Morgunblaðið - 11.05.1988, Page 49

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 11. MAÍ 1988
49
Karl Gunnars-
son — Minning
Fæddur 16. apríl 1914
Dáinn 30. apríl 1988
Enda þótt Gunnar Jónsson frá
Háreksstöðum ílökuldalsheiði
byggi aðeins í 14 ár á Fossvöllum
í Jökulsárhlíð var hann síðan kennd-
ur við Fossvelli. Stundum þó við
bemskustöðvamar sem þeir aðrir
synir Jóns Benjamínssonar, er
margir urðu þjóðkunnir og með ís-
lendingum vestanhafs og nefndir
Háreksstaðabræður. — Kona Gunn-
ars á Fossvöllum var Ragnheiður
dóttir Stefáns sjálfseignarbónda í
Teigaseli á Jökuldal, Bjarnasonar.
Varð þeim hjónum auðið 14 bama,
er flest voru fædd áður en þau
komu að Fossvöllum í fardögum
1918. Húsmóðurstörf Ragnheiður
vom mikil, er hinn stóri unglinga-
og bamahópur óx úr grasi, en
gestagangur í mestan máta. Liggja
Fossvellir um þjóðbraut þvera frá
fomu fari eins og gerð trébrúarinn-
ar á Jöklu fyrr á öldum sýnir. Dró
og sízt úr á þessari öld, að lands-
símastöð var á Fossvöllum frá
fyrsta tíma símans í landinu og
pósthús. Búumsvif vom mikil sem
jafnan síðan og jarðabætur, en
Gunnar var þekktur umbótasinni
og framkvæmdamaður, er á sann-
aðist á Fossvöllum, þótt kreppan
hlyti að þrengja einnig að stórbú-
inu, og á ámnum 1990—16, er þau
Ragnheiður bjuggu á hinni af-
skekktu útvegsjörð Húsavík eystri.
Þar fæddist Karl sonur þeirra hinn
16. apríl 1914. Var hann því í fyrstu
bemsku er flutzt var í Bakkagerðis-
þorp og síðar að Fossvöllum. Þar
ólst hann upp við aðstæður, sem
vom hinar ólíkustu og í Húsavík,
þó að allmargt fólk væri þar á köfl-
um.
Karl var við bundinn á Fossvöll-
um, að undanskilinni skólavist og
vinnu úti í frá, fram að þrítugu og
raunar búandi þar fardagaárið
1943—44 á móti Ragnari bróður
sínum, en Ragnar tók við jörð og
búi af foreldmm þeirra 1932. Sat
hann jörðina til dauðadags, 31.
marz 1967, við mikla rausn og
umsýslu, en síðan ekkja hans, Anna
Einarsdóttir, og böm þeirra.
Skemmra varð í búskap Karls á
Fossvöllum en þeir bræður munu
hafa ætlað, er Karli gafst færi á
Hofteigi á Jökuldal, prestsseturs-
stað, sem ekki hafði verið veittur í
16 ár. Úr kjörinni nýbýlisstofnun í
landi Fossvg.Ha varð ekki því sinni,
og fór Karl búnaði sínum að Hof-
teigi lýðveldisárið. Tóku hann og
kona hans, Guðrún Stefánsdóttir
frá Sleðbrjót, við Hofteigi, er Bene-
dikt Gfslason fræðimaður lét þar
að fullu af búskap, en hann hafði
haldið staðinn frá 1928. Með þeim
réðst til bús í Hofteigi yngsti bróðir-
Minning:
Páll Kr. Péturs-
son - skipstjóri
Fæddur 22. desember 1927
Dáinn 28. apríl 1988
í dag er borinn til hinstu hvíldar
mágur minn, Páll Kroyer Pétursson,
eftir erfiða baráttu við illvígan sjúk-
dóm.
Páll var yngstur 3ja systkina,
sem upp komust og ólust upp í
Höfn á Siglufirði. Hin tvö em Helgi
og María, sem hér sjá á bak bróður
sínum. Með þeim systkinum var
ávallt mjög kært, þótt ekki væri
háttur þeirra að>flíka þeim tilfínn-
ingum, enda urðu þau snemma á
lífsleiðinni að hafa stuðning hvert
af öðm, því móðir þeirra, Kristín
Jóhanna Pálsdóttir, lést er Páll var
aðeins 4ra ára gamall.
Kynni mín af Páli urðu ekki löng,
en ánægjuleg. Hann var hógvær
maður, glaðsinna, og viðmót hans
var bjart og ljúft. Hann lagði aldrei
illt til nokkurs manns. Að leiðarlok-
um þakka ég Páli samfýlgdina.
Ég bið guð að styrkja ykkur,
Ragna og Olöf, við fráfall ástkærs
eiginmanns og föður. Öllum öðmm
ástvinum Páls færi ég mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Blessuð veri minning hans.
Anna Sigríður Einarsdóttir
Mig langar í örfáum orðum að
minnast Palla stjúpföður míns.
Hann reyndist mér sem besti faðir
alla tíð, er hann kom inn í líf móð-
ur minnar árið 1973. Þau giftu sig
ári síðar, 2. febrúar 1974. Þessi
Sveinsína Baldvins-
dóttir — Minning
Fædd: 16.júlí 1911
Dáin 1. maí 1988
Hún elsku amma okkar,
Sveinsína Baldvinsdóttir, er dáin.
Amma sem, alltaf var svo kát og
tilbúin til þess að gleéja aðra. Það
var alltaf jafn gaman að koma í
heimsókn í Skálagerðið til ömmu
og afa. Þá var sest niður við eldhús-
borðið og amma kom með heilmikið
af einhverju góðgæti handa okkur.
Svo byrjaði hún iðulega á því að
segja okkur einhverjar sögur frá
því í gamla daga, aðallega mein-
fyndnar prakkarasögur af vinum
og vandamönnum sem við skemmt-
um okkur mikið yfír. Hún kunni svo
sannarlega að segja sögur og aldrei
gat hún verið kyrr á meðan, alltaf
var afþurrkunarklúturinn á fullu
og er erfitt að ímynda sér hana
öðruvísi en með klútinn í hendinni
eða í vasanum, brosandi út í annað
munnvikið. En nú hefur amma sofn-
að svefninum langa og fengið hvfld
frá öllum þrautum. Við munum
aldrei sjá hana aftur. Minningin um
hana lifir og sú minning er björt,
falleg og lifandi. Við viljum þakka
ömmu fyrir allar yndislegu sam-
verustundimar.
Elsku afi, Guð styrki þig og aðra
aðstandendur í sorginni.
Ágústa og Óskar
inn frá Fossvöllum. Var það Her-
mann, þá 24 ára stúdent. Félags-
búskapurinn varð honum til mikils
stuðnings við framhaldsnám, en að
loknu guðfræðiprófi vígðist hann
að Skútustöðum 1949. Síra Her-
mann varð skammlífur. Hann lézt
af slysförum á Skútustöðum aðeins
31 árs. Örstuttu síðar dó Ragn-
heiður móðir þeirra 75 ára að aldri,
en Gunnar frá Fossvöllum kvaddi á
hásumri 1957, 86 ára öldungur,
manna léttfærastur og glaðastur í
sinni, gestur sonar síns og tengda-
dóttur í Hofteigi.
Búskaparsaga Karls og Guðrún-
ar í full 38 ár í Hofteigi er um
miklar byggingaframkvæmdir á
húsalausu prestssetrinu, ræktun
stórra túna allt um takmarkalitla
útbeit á hinni landsþekktu fjáijörð,
en þau höfðu hátt á 5. hundrað fjár
á árabili, jafnvel fleira, þegar búið
var stærst. Hafði Benedikt Gíslason
að vísu gert ýmsar aðbætur, en
eftir hinum gamla byggingarhætti,
enda ábúðin ótrygg. Hlutu Karl og
Guðrún að sæta því og bjuggu við
þá annmarka og bæjarkulda, unz
þau fengu loks formlegt byggingar-
bréf og gátu hafizt handa um húsa-
gerð. Reistu þau vandað íbúðarhús
1954, og var það lýst og hitað frá
heimarafstöð frá 1964, en svo mik-
il útihús, að talin eru fyrir 560 fjár.
Vélakostur varð að vísu góður og
vinnuafköstin slík, að hjúahald var
löngum ekkert, en bömin, sem
stunduðu langskólanám, gjama
heima á sumrum er mögulegt var
og léttu bústörfin sem mest þau
máttu. Elzt bamanna er Björg, fé-
lagsráðgjafi í Reykjavík, þá Ragn-
stórkostlegi og góði maður varði
mestum hluta ævi sinnar til sjós.
Þá sigldi hann um heimsins höf.
Og aldrei kom hann heim öðruvísi
en færandi hendi. Hann vildi allt
fyrir fjölskyldu og heimili sitt gera.
Árið 1981 kynntist ég eiginmanni
mínum, Kristgeiri Hákonarsyni, og
áttu leiðir þeirra eftir að liggja sam-
an til sjós um stundarsakir. Reynd-
ist hann honum sem besti tengda-
faðir og félagi.
Það er svo margs góðs að minn-
ast á liðnum árum, þær minningar
mun ég varðveita. Við þökkum
elsku Palla okkar fyrir allt og allt.
Nú er ég aldinn að árum.
Um sig meinin grafa.
Senn er sólarlag.
Sviður i gömlum sáram,
samt er gaman að hafa
lifað svo langan dag.
Er syrtir af nótt, til sængur er mál að ganga.
- Sæt mun hvíldin eftir vegferð stranga. —
Þá vildi ég, móðir mín,
að mildin þín,
svæfði mig svefninum langa.
(Ö.A.)
Sigríður Brynja Pétursdóttir
Kristgeir Hákonarson
KYPUR
lxíviku
3 FLUGLEIDIR
£ -fyrir þíg- *
og fræddi um fyrri tíð, menn og
málefni, af sannri frásagnarlist. Brá
þá iðulega fyrir saknaðarhreim, eins
og þegar föður hans var getið eða
síra Sigurjóns, föðurbróður hans á
Kirkjubæ. Ellegar sorgaratburða
og slysfara, sem fylltu næman hug-
ann viðkvæmni og samúð. Karl átti
svo margt og fjölbreytt íhugunar-
efni, að létti honum hinn afar langa
erfiðisdag og gladdi, þegar hlé varð
og á vökunni. Ásamt vitundinni um
návist eiginkonunnar, hins alúðar-
fulla og elskusama vinar, var það
honum sú gnægð, að hann harmaði
lítt það hlutskipti að búa í afar dreif-
býlu og afskekktu samfélagi, þar
sem félagsmál voru frábreytt og
óhægt að sinna. Var hann að sjálf-
sögðu reiðubúinn til hverrar skyldu-
grar þátttöku, en lét öðrum eftir-
sóknina með öllu fijálsa. Skal hér
aðeins getið setu kirkjubóndans í
sóknarnefnd með þeim Hvannár-
heiður stúdent og kennari í Þránd- konum, Kristjönu Guðmundsdóttur
heimi, Stefán mag. art, og mennta- og Lilju Magnúsdóttur. Var sam-
skólakennari í Reykjavík, Gunnar, vinna þeirra bæði löng og farsæl,
flugmaður á Akureyri, og Berg- enda þeim öllum sá lífsskilningur
þóra, sem er hjúkrunarfræðingur nákominn, að sælla er að gefa en
og búsett í Árhus við Kristjánsstað þiggja. Var Karli ánægjuefni er síra
í Svíþjóð. Var bamalán Hofteigs- Gísli Brynjólfsson, fulltrúi jarð-
hjóna mikið og bar þar engan eignadeildar ríkisins, fól honum að
skugga á, að ekkert þeirra systkina rífa það, sem uppi hékk af gamla
bjóst til að taka við jörð og búi af bænum og jafna rústimar á staðar-
foreldrunum. Þegar það var sýnt, hlaðinu, en girðingu um kirkjugarð-
en astma-sjúkdómur, sem Karl inn færði hann út og bætti og vann
hafði lengi átt við að stríða, aftraði mjög að sjálfur. Stærsta skrefið var
harðri vinnukröfu að nokkm var endumýjun kirkjuhússins
flutningur frá Hofteigi undirbúinn 1970—72. Gleðin var einlæg við
af yfirvegun og með góðum fyrir- verkalok, þegar hann málaði hið
vara. Mun hér einnig hafa komið nýjaða og fegraða guðshús á
til, að svo mikið var þegar aðhafzt Neðra-Dal utan. í þau 4 ár, sem
um byggingar og ræktun, að naum- ég þjónaði Hofteigssókn, var mér
ast varð meir að gert, og Karli ávallt ljós og mikils virði hinn góði
leiðzt kyrrstaðan og einhliða við- hugur staðarbóndans, konu hans
hald, er honum þótti búskapur án og fjölskyldu til kirkjunnar. Móttök-
húsagerðar og nýræktar vera. umar í Hofteigi vom slíkar, að
Fækkun sauðfjár og samdrátt til messuferðimar þangað vom sér-
sveita sá hann fyrir í alllöngum og stakt tilhlökkunarefni. Fyrir þá
afar leiðum aðdraganda þeirra samfundi og annað allt skal þakkað
mála. Og hann gladdist yfir mennt- hinum trúfasta, gengna vini, þegar
un bamanna í víðsýnni, skarpri sáð er dauðlegu, en upp rís ódauð-
hugsun og hvarf burt af vettvangi legt.
hins langa og stranga starfsdags á Ágúst Sigurðsson
Dal og frá æskustöðvum beggja
hjóna í Hlíð. Stóð heimili þeirra
Guðrúnar síðan í Eyjabakka 30 í
Reykjavík, fallegt kvöldsetur, piýtt
góðum munum og dýrmætum minn-
ingum að austan.
Þegar litið er um öxl og til Hof-
teigsbóndans, sem nú er kvaddur,
skipa hinar verklegu framkvæmdir
og vitneskjan um stórbúskap hans
veglegan sess. Minna á forsjá hans
og kapp, atorku og viðbrigða þraut-
seigju. Allt bar og, úti og inni, vitni
hinni ýtmstu snyrtimennsku, sem
að verðleikum var viðurkennd af
Menningarsamtökum Héraðsbúa og
almennt, einkum meðan þjóðvegur-
inn lá undir hlaðvarpanum. Margt
annað kemur í hugann, sem var svo
ríkt og heilt í huga þessa drenglun-
daða, trúfasta vinar, gerhugula og
glettna manns. Hann átti tóm til
bóklestrar og valdi við flölhæfi.
Aflögu vom ljúfar stundir er hann
sat með gestum, veitull og kátur
ABB Asea Brown Bovéri
Vanish-undrasápan. Ótrúlegt en
satt. Tekur burt óhreinindi og bletti
sem hvers kyns þvottaefni og sápur
eða blettaeyðar ráða ekki við. Fáein
dæmi: Olíur, blóð-, gras, fitu-, lím-,
gosdrykkja-, kaffi-, vin-, te-, eggja-
bletti, snyrtivörubletti, byrópenna-,
tússpennablek óg fjölmargt fleira.
Nothæft alls staðar, t.d. á fatnað,
gólf, teppi, málaða veggi, gler,
bólstruð húsgögn, bilinn, utan sem
innan. o.fl.
Úrvals handsápa, algerlega óskað-
leg hörundinu. Notið einungis kalt
eða volgt vatn. Nú einnig í fljótandi
formi. Fæst í flestum matvöruversl-
unum um land allt. Heilsölubirgðir.
Logaland, heildverslun, simi 12804.