Morgunblaðið - 06.05.1993, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. MAI 1993
mmm
Með
morgunkaffinu
Mætti ég náðasamlegast benda
á að ekki er til siðs að hrópa á
þjóninn á ÞESSUM stað.
*
Ast er...
... ný tóntegund
TM Reg U.S Pat Off.—all rights reserved
® 1993 Los Angeles Times Syndicate
Ég er kannski ekki dugleg í
húsverkum, en ég má eiga það
að ég held manninum þínum
heima á kvöldin.
HÖGNI HREKKVÍSI
BREF TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 681811
Getum við komist hjá því
að útrýma þorskinum?
Frá Einari Júlíussyni:
Við eldhúsdagsumræður sagði for-
sætisráðherra að við gætum ekki
skorið afla meira niður en þegar
hefði verið gert, og taldi núverandi
niðurskurð þýða hæga en örugga
uppbyggingu veiðistofnsins. Hann
tekur þá ekki fremur en svo margir
aðrir neitt mark á mælingum fiski-
Peter Funch
var höfund-
ur bréfsins
Frá Borgþóri S. Kjærnested:
ATHUGASEMDIN „Jóni Ragnars-
syni svarað" sem birtist í Morgun-
blaðinu 30. apríl sl. var skrifuð af
Peter Funch, framkvæmdastjóra
Félags danskra skipstjórnarmanna
(Dansk Navigatnrforening).
Ég starfa sem framkvæmdastjóri
Norræna flutningamannasam-
bandsins, en danska félagið er eitt
af 40 aðildarsamtökum þess.
Þann hluta blaðagreinar Jónasar
Ragnarssonar sem fjallaði um DIS-
skipaskrána bar ég undir Peter
Funch.
Hann óskaði eftir að koma á
framfæri þeirri athugasemd sem
ég sendi Morgunblaðinu í íslenskri
þýðingu minni.
Ég væri mjög þakklátur ef hægt
væri með einhveijum hætti að leið-
rétta þennan misskilning, þar sem
Peter ber að sjálfsögðu pólitíska
ábyrgð á svarinu við grein Jónasar,
en ekki ég.
BORGÞÓR S. KJÆRNESTED,
framkvæmdastjóri Félags danskra
skipstjórnarmanna.
fræðinga. Samkvæmt fréttatilkynn-
ingu þeirri er Hafró sendi frá sér
nýlega eftir síðasta togararall mæld-
ist þorskstofninn 240 þús. tonn og
meðalnýliðun tveggja síðustu ára 90
milljón þorskar. Það er einnig ljóst
af öllum skýrslum Hafró að hver
nýliði gefur af sér 1,6 kg að meðal-
tali. Vöxtur stofnsins eða afraksturs-
geta er því komin niður í 144 þús.
tonn á ári og meira er ekki hægt
að veiða án þess að ganga á stofn-
inn, sem þýðir án vafa að stofnvöxt-
ur minnkar enn. Ef gengið er á sjóð-
inn þá minnka vextimir. Á þessu
fiskveiðiári er leyft að veiða 205
þús. tonn plús þau 26 þús. tonn sem
flotinn átti inni frá sl. ári plús um
18 þús. tonn sem krókabátar veiða
fram yfir það sem reiknað er með í
205 þús. tonna úthlutuninni. Alls er
Morgunblaðinu hefur borist eft-
irfarandi:
„Við undirritaðir sem dómara-
nefnd HSÍ hefur farið fram á að
dæmi þá úrslitaleiki sem eftir eru
á yfirstandandi keppnistímabili
viljum koma eftirfarandi á fram-
færi.
Mikil umræða hefur farið fram
að undanförnu um dómgæslu og
dómaramál. Dómararnir Stefán
Arnaldsson og Rögnvald Erlings-
son annars vegar og Guðjón L.
Sigurðsson og Hákon Siguijóns-
son hins vegar hafa ákveðið að
dæma ekki fleiri leiki á þessu
keppnistímabili og við virðum
því leyft að veiða meira en 100 þús
tonn framyfir fyrirsjáanlegan stofn-
vöxt næstu ára. Núverandi veiði-
stefna leiðir því ekki til uppbygging-
ar þorskstofnsins heldur til útrým-
ingar hans. Stofnstærðarmælingin
er ekki eins nákvæm eins og aldurs-
aflagreiningin en það er engin
ástæða til að ætla að hún vanmeti
nýliðunina og breyti lokaniðurstöð-
unni. Og þó að rallaðferðin hafi yfír-
leitt gefið um 30-40% minni stofn-
stærð en hún raunverulega reyndist
samkvæmt aldurs-aflagreiningu síð-
ar, þá er einnig ljóst að þessi útrým-
ing þorsksins verður löngu fyrir alda-
mót eins og allir geta reiknað út sjálf-
ir.
EINAR JÚLÍUSSON,
eðlisfræðingur,
varaformaður Lífs og lands.
ákvörðun þeirra. Það er þó ljóst
að þessi ákvörðun félaga okkar
hefur vakið eftirtekt og orðið til
þess að jákvæðar umræður hafa
orðið ofan á að nýju og þannig
orðið handknattleiksíþróttinni til
góðs.
í ljósi þessa óskum við eftir
góðu samstarfi við alla þá sem
vilja handknattleiksíþróttinni vel,
innan vallar sem utan. Nú verða
allir að leggjast á eitt að bæta það
tjón sem orðið er og ljúka þessu
Islandsmóti með sæmd.
Gunnar Kjartansson, Óli Olsen, Gunn-
ar Viðarsson, Sigurgeir Sveinsson,
Einar Sveinsson, Gunnlaugur Hjálm-
arsson.“
Athugasemd frá hand-
knattleiksdómurum
Víkveiji skrifar
Tíðir frídagar um þetta leyti árs
setja líf Víkveija einatt úr
skorðum. Fyrir sumardaginn fyrsta
sást honum til að mynda yfir að
kaupa í matinn og hafði raunar
ekki áhyggjur af því vegna þess
að eftir á að hyggja taldi hann sum-
ardaginn fyrsta eins og hvern ann-
an sunnudag. Þá eru stórmarkað-
irnir yfirleitt opnir núorðið og auð-
velt að afla fanga. En á sumardag-
inn fýrsta reyndist stórmarkaðurinn
lokaður og þess vegna ekki um
annað að ræða en grípa til öþrifa-
ráða, grípa til símans og fá heim-
senda pizzu. Hún var pöntuð með
góðum fyrirvara — þremur stundar-
íjórðungum fyrir sjö og beðið um
greiðslu á greiðslukorti. Víkveiji
uggði síðan ekki frekar að sér fyrr
en á níunda tímanum um kvöldið.
Þá bólaði enn hvergi á pizzunni og
hringt á ný til. að spyija hveiju
sætti. Jú, jú, var svarað, pizzan
hafði verið send eins og umbeðið
var en sendillinn að vísu undrast
að sá sem tók við henni staðgreiddi
pizzuna í stað þess að nota greiðslu-
kort. Upplýstist að seldillinn hafði
sem sagt farið dyravillt og sá sem
kom til dyra gripið pizzuna fengins
hendi, greitt hana orðalaust og
rænt frá Víkverja.
xxx
Næsta frídag, 1. maí, tók ekki
betra við. Víkveiji uggði ekki
að sér fyrr en baráttudagur verka-
lýðsins rann upp og uppgötvaði að
allar bensínstöðvar voru lokaðar en
bíllinn um það bil að verða bensín-
laus. Víkveiji átti heldur ekki frem-
ur en fyrri daginn lausan pening
og varð að stelast í sparibauk barn-
anna, þar sem hann nældi sér í
1.000 krónu seðil tií að nota á
næstu sjálfsafgreiðslustöð. Allt
gekk þar í sögu þar til búið var að
lesa vandlega leiðbeiningarnar á
bensínstöðinni og komið að því að
hefjast handa. Peningaseðlinum var
stungið í rifuna nákvæmlega eins
og sagt var til um nema hvað sjálf-
salinn skirpti seðlinum út úr sér
eftir að hafa japlað á honum dijúga
stund. Víkveiji vildi ekki gefa sig,
gerði aðra tilraun og nú kyngdi
sjálfsalinn seðlinum eftir nokkurt
hik. Kunnuglegt mal heyrðist í
tankinum sem gaf-til kynna að nú
mætti hefja dælingu. En viti menn!
Þegar búið var að dæla fyrir svo
sem eitt hundrað krónur, slokknaði
pent á dælunni og hvernig sem
reynt var tókst ekki að fá deigan
dropa úr tankinum. Víkveija tókst
að komast á síðustu dropunum heim
aftur.
xxx
Svo allrar sanngirni sér gætt
verður að bæta því við að Vík-
veiji gerði sér erindi á sömu bensín-
stöð daginn eftir til að freista þess
að innheimta þær 900 krónur sem
hann taldi sig hafa orðið af. Elsku-
legur bensínafgreiðslumaður hafði
fullan skilning á vonbrigðum Vík-
veija með sjálfsalann og greiddi
honum umbeðna upphæð að mestu
möglunarlaust nema hvað þess var
getið í framhjáhlaupi að það sem
af væri þessum degi hefðu svo
margir gert sér erindi á umrædda
bensínstöð til að fá endurgreiðslu
eftir viðskipti við sjálfsalann 1. maí
að búið væri að greiða til baka langt
umfram það sem bensínmælar
stöðvamar segðu til um að vandælt
hefði verið af bensíni.
xxx
Ef frídagssögur af þessu tagi
eiga sér eitthvert mottó þá
er það eitthvað í þá veru að nauð-
synlegt sé að fækka öllum þessum
frídögum vegna þess að þeir eru
farnir að valda venjulegum borgur-
um landsins ómældum vandræðum.
Víkveiji veit að minnsta kosti af
eigin raun að fleiri gleymdu að
kaupa í matinn fyrir sumardaginn
fyrsta en hann vegna þess að ella
hefði hann ekki verið rændur heilli
pizzusendingu. Fleiri fóru líka mjög
halloka í skiptum sínum við bensín-
sjálfsalann 1. maí því ella hefði
bensínafgreiðslumaðurinn sem hélt
verkalýðsdaginn hátíðlegan þann
dag, ekki verið í bullandi halla-
rekstri daginn eftir. Frídagar eru
þannig ekki fyrir alla.