Morgunblaðið - 22.12.1988, Side 66

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. DESEMBER 1988
66
Hún er
smá -
en samt svo kná!
Fjölhæf!
Kraftmikil!
Fyrirferðalítil!
MK 1004:
Lftil eldhúsvél
frá SIEMENS
Verð: 6.360,-
SMUH&
NORLAND
Nóatúni 4 - Sími 28300
Minning:
Sigríður Jónsdóttir
Úlfar Jacobsen
Fædd 18. nóvember 1901
Dáin 19. maí 1988
Fæddur 29. marz 1919
Dáinn 15. desember 1988
Sigríður Jónsdóttir var jarðsett
1. júní í Fossvogskirkjugarði við
hlið eiginmanns síns, Júlíusar Guð-
mundssonar, og móður sinnar,
Ólínu S. Bjamadóttur. Faðir hennar
var Jón Hólmsteinn Guðmundsson
útvegsbóndi. Heimahagamir voru
við Dýrafjörð. í Dýrafirði bjuggu
þessi ungu hjón, Sigríður og Júlíus,
með bamahópinn sinn, en þau voru
sex að tölu og lifa öll foreldra sina.
Þegar bömin fóru að stálpast var
flutt tii Reykjavíkur, bæði vegna
menntunar bamanna og atvinnu
eiginmannsins, en hugurinn mun
lengi hafa dvalist við Dýrafjörð.
Sigríður var vel gefín kona bæði
til munns og handa, minnug á alla
hluti, fylgdist vel með samferða-
mönnum sínum og því sem gerðist,
bæði innanlands og utan. Hún var
mjög söngvin, skemmti sér hvergi
betur en á söngleikjum og við hlust-
un góðrar tónlistar.
Eitt sinn sagði hún mér og horfði
sem út í fjarska, að hugur hennar
hefði staðið til söngnáms og efa ég
ekki að þar hefði hún notið sín vel.
Er hún klæddist upp fór hún í
íslenskan búning og bar hún hann
með mikilli reisn.
Ferðalög voru henni hrein unun,
hún las mikið og ekki síst um landið
sitt, enda gat hún ferðast í hugan-
um hvert sem var í gegnum bækur
og landakort. Sigríði, tengdamóður
minni, þakka ég góð kynni, hún
unni fjölskyldu sinni heilshugar og
naut virðingar og elsku sinna nán-
ustu fram á hinsta dag.
Fjölskyldan kom saman 20. nóv-
ember í tilefni afmælis hennar þ.
18. nóvember, þetta hefur verið
viðtekin venja í fjölskyldunni í mörg
ár. Þar mætti ekki tengdasonur
hennar, Úlfar Jacobsen, því hann
veiktist alvarlega um þetta leyti.
Hann hafði átt við heilsuleysi að
stríða um nokkurt skeið, hafði þó
náð sér sæmilega, en nú var komið
að leiðarlokum. Úlfar var glaðbeitt-
ur maður og naut sín vel f félags-
skap annarra, það var alltaf líflegt
þar sem hann var staddur.
Ferðamál, um það snerist hans
starfsvettvangur. Hann var einn af
þeim fyrstu sem kannaði ótroðnar
leiðir öræfa íslands, með það í huga
að koma á föstum ferðum fyrir
ferðalanga sem þráðu eins og hann
fáfamar slóðir, kyrrð náttúrunnar
og að ganga á vit ævintýranna.
Ferðir hans voru vinsælar og komst
ég eitt sinn í slíka ferð sem verður
mér með öllu ógleymanleg, svo veit
ég að er um fleiri. Úlfar kvæntist
Báru Júlíusdóttur Jacobsen og eign-
uðust þau fjögur böm, Soffíu, Egil
Júlfus, Auði og Hilmar. Ég og fjöl-
skylda mfn þökkum Úlfari áralöng
kynni og ekki síst hve hann reynd-
ist Systu, dóttur okkar hjónanna,
vel, en hún er búin að starfa í fjalla-
ferðum hans í nokkur sumur. Hún
var ekki aðeins í vinnu hjá honum
og fjölskyldu hans, heldur var hann
henni sem besti frændi eða afí.
Hann allt að því eignaði sér hana
og dótturdóttur sína, Bám, talaði
um þær sem stelpumar sínar, enda
elskuðu þær hann og virtu og var
hann þeim sérstakur stólpi í lífínu.
Bára mín, við vottum þér og fjöl-
skyldunni innilega samúð okkar.
Megið þið öll njóta friðar, styrks
og gleði á komandi jólahátíð.
Dóra Hannesdóttir
og Qölskylda.
Hann afi Úlfar er látinn.
Með stirðum höndum og sorg í
hjarta reyni ég af veikum mætti
BARNAGULL • JÓNS ÁRNAS0NAR
Þýddar, áöur óútgefnar sögur, teknar saman af hin-
um alkunna þjóðsagnasafnara á miöri 19. öld. í bókinni
eru sögur og ævintýri af ýmsu tagi frá mörgum löndum
og skyldi upphaflega vera lestrarbók börnum og ung-
lingum til fróðleiks og skemmtunar. Umsjón með útgáf-
unni hefur þýski fræðimaðurinn dr. Hubert Seelow, en
Sigurður Örn Brynjólfsson myndlistarmaður hefur
myndskreytt bókina.
BARNAGULL er gefið út í minningu Jóns Árnasonar á
aldarártíð hans.
BARNAGULL á erindi til allra lesenda, ungra
og aldinna. Gullfalleg jólagjöf.
Bókaúlgáfa
A4ENNING4RSJÓÐS
SKÁLHOLTSSTlG 7» REYKJAVlK • SlMI 621822
pAn qái/ rn nr
-J —-■ s»y — s-/ —
iísekt
M
i
BÓKAFORLAGIÐ BIRTINGUR
„...Með NAFNI RÓSARINNAR.... tókst
að sannfæra vanafasta bókaþjóð um þá
furðulegu staðreynd að erlendar skáldsögur
með listrænan metnað geta verið
skemmtilegar. Síðan hafa menn árlega beðið
þess með eftirvæntingu hvert væri nafn
rósarinnar fyrir næstu jól. í fyrra var það
ILMURINN eftir Patrick Súskind. Núna
gæti það orðið UNS SEKT ER SÖNNUÐ
eftir SCOTT TUROW.“
Á.Þ. Mbl. 20.11.1988
að rita þessar línur. Mikið tómarúm
hefur mjmdast í hjarta mínu sem
verður erfitt að fylla eða sætta sig
við. Minningamar um hann afa
minn hrannast upp og eiga þær
eftir að ylja um ókomna tíma og
varðveitast sem perlur í brunni
minninganna.
Afí Úlfar var kraftmikill og
ákveðinn maður og ljúfmenni mikið.
Hann var góður við alla og man
ég þegar ég var yngri þá kölluðu
vinir mínir hann afa Úlfar ávallt
afa því þannig var hann, hann átti
okkur öll. Við vorum öll bömin
hans. Sem bam vildi ég allt eins
og afí, ég vildi ekki karamellur
heldur sams konar nammi og hann
afí, þorskkinnar. Ef ég var með
frekju eða óþekkt, þá var það hann
afi sem gat talað mig til. Ég vildi
með afa inn í Öræfasveit um páska,
en ég var of ung. Seinna kom svo
minn tími að fara á fyöll eins og
afí. Frá 12 ára aldri hef ég unnið
í hálendisferðum hans. í upphafí
héldu allir að ég myndi gefast upp
svona ung að fara á fjöll en ég
gafst ekki upp og em sumrin nú
11 talsins sem ég hef ferðast um í
öræfabílnum hans afa. Fjöllin og
hálendi íslands var sameiginlegt
áhugamál mitt og afa.
Mér er minnisstætt síðla í ágúst
á liðnu sumri þegar við afi hittumst
í Mývatnssveit, en þá fór hann í
sína síðustu ferð um sitt ástkæra
land. Þama áttum við saman góðar
stundir. Hann var eins og kóngur
í ríki sínu og rifjaði upp gamla
góða daga.
Jólin nálgast og hátíð fer í hönd.
Afí var hið mesta jólabam. Jólin
vom hans tími, því þá vomm við
öli saman komin inni í stofu hjá afa
og ömmu á Sóló eins og við bömin
kölluðum það. Þannig vildi hann
hafa það því ekki mátti neinn vanta.
En nú þegar við komum öll saman
um þessi jól hjá ömmu Bám mun
stóllinn hans afa vera auður. Það
verða skrýtin jól. En við vitum að
þrátt fyrir að stóllinn hans afa sé
auður, þá verður hann hjá okkur
öllum í huga og hjörtum.
Með þessum línum vil ég kveðja
elsku afa fyrir hönd okkar bama-
bamanna, en þau em auk mín:
Birgir, 17 ára, Úlfar Jacobsen, 14
ára, Lillian, 11 ára, Garðar, 10 ára
og Kristín Björk, 6 ára, og þakka
fyrir alla þá ánægju og gleðistundir
sem við áttum með honum.
Þegar þú ert sorgmæddur skoðaðu þá aftur
hug þinn og þú munt sjá, að þú grætur
vegna þess, sem var gleði þín.
(Kahlil Gibran)
Blessuð sé minning elsku afa.
Bára Jóhannsdóttir
Hinn 15. desember sl. lést í
Reykjavík Úlfar Jacobsen forstjóri
á sjötugasta aldursári.
Leiðir okkar Úlfars lágu fyrst
saman árið 1982, þegar ég sem
nýbakaður leiðsögumaður réðst til
vinnu hjá ferðaskrifstofu hans það
sumar. Það var mér ekki lítill heið-
ur að hefja störf hjá svo víðþekktum
fjallagarpi; hjá manni sem verið
hafði fmmkvöðull í hálendisferðum
um ísland á sinni tíð.
Fljótt varð mér ljóst að Úlfar var
skeleggur stjórnandi, sem talað gat
tæpitungulaust um málin og látið
skoðun sína óhikað í ljós. En jafn-
framt bjó hann yfír hjartahlýju og
lífsgleði, sem smitað gat rækilega
út frá sér á góðri stund. í huga
Úlfars var hæfilegur skammtur af
söng, glensi og gamni ómissandi