði, dóttir Jóns
Indriðasonar, skósmiðs og Jónínu
Jónsdóttur konu hans. Ólst hún þar
upp í stórum systkinahópi. Þröngt
hlýtur að hafa verið í litla húsinu
þeirra, þar sem einnig var
skósmíðaverkstæði. Oft minntist
Sigrún þessa tíma. Þar ríkti gest-
risni, vinnusemi og hjartahlýja, sem
hún hefur numið og tekið upp á
sínu heimili.
Sem ung stúlka vann Sigrún við
fiskvinnslustörf og einnig fór hún
í vist til Reykjavíkur.
Árið 1943, þann 10. apríl, gekk
hún að eiga eftirlifandi eiginmann
sinn, Garðar Jóhannsson frá Svínár-
nesi á Látraströnd. Stofnuðu þau
heimili á Patreksfirði. Þau eignuð-
ust 7 böm, eina dóttur, Svanhildi
Fanney, sem þau misstu fárra mán-
aða, og sex syni. Þeir em: Hjörvar,
húsgagnasmiður í Reykjavík, giftur
Ágústu Þórisdóttur, Jón Sverrir,
mjólkurfræðingur á Patreksfírði,
giftur Ernu Sveinbjamardóttur,
Reynir, blikksmiður í Reykjavík,
giftur Helgu Eygló Guðlaugsdóttur,
Jóhann Baldvin, bankamaður í
Reykjavík, giftur Guðfínnu Óskars-
dóttur, Guðjón Steinar, lögreglu-
jjjónn í Reykjavík, giftur Emelíu
Ástvaldsdóttur, og Vignir Ingi, hús-
gagnasmiður í Hafnarfírði, giftur
Guðlaugu Þorsteinsdóttur. Og
bamabörnin em orðin 14.
Alla tíð helgaði Sigrún heimilinu
krafta sína og sett metnað sinn í
að hlúa sem best að fjölskyldunni.
Þau vom samhent með það hjónin
að veita sonum sínum gott uppeldi,
— það sést best á þeirri samheldni
og kærleika sem ríkir á milli þeirra
bræðra.
Árið 1960 fluttist íjölskyldan til
Reykjavíkur og keypti húsið á
Hjallavegi 10. Þar ríkti sama gest-
risnin og hjartahlýjan og alltaf hef-
ur einkennt heimili Sigrúnar og
Garðars. Alltaf kom hún brosandi
til dyra þegar gest bar að garði.
Það má segja að miðstöð fjölskyld-
unnar hafí verið á Hjallaveginum.
Þegar ég fyrst kynntist þeim
fyrir 25 ámm sem væntanleg
tengdadóttir var mér tekið sem
dóttur. Það er ómetanlegt að fá
þannig móttökur. Og bamabömin
fengu sinn hluta af kærleikanum.
Ömmu er sárt saknað af þeim.
Sigrún var mikil trúkona. Þó hún
flíkaði því ekki, þá sýndi hún það
í öllum sínum gjörðum. Alltaf tók
+
Eiginmaður minn, fafiir okkar, tengdafaftir og afi,
KRISTINN BJÖRNSSON
rafvirkjameistari,
Ásgarði 3, Keflavík,
er andaðist 24. apríl, verður jarðsunginn frá Keflavikurkirkju,
þriöjudaginn 3. mai, kl. 14.00. Fyrir hönd aðstandenda,
Magnea Jónsdóttir, börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarför föður
okkar, tengdaföður og afa,
BJÖRNS FINNBOGASONAR
frá Hítardal,
Álfheimum 58, Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á B-deild Borgarspítalans
fyrir frábæra umönnun í veikindum hans.
Pétur Björnsson, Sigrún Jónsdóttir,
Guðbrandur Gunnar Björnsson, Erla Siguröardóttir
og börn.
hún svari þess sem á var hallað.
Allt sitt líf vann hún að því að öðr-
um liði vel. Hafi hún þökk fyrir
allt og allt. Guð blessi minningu
hennar. Megi góður guð styrkja
Garðar og syni hans í sorg þeirra
Ema Sveinbjamardóttir
Sigrún Jónsdóttir lést í Borg-
arspítalanum þann 24. apríl sl. Sig-
rún var dóttir Jóns Indriðasonar,
skósmiðs frá Patreksfírði, og Jónínu
Guðrúnar Jónsdóttur. Sigrún var
ein af 14 systkinum, en af systkina-
hópnum komust 12 til fullorðinsára.
Sigurður Kr. Jónsson, húsgagna-
bólstrari, látinn, Rannveig Jóns-
dóttir, húsmóðir, látin, Marta Jóns-
dóttir, saumakona, Þorgerður Jóns-
dóttir, húsmóðir, látin, Indriði Jóns-
son, starfsmaður Þjóðleikhússins,
Jón úr Vör Jónsson, skáld, Sólveig
Jónsdóttir, sjúkraliði, Gunnar Jóns-
son, verkamaður, Hafliði Jónsson,
fv. garðyrkjustjóri í Reykjavík,
Fjóla Jónsdóttir, húsmóðir og
Björgvin Jónsson, prentari.
Sigrún bjó fyrstu ár sín á Pat-
reksfírði þar sem hún var fædd. í
stórum systkinahópi varð í öllu að
láta nægjusemina ráða, það var
þröngt búið í litla húsinu á Patreks-
firði og mikið var um gestagang.
Þrátt fyrir lítið hús sem var búið
í, voru allir hamingjusamir, ekki
voru gerðar miklar kröfur. Þetta
var Sigrúnu mikið veganesti til
framtíðarinnar.
Sigrún kom til Reykjavíkur ung
og var í vist í Reykjavík og Hafnar-
fírði hjá fjölskyldu séra Bjama í
Lækjargötu og í Hafnarfírði á
Strandgötu.
Árið 1943 gekk Sigrún að eiga
eftirlifandi eiginmann sinn, Garðar
Jóhannsson frá Svínámesi. Sigrún
og Garðar eignuðust 7 böm og eru
6 synir á lífí, eina dóttur misstu
þau. Garðar og Sigrún byijuðu bú-
skap sinn á Hóli, Patreksfírði, og
fluttu síðan á Bjarkargötu. Um
1960 fluttust þau hjón til
Reykjavíkur og kejrptu húsið á
Hjallavegi 10, þar sem þau hafa
búið og komið sonum sínum upp.
Sigrún var kjarnakona, hún var
heimakær og vildi að heimili þeirra
hjóna væri öllum opið, þar var ekki
tómt hús heim að sækja.
Sigrún helgaði heimilinu og fjöl-
skyldunni alla sína krafta, hún var
mjög gestrisin og kom alltaf létt í
lund til dyra. Það var henni gleði
og ánægja að fá gesti í heimsókn.
Sigrún helgaði sig uppeldi sona
sinna og bamabama, það var henni
mikið gleði- og fagnaðarefni að fá
bamabömin, þau voru henni mikils
virði, ekki voru stundimar taldar,
þegar bömin áttu í hlut.
Hér er aðeins farið yfír á miklum
hraða. Við samfylgdarfólk Sigrúnar
biðjum fyrir samúðarkveðjur til eig-
inmanns hennar og sona, tengda-
fólks, systkina og bamabama. Megi
minning Sigrúnar lifa í hjörtum
vomm og breytni okkar verða eins
og hennar líf var.
Þegar síminn hringdi árla morg-
uns sl. mánudag og mér var til-
kynnt að Sigrún Jónsdóttir hefði
andast snögglega deginum áður,
þá kom það ekki á óvart. Við sem
þekktum Rúnu, eins og hún var
ævinlega kölluð, vissum að hún