Morgunblaðið - 23.02.1990, Blaðsíða 15

15
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. FEBRÚAR 1990
Olafíir Sigurjónsson
verkstjóri - Minning
Fæddur 27. mars 1926
Dáinn 18. febrúar 1990
Þakka þér fyrir komuna vinur.
Þetta voru síðustu orðin sem ég
heyrði frá Óla bróður. Tveim dögum
seinna lést hann í sjúkrahúsi Landa-
kots. Það var fyrir tæpum 4 árum
að hann gekkst undir stóra skurðað-
gerð og varð þá sýnt að ævidagar
hans yrðu ekki margir framundan.
Af og til þurfti Óli að leggjast inn
og naut hann þá ávallt sérstakrar
umönnunar hjá læknum og starfs-
fólki á Landakoti. Þó Óli væri oft
sárþjáður gleymdi hann ekki að
þakka fyrir sig. Að hlusta og taka
þátt í lífi annarra, gefa ráð sem
dugðu eða kyssa á meiddi lítils barns
og svo margt sem lýtur að mannleg-
um samskiptum var hans aðals-
merki. Þó heilsan væri búin og þrek-
ið þorrið, talaði hann lítið um eigin
veikindi, helst vildi hann vita hvort
ekki væri allt í lagi hjá öðrum.
Óli fæddist í Reykjavík 27. mars
1926, 9. barn af 13 börnum Sigur-
jóns A. Ólafssonar fv. formanns Sjó-
mannafélags Reykjavíkur og al-
þingismanns og Guðlaugar Gísla-
dóttur. 11 börn komust upp til full-
orðins ára, eru nú 8 systkini á lífi.
Óli hafði ekki aðra skólagöngu en
barnaskólann, sem hann tók að hluta
til í farskóla en hann var í hart nær
4 ár í sveit hjá föðursystur siijni,
Ólafíu, og manni hennar, Stefáni
Baldvinssyni bónda í Stakkahlíð í
Loðmundarfírði. Um 14 ára aldur
fór Óli á togara, síðan lá leið hans
á varðskip, strandferðaskipin og tii
Eimskipafélagsins þar sem hann
starfaði sem bátsmaður á ýmsum
skipum þess félags. Í land fór Óli
1958 og þá í starf hjá RARIK, síðar
Orkustofnun, og vann þá ýms undir-
búningsstörf fyrir jarðboranadeild.
Síðar sem eftirlitsmaður á jarðhita-
deild. Þar hafði hann meðal annars
þau störf með höndum að opna fyr-
ir borholu í Hveragerði og þá oft
fyrir þjóðhöfðingja og fyrirmenn er-
lenda sem innlenda. Undruðust þeir
oft þann kynngikraft sem leystur
var úr læðingi, og ósjaldan gengu
þeir til verks með honum og held
ég jafnvel að þeim hafi fundist meiri
heiður af en honum, svo geðþekkur
var Óli.
Óla voru fengin mörg vandasöm
verkefni að leysa og kom þá oft að
gagni reynsla hans og gott hyggju-
vit, þar sem verkfræðilegir útreikn-
ingar náðu ekki til. Veit ég að yfir-
menn Óla kunnu vel að meta það.
Eiginkonu sinni, Guðrúnu Péturs-
dóttur, ættaðri frá Ólafsvík, kynntist
Óli þegar bæði voru að ná sér eftir
erfið veikindi, hann með sprengdan
hrygg og hún að útskrifast af berkla-
hælinu á Vífilsstöðum. Sumir höfðu
áhyggjur af að tveir sjúklingar væru
að bindast en erfiðleikarnir þjöppuðu
þeim saman í ástúð og umhyggju
hvors fyrir öðru.
Þau gengu í hjónaband 10. júní
1950. Börn þeirra eru 5 sem öll eru
nú uppkomin og 4 búin að stofna
eigin heimili. Þau eru Karolina Ingi-
björg hjúkrunarfræðingur, ,gift
Perry Gale Vilson, búsett í Banda-
ríkjunum. Siguijón Arni bifvélavirki
starfsmaður hjá Brimborg, kvæntur
Hildi Sigurðardóttur, búsett í
Reykjavík. Hafdís matreiðslumeist-
ari, gift Guðjóni Guðnasyni raf-
virkja, búsett í Hafnarfirði. Theo-
dora hárgreiðslumeistari, gift Þóri
Ingvarssyni starfsmanni í sendiráði
Bandaríkjanna, búsett í Reykjavík.
Óli Rúnar matreiðslunemi, býr í
heimahúsum. Barnabörn þeirra eru
nú 13, allt mannvænleg börn. Við
hjónin áttum því láni að fagna að
vera vinir þeirra og ferðafélagar um
landið vítt og breitt og á erlendum
sólarströndum. Vinsælast var þó að
liggja við eitthvert fagurt íjallavatn
með veiðistöng þar sem rennt var
fyrir silung. Á síðsuinarskvöldi þeg-
ar stjörnurnar stirndu á himni, nut-
um við kunnáttu Óla frá sjómanns-
ferli hans. Gátum við með hans leið-
sögn ferðast um stjörnuhiminin tek-
ið Htefnuna frá Pólstjörnunni niður
eftlr Karlsvagninum eða yfir á And-
i'ómedu, heimsótt Belletrix og Bel-
legis og hvað þær stjörnur allar heita
sem Óli kunni svo góð skil á. Svo
samrýnd voru það að vart var hægt
að nefna nafn Óla svo Gunna fylgdi
ekki með. SSðustu vikurnar sem Oli
lifði var hann að mestu á sjúkra-
húsi, vék Gunna þá vart frá honum,
hún reyndi að hlúa að honum eins
vel og mögulegt var allt til hinstu
stundar.
Nú kveðjum við góðan dreng. Við
hjónin þökkum honum góðar sam-
verustundir og vitum að hann er
þarna og vakir yfir velferð ástvina
sinna. Við sendum þér, Gunna mín,
og öllum börnunum innilegar samúð-
arkveðjur.
Addi og Inga
Kveðja frá starfsfélögum hjá
Jarðhitadeild Orkustofiiunar
Fréttin um andlát Ólafs Sigur-
jónssonar kom okkur starfsfélögum
hans ekki á óvart. Hann hafði átt
við vanheilsu að stríða um árabil en
með ótrúlegri seiglu og lífsvilja hafði
hann staðið af sér hveija hrinuna á
fætur annarri. Ljóst var þó að hveiju
stefndi og hann andaðist aðfaranótt
sunnudags 18. febrúar 1990 á
Landakotsspítala.
Ólafur stundaði sjómennsku á
yngri árum, en 1958 hóf hann störf
hjá Orkustofnun eða Raforkumála-
skrifstofunni eins og hún þá hét.
Þá voru tímamót í jarðhitavæðingu
þjóðarinnar, nýr afkastamikill gufu-
bor hafði verið keyptur til landsins,
og framundan var mikið átak í auk-
inni nýtingu jarðhitans til hagsbóta
fyrir þjóðfélagið. Ólafur var einn af
þeim mönnum sem þá hófu störf og
vann óslitið á þeim vettvangi í meira
en 30 ár, lengst af sem verkstjóri.
Ótal mörg eru þau verkefni, sem
hann hefur þurft að leysa við mæl-
ingar, frágang og viðhald á gufubor-
holum og öðrum jarðhitamannvirkj-
um, aðallega úti á landsbyggðinni.
Stærstu verkefnin sem hann vann
við voru mælingar á borholum ofan
við Hveragerði um og eftir 1960 og
virkjun borhola í Bjarnarflagi við
Mývatn síðar á sjöunda ártugnum.
Gufuborholur eru engin lömb að
leika sér við, til að umgangast þær
þarf kunnáttu og aðgæslu, en hvort
tveggja hafði Ólafur í ríkum mæli
til að bera. Reynslan af sjónum kom
sér vel í upphafi, hann var skarp-
skyggn og úrræðagóður og leysti
ávallt vel af hendi hin ýmsu óvæntu
vandamál, sem upp komu.
Þeir eru ófáir ungu mennirnir,
sem hafa fengið gott veganesti í
samstarfi við Olaf. Hann var einkar
þægilegur maður að vinna með og
óspar að miðla öðrum af reynslu
sinni. Starfirtu fylgdu oft mikil ferða-
lög og langar útivistir, og þá reynd-
ist Ólafur góður félagi, skapgóður
og skemmtilegur, sagði gjarna sjó-
mannasögur og var frásagnargleð-
inni viðbrugðið. Ólafur var kökkur
af guðs náð. Kæmi það fyrir að
vinnuflokkur hans fengi lélegt fæði
átti hann það til að fara sjálfur í
eldhúsið í viðkomandi mötuneyti og
taka að sér matreiðsluna, starfs-
mönnum hans til mikillar ánægju.
Það var okkur hjá Jarðhitadeild
mikið áfall þegar Olafur tók þann'
sjúkdóm sem gerði honum ókleift
að halda áfram starfi, en minningin
um hann, hressan í anda, mun lifa
með okkur. Við vottum Guðrúnu og
fjölskyldunni allri innilega samúð
okkar.
Guðmundur Pálmason
„Bjartsýnismaður er sá sem fer rakleitt
og gerir það sem þér kæmi aldrei til
hugar að gera.“ (K.L. Krichbaum)
í dag er kvaddur Óli föðurbróðir
minn sem lést þann 18. þ.m. í Landa-
kotsspítala, eftir fjögurra ára bar-
áttu.
Við sem eftir sitjum eigum heilan
hafsjó af minningum sem hann hefur
skilið eftir sig. Þessi orð eru einung-
is örfáar hugsanir sem raðað er sam-
an nú þegar litið er yfir farinn veg.
Óli fæddist í Reykjavík sonur hjón-
anna Guðlaugar Gísladóttur og Sig-
uijóns Árna Ólafssonar. Hann var
níundi í röð 13 systkina en 2 dóu í
æsku. Hann er sá þriðji úr þessum
hópi sem kveður.
10. júní 1950 gekk hann að eiga
Guðrúnu Pétursdóttur frá Ólafsvík,
var það þeim mikið gæfuspor. Þeirra
fyrsta heimili var á Hrísateig 11 í
Reykjavík og þar fæddust þeim tvö
fyrstu börnin. Óli var sjómaður,
lengst af á miliilandaskipum en hætti
til sjós 1958 og starfaði hjá Orku-
stofnun til dauðadags.
1953 fá þeir lóð fyrir hús, hann
og Baldur bróðir hans. Lóðin var þá
dálítið fyrir utan byggð, nánar tiltek-
ið á Austurbrún númer 25. Unnið
var af miklu kappi og upp reis hús-
ið, tvær hæðir og kjallari, og ekki
létu frúrnar sitt eftir liggja og gerð-
ust smiðir og handlangarar. Bræð-
urnir létu konur sínar draga um hvor
fjölskyldan fengi efri hæðina sem
bauð upp á meira útsýni. Mamma
dró neðri hæð og Gunna þá efri og
þannig er það búið að vera í næstum
35 ár. Kjallarann seldu þeir tilbúinn
undir tréverk, ungu öndvegisfólki
sem var að heíja sinn búskap.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að eiga mitt annað heimili hjá Gunnu,
Óla og krökkunum, þar sem ég var
einkabarn og því átti ég öll börnin
þeirra 5 fyrir systkini enda var ég í
vist hjá Gunnu í fjögur sumur og
lærði af henni flest það sem ég kann
til að ala upp og umgangast börn.
Þetta voru góðir tímar og oft tóku
þau „litla lambið sitt“ með en það
kallaði Óli mig alltaf meðan ég var
yngri, þegar þau fóru í skíða-, sumar-
bústaða- og veiðiferðir því þau voru
mikið ferða- og útivistarfólk.
Mér er sagt að mitt fyrsta rimla-
rúm hafi Óli gefið mér og stóran
bangsa sem ég fékk í 1 árs afmælis-
gjöf og þennan bangsa á ég enn.
Upp kemur í hugann eftirminnileg
ferð er hanri fór með okkur Ingi-
björgu í rútu til Keflavíkur og síðan
siglandi þaðan til Reykjavíkur á ms.
Fjallfossi. Tók ferðin 4-5 tíma og
komið var fram við okkur, einu kven-
mennina um borð, eins og værum
við „fínar frúr“. Önnur minning er
þegar við Gunna með tvö börn og
sumarið eftir þijú börn, eitt í vagni,
annað í kerru og það þriðja við hönd,
í góðviðri gangandi niður að höfn til
að taka á móti Óla koma frá útlönd-
um.
Gunna og Óli eignuðust alls 5
börn, Ingibjörgu, Siguijón, Hafdísi,
Theódóru og Ola Rúnar. Gunna er
mikil mannkostakona og heimili
þeirra til mikillar fyrirmyndar um
allt enda bæði hjónin svo samtaka
og einhuga í öllu að annað gerðist
ekki betra, Óli var ekki bara venju-
legur frændi heldur stór frændi og
stóð undir nafni.
Á heimili þeirra var alltaf mjög
gestkvæmt og nutu gestir þar góðra
húsbænda. Eftir að Oli veiktist stóð
Gunna eins og klettur við hlið hans
vakin og sofin yfir velferð hans.
Óli vann sína vinnu hjá Orkustofn-
un meðan það var honum mögulegt.
Hann sýndi einstakt æðruleysi og
sálarþrek í þessum veikindum og
hefur oft þurft að fara á Landakot
síðustu fjögur árin þar sem hann
hefur notið frábærrar umönnunar og
hjúkrunar.
Það sem einkenndi Óla frænda
minn framar öllu voru kjarkur, bjart-
sýni og hjálpsemi.
Foreldrar mínir og fjölskylda mín
þakka honum samfylgdina og allt
sem hann hefur fyrir okkur gert.
Elsku Gunna mín og ástvinir, Guð
gefi ykkur styrk í sorg ykkar nú og
um ókomin ár.
Lóla
✓ s
HOTELSTJ ORNUN
Sérhæft nám í stjómun
hótela og veitingahúsa
iftlaðalfundi Sambands veitinga- og gisti-
húsa, sem haldinn var f Stykkishólmi 26. sept.
sl., var lögð fram skýrsla frá Þjóðhagstofnun. í
henni kemur fram að störfum á veitinga- og
gistihúsum fjölgaði frá 1982-87 um 52,7%.
Einnig kom fram aö á íslandi hefur erlendum
ferðamönnum fjölgað um 66% á sl. 5 árum. Á
blaðamannafundi sem Ferðamálaráð hélt ný-
lega kom fram að miðað við aukninguna frá
1984 munu um 300 þúsund ferðamenn sækja
ísland heim á hverju ári um næstu aldamót.
Námiö tekuralls 160 klst. ogstenduryfirílOvikur.
Kennarar á námskeiöinu eru allir sérfræöingar á sínu
sviöi og hafa reynslu af stjómun hótela og veilinga-
húsa. Hringdu í okkur og viö sendum þér bækling
meö nánari upplýsingum.
Ath. fjöldi þátttakenda er takmarkaöur.
(* Hótcl Saga hcfur mcnntað 4(X) framrciöslu- og
matreiöslumcnn).
Viöskiptaskólinn
Borgartúni 24, sími 62 66 55
EINKAHLUSTARINN
erfyrirfólk, sem er meö skerta heyrn
og á erfitt meö aö hlusta á
sjónvarp og útvarp.
STÓRKOSTLEG VERÐLÆKKUN
Við gerðum sérstakan samning við
framleiðendur og getum nú boðið
50 „Einkahlustara“ á einstöku verði.
Áður kr. 9.860,-
Nú aðeins kr. 5.860,-
Afsláttur kr. 4.000,-
Því miður fengum við aðeins 50 stk. og
því er um að gera að hafa hraðann á og
panta strax i sima 91-688277.
ÁÖur þurfti ég að sperra eyrun og hafa
mikinn styrk á sjónvarpinu tilþess að heyra
sœmilega í því. Núna, með „Einkahlustar-
anum“,fer hljóðiðþráðlaust beint til heyrn-
artœkjanna og ég get, án vandrœða, fylgst
með sjónvarpi og útvarpi. Ég stjórna
mínum styrk sjálf og trufla ekki lengur
aðra í kring- um mig. Þökk sé þessari
skemmtilegu uppfinningu.
Pöntunarsími 91-688277. - Pegasus hf., Skipholti 33, Reykjavík,
iöskiptaskólinn býöur nú upp á sérhæft
nám fyrir þá sem hafa áhuga á stjómunar-
störfum á hótelum og veitingahúsum. Námið
er ætlað þeim er hyggjast starfa á hótelum og
veitingahúsum í framtíöinni og þeim sem
starfa'þar nú þegar, en vilja bæta við þekk-
ingu sína.
Vaxandi umfang ferðaþjónustunnar á íslandi
undanfarin ár, fjölgun veitinga- og gistihúsa
og aukin samkeppni þeirra kallar í auknum
mæli á hæft fólk í stjórnunarstöður.
Meðal námsgreina í hótel-
stjómunamáminu era:
- starfsemi hótela og veitingahúsa
- hótelbókanir og bókunarkerfi
- fjármál hótela og veitingaluisa
- Iiótelstjórnun
- markaðsfræði
- vettvangsheimsóknir ogfleira og fleira.