Morgunblaðið - 10.06.1992, Qupperneq 47

eer iviúi .0! auoAauxivaiM siaAjawyoíiOM ' BK.
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 10. JUNI 1992 47
hann um mátt hennar og sagði mér
frá bænahópnum Ljósgeislanum,
sem hann starfaði í.
Og hann tók bænarefnin mín og
gerði að sínum og bað þannig mik-
ið fyrir foreldrum mínum.
Þannig hlustaði hann og styrkti
mig á allan hátt og gat sífellt gefið
og glatt.
Það er erfitt að hugsa til þess,
að nú sé brosið hans fjarri og hlátur-
inn hans þagnaður. Þetta er sárari
kennd en orð fá lýst.
En sannarlega væri þetta allt
óbærilegt ef ekki væri vonin og
trúin, sem hann átti svo ríka og
sterka.
Hann átti vissuna í sínu hjarta
og hann megnaði að gefa öðrum
að njóta þes alls með sér.
Fyrir þetta allt vil ég þakka hon-
um og fela hann góðum Guði á
vald. Eg trúi því að vel verði tekið
á móti honum og að ljósgeislinn
hans muni áfram lýsa.
Þannig man ég hann í ljósi og
fegurð þess alls, sem lífið megnar
best að gefa. Hann horfði í átt til
ljóssins eilífa og benti mér svo
sterkt í sömu átt.
Megi góður Guð blessa og styrkja
ættingja hans í þeirra miklu sorg.
Minning Bjössa mun alla tíð lifa
með okkur, sem áttum hann að vini.
Ingibjörg Herta Magnúsdóttir.
Jesús sagði: „Ég er upprisan og
lífið. Sá sem trúir á mig mun lifa,
þótt hann deyi.“
Vinur minn elskulegur, Bjössi,
er farinn frá okkur á annað tilveru-
stig, þangað sem leið okkar liggur,
en kallið hans kom alltof fljótt. Við
höfðum einmitt ekki mörgum
klukkustundum áður verið að
spjalla um dauðann. Af hveiju?
Veit ég ekki. Hann trúði á Guð, líf
eftir dauðann og það góða í öllu
og öllum.
Þegar mér barst fregnin um lát
Bjössa sátum við mæðgur alllengi
í þögninni, uns litla dóttir mín sagði:
„Mamma mér er svo illt í hjartanu,
ég get ekki grátið." Bjössi var eins
og sólin, með geislum sínum sem
voru fullir af hlýju og kærleik lað-
aði hann að sér dýr, börn og allar
tegundir af fólki. Hann átti mikið
að gefa, en bað um ekkert í staðinn.
Hann sagði og kenndi mér svo
margt um lífið og tilveruna — um
göngu lífsins og að allt hefði ein-
hvern tilgang — sem stundum er
ógerningur að sjá né reyna að skilja
eins og á stundum sem núna. Hann
talaði oft um lífsins veg, og það sem
á vegi okkar yrði, steinana sem
verða á vegi okkar, sem eru ekki
þessi virði að staldra við, heldur
gleyma og halda göngunni áfram,
því á göngu allra manna væru dem-
antar, það væri aðeins okkar að
koma auga á þá. Einmitt þá ættum
við að staldra við, taka þá upp og
hlúa að, — aðeins þeir — það góða,
yrði brennt í minnisbók lífins.
Þegar ég lít til baka sé ég að ég
er mjög gæfurík að hafa eignast
svona góðan, skilningsríkan og ein-
stakan vin — vin sem alltaf var til
staðar þegar vel gekk og einnig á
hinum stundunum. Sannkallaður
demantur.
Það var ákveðið að við nokkrir
vinirnir færum saman til Englands
og tilhlökkun hans leyndi sér ekki,
þegar hann var að segja mér hvað
ætti að gera og hvað þetta yrði
annars spennandi, alveg nýr heim-
ur. En áður en sú ferð hófst fór
hann til annarra heima — heima
sem við höfum svo oft rætt um.
Ég hefði ekki getað ímyndað mér
að maður ætti eftir að upplifa aðra
eins sorg og er mér þá hugsað til
orða Kahlils Gibrans eitthvað sem
vinur minn elskulegur hefði svo líka
auðveldlega getað sagt: „Þegar þú
ert sorgmæddur skoðaðu þá aftur
huga þinn og þú munt sjá að þú
grætur vegna þess, sem var gleði
þín.“ Að lokum langar mig að vitna
aftur í orð Gibrans: „Vinur þinn er
þér allt. Hann er akur sálarinnar,
þar sem samúð þinni er sáð, gleði
þln uppskorin. Hann er brauð þitt
og arineldur. Þú kemur til hans
svangur og í leit að friði. Þegar
vinur þinn talar, þá andmælir þú
honum óttalaust eða ert honum
samþykkur af heilum hug. Og þeg-
ar hann þegir, skiljið þið hvor ann-
an. Þú skalt ekki hryggjast, þegar
þú skilur við vin þinn, því að það,
sem þér þykir vænst um í fari hans,
getur orðið þér ljósara í fjarveru
hans, eins og fjallgöngumaður sér
fjallíð best af sléttunni.“
Ég veit að almættið hefur tekið
vel á móti Guðbirni Tómassyni og
ætlað honum annað og veigameira
hlutverk. Því, við sem hann þekkt-
um, vitum að hann var einstök
manneskja, og fáir geta fetað í fót-
spor hans. Af heilum hug og hjarta
bið ég algóðan Guð að styrkja okk-
ur öll, og blessa börnin hans og
aðra ástvini. Með fátæklegum orð-
um mínum kveð ég að sinni vin
minn elskulegan. Megi Guð blessa
minningu Guðbjörns Tómassonar,
sem mun halda áfram að lifa í hjört-
um okkar allra, um ókofnna tíð.
Rósa Matthíasdóttir.
Bjössi, eins og við kölluðum
hann, lést þann 30. maí sl. Kynni
mín af Bjössa og fjölskyldu hans
hófust fyrir 20 árum. Ég og fjöl-
skylda mín vorum tíðir gestir á
heimili hans og minningar frá þeim
tíma eru mjög ánægjulegar. Þegar
fjölskyldan flutti til Svíþjóðar á sín-
um tíma, bjó ég hjá þeim um tíma
í góðu yfirlæti.
Aðalsme.rki Bjössa var léttur
„húmor“ og hann hafði þann með-
fædda eiginleika að vera „dipló“.
Fyrir aðeins fáeinum vikum hitti
ég hann á flugstöðinni, hressan og
kátan að vanda og ræddum við
saman í léttum dúr. Nú er hann
horfinn sjónum í bili, en eftir standa
góðar minningar um góðan mann
og ánægjulegar samverustundir.
Ég óska ættingjum og vinum
guðs blessunar í þessari miklu sorg.
Þótt við sjáumst oftar eigi
undir sól, er skín oss hér,
á þeim mikla dýrðardegi,
drottins aftur fínnumst vér.
(sálmur)
Sigurður.
Mig langar að kveðja með nokkr-
um orðum kæran vin, sem lést með
sviplegum hætti hinn 30. maí sl.
Það var fyrir um það bil 10 árum
að fundum okkar bar fyrst saman.
Þá var Bjössi verkstjóri hjá bygg-
ingafyrirtæki sem sá um bygging-
arframkvæmdir fyrir Arnarflug hf.
Eftir að þeim lauk var Bjössi ráðinn
til Arnarflugs og varð flugrekstur
hans starfsvettvangur síðan.
Áður en Bjössi kom til Arnar-
flugs hafði hann mest starfað við
smíðar, en hann var lærður hús-
gagnasmiður. Lengst af var hann
þó verkstjóri hjá stórum bygginga-
fyrirtækjum, og veit ég að hann
var mjög eftirsóttur til þeirra starfa.
Eftir að Bjössi kom til Arnarflugs
hafði hann umsjón með öllum bygg-
ingarframkvæmdum, auk þess að
sjá um viðhald og eftirlit með eign-
um félagsins. Jafnframt þessu tók
hann þátt í störfum í flestum deild-
um innan félagsins. Hann var ein-
staklega ijölhæfur og traustur
starfsmaður, sem vann öll verk vel
og af samviskusemi.
Þegar ég hugsa til þess tíma sem
við unnum saman hjá Arnarflugi
er mér minnisstæðast hvað Bjössi
var skapgóður og þægilegur í um-
gengni, enda var hann hvers manns
hugljúfi, sem allra vanda vildi leysa.
Á þessum tíma tókst með okkur
góð vinátta sem aldrei bar skugga
á. Hjálpsemi hans og greiðvikni var
einstök og naut ég góðs af, ekki
síst þegar við hjónin stóðum í bygg-
ingarframkvæmdum, en þar var
hann alltaf boðinn og búinn að
hjálpa okkur. Stöndum við í mikilli
þakkarskuld fyrir það.
Bjössi var tryggur og sannur vin-
ur. Hann var traustur og vel látinn.
Síðustu ár starfaði Bjössi hjá Atl-
antsflugi og var h_ann stöðvarstjóri
þeirra í Keflavík. Áhugamál Bjössa
voru mörg, en þó var'vinnan alltaf
hans helsta áhugamál. Hin síðustu
ár fékk hann mikinn áhuga á spírit-
isma og náði hann ótrúlegum
árangri á því sviði, á skömmum
tíma. Lét hann margt gott af sér
leiða á þeim vettvangi og trúi ég
því að hann hafi ekki lokið þeim
störfum, og muni vinna þau áfram
þó í öðrum heimi sé.
Sár harmur er kveðinn að vanda-
fólki Bjössa við sviplegt fráfall
hans, en huggun þeirra og annarra,
sem hafa verið svo lánsamir að
kynnast honum vel, eru minning-
arnar um góðan dreng, minningar
sem allar eru jákvæðar.
Við I fjölskyldunni viljum þakka
Bjössa samfylgdina og góða vináttu
og um leið og við sendum ættingjum
hans okkar innilegustu samúðar-
kveðjur biðjum við góðan guð að
gefa þeim styrk í þeirra miklu sorg.
Orn Helgason.
Hann hét Guðbjörn Tómasson en
við hjá Arnarflugi kölluðum hann
oftast Bjössa smið. Aðallega vegna
þess að það var eiginlega alveg
sama hvað þurfti að gera, hann
kunni einhver ráð. Það var sama
hvort það var í fríhafnarlagerinn í
Keflavík, matur í vélarnar, akstur
með áhafnir í Saudi-Arabíu eða
skilveggur sem þurfti að færa til.
Það var ieitað til Bjössa. Og það
birti alltaf til þegar hann mætti á
staðinn.
Það er ekki ætlunin hér að rekja
ættir Bjössa eða lífshlaup heldur
aðeins minnast góðs vinnufélaga
og vinar. Bjössi var með eindæmum
skapgóður og skemmtilegur félagi
og alltaf með gamanyrði á vörum.
Hann vildi allra manna vanda leysa
og setti þá ekki fyrir sig þótt það
tæki einhvern tíma. Hann gekk að
öllum sínum störfum með bros á
vör.
En Bjössi var meira en léttleik-
inn. Það duldist engum sem ræddi
við hann um landsins gagn og nauð-
synjar að hann var skarpgreindur
og vel að sér. Og hann var kannski
einmitt að finna greind sinni og
íhygli góðan farveg síðustu mánuð-
ina sem hann lifði. Hann var þá ^
farinn að gefa lausan tauminn
brennandi áhuga sínum á lífsgát-
unni, bæði í þessum heimi og þeim
næsta.
Hann var þá orðinn félagi í Sólar-
geisla með fólki sem deildi áhuga
hans á þessum málum. Hann virtist
einhvern veginn glaðari og sáttari
við sjálfan sig og tilveruna en
nokkru sinni fyrr. Samt var hann
alltaf sami gamli góði Bjössi og tók
hvorki sig né hugleiðingar sínar svo
alvarlega að hann gæti ekki talað
um þær á Iéttum nótum eins og
allt annað.
Bjössi er nú horfinn, löngu fyrir
tímann. Honum fylgja hlýjar kveðj-
ur okkar starfsfélaganna með þakk-
læti fyrir samveruna. Bjössi var
sjálfur ekki í neinum vafa um hvað
tæki við þegar hann færi héðan.
Þar er nú bjartara en áður.
Starfsfélagar hjá Arnarflugi.
t
Faðir okkar,
BALDVIN HERMANN JÚLÍUSSON,
Skorhaga í Kjós,
andaðist í Borgarspítalanum að kveldi 8. júní.
Jarðarförin auglýst síðar.
Júlíus Baldvinsson,
Emma Baldvinsdóttir,
Hermann Baldvinsson.
I
t
Útför mannsins míns, föður okkar, tengdaföður, sonar og afa,
BJÖRNS HJARTARSONAR
útibússtjóra íslandsbanka,
Laugavegi 105,
sem lést á heimili sínu þann 4. júní sl., fer fram frá Dómkirkjunni
i Reykjavík föstudaginn 12. júní nk. kl. 10.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim, sem vildu minnast hans, er góðfúslega bent á að láta
Hjartavernd njóta þess.
Sigríður Th. Ármann,
Sigbjörn Björnsson, Ragna J. Sigurðardóttir,
Ásta Björnsdóttir, Guðni B. Guðnason,
Pálína Björnsdóttir, Ásta L. Björnsdóttir
og barnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og fóstursystir,
BERGÞÓRA GUÐJÓNSDÓTTIR,
Sandholti18,
Ólafsvík,
lést í St. Jósefsspítala, Hafnarfirði, 6. júní sl.
Jarðarförin fer fram frá Ólafsvíkurkirkju föstudaginn 12. júní
kl. 14.00.
Þeir, sem vildu minnast hennar, láti Krabbameinsfélagið
njóta þess.
Þóra Árnadóttir, Júlíus Ingason,
Sigurbjörg Árnadóttir, Björgvin Konráðsson.
t
Útför
EGILS JÓNSSONAR,
Bræðraborgarstíg 49,
verður gerð frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 11. júní kl. 15.00.
Þeir, sem vilja minnast hans, eru vinsamlega beðnir að láta SÍBS
eða Hjartavernd njóta þess.
Fyrir hönd vina og vandamanna,
Grfmur Jónsson,
Þórarinn Ólafsson.
t
Jarðarför ástkæru móður okkar,
tengdamóður og ömmu
MARÍU HANNESDÓTTUR,
Meðholti 9,
Reykjavík,
sem lést 4. júní, fer fram frá Dómkirkjunni
í Reykjavík föstudaginn 12. júní kl. 15.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent
á minningarkort Slysavarnafélagsins.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóhanna Þ. Ingimarsdóttir,
Herdís Jónsdóttir,
Hannes Jónsson,
tengdabörn og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður, tengdafaðir, afi og langafi,
KARL ELÍASSON,
andaðist á Sólvangi, Hafnarfirði, 7. júní.
Fjóla Óskarsdóttir,
Elías Andri Karlsson, Rannveig Jónsdóttir,
Ómar S. Karlsson, Fjóla Valdimarsdóttir,
Óskar G. Karlsson, Brynhildur Jónsdóttir,
Sólbjörg Karlsdóttir, Tómas Þorsteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Utför
GUÐBJÖRNS JÓNS TÓMASSONAR,
stöðvarstjóra Atlantsflugs í Keflavík,
Snorrabraut 63,
verður gerð frá Fossvogskirkju í dag, miðvikudaginn 10. júní
kl. 10.30.
Blóm og kransar afþakkaðir.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Slysavarnafélag íslands.
Ólafía Guðbjörnsdóttir,
Heimir Guðbjörnsson, Þuríður B. Guðmundsdóttir,
Rakel Guðbjörnsdóttir, Ólafur R. Guðmundsson,
Elvar Guðbjörnsson, Cintia Borja
og barnabörn.
Lokað
frá kl. 12-16 fimmtudaginn 11. júní vegna jarðar-
farar PÁLS GUNNARSSONAR.
Höfðadekk hf.