Morgunblaðið - 12.06.1992, Blaðsíða 12

HVlTA HÚSIÐ /SlA
12
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. JÚNÍ 1992
papaya hámænng

Úrtoeinaö svínalæri kg.
Pylsur kg.
DMteiihrauð 5 stíCjýlft
Hytop sinnep 227 gr.
Útilistaverk Daniels Burens við Gallerí einn einn.
DANIEL BUREN
megin, þar til þau lokast í endan-
legri súlu. Hlutföllin í þessu síðara
verki eru afar skemmtileg og leiða
það að rökréttri lokun. Annað
verkið vísar þannig út, en hitt inn
á við; bæði færa byggingareindir
til, og loks tengjast þau innbyrðis
í gegnum rendumar.
Við skoðun verka Daniels Bur-
ens kemur fljótt í hugann saman-
burður við verk Christos, sem
voru sýnd hér á landi á síðasta
ári. Báðir vinna út frá umhverfinu
og draga athygli fólks að einkenn-
um þess með því að umbreyta því
tímabundið, hvor á sinn hátt;
Christo pakkar því inn í plast eða
afmarkar á annan hátt, en Buren
byggir við það og málar á reglu-
legan og lifandi máta. Þegar verk-
in hafa verið tekin niður stendur
ekkert eftir nema vitund manna
um hvað listamennimir höfðu
gert, og hin nýja sýn á umhverf-
ið, sem verk þeirra hafa skapað.
Verkin sjálf em þá ekki lengur
til, heldur aðeins vitnisburður
þeirra í Ijósmyndum, lýsingum og
öðmm heimildum.
Buren virðist hins vegar hafa
það fram yfir Christo að verk
hans em ætíð eitthvað fyrir aug-
að; þau leitast við að skreyta
umhverfið og draga athyglina að
því með því að bæta það fremur
en að svipta það eigindum sínum,
líkt og innpökkun Christos hefur
gert. (Þó má ætla að Christo hafi
verið að nálgast myndsýn Burens
síðustu ár, sbr. hið afar myndræna
sólhlífa-verkefni hans í Bandaríkj-
unum og Japan síðastliðið haust.)
Þetta jákvæða viðhorf Burens til
umhverfisins hefur gert það að
verkum að honum hefur verið
boðið að setja verk sín upp víða
um heim og víða náð að laða fram
sérstöðu umhverfisins á skemmti-
legan hátt, líkt og verkin hér gera.
Vegna sýningarinnar hefur
einnig verið tekið saman lítið hefti
með nokkmm greinum lista-
mannsins, en hann hefur ekki síð-
ur notið virðingar vegna skrifa
sinna um málefni sem tengjast
myndlistinni. Þetta hefti hefur að
geyma velkomnar hugleiðingar;
erindi sem Buren flutti við út-
skrift listnema í listaskóla einum
ætti að vera skyldulesning öllum
listnemum, og greinin „Lista-
verkaþjófar" ætti að vera öllum
listamönnum og einkum starfs-
fólki listasafna og annarra sýn-
ingarstaða dijúgt tilefni til hug-
leiðinga.
Verk Daniels Burens við Lista- „
safn íslands og Gallerí einn einn
við Skólavörðustíg mun standa
uppi til 25. júní, og ætti sem flest-
um að vera ánægjuleg útivist að
ganga á milli staða til að njóta
þeirra.
Myndlist
Eiríkur Þorláksson
Gildi Listahátíða í Reykjavík
fyrir myndlistina í landinu felst
ekki eingöngu í góðum sýningum,
innlendum og erlendum, heldur
ekki síður í góðum gestum, sem
hingað koma og vinna sín lista-
verk sérstaklega út frá því um-
hverfí sem ísland býður upp á.
Fyrir tveimur árum var merkasti
gesturinn á þessu sviði Bandaríkj-
amaðurinn Richard Serra, og verk
hans í Viðey, „Áfangar", á eftir
að standa um aldur. Nú er kominn
annar góður gestur, og það undir-
strikar betur en flest annað fjöl-
breytileik myndlistarinnar hversu
ólíkir þessir tveir listamenn eru í
verkum sínum.
Listasafn íslands og Gallerí
einn einn við Skólavörðustíg hafa
sameiginlega boðið franska lista-
manninum Daniel Buren hingað
til lands í tilefni Listahátíðar.
Buren er vel þekktur á alþjóða-
vettvangi og hefur starfað víða
um lönd síðustu tvo áratugi. Verk
hans eru ætíð tímabundin og
byggja á því umhverfi, sem þau
tengjast; þau eru þannig stað-
bundin í bókstaflegri merkingu
þess orðs. Jafnframt er helsta ein-
kenni verka listamannsins að
hann notar mikið lóðréttar rendur
í þessum verkum (sem næst 8,7
cm að breidd), sem eru hvítar og
litaðar á víxl. Þannig skapast
ákveðin hiynjandi sem tengir verk
listamannsins saman, hveijir sem
litimir eru og hver sem lögun
þeirra er að öðru leyti.
Hér á landi hefur Buren unnið
tvö verk, annars vegar við Gallerí
einn einn og hins vegar við Lista-
safn Islands; sameiginlega nefn-
ast verkin „Staðsetning/Vörp-
un/Tilfærsla — Staðbundin verk“.
Þessi nafngift segir felst sem
segja þarf um þau atriði, sem list-
amaðurinn er að fást við hér, og
um leið sýnir hún hversu einföld
og skemmtilega uppbyggð þessi
grípandi verk geta verið.
Verkin eru byggð á staðnum
þar sem þau standa; á Skólavörð-
ustígnum hefur verið reist viðbót-
ar-framhlið á galleríið, nákvæm
eftirmynd, máluð í svart og hvítt,
en í Listasafninu hefur inngang-
urinn verið notaður sem viðmiðun
við gerð stigminnkandi hliða (sem
eru máluð grænum og hvítum
röndum) sem standa í beinni línu
inn eftir anddyrinu og út hinum