Morgunblaðið - 12.04.1991, Síða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. APRÍL 1991
Tryggjum viðunandi starfs-
skilyrði í sjávarútvegi
eftir Magnús
Kristinsson
Eins og gefur að skilja hafa orðið
miklar umræður í kosningabar-
áttunni um sjávarútvegsmál. Eðlilegt
er að misjöfn sjónarmið komi fram
hjá frambjóðendum og talsmönnum
hinna ýmsu stjórnmálasamtaka í
landinu um þennan undirstöðuat-
vinnuveg þjóðarinnar.
Ég hef lengi starfað við útgerð
og síðar einnig fiskvinnslu í Vest-
mannaeyjum, þar, eins og annars
staðar í landinu, er enginn fullkom-
lega ánægður með núverandi kvóta-
kerfi. Mikil umræða átti sér stað á
Alþingi og úti í þjóðfélaginu við und-
irbúning og setningu laganna um
stjórnun fiskveiða er tóku gildi um
síðustu áramót. En þrátt fyrir allt
má segja að ekki hafi komið fram
heillegar og nothæfar tillögur um
breytingar sem geti leyst núverandi
kvótakerfi af hólmi.
Landsfundurinn mótaði
skýra stefnu
Ég sat Landsfund Sjálfstæðis-
flokksins í síðasta mánuði og tók
þátt í mótun ályktunar um sjávarút-
vegsmál.
Fundi nefndar um sjávarútvegs-
mál sóttu að jafnaði yfir 100 lands-
fundarfulltrúar og voru fluttar yfir
40 ræður meðan á nefndarstörfum
stóð. Þar var engin lognmolla í um-
ræðum.
En upp frá borðum stóðu menn
þokkalega sáttir, með skýr skilaboð
til þjóðarinnar um stefnu Sjálfstæðis;
flokksins í sjávarútvegsmálum. í
umræðum eftir Landsfund hef ég
orðið var við að ýmsir hafa misskilið
ályktun fundarins þegar fjallað er
um mótun sjávarútvegsstefnu. Sjáv-
arútvegsstefna nær jafnt yfir veiðar
og vinnslu. Fyrir er fískveiðistefna
byggð á aflamarki í kvótakerfi á
flestum fisktegundum en engin físk-
vinnslustefna hefur enn verið mótuð
af stjómvöldum. Sjálfstæðisflokkur-
inn hafnar öllum áformum um auð-
lindaskatta á sjávarútveginn í formi
veiðigjalds. Slíkt yrði ekkert annað
en skattur á landsbyggðina, þar sem
yfír 80% fyrirtækja í sjávarútvegi eru
utan höfuðborgarsvæðisins.
Endurskoðun fiskveiðistefnu
Landsfundurinn ályktaði um nauð-
syn endurskoðunar núverandi fisk-
veiðistefnu á næsta ári, eins og lög
gera ráð fyrir. Þar eru engar koll-
steypur áætlaðar, aflamarkið hefur
orðið ofan á og kvóti verður áfram
bundinn við fiskiskip. Engu að síður
er nauðsynlegt að gera ýmsar lag-
færingar á núverandi kvótakerfí.
Sjálfur tel ég brýnt að gefa mögu-
leika á varanlegum kvótatilfærslum
á milli fiskiskipa. Vel væri hægt að
hugsa sér það t.d. að fiskiskip með
tiltölulega mikinn karfakvóta á norð-
ursvæði gæti skipt honum fyrir
þorskkvóta hjá fískiskipi af suður-
svæði. Að sjálfsögðu þyrftu slík var-
anleg framsöl á kvóta að fara fram
með leyfi og umsjón sjávarútvegsráð-
uneytis eða stofnunar sem hefði eftir-
lit með framgangi fiskveiðistjómun-
ar.
Framþróun og frekari
hagræðing
Við sem vinnum við sjávarútveg
teljum grundvallaratriði og lífsspurs-
mál að vita hvaða starfsskilyrði okk-
ur eru búin af stjórnvöldum. Enda-
laus óvissa með eldri kvótalög stóð
í vegi fyrir eðlilegri framþróun og
hagræðingu í sjávarútvegi. Ef lagður
verður auðlindaskattur á sjávarút-
veginn er búið að kippa fótum undan
Magnús Kristinsson
atvinnulífinu í sjávarplássum um allt
land. Stjómmálaflokkar sem hafa
uppi áform um að leggja á slíkan
landsbyggðarskatt þurfa að gera
kjósendum grein fyrir þessu nú þeg-
ar. Þá þarf að taka til og grynnka
„Upp frá borðum stóðu
menn þokkalega sáttir,
með skýr skilaboð til
þjóðarinnar um stefnu
Sjálfstæðisflokksins í
sjávarútvegsmálum. “
á reglugerðarskóginum í sjávarút-
vegsráðuneytinu og gera vinnureglur
auðskiijanlegri fyrir þá sem þurfa
að starfa eftir þeim. Dæmi um slíkt
er reglugerð um vigtun sjávarafla,
þar sem íslenskum tölvuvogum, þeim
fullkomnustu sem völ er á, er ekki
lengur treyst til þess að vigta fram-
leiðslu um borð í frystitogurum. Við
þurfum að ganga vel um þessa miklu
auðlind okkar, fiskinn í sjónum, og
tryggja jafnvægi á milli veiða og
vinnslu. Þá fyrst næst friður í sjávar-
útvegi og spennandi verður að ta-
kast á við hin miklu verkefni sem
þar bíða.
Höfundur er útgerðarmaður og
fiskverkandi í Vestmannaeyjum.
Mun íhaldið leggja niður
félagslega íbúðakerfið?
eftir Rannveigu
Guðmundsdóttur
Skoðun oddvita Sjálfstæðis-
flokksins í bæjarstjóm Kópavogs
Guðmundur
Eyjólfur Konráð
Frambjóðendur
SjáHstæðisfíokksins
iKafpvagninum
Tveir af frambjóðendum Sjáifstæðisfíokksins í Reykjavík
við Alþingiskosningarnar 20. apríl, Guðmundur
Hallvarðsson og Eyjólfur Konráð Jónsson, verða í
Kaffivagninum kl. 9:00 í fýrramálið.
Um hvað snýst
kosningabaráttan?
Hver eru stefnumál
sjálfstæðismanna?
xB
FRELSI OG
MANNÚÐ
var skorinorð í grein hans í Morgun-
blaðinu 27. mars sl. Þar segir hann
„Það á að leggja niður félagslega
íbúðakerfið".
Á Alþingi og víðar hafði Sjálf-
stæðisflokkurinn talað í þessum
dúr, svo sem um leiguliðastefnu,
en aldrei var eins skýrt að orði
kveðið og nú.
Það eru breyttir tímar. Meðan
Alþýðuflokkurinn var við stjórnvöl-
inn í Kópavogi var það aðalsmerki
að viðhalda séreignastefnu fyrir
alla, líka láglaunafólkið, með öflugu
félagslegu íbúðakerfi. Alls staðar
þar sem kratar hafa stjórnað hefur
verið lögð megináhersla á uppbygg-
ingu félagslegra íbúða, nægir að
benda á Kópavog, Keflavík og
Hafnarfjörð.
Að eiga valkost_____
í öllum þjóðfélögum í kringum
okkur eru félagslegar íbúðir val-
kostur og yfirleitt eru félagslegar
íbúðir 25—30% af íbúðareign lands-
manna. Hér er hún 8—9% og nú
vilja sjálfstæðismenn leggja niður
félagslega íbúðakerfið ef marka
má oddvita þeirra í Kópavogi. í
hvaða fílabeinsturni búa þessir
menn? Þeir tala um séreignastefnu
fyrir alla. Félagslega íbúðakerfið
er þó einmitt leið til að viðhalda
séreignastefnu fyrir alla, líka lág-
launafólk.
Oddviti sjálfstæðismanna segir
líka í greininni: „Það er skelfilegt
til þess að vita að Ijöldi fólks verð-
ur að slíta hjúskap til þess eins 'að
geta orðið forgangshópur í þessu
kerfi.“ Ef þessi staðhæfing er rétt,
er hann þá ekki einmitt að lýsa
afleiðingum af stefnu Sjálfstæðis-
flokksins í húsnæðismálum. Ef svo
er komið er það þá ekki einmitt
vegna þess að ekki hafa verið til
valkostir í húsnæðismálum eftir
þörf og aðstæðum hvers og eins í
þjóðfélaginu og framboð af félags-
legum íbúðum hefur ekki verið
nægjanlegt.
Breyttar áherslur
Veruleg breyting hefur orðið þar
á á liðnu kjörtímabili. Þriðja hver
íbúð sem byggð hefur verið frá því
löggjöf um félagslegar íbúðir var
sett 1929, hefur verið byggð á þessu
mÝTT Sí NA IsAER
^u"s.NGADBlDA^
flni
Rannveig Guðmundsdóttir
„ Alls staðar þar sem
kratar hafa stjórnað
hefur verið lögð meg-
ináhersla á uppbygg-
ingu félagslegra íbúða,
nægir að benda á Kópa-
vog, Keflavík og Hafn-
arfjörð“.
kjörtímabili. En hveijir hafa verið
kostir láglaunafólks víða þar sem
Sjálfstæðisflokkurinn hefur lengi
verið við stjórnvölinn? Jú, kostirnir
hafa verið þeir að taka íbúð á leigu
á fijálsum markaði. Oft er um að
ræða leigusala sem eignast hafa
íbúð, stundum margar, með niður-
greiddu fé gegnum almenna sjóði
skattborgaranna, Þeir hinir sömu
leigja svo húsnæðið á okurleigu
fólki, sem er að basla á lágum laun-
um. Þessu vildum við jafnaðarmenn
breyta.
Þess vegna var sett löggjöf um
kaupleiguíbúðir.
Þess vegna var sett löggjöf um
félagslegar íbúðir.
Þess vegna var fjármagn stór-
aukið til félagslegra íbúða og stór-
átak gert undir stjórn Alþýðu-
flokksins.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur nú
talað hreinni röddu um þetta stóra
mál. Sjálfstæðisflokkurinn vill
leggja niður félagslega íbúðakérfið.
Hefur nokkurn tíma komið jafn
berlega í ljós að það skiptir máli
hveijir stjórna?
Höfundur er alþingismaður.