Morgunblaðið - 10.06.1992, Side 46

46
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 10. JÚNÍ 1992
Guðbjöm J. Tómas
son — Minning
Margur einn í aldurs blóma
undi sæll við glaðan hag.
Brátt þá fregnin heyrðist hljóma:
Heill í gær, en nár í dag.
Ég ætla að reyna að minnast
hans Bjössa míns, Guðbjöms Jóns
Tómassonar, sem tekinn var frá
okkur svo snöggt sem vitað er, í
örfáum línum.
Bjössa þekkti ég svo til frá því
ég man eftir mér, fyrst sem góðan
frænda, síðar sem góðan félaga og
vin. Bjössi var alltaf hrókur alls
fagnaðar, hvort sem það var á heim-
ili hans og frænku minnar eða ann-
ars staðar.
Þegar maður hitti Bjössa á föm-
um vegi, t.d. í Kolaportinu, Leifs-
stöð eða bara hvar og hvenær sem
var, fékk hann fólk alltaf til að
hlæja því þannig var Bjössi, alltaf
að spauga, jafnvel þótt honum liði
ekki alltaf vel sjálfum. Hann var
sannarlega vinur allra, sérstaklega
þó vinur vina sinna, svo ég tali nú
ekki um ef hann vissi af einhveijum
í raun eða vanlíðan, þá var hann
mættur með spaug til að létta af
sálinni og fékk ég sjálf að kynnast
því fyrir nokkrum áram.
Bjössi var mikið fyrir böm og
var þess vegna góður frændi allra
bama sem voru svo lánsöm að kyn-
ast honum og sannarlega var hann
góður pabbi og afí sem mikið verð-
ur saknað nú og um ókomin ár.
Elsku Heimir, Rakel og Elvar,
ég bið algóðan guð að vera með
ykkur og fjölskyldum ykkar og gefa
ykkur styrk í þessari miklu sorg,
einnig aldraðri móður Bjössa og
systkinum hans.
Guð vaki yfír henni frænku
minni.
Fari elsku Bjössi minn í friði,
friður guðs blessi hann og þökk
fyrir allt og allt.
Asta.
Hann Bjössi er farinn.
Þessi dapurlega frétt barst okkur
tæpri viku eftir síðast bænahring
okkar. Það er okkur mikil sorg að
missa hann sem stjómanda. Við
voram öll byijendur í haust og hann
leiddi okkur með hlýju sinni og
kærleika til meiri þroska. Mörgum
sjúkum og sorgmæddum sendi hann
góðar bænir í vetur og alltaf var
hann tilbúinn að gefa öðram styrk
með hlýju faðmlagi sínu.
Það var einkennileg tilviljun
þennan síðasta þriðjudag, þá var
ákveðið að ef eitthvert okkar færi
fyrir næsta fund okkar í haust þá
myndi hann samt ekki láta sig
vanta. Við myndum halda áfram
að sitja saman. Ekki datt okkur í
hug þegar við voram að grínast
þetta að eitt okkar ætti eftir að
fara svona fljótt.
Við viljum þakka Bjössa fyrir öll
þau yndislegu ferðalög sem hann
fór með okkur í til þess að hjálpa
okkur að skilja okkur sjálf og til-
gang lífsins betur.
Við komum í mismunandi langar
heimsóknir á mismunandi staði en
förum alltaf heim aftur.
Hans heimsókn að þessu sinni
var allt of stutt en við eram viss
um að það hefur verið tekið vel á
móti honum við heimkomuna.
Við viljum biðja góðan Guð um
að leiða hann áfram í Ijósi sínu og
senda bömum hans, móðir og öðr-
um ættingjum og vinum allan þann
styrk og kærleika sem leyfílegur er
í sorg þeirra.
Við kveðjum Bjössa að sinni með
þökk fyrir allt.
Eydís, Thea, Bima og Bjarni.
Minn kæri vinur og félagi, Bjössi,
er horfinn af sjónarsviðinu, yfir á
annað tilverastig.
Er Ljósgeislinn hóf starfsemi sína
haustið ’88 á Háteigsvegi sá ég
hann fyrst, er hann kom brosandi
í dyrnar með kaffibrauð með sér
og vildi fá að kynnast starfsemi
félagsins og eftir stutta viðkynn-
ingu bað hann mig að taka sig í
bænahring, sem ég og gerði. Svo
er við fluttum starfsemi félagsins á
Suðurlandsbraut 10 fyrir u.þ.b.
tveimur áram verður ekki á neinn
hallað er ég segi að Bjössi hafí
verið aðaldrifkrafturinn í að byggja
félagið upp. Honum var starfsemi
félagsins hjartans mál og ávallt
reiðubúinn að rétta hjálparhönd í
stóru sem smáu.
Þeir sem þekktu hann vissu að
hann hafði ríka kímnigáfu og í raun
vissi maður aldrei hvort hann var
að grínast eða tala í alvöra. Er mér
minnisstætt er hópur félagsmanna
tók sig saman og fór á alheims-
þing, sem þá var haidið í Hollandi
fyrir tveimur áram, að við höfðum
bókað far með Arnarflugi, sem
Flugleiðir tók síðan yfír og breyting
varð á brottfarardegi, og þar sem
Bjössi var þá starfsmaður Arnar-
flugs fékk hann stúlku frá Flugleið-
um til að tilkynna mér um breyting-
una, því hann vissi af reynslu að
ég myndi ekki trúa honum fremur
en venjulega. 0g í þessari sömu
ferð, þá stödd í Þýskalandi, kom
hann einn morguninn og sagði:
„Það er búið að stela bílnum," og
það trúði honum enginn, en raunin
var sú að bíllinn var horfínn.
Þessi ferð okkar félagsmanna ar
ógleymanleg og er við voram á
heimleið og þurftum að skila bílnum
i Amsterdam tókum við ranga
beygju og vonlaust var að komat
útaf hraðbrautinni þegar við áttuð-
um okkar á að við voram komin
hálfa leið til Danmerkur. Þá var
mikið hlegið.
Hann vinur minn gaf mikið og
var ávallt reiðubúinn ef hann gat
orðið öðrum til hjálpar. Hann var
kosinn formaður Ljósgeislans á síð-
asta aðalfundi félagsins og það
skarð sem myndaðist við fráfall
hans varður vandfyllt.
Um leið og ég þakka Bjössa fyr-
ir allt það sem hann gerði fyrir
mig, vil ég votta fjölskyldu hans
mína innilegustu samúð og bið al-
góðan guð að gefa þeim styrk í
sorg sinni.
Guðrún Marteinsdóttir.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guðrún, Elín og Ásta Rut.
Þegar hringt var í mig á sunnu-
dagsmorgun fyrir rúmri viku og
mér sagt að Bjössi smiður hefði
látist þá um nóttina var eins og
dimmdi í kringum mig. Veðrið úti-
fyrir var að vísu þungbúið og ekki
á dimmviðrið bætandi á þessum
tíma árs þegar dagarnir eiga að
vera hvað lengstir og bjartastir.
Það tók mig nokkum tíma að
jafna mig áður en ég treysti mér
til þess að hringja í nánustu sam-
starfsmenn okkar hjá Atlantsflugi
með einhveijum efa samt um að
þetta væri satt og rétt sem ég
væri að skýra þeim frá.
Það er nú svo að maður ósjálf-
rátt þráast við að trúa tíðindum sem
þessum og kom upp í hugann að
þetta væri einhver misskilningur.
Ég var á leiðinni til útlanda þennan
sama dag og bjóst ég því alveg eins
við að hitta Bjössa þennan trausta
og úrræðagóða starfsmann okkar í
flugstöðinni eins og alla aðra daga.
Þegar ég lít til baka þá er eins
og óratími sé liðinn síðan ég stóð
innan um verkfæri og óuppsettar
innréttingar á fímmtu hæðinni í
Lágmúla 7. Þarna var verið að inn-
rétta skrifstofuhúsnæði fyrir Arn-
arflug og virtist vinnan ganga hratt
og örugglega fyrir sig. Einn smiður-
inn hafði orð fyrir hópnum og mátti
fljótlega- sjá að vandamálin þvæld-
ust ekki fyrir honum. Það var því
einhvern veginn svo sjálfsagt að
Guðbjörn Tómasson, eða Bjössi
smiður eins og við kölluðum hann,
héldi áfram að starfa fyrir Arnar-
flug eftir að smíðavinnu við Lág-
múlann lauk.
Ég átti þann kost að vinna allná-
ið með Bjössa síðustu miserin mín
hjá Arnarflugi. Það var því rökrétt
framhald að leita til háns þegar
Atlantsflug hf. hóf flug sitt hér á
heimavelli og úrræðagóðan starfs-
mann vantaði til þess að sjá um
lagerhald og eftirlit á Keflavíkur-
flugvelli:
Guðbjörn Tómasson er nú horf-
inn úr röðum okkar, þessi dagfars-
prúði starfsmaður sem var alltaf
boðinn og búinn til þess að leysa
öll vandamál hvort sem þau vora
fyrir fyrirtækið eða ‘persónulegs
eðlis. Ég veit að það ríkir almennur
söknuður og eftirsjá í röðum okkar
starfssystkina hans hjá Atlants-
flugi. Ég veit líka að honum hefur
verið vel tekið þar sem hann dvelur
nú._
Ég bið góðan Guð um að styrkja
fjölskyldu Guðbjörns Tómassonar
af öllum krafti og hjálpa þeim að
komast klakklaust í gegnum þetta
dimma vor. Ég bið þau að hafa það
hugfast að minning okkar um góð-
an dreng lifir áfram.
Halldór Sigurðsson.
Aldrei mun ég gleyma sunnu-
dagsmorgninum 31. maí er ég frétti
að hann Bjössi vinur minn væri lát-
inn.
Hann var maðurinn, sem stóð svo
nærri, að það þótti sjálfsagt að
hann væri til staðar. Hann miðlaði
af gleði og fegurð lífsins og gaf af
þeim auði, sem hann bar hið innra
með sér.
Á einu ári hafði hann gefíð mér
svo margt og opnað mér nýja sýn
til lífsins.
Við hófum störf hjá Atlantsflugi
og fyrstu kynnin voru léttur hlátur
og bros, sem hann gaf svo ríkulega.
Við voram að semja bréf og ég
fann fljótt að þar fór glaður og
skemmtilegur maður. Svolítið stríð-
inn en þó án þess að meiða eða
sæca.
Ég fékk það fljótt á tilfinninguna
að hann tæki mér sem dóttur sinni
eða litlu systur og mér þótti vænt
um að eiga þessa tilfinningu.
í hvert skipti sem hann kom upp
á skrifstofu fékk maður að heyra
eitthvað fallegt. Hann kunni svo
vel þá list, að gleðja og gefa uppörv-
un. Og fljótlega var ég farin að
bíða þess að hann kæmi upp á skrif-
stofu.
Með þessum heimsóknum sínum
og glettinni nærvera kenndi Bjössi
mér að líta lífíð á nýjan hátt. Hann
kenndi mér að meta það lif, sem
okkur er gefið.
Hann opnaði mér heim bænar-
innar á nýjan hátt. Þannig talaði
t
Eiginkona mín, móðir og tengdamóðir,
GUÐRÚN BERGSDÓTTIR,
Grenimel 4,
Reykjavik,
lést þriðjudaginn 9. júní í Vífilsstaðaspítala.
Þorleifur Guðmundsson,
Erna Þorleifsdóttir, Sigurjón Jóhannsson,
Bergur Þorleifsson, Sigríður Skaftfell,
Þórhildur Þorleifsdóttir, Arnar Jónsson,
Eggert Þorleifsson, Halldóra Thoroddsen.
t
ÓLAFUR EINARSSON,
fyrrverandi héraðslæknir,
Ölduslóð 46,
Hafnarfirði,
lést aðfaranótt mánudagsins 8. júní á Sólvangi, Hafnarfirði.
Börn og tengdadætur.
t
Systir mín og frænka,
KRISTÍN J. G. HANNESDÓTTIR,
áður til heimilis á Reykjalundi,
lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund 8. júní sl.
JósefHannesson,
Sigrfður Jósefsdóttir.
t
Faðir okkar.
JENS PÁLSSON,
vélstjóri,
lést í Vífilstaðaspítala þann 29. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Fyrir hönd barna, tengdabarna, barnabarna og barnabarnabarna,
Eria Jensdóttir og Örn Jensson.
t
Bróðir okkar,
STEFÁN SVEINBJÖRN
GUÐJOHNSEN
frá Húsavik,
andaðist 4. júní í Portland, Oregon.
Þóra Ása
Guðjohnsen,
Pétur Guðjohnsen,
Einar Þ. Guðjohnsen.
t
Faðir okkar,
HANNES HALLDÓRSSON,
Skarðshlið 11,
Akureyri,
lést 5. júní sl.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn 12. júní kl. 13.30.
Þeim, er vilja minnast hans, er bent á Krabbameinsfélagið og
Sjálfsbjörg.
Halldór Hannesson,
Helgi Hannesson,
Viktoría Hannesdóttir.
t
Sambýlismaður minn, faðir, sonur, bróðir og tengdasonur,
PÁLL GUNNARSSON,
Álfatúni 1,
Kópavogi,
sem andaðist í Landakotsspítala 3. júní sl., verður jarðsunginn
frá Kópavogskirkju fimmtudaginn 11. júní nk. kl. 13.30.
Jóhanna Tómasdóttir,
Marta Pálsdóttir,
Marta Ingvarsdóttir, Gunnar Valdimarsson,
Valdimar Gunnarsson,
Þórður Gunnarsson,
Guðbjörg,
Hólmfriður Gestsdóttir, Tómas Kristjánsson.