Morgunblaðið - 12.06.1992, Side 15

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. JÚNÍ 1992
15
land, Noregur) hafi minnkað að
þýðingu.
Ognunin sem .. stafaði af
kommúnismanum, einræðinu í
Sovétríkjunum og Austur-Evrópu,
er liðin hjá en því miður fer víðs
íjarri að friður og öryggi sé tryggt
sem skyldi í Evrópu og Austurlönd-
um nær. Nægir að benda á styrj-
öldina í Júgóslavíu og átökin milli
ísraela og araba. Enn ríkir mikil
óvissa um stöðu og áform ýmissa
ríkja sem áður tilheyrðu Sovétríkj-
unum. Rússland er fjölmennt ríki
með um 148 milljónir manna. Það
stefnir að því að verða stórveldi
og kemur til með að gera kröfur
til áhrifa í samræmi vð það. Úkra-
ína er einnig ijölrnennt ríki með
um 50 milljónir íbúa. Þetta er til-
tölulega auðugt ríki sem mun
reyna að skapa sér sess meðal for-
ystuþjóða heimsins. Þannig má
lengi telja. Stórveldaátök og
ágreiningur milli þjóða hættir ekki
við fall kommúnismans í Sovétríkj-
unum og Austur-Evrópu. Evrópu-
bandalagið sem býr við grundvall-
arágreining í stjómmálum, þótt
það leitist við að standa þétt sam-
an í efnahags- og viðskiptamálum,
er ekki trúverðugur aðili sem sam-
einingaraðili (eða tákn) í vamar-
og öryggismálum. Þjóðaratkvæða-
greiðslan í Danmörku nýverið stað-
festir þetta.
Afstaða Bandaríkjamanna
Það væri mikil skammsýni eða
ábyrgðarleysi að veikja vamar-
hagsmuni Islands með því að fjar-
lægjast öryggis- og vamarkerfí
Norður-Ameríkuríkjanna og tengj-
ast þess í stað ótryggu samstarfi
Evrópuþjóðanna sérstaklega á
þessu sviði. Það virðist vera stefna
núverandi utanríkisráðherra, Jóns
Baldvins Hannibalssonar.
Hagsmunir Islands em á norður-
hveli jarðar og eru landfræðilega
nátengdir hagsmunum Norður-
Ameríku. Það er meginmál að ís-
lendingar átti sig á því að í þessum
efnum hefur ekki átt sér stað nein
gmndvallarbreyting, hvað sem líð-
ur hmni Sovétríkjanna og efna-
hagslegri sameiningu EB-ríkjanna.
Þess er að vænta, að utanríks-
ráðherra leiðrétti missögn sína um
veikari stöðu Islands í vamar- og
öryggismálum sem byggist á þátt-
töku íslands í NATO og tvíhliða
samningi íslands og Bandaríkj-
anna í þessum efnum, þótt ísland
standi utan EB eða að þess hlýtur
að vera óskað að Bandaríkjamenn
taki af öll tvímæli um afstöðu
þeirra í þessum efnum.
Höfundur var formaður Samtaka
um vestræna samvinnu 1972-1981.
BISKUPINN
OG STRIKIÐ
eftir Gunnar
Þorsteinsson
Það má ef til vill segja að ég sé
að níðast á gestrisni Morgunblaðs-
ins með því að eiga orðastað við
herra Ólaf Skúlason biskup á síðum
blaðsins, en ég má til að koma að
örfáum orðum.
Ég vil taka undir orð biskups er
hann lýsir þeirri skoðun sinni að
kristin kirkja sé með því dýrmæt-
asta sem íslenska þjóðin á. Þessi
gjöf Guðs er svo dýrmæt að menn
hvarvetna verða að halda vöku sinni
og snúa bökum saman til að vegur
hennar verði sem mestur. Það sem
er síðan kirkjunni dýrmætara er sá
eilífi eini sem gaf kirkjunni sjálfan
sig og er hennar líf, von og veru-
leiki. I efahyggju og afsiðun nútím-
ans er hart sótt að kirkjunni úr
mörgum áttum í einu - og jafnvel
innanfrá. Ég er þeirrar skoðunar
að það sé kirkjunni hollt, að þess-
ari miklu skonnortu sem hún er,
verði ruggað ofurlítið til að kanna
hvort allt sé klárt um borð. Það er
ánægjulegt að biskup skuli storma
fram á ritvöllinn og blanda sér í
umræðuna.
Ólafur Skúlason vann þrekvirki
í Bústaðasókn á sínum tíma þegar
hann tók við fátækum söfnuði sem
ungur maður og byggði upp safnað-
araðstöðu með hjálp góðra manna
sem teljast verður afburða góð. Við
vorum dugleg við að sækja mess-
umar hjá honum og bárum sannar-
lega virðingu bæði fyrir kirkjunni
og prestinum okkar. Fermingar-
undirbúningurinn var með þeim
hætti að margir búa enn að því sem
þar var kennt. Presturinn leyfði
jafnvel „hamagang" í æskulýðs-
starfínu. En tímamir eru breyttir.
Það eru glefsandi vargar sem leit-
ast við að hremma þá kynslóð sem
er að vaxa úr grasi og okkur ber
skylda til að leita allra kristilegra
ráða til að missa ekki dýrmætar
sálir á andlegan vergang.
í Lúkasi segir fallega af glataða
syninum er hann kom heim. Þegar
frásögnin er lesin kemur í ljós að
faðirinn hefur haft forgöngu um
að menn slepptu fram af sér beisl-
inu, því þar gat að heyra hljóðfæra-
slátt og dans. Ólafur, heldur þú
ekki að þetta sé í lagi?
Ólafur telur að ég hafi gefíð mér
Gunnar Þorsteinsson
„ Við hér í Krossinum
viljum líta á íslensku
þjóðkirkjuna sem band-
amann í andlegu
stríði.“
að Heilagan Anda væri ekki að
fínna innan ríkiskirkjunnar, en það
sagði ég ekki, heldur sagði ég orð-
rétt: „Eg veit að úthelling Heilags
Anda með tungutali og öðrum tákn-
um um nærveru Guðs hefur ekki
átt stað nema í mjög óverulegum
mæli innan ríkiskirkjunqar." Ég
geri mér fulla grein fýrir því að
Heilagur Andi starfar allstaðar þar
sem orð Guðs er haft um hönd,
hvort sem viðkomandi kirkja er rík-
isrekin eður ei.
Við hér í Krossinum viljum líta
á íslensku þjóðkirkjuna sem banda-
mann í andlegu stríði, en á sama
tíma er nokkuð ljóst að ferskir vind-
ar endurnýjunar Guðs er nokkuð
sem kirkjan ætti að íhuga af fullri
alvöru hvort ekki sé tímabær.
Með von um vaxandi kirkjusókn.
Höfundur er forstöðumaður
Krossins í Kópavogi.
Raðganga: Kjalarnes - Borgarnes, 4. ferð:
Reynivallaháls -
Þrándarstaðafjall
eftir Sigurð
Kristinsson
Gangan hefst á Hálsnesi og er
gengið upp á vesturenda Reyni-
vallaháls. Alls mun þarna vera
rúmlega 200 m hækkun, greið leið
en nokkuð á fótinn en auðveld
hveijum frískum manni. Sléttlent
er uppi.
Þar er rétt að ganga fyrst fram
á suðurbrún hálsins. Býður það
upp á góða sýn yfir Kjósardal og
norðurhlíðar Esju með innskotum
sínum, sem enn geyma mikar
fannir í botnum. Það eru Eilífsdal-
ur, Flekkudalur, Eyjadalur og
Svínadalur. Síðan ætti að ganga
yfir á norðurbrún hálsins og fylgja
henni inn á móts við Hvítanes til
að njóta frábærrar útsýnar yfir
Hvalfjörð frá Akrafjalli til Mið-
fellsmúla og Skarðsheiðar og það-
an allt til Brekkufjalls, Þyrils og
Múlafjalls með Hvalfell og Botnss-
úlur innað. Eru þó örfá örnefni
nefnd. Frá brún ofan Hvítaness
mætti ganga suður á brún fyrir
ofan Reynivelli til að líta yfír inn-
anverða Kjósina. Verður þá fyrir
manni Kirkjustígur, sem er gömul
leið frá innanverðum Hvalfírði til
Reynivalla. Síðan er rétt að halda
austur nokkuð fyrir norðan Sand-
fell og niður í innanverðan Fossár-
dal og er það að vísu dálítil lækk-
un. Austan ár eru rústir býlis, er
Seljadalur nefndist og var í raun
réttri heiðarbýli. Lengst bjó þar
Gísli Einarsson frá 1897-1921.
Sjálfsagt er að hvíla sig í
rústunum og rifja upp örlög slíkra
býla. Þau risu upp víða um landið
frá 1840 fram til síðustu alda-
móta, fóru þá að týna tölunni og
voru flest fallin í auðn um 1950.
Eftir góða hvíld í rústum Selja-
dals þarf að fara austur yfir
Hjaltadalsá en síðan að hækka sig
norður á Þrándarstaðafjall. Af
brúnum þess sér vel yfír Brynjud-
al, sem nú er í sumarskrúða. Ef
þá verður tími aflögu, er sjálfsagt
að ganga dálítið austur eftir brún-
inni. Að síðustu þarf að halda
norðvestur eftir fjallinu og niður
að vegi innan við Fossá.
Þetta er dijúg gönguleið,
skemmtileg og hvergi erfíð. Þetta
verður stutt lýsing á fjallaleið 4.
ferðar í raðgöngunni 1992. Einnig
er í boði strandganga og er 4.
ferðin um ströndina frá Búðars-
andi að Hvammsvík. Brottför í
fjallgönguna er kl. 10.30 nú
sunnudaginn 14. júní og kl. 13 í
strandgönguna.
Höfundur er fyrrverandi kennari.
• Black line myndlampi
• Islenskt textavarp
Heimilistæki hf
SÆTÚNI8 SlMI 691515 ■ KRINGLUNNISÍMI6915 20
spennandi og öðruvísi
gallafatnaður;
olíubornir
síöir frakkar,
kúrekahattar o.fl.
VersluninTöfrar,
Borgarkringlunni
(við hliðina á Eymundsson),
sími 685911
Einkaleyfi á íslandi