Morgunblaðið - 17.05.1989, Blaðsíða 60

60
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. MAÍ 1989
Guðrún Sigurðar-
dóttir — Minning
Fædd 15. júlí 1907
Dáin 7. maí 1989
Mín albesta og tryggasta vinkona
í tugi ára, Guðrún Sigurðardóttir,
Blómvangi 18, Hafnarfirði, lést 7.
maí síðastliðinn og sakna ég hennar
mjög.
Við höfum þekkst allt frá því í
gamla barnaskólanum í Hafnar-
fírði, hjá okkar frábæra skólastjóra
Bjama Bjamasyni. Síðan lá leiðin
í Flensborg næstu þijá vetur. Man
ég fyrstu árshátíðina þar, þá bauð
Guðrún öðmm bróður sínum en
útvegaði mér hinn sem herra.
Guðrún er fædd í Hafnarfirði 15.
júlí 1907, dóttir hjónanna Vilborgar
Þorsteinsdóttur og Sigurðar Jóns-
sonar, kaupfélagsstjóra, áður skips-
stjóra. Hún átti tvo eldri bræður
Jón og Jakob. Ung missti hún föður
sinn, en ólst upp við mikið ástríki
hjá móður og bræðrum.
Árið sem hún fermdist fékk hún
til dæmis mjög fallegan upphlut,
sem ekki var algengt þá. Á ég
mynd af okkur tveim, hún í upp-
hlutnum en nég í alltof stórum
peysufötum af mömmu minni. Um
tíma var hún skátaforingi, fór svo
á húsmæðraskólann Ósk Isafirði og
lauk þaðan prófi.
Við giftum okkur um líkt leyti,
ég fylgdi mínum manni á nokkra
staði hér heima, einnig til Þýska-
lands. Árið 1932 bjuggum við í sjö
mánuði í Stykkishólmi, með ný-
fæddan elsta son okkar. Þá var
ákveðið að við flyttum til ísaflarð-
ar, þangað sem ég þekkti engan,
frá þessu góða fólki í Hólminum.
Þá kom í heimsókn uppáhalds
bekkjarbróðir okkar úr Flensborg,
sem var loftskeytamaður á Esju og
ég segist ekki vera yfir mig ánægð,
að flytja ekki suður til heimahag-
anna, heldur vestur á ísafjörð. Þá
segir Fiðrik en svo hét maðurinn:
„Veistu ekki hver býr þar, það er
hún bekkjasystir okkar, Gunna Sig-
urðar, sem býr þar með sínum
manni.“ Ég varð ofsakát og kvíði
breyttist í tilhlökkun. Til ísaflarðar
kom ég með „Drottningunni" í nóv-
ember 1932. Hvergi sá ég Gunnu
á bryggjunni. Þessum fyrsta degi
mínum var búið að ráðstafa en
næsta dag lét ég ekkert aftra mér
frá því að fara í heimsókn til Guð-
rún og Guðmundar. Oft minnist hún
á það að ég hefði varla verið komin
inn úr dyrunum þegar ég spurði
hvatlega: „Hvers vegna mættir þú
ekki á bryggjuna.“ Kannski var það
vegna þess að hún var að því kom-
in að eignast sitt fyrsta barn. Næstu
daga hittumst við á hveijum degi.
Fimmti desember rann upp, læknir
og ljósmóðir voru sótt. Ég gat ekki
beðið og dreif mig þangað heim og
beið þess að Bragi fæddist um nótt-
ina 6. desember. Finnst mér alltaf
ég eiga svolítið í honum. Guðrún

og Guðmundur byggðu sér fallegt
hús upp við Túngötu og bjuggu þar
uns þau fluttu suður. Þau eignuð-
ust fimm börn sem öll eru fædd á
ísafirði. Elstur er Bragi læknir í
Hafnarfirði, kvæntur Rakel Áma-
dóttur, eiga þau íjögur böm. Þá er
Jón Páll rafmagnsfræðingur í
Kanada, kvæntur Maríu Kröyer
eiga þau fimm böm. Þriðja í röð-
inni er Sigríður Vilborg, rekur hún
bókabúðina Vedu í Kópavogi ásamt
eiginmanni sínum Pétri Sveinssyni
lögreglustjóra, eiga þau fjögur
börn. Næst er Kristín húsmóðir í
Hafnarfírði gift Ólafi Veturliðasyni
múrara, þau eiga fimm börn. í
þeirra húsi átti Guðrún yndislega
íbúð. Naut hún aðstoðar þeirra og
hjálpsemi, sem var til fyrirmyndar.
Yngst er svo Guðrún Guðmunda
hjúkmnarfræðingur í Ástralíu,
hennar maður er Róbert Róbertsson
lögregluþjónn, eiga þau tvær dætur.
Margar góðar stundir áttum við
saman fyrir vestan. Árið 1938 bjó
ég í Kaupmannahöfn, fékk ég þá
mörg bréf frá vinkonu minni, öll
listavel skrifuð því hún hafði mjög
fallega rithönd. Eitt þeirra fann ég
nýlega, þar sem hún segir að hún
sakni mín. Segist hafa farið niður
í bæ og ætlað að kaupa jólagjafir,
en ekkert orðið úr þar sem mig
vantaði. Eftir að heim kom vomm
við enn samrýndari en áður.
Skmppum stundum suður með
bömin til að heimsækja mæður
okkar er báðar bjuggu í Hafnarfirði.
Oft hef ég sagt dætmm mínum
frá því hvað Guðrún var á undan
sinni samtíð t.d. saumaði hún vegg-
teppi fyrir elsta son sinn og merkti
þannig: Bragi Guðrúnar Guð-
mundsson. Svo kom að því að þau
fluttu suður. Guðmundur varð
kaupfélagsstjóri í Hafnarfirði, auð-
vitað fögnuðu þau þvi. Flest þeirra
fólk bjó jú þar. Mikið leiddist mér
að sjá af þessari elskulegu §öl-
skyldu, sem hafði verið mer svo
mikils virði. Ég man svo vel er þau
fóm öll sjö með lítilli Gmnmann
flugvél, en ég stóð eftir í fjömnni
og horfði á eftir þeim með miklum
söknuði.
Auðvitað heimsótti ég þau alltaf
er leið lá suður. Skömmu eftir eina
þessara heimsókna fékk ég þær
sorglegu fréttir vestur að Guð-
mundur hafi látist snögglega við
hlið yngstu dóttur sinnar sem enn
var óskríð. Það hafði alltaf eitthvað
komið uppá, það var engu líkara
en hún biði eftir nafninu Guðrún
Guðmunda.
Nú fóm dimmir dagar í hönd hjá
elsku vinkonu minni. Þá sýndi hún
hvað í henni bjó og æ síðan. Guð-
mundur var einstakur eiginmaður
og faðir. Hef ég engan mann þekkt
sem var eins umhyggjusamur við
konu sína og börn. Hjónabandið var
það fegursta sem ég hef kynnst.
Guðrún seldi húsið við Selvogs-
götu, keypti annað við Reykjavíkur-
veg og opnaði þar verslun, ásamt
annarri konu, en hafði þar einnig
íbúð fyrir sig og börnin. Seinna
stofnaði Guðrún Gardínubúðina í
Reykjavík og í mörg ár sá hún um
verslunina Vogue í Hafnarfirði. Svo
kom að því að ég flutti suður, hitt-
umst við þá sjaldnar en áður. Höfð-
um samt alltaf samband, þá var
það síminn sem mest var notaður,
komum samt hvor til annarrar en
allt of sjaldan.
Þá fór líka að gera vart við sig
alls kyns krankleiki, beinbrot o.fl.
Heilsu Guðrúnar hrakaði síðustu
árin, var hún samt lengst af í sinni
íbúð.
Öll reyndust börnin henni af-
burðarvel, eins og hún átti skilið,
en auðvitað var það Bragi sem var
hennar stærsta hjálparhella er veik-
indin urðu meiri.
Er hún varð áttræð héldu hann
og hans kona henni veglega af-
mælisveislu í glæsilegu húsi þeirra.
Nú er komið að kveðjustund eftir
langa og góða samfylgd. Það er
alltaf sárt að kveðja. Hjartans
þakkir fyrir allt.
J.B.I.
Amma okkar, Guðrún Sigurðar-
dóttir, andaðist 7. maí síðastliðinn
eftir erfitt lokastríð. Hún var fædd
og uppalin í Hafnarfirði, dóttir hjón-
.anna Sigurðar Bjarnasonar skip-
stjóra frá Neðrahreppi í Skorradal
og Vilborgar Þorsteinsdóttur frá
Akrakoti á Álftanesi. Hún gekk í
Flensborgarskóla og var virk í
ýmissi félagsstarfsemi s.s. skátafé-
íagi, fímleikafélagi og góðtemplara-
reglunni. Amma giftist Guðmundi
Sveinssyni frá Flateyri við Önund-
arfjörð þann 20. febrúar 1932. Afi
var kaupfélagsstjóri í Hafnarfirði
en hann lést 7. júlí 1947, aðeins
42 ára. Afi og amma áttu fimm
böm sem öll eru á lífi. Þau eru:
Bragi f. 06.12.32, Jón Páll Vilmar
f. 09.09.35, Sigríður Vilborg f.
12.10.39, Kristín Sveinbjörg f.
14.09.41 og Guðrún Guðmunda f.
28.08.45.
Amma missti ung föður sinn og
hún missti einnig manninn sinn ung
frá fimm börnum, því elsta 14 ára
og því yngsta tæplega tveggja ára.
Það má því nærri geta að lífsbarátt-
an var oft hörð hjá þessari fíngerðu
konu.
Amma var kaupkona fyrir og
eftir að hún giftist afa og eftir lát
hans hélt hún áfram þeim starfa.
Við munum einmitt fyrst eftir
ömmu í Hafnó þannig að hún vann
í Vouge á Strandgötunni og átti
heima uppí Bröttukinn. Heimsóknir
í Hafnarfjörðinn höfðu oft á sér
ævintýralegan blæ. Bæði var
spennandi að leika sér í hrauninu
og ekki var síður ævintýralegt að
skoða dótið hennar ömmu sem hún
gleymdi vel innpakkáð í merktum
kössum. Smáhlutir urðu stórmerki-
leg fyrirbæri fyrir okkur krakkana
því amma var með natni sinni og
glettni búin að gefa þeim dularfullt
líf sem hún veitti okkur síðan hlut-
deild í. í tækifærisgjafir gaf amma
okkur iðulega einhveija slíka hluti,
hluti sem jafnvel áttu sér langa
sögu innan fjölskyldunnar. Þessar
gjafir voru uppspretta vangaveltna
um þá sem höfðu átt hlutina áður.
Einnig er okkur minnistæð stór
mynd af afa í ræðustól. Það var
einkennileg tilfinning að þessi svip-
sterki maður á stóru myndinni
umkringdur blaktandi fánum væri
afí okkar. Á myndinni minnti hann
helst á myndir sem maður sá af
frægum mönnum.
Nú þegar leiðir skilja koma minn-
ingarnar frá heimsóknum í Bröttu-
kinn, Álfaskeiðið og Blómvanginn
fram í hugann, minningar frá Ítalíu-
ferðalaginu knýja einnig dyra og
fleiri bjartar minningar um ömmu.
Amma átti við andlát sitt 20 bama-
börn og 14 barnabarnabörn. Ættin
er dreifð um þijár heimsálfur og
því hefur sú ganga sem amma og
afi hófu árið 1932 teygt spor sín
víða. Sú ganga lifir áfram með
ættingjum þeirra eins og fögur
minningin um þau.
Systkinin á Snælandi
t
ÍVAR HELGASON,
Grensásvegi 60,
lést í Borgarspítalanum þann 15. maí.
Lilja Ingimundardóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Faöir minn,
SIGURSTEINN ÞÓRÐARSON,
lést á elliheimilinu Grund sunnudaginn 14. þ.m.
Fyrir hönd systkina minna og annarra vandamanna,
Inga Rósa Sigursteinsdóttlr.
Móðir okkar, t ODDNÝ V. GUÐJÓNSDÓTTIR,
Furugerði 1,
andaðist í Borgarspitalanum laugardaginn 13. maL
Jóhanna Stefánsdóttir, Hermann Stefánsson.
t
Systir mín og vinkona,
STEINUNN B. GUÐLAUGSDÓTTIR,
Víöimýri við Kaplaskjólsveg,
lést 13. þessa mánaðar.
Fyrir hönd vandamanna,
Þórunn Guðlaugsdóttir,
Áslaug Cassata.
t
Maðurinn minn,
SIGURBJÖRN BJÖRNSSON,
Huldulandi 26,
Reykjavík,
er látinn.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Fyrir hönd barna okkar, tengdabarna, barnabarna og annarra
aðstandenda.
Fanney Guðmuntísdóttir.
t
Amma okkar,
JÓNÍNA ÓLAFSDÓTTIR,
andaðist 15. maí í Sjúkrahúsinu á Hvammstanga.
Hún verður jarðsungin frá Hvammstangakirkju laugardaginn 20.
maí kl. 14.00.
Systkininfrá Þorgri'msstöðum.
Faðir okkar, t
VIKTOR JAKOBSSON
frá Hrfsey,
lést að morgni 15. maí.
Hallldóra Viktorsdóttir,
Þórdfs Viktorsdóttir.
t
Maðurinn minn, faöir, tengdafaðir og afi,
HELGI BERGVINSSON,
Miðstrœti 25,
Vestmannaeyjum,
andaðist í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja þann 16. maí.
Fyrir hönd aöstandenda,
Lea Sigurðardóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR JÖRUNDSDÓTTIR
frá Hrísey,
lést mánudaginn 15. maí 1989.
Heba H. Júlíusdóttir, Gfsli Theodórsson,
Sigrún Júlíusdóttir, Þorsteinn Vilhjálmsson,
Júlíus og Alma Ólafsbörn,
önnur barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðurbróðir okkar,
JAKOB JÓHANN THORARENSEN,
verður jarðsunginn frá Árneskirkju, Árneshreppi, fimmtudaginn
18. maí kl. 13.30.
Elfsabet Thorarensen,
Ólafur B. Th. Pálsson, Ragnhildur Pálsdóttir.