Morgunblaðið - 10.04.1992, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 10. APRÍL 1992
33
hafi stundum fundist losarabragur
á heimilishaldi okkar og ég ekki
alltaf sjá til þess að nóg væri tii
ef einhver skyidi koma. Þó kom oft
fyrir að hún bakaði vöfflur eða
pönnukökur. Ég gafst upp á að
læra að baka pönnukökur sjálf,
hennar voru einfaldlega þær bestu.
Og ef ég sá ekki til þess að eitt-
hvað væri til ef gestir skyldu rek-
ast inn þá gerði Stína það, hún lum-
aði alltaf á einhveiju góðgæti.
Þrátt fyrir tregðu til að flytja til
okkar í byijun var Stína ánægð
með að búa hjá okkur Hans og njóta
þess að fylgjast náið með Gunnari,
eina barnabarninu sínu. Hún hafði
unun af að snúast í kringum hann,
gefa honum að borða þegar hann
kom heim úr skólanum og spjalla
við hann um heima og geima. Hann
var stolt ömmu sinnar og yndi og
enginn gladdist meira en hún þegar
Gunnar kom með Dísu inn á heimil-
ið og síðar þegar þau giftu sig.
Fram á síðasta dag sá Stína um
allan frágang á þvotti heimilisins
og léttari hreingerningu. Daglega
skrapp hún út í Garðarsbúð að
kaupa ljúffenga osta og annað góð-
gæti handa okkur hinum. Samt var
hún sífellt áhyggjufull um að hún
væri baggi á okkur og ef við ávítuð-
um hana fyrir að ofreyna sig sagði
hún bara: Ég geri nú aldrei neitt.
Stínu var alltaf eiginlegra að
gefa en þiggja. Að standa í þakkar-
skuld við einhvern var eitur í henn-
ar beinum. Meira að segja var henni
lengi vel mjög á móti skapi að sækja
allt sem hún átti rétt á í það trygg-
ingakerfi, sem hún hafði átt þátt í
að byggja upp og lagði áherslu á
að hún hefði aldrei þurft að þiggja
neina styrki. Nokkrar gjafir veit ég
þó, sem hún tók fagnandi og sú
síðasta og stærsta var sólargeislinn
sem kom til okkar í svartasta
skammdeginu í vetur, litla lang-
ömmustúlkan hennar hún Elísabet.
Tengdamóðir mín var ein af þess-
um hetjum hversdagslífsins sem eru
alls staðar innan um okkur án þess
að við gerum okkur grein fyrir því.
Það er þetta hægláta fólk, sem með
elju, þrautseigju og nægjusemi hef-
ur byggt upp það velferðarþjóðfélag
sem við nú búum í.
Er Stína hún neyddist til að láta
af störfum eftir veikindi, 78 ára að
aldri, vantaði hana einungis tvö ár
í hálfa öld hjá sama fyrirtækinu,
Vinnufatagerð íslands. Það olli
henni miklum vonbrigðum að ná
ekki þeim áfanga. Einu sinni, þegar
við skoðuðum launaseðil í samein-
ingu, minntist Stína á það með stolti
að hún væri oftast með hæsta af-
kastabónus. Þá var hún komin á
áttræðisaldur.
Stína ræddi oft um skyldu fólks
til að vinna vel og þjóna yfirboður-
um sínum af trúfestu. Hún talaði
stundum með vanþóknun um fólk
sem fyndi ekki til ábyrgðar gagn-
vart starfi sínu og væri alltaf að
svíkjast undan með því að mæta
seint til vinnu, taka langt matarhlé
eða skjótast frá og fá sér að reykja.
Sjálf borðaði hún oftast samlokuna
sína við saumavéiina.
Þegar Stína var ung stúlka, ný-
komin til Reykjavíkur, stundaði hún
nám í hússtjórn og lærði að útbúa
fínar veislur handa heldra fólki. Í
skúffu heima hjá okkur er þykk,
handskrifuð bók og á titilblaðinu
stendur með fallegri rithönd: Mat-
reiðslubók. Skrifuð í hússtjórnar-
deild Kvennaskólans í Reykjavík
árið 1924-25 af Kristínu Kristjáns-
dóttur. Þessa bók tökum við alltaf
fram þegar fer að líða að jóla-
bakstri og þá er gaman að lesa um
steikur og eftirrétti þar sem upp-
skriftirnar eru miðaðar við 16
manns.
Það er undarlegt að handfjatla
þessa bók núna og enn undarlegra
að koma heim þessa dagana og
uppgötva, að Stína situr ekki við
gluggann sinn niðursokkin í bók
meðan hún bíður eftir okkur. Það
er ennþá sælgæti í skálinni í gler-
skápnum hennar ef einhver skyldi
koma.
Ég kveð tengdamóður mína með
virðingu og innilegu þakklæti fyrir
samveruna. Hún hefur kennt mér
margt urn lífið.
Megi hún hvíla í friði.
Sólveig.
Kveðja:
Inge Liss Jacobsen
í gær var amma okkar, Inge
Liss Jacobsen, jarðsett frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík, en hún and-
aðist 31. mars á Landspítalanum
í Reykjavík.
Við litum alltaf upp til ömmu
okkar því að hún var svo sterk
og ákveðin. Hún studdi alltaf við
bakið á okkur bæði við leik og nám
því að það var henni mikið kapps-
mál að við stæðum okkur vel.
Þegar við hugsum til ömmu okkar
rifjast upp fyrir okkur þær sælu-
stundir sem við áttum hjá henni á
Sóleyjargötunni þar sem stór hluti
af uppeldi okkar fór fram. Hún
amma var alltaf svo hamingjusöm
og lífsglöð og þegar veikindi lögð-
ust á hana haustið 1988 þá gerðu
allir allt til þess að styðja hana
og hjálpa eins og hún hafði kennt
okkur að gera.
Við munum minnast hennar
með virðingu og þakklæti. Það er
gott að leita huggunar og styrks
í minningum um ótal samveru-
stundir. Við kveðjum ömmu íþeirri
vissu að henni farnist vel í eilífð-
inni.
Haukur Jens og Helgi Orn.
Vegleg afmælisgjöf
Styrktarfélag lamaðra og fatlaðra hefur starfað í 40 ár. Félagið var
stofnað í marsmánuði 1952 eftir að mikill lömunarveikifaraldur herj-
aði hér á landi. í tilefni af þessum tímamótum færði Búnaðarbanki
Islands félaginu rausnarlega peningagjöf. Hér aflienda Jón Adolf
Guðjónsson bankastjóri og Edda Svavarsdóttir forstöðumaður mark-
aðsdeildar Búnaðarbankans Þóri Þorvarðssyni formanni SLF og Guð-
laugu Sveinbjarnardóttur, framkvæmdastjóra eina milljón króna.
ÓKEYPIS BÍLASTÆÐI!
Við greiðum 2ja klukku-
stunda bílageymslu á
Bergsstöðum, á horni
Skólavörðustígs og Berg-
staðastrætis, fyrir þá sem
versla í HABITAT.
habitat
Oþið virka daga frá
kl. 10.00 til 18.00
OPIÐ Á MORGUN,
LAUGARDAG,
FRÁ KL 12.00 TIL 16.00
LAUGAVEG113 ■ SÍMI (91) 625870 Verið veikomin.
BIANCA MATAR- OG KAFFISTELL:
Dæmi: Bolli kr. 245.-, undirskál kr. 195.-
súpudiskur kr. 195.- matardiskur kr. 295.-
Kr. 41.900.-, CAIRO STOLL:
r. 29-500-- CAIRO SVEFNSÓFI: Kr. 55.900.
itgr.)
PILGRIM BORÐSTOFUBORÐ:
47.400.- (stgr.): Stæró 90cm x 2m.
PARÍS GLÖS ( 6 í pakka ): Kr. 495.-. Há glös ( 6 I
pakka ): Kr. 495.-. Lág glös ( 6 í pakka): Kr. 495.-.