Morgunblaðið - 01.06.1991, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. JÚNÍ 1991
43
Jakob S. Sigurðsson
frá Steiná - Minning
Fæddur 10. október 1920
Dáinn 27. maí 1991
I dag verður til moldar borinn
afabróðir minn, Jakob Skapti Sig-
urðsson frá Steiná í Svartárdal,
Austur-Húnavatnssýslu.
Daddi, eins og hann var alltaf
kallaður, lést 27. maí síðastliðinn á
sjúkrahúsinu á Blönduósi eftir erfið
veikindi.
Daddi var fæddur 10. október
1920, sonur Sigurðar Jakobssonar
bónda á Steiná og Ingibjargar Sig-
urðardóttur. Hann var yngstur tíu
systkina. Nú eru aðeins tveir úr
þessum systkinahóp á lífi, þeir Stef-
án Sigurðsson afi minn, bóndi á
Steiná, og Pálmi Sigurðsson smiður
sem nú býr í Reykjavík.
Daddi bjó alla tíð á Steiná. Fyrst
á heimili foreldra sinna en síðan í
sambýli með Stefáni bróður sínum
og Ragnheiði Jónsdóttur konu hans.
Þeir bræður voru alla tíð mjög sam-
rýndir og hugsuðu sameiginlega um
fé sitt seinni árin.
Daddi starfaði alla tíð við bú-
skap. Hann tók Hól, næsta bæ við
Steiná, á leigu árið 1959 og keypti
síðan jörðina árið 1964. Á Hóli
byggði hann vönduð íjárhús og rak
fjárbúskap af miklum myndarbrag.
Hann hafði einnig nokkur hross.
Daddi var frekar hlédrægur, ekki
maður margra orða en lét heldur
verkin tala því vinnusemin, vand-
virknin og snyrtimennskan voru
einstök. Þetta sást best þegar kom-
ið var í fjárhúsin á Hóli, það var
Jensína K. Guðmunds-
dóttir - Kveðjuorð
Fædd 14. október 1928
Dáin 14. maí 1991
Mér er mikil hryggð í huga þeg-
ar ég set hér á blað nokkur orð í
virðingarskyni og í þökk fyrir að
hafa notið þeirra forréttinda að
kynnast elskulegri og góðri konu,
sem nú hefur kvatt þetta jarðlíf
eftir alltof skamma dvöl.
Ég kynntist frú Kristínu Guð-
mundsdóttur, Diddu, eins og við
kölluðum hana, fyrir 10 árum, þeg-
ar hún kom til starfa í verslunina
Þumalínu á Leifsgötu 32 í
Reykjavík. Það var sólskinsdagur
eins og allir aðrir dagar urðu æ
síðan í samskiptum og kynnum við
þessa mætu konu. Kristín Guð-
mundsdóttir var einstök, ekki að-
eins í minningunni, heldur alla
daga, hveija stund í starfí. Ég átti
því láni að fagna að þær stöllur,
Fríða Jónsdóttir og Kristín, sáu al-
farið um fyrirtæki á mínum vegum
í mörg ár og gerðu það af slíkri
kostgæfni og samviskusemi sem
áreiðanlega er vandfundin. Kynni
okkar Kristínar urðu nánari eftir
að við tókum að starfa saman hvern
dag. Á það samstarf bar aldrei
skugga, en skugginn stóri kom þó
eigi að síður og breiddi sig yfir líf
hennar allt, þótt hún stöðugt slægi
á létta strengi og neitaði að trúa
tilvist hans, þessa skugga, sem er
óaðskiljanlegur fylgihlutur lífsins.
Kristín fór í fyrstu skurðaðgerðina
fyrir u.þ.b. 3 árum. Hún náði sér
fljótt og kom til vinnu miklu fyrr
en henni bar, um annað var ekki
að tala frá hennar hálfu. Þannig
var hún. Allt gekk vel að því er
virtist.þar til seinni hluta árs 1989
að mér fannst ég sjá að ekki var
allt með felldu. Eg hélt þeirri vitn-
eskju fyrir mig því engan bilbug
var á henni að finna. Hvern dag
dáðist ég að óbilandi hetjulund og
glaðlyndi sem var einstakt. Dag
einn á jólum handleggsbraut ég
mig á hægri handlegg. í vinnunni
stóðum við hlið við hlið og hlógum
hvor að annarri og Kristín söng um
„fötluðu flónin“ sem höfðu í raun
samanlagt aðeins tvær hendur, ég
þá vinstri, hún þá hægri. Þegar
svona var komið fyrir okkur báðum,
þótt ólíkt væri, viðurkenndi hún í
fyrsta sinn að ekki væri allt sem
skyldi. Aðgerðir fylgdu í kjölfarið
og ávallt kom Kristín til vinnu fyrr
en henni bar, sama hvað á gekk.
Eftir að hún hætti störfum í ágúst
sl. er minningin um heimsóknir
hennar á vinnustað óútmáanleg.
Gleðin yfir öllu var svo hrein og
einlæg, allt var svo falleget fannst
henni og alltaf var hún að kaupa
eitthvað fyrir einhvern, auk þess
sem hún sífellt bjó til fallega hluti
til þess að gefa og gleðja, meðan
kraftar hennar entust. Dóttir mín
og ég fengum einnig að njóta þess-
ara kærleiksverka. Didda gleymdi
engum. Fjölskyldutengslin og ást
hennar til eiginmanns, barna,
systra sinna og annarra í návist
munu mér aldrei úr minni líða með-
an ég eitthvað man, í þeim fólst
djúpstæð fegurð, sem ekki verður
lýst með orðum, en gerði hvern
mann betri sem vitni varð að.
Ævisaga Kristínar Guðmunds-
dóttur verður ekki rakin af mér,
en ég er þakklát fyrir það brot úr
ævi hennar sem ég fékk að taka
þátt í, fékk að vera samferða og
kynnast sérstæðri konu með eftir-
sóknarverðum mannkostum sem
gefa lífinu djúpstætt gildi. Um leið
og ég þakka samfylgdina og sam-
vinnuna bið ég Guð um styrk elsku-
legum eiginmanni og fjölskyldu til
handa, á erfiðri stund. Blessuð sé
minning mætrar konu.
Hulda Jensdóttir
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði að
berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga.
eins og að ganga inn í heigidóm.
Þrátt fyrir hlédrægni þá gat Daddi
svo sannarlega gert að gamni sínu
og verið skemmtilegur í viðræðum.
Það kom jafnvel fram þegar ég
heimsótti hann í hinsta sinn fyrir
þrem vikum, helsjúkan á sjúkrahús-
inu. Þá var hugurinn skýr og áhug-
inn á þjóðmálum mikill og þessi
góðlátlega glettni, sem einkenndi
hann, var ekki langt undan.
Daddi vai’ fróður um menn og
málefni og lét stundum í ljós skoð-
anir sem rnaður uppgötvaði löngu
seinna að voru réttar.
Daddi var mjög barngóður og tók
talsverðan þátt í uppeldi bróður-
barna sinna. Við, sem ólumst upp
á Steiná, bárum mikla virðingu fyr-
ir honum. Sama gilti um aðkomu-
börn. Iiann þurfti ekki að biýna
raustina því orð hans voru okkur
lög.
Ég get ekki skilið við Dadda án
þess að minnast á hve hann var
alltaf fljótur tii að koma og hjáipa
okkur þegar við vorum eitthvað að
gera. Við vorum stundum sein að
koma heyjum í hlöðu og stundum ,
seint á ferð en hann var alltaf kom-
inn og aðstoð hans var ómetanleg.
Daddi verður jarðsettur að
Bergsstöðum í Svartárdal. Í dainum
þar sem hann fæddist og ól allan
sinn aldur. Megi hann hvíla í friði
við árniðinn sem hann þekkti svo
vel. Blessuð sé minning hans, hún
mun lifa í hugum okkar sem þótti
vænt um hann og virtum hann mik-
ils.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá
aftur huga þinn, og þú munt sjá, að þú
grætur vegna þess, sem var gleði þín. ^
(Spámaðurinn)
Eydís
Laugavegi 11 - Sími: 21675