Morgunblaðið - 21.03.1989, Blaðsíða 51

Rósa Kolbeins-
dóttir — Minning
—"—""" »...
ið þrek, en sjúkdómurinn var ólækn-
andi og þótt hún hefði haft von
fyrst á eftir þá kom að því að hún
vissi að þetta var endirinn. Það
þýðir ekki að deila við dómarann.
En mér fannst hún dugleg og hörð
af sér allan tímann þar til yfir lauk.
Já, það er erfítt að kveðja vini
og samferðafólk fyrir fullt og allt
þó ég hafi þá trú að möguleiki sé
á að hittast síðar.
Ég bið góðan Guð að vera henni
eilíflega. Minningin um hana lifír.
Nú á kveðjustund vil ég votta dætr-
um hennár, tengdasyni, bamaböm-
um, föður og öðru skyldfólki dýpstu
samúð.
Pálína Magnúsdóttir
að kveðja ömmu okkar. Amma okk-
ar, Rósa Kolbeinsdóttir, lést laugar-
daginn 11. mars sl. eftir erfíð veik-
indi. Hún var aðeins tæplega 57
ára gömul þegar hún lést.
Hún ólst upp á Auðnum á Vatns-
leysuströnd. Ung giftist hún Gunna
afa og bjuggu þau á Hjaltabakkan-
um, en hann lést fyrir aldur fram
fyrir tæpum 11 árum. Amma okkar
mun ætíð verða í hugum okkar sem
réttlát og góð kona. Hún var ætíð
þar sem eitthvað var að gerast hjá
fjölskyldunni. Við munum sakna
hennar mjög mikið, sérstaklega
finna til tómleika um jól, páska og
aðrar gleðistundir, þar sem hún var
alltaf fyrst til að gleðajst og fagna
með okkur. Andlát hennar var okk-
ur mikið áfall, þó svo að við vissum
hvert stefndi. Hún á sinn stað í
hjörtum okkar systkinanna.
Með þessum orðum kveðjum við
okkar ástkæru ömmu. Guð veri með
henni, og megi hann varðveita föð-
ur hennar og dætur.
Tóta, Gunni, Rósa og Rúnar
hennar vegna þess að það var gott
að vita af henni hér í nánd við sig.
Nú þegar hún er farin er allt svo
tómlegt í húsinu og enginn getur
fyllt hennar skarð. Það er sagt að
maður komi í manns stað, en það
gildir ekki þegar einhver fer sem
maður vill alls ekki missa. Auðvitað
læknar tíminn mesta sársaukann.
Rósa var traustur nábúi og nú vil
ég þakka henni fyrir samveruna í
20 ár. Á þessum tima hefur aldrei
verið misklíð eða farið styggðaryrði
okkar á milli, frekar þvert á móti,
mikil vinátta og traust. Þótt við
færum ekki inn á gafl hvor hjá
annarri höfðum við góð samskipti,
þá oftast í stigaganginum og stund-
um sátum við tímunum saman í
Fædd 3. apríl 1932
Dáin 11. mars 1989
Rósa var fædd í Alviðru í Ölfusi,
dóttir hjónanna Kapítólu Siguijóns-
dóttur, f. 21. okt. 1909 á Isafirði,
d. 16. febr. 1984, og Kolbeins Guð-
mundssonar, f. 2. júlí 1906 á Lóns-
ejiri í Snæfjallahreppi við Ísaíjarð-
ardjúp, en hann býr nú að Auðnum
á Vatnsleysuströnd. Kolbeinn ólst
upp á Lónseyri í stórum systkina-
hópi en þegar við Rósa ræddum um
bemskustöðvar hans kom ýmislegt
í ljós sem snerti mitt fólk og okkur
þótti gaman að. Bróðir minn var
nefnilega a.m.k. eitt sumar á Lóns-
eyri hjá foreldrum Kolbeins. Móðir
mín fæddist í Snæfjallahreppi og
bjó á ísafírði, en þaðan var móðir
Rósu. Foreldrar mínir hljóta þess-
vegna að hafa þekkt hennar fólk,
álitum við. Móðir mín og einmitt
þessi bróðir minn bjuggu um tíma
á Vatnsleysuströnd þar sem Kol-
beinn býr nú og hefur búið í um
50 ár.
Rósa giftist 23. júlí 1953 Gunn-
ari Svanhólm Júlíussyni, f. 23. júlí
1918 í Reykjavík, d. 16. apríl 1978,
hæglætis og góðum manni. Þau
eignuðust þijár dætur: Guðrúnu, f.
21. jan. 1950, gift Ásgeiri Sigurðs-
syni, þau búa í Mosfellsbæ; Kol-
brúnu, f. 9. okt. 1952, hún býr í
Noregi; og Bimu f. 3. febr. 1955,
sem býr í Reykjavík. Rósa og Gunn-
ar fluttu sama dag og ég í húsið
við Hjaltabakka 30 í Breiðholti fyr-
ir 20 ámm og var það stór stund
fyrir okkur öll. Við vomm fram-
byggjar hér. Aðeins em eftir tveir
fullorðnir fyrir utan mig í stiga-
ganginum af tuttugu og tveggja
manna hópi en þar af vom þrettán
böm og unglingar, sem fluttu úr
hreiðrinu hvert af öðm. Nú er ekk-
ert bam í stigaganginum, og nú
fyrst kemur löngun í mig að flytja
burtu.
Ég sakna Rósu mikið. Ég sakna
Eitt sinn verða allir menn að deyja,
eftir bjartan daginn kemur nótt.
Eg harma það en samt ég verð að segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
(Vilhj. Vilhjálmsson)
Með þessum orðum kjósum við
stiganum þegar samræðumar dróg-
ust á langinn.
Eftir að Rósa gekk í gegnum
mikla sjúkraaðgerð missti hún mik-
Kaupmannahöfii
Islandsáhugi
í Fredensborg
Jónshús.
I Fredensborgarskóla í sam-
nefndum bæ á Norður-Sjálandi
er beint tölvusamband við Hjalla-
skóla í Kópavogi. Mun tölvan í
Hjallaskóla vera gjöf frá IBM.
Mikill áhugi er í danska skólan-
um á þessum nýja möguleika og
hafa 12 ára börnin í Fredens-
borgarskóla haft ísland sem að-
alnámsefni um nokkurt skeið.
Þau komu ásamt kennurum
sínum í heimsókn í Hús Jóns Sig-
urðssonar og skoðuðu Jónssafn
og höfðu áður komið í safn Árna
Magnússonar við Njálsgötu.
Þá var efnt til íslandskvölds í
skólanum fyrir nokkra með foreldr-
um, nemendum og kennurum. Þar
vom sýndar litskyggnur að heiman
og myndband um Island, borðaðar
íslenskar pönnukökur og smáhand-
iðnaðarsýningu var komið á. Auk
þess var svo tölvan góða notuð, en
hún verður áreiðanlega stór þáttur
í að auka skilning milli ungu kyn-
slóðanna í löndunum.
- G.L.Ásg.
™ Enn fitjar SS upp á nýjungum. Nú bjóðum við JmU:
tvær tegundir áf birkireykta hangikjötinu okkar,
annars vegar bragðmilt og hins vegar bragðmikið
hangikjöt. Birkireykt hangikjöt gefur ósvikið og ljúffengt bragð
Pjóðlegur matur eins og hann gerist bestur.
Nú getur þú valið um tvær
tegundir. Önnur þeirra
er áreiðanlega sú sem á
þér finnstbest. OÍ
RESTAURANT
S f M I 1 7 75 9
Síldarvagninn
+ B-matseóill
alla virka daga
VESTURGÖTU 10, 101 REYKJAVÍK
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 21. MARZ 1989
51