Morgunblaðið - 24.08.1993, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. ÁGÚST 1993
39
Jónína Guðrún Jóns
dóttir — Minning
Fædd 13. ágúst 1900
Dáin 16. ágúst 1993
Dauðinn kemur ávallt óvænt, þó
hans hafí lengi verið von, þessi milda
lausn frá erfíðleikum og amstri dæ-
granna gerir ekki boð á undan sér.
Hringrás lífs og dauða sem enginn
fær stöðvað hversu almáttugur sem
hann er.
Hér sit ég einn í friðsælum skugga
dauðans og minnist þín, móðir. Hug-
urinn reikar fram og aftur um tím-
ann, óvænt atvik gleði og sorgar rifj-
ast^ upp.
Ég minnist lítils drengs umvafínn
ástúð móður sinar er leggur hann í
rúmið sitt, les yfír honum bænir og
syngur litla vögguvísu uns hann sofn-
ar.
Ég minnist hins góða anda sem
ríkti heima, þegar við sátum öll sam-
an í eldhúsinu pabbi söng og sagði
sögur, þú hjálpaðir okkur að draga
til stafs. Þó auraráð væru ekki mikil
en fátæktin því meiri man ég ekki
til þess að hafa lagst svangur til
svefns.
Ég minnist skeleggrar baráttu
þinnar í verkalýðsmálum, baráttu fyr-
ir betri launum og betra lífi, jafnaðar-
stefna þín var hrein og bein, jafn-
rétti, frelsi og bræðralag.
Ég minnist þess er sorgin knúði
dyra við andlát pabba, Margrétar
systir og Þóris bróðir, hversu sterk
þú varst í trú þinni á Guð og það sem
hann gerði væri ásættanlegt.
Ég minnist þess að hvað miklu
æðruleysi og krafti þú barðist við
sjúkdóm þinn, sem þó var svo langur
og erfiður.
Ég minnist allra fallegu kvæðana
og vísnana sem þú ortir, þér til hugar-
hægðar en okkur til gleði og ánægju.
Nú ertu horfín, en ekki farin því
minningin lifír. Minningin um dula
og hægláta konu, sem ekki bar tilfínn-
ingar sínar á torg en var þó svo fús
að gefa af þeim, það var alltaf pláss
í hjarta þínu og húsi fyrir þá sem
máttu sín lítils. Minning um göfugt
hjarta, sem trúði ekki neinu illu upp
á nokkum mann og fús til að fyrir-
gefa öllum allt. Fyrir mig varstu sem
óijúfanlegt bjarg þar sem ég á mínu
hripleka fleyi gat leitað vars í stormi
og stórsjó ævi minnar og fundið þar
öryggi og frið. En ekkert fær staðist
brimrót áranna, sem braut að lokum
bjargið, sem er horfíð en ekki farið,
það býr í hjarta mínu.
Mitt stolt er að hafa átt slíka móð-
ur.
Sárt er nú saknað.
Sorgin umvefur.
Dýrðarins Drottinn
dásemd þér veiti.
Gengur Guðs vegu.
Gef mér ó Guð.
Huggun í harmi.
Hvíl móðir í friði.
E.K.
Mig langar að minnast langömmu
minnar um leið og ég þakka henni
allar góðu stundirnar sem ég átti
með henni. „Langa“ var ótrúleg
kona, stolt sjálfstæð með sterkan
persónuleika og ákveðnar skoðanir.
Btómwtoýi
fhðfinm
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öll kvöld
til kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.

Hún var þannig persónuleiki að allir
hefðu haft gott af því að kynnast
henni.
Mér er sérstaklega minnisstætt
sumarið 1989 er ég heimsótti hana
daglega. Enda þótt aldursbilið hafí
verið mikið gat ég talað við hana
um allt. „Langa“ hafði skoðanir á
öllu hvort sem það voru stjómmál,
ástarmál mín eða tilveran yfir höfuð.
Er ég heimsótti hana ásamt dóttur
minni á 93. afmælisdegi hennar 13.
ágúst sl. kvaddi hún mig með þeim
orðum að þetta yrði vonandi hennar
síðasti afmælisdagur. Á leið út af
Sólvangi sem var heimili hennar í
tæp 19 ár spurði fimm ára dóttir
mín hvort „langa, langa“ væri að
deyja. Svaraði ég því hlæjandi að svo
væri ekki því að hún yrði allavega
100 ára.
En „löngu“ varð að ósk sinni því
að aðeins þremur dögum síðar kvaddi
hún þennan heim. Elsku „langa“
fyrir hönd okkar Möggu, Sjafnar og
Jónasar langar mig að þakka þér
allt er þú gafst okkur.
Elsku mamma, Sigga og Elli miss-
irinn er mikill, en við vitum að nú
líður henni vel og vel hefur verið
tekið á móti henni.
' Guðný Anna.
Hinn 16. þessa mánaðar var mér
færð sú fregn að ástkær amma mín
væri látin. Hún hafði náð háum aldri,
en þrátt fyrir að ég væri búinn að
gera mér grein fyrir, að senn væri
æviskeið hennar á enda, var mér
brugðið við þessa fregn. Nú renna í
gegnum hugann allar þær góðu
stundir sem ég átti með henni ömmu
minni.
Þó að líf hennar hafi ekki verið
sífelldur dans á rósum, þá kunni hún
margar skemmtilegar sögur sem hún
deildi með okkur hinum. Amma hafði
einnig gaman af því að fara með ljóð
og gátur og þá ekki síst eitthvað af
því sem hún sjálf hafði samið. Ætíð
hafði ég unun af þessum frásögnum
hennar og verður þessara stunda
okkar sárt saknað.
Þrátt fyrir slæma sjón ömmu hafði
hún yndi af hvers kyns handavinnu
og ósjaldan átti hún vettlinga, dúka
eða annað sem hún laumaði að okk-
ur krökkunum þegar við komum í
heimsókn. Amma dvaldist langdvöl-
um á Sólvangi í Hafnarfírði. Líðan
hennar var misjöfn, en samt var allt-
af grunnt á léttlyndi hennar og alltaf
fylgdi hún gestum sínum í átt til
dyra þegar komið var að því að
kveðja. I dag kveðjum við ömmu
þegar við fylgjum henni til hinstu
hvíldar. Það er alltaf erfítt að kveðja
ástvini í hinsta sinn en það er þó
huggun harmi gegn að ástkær faðir
minn, afí og frænka munu taka vel
á móti henni. Og sá tími kemur að
við munum öll sameinast á ný.
Guðrún J.M. Þórisdóttir.
Margt hendir á mannsins ævi,
bæði slæmt og gott.
Mín stutta ævi er prýdd minning-
um um þær stundir sem ég fékk
notið með iangömmu minni, Guðrúnu
Jónsdóttur. Eg er þakklátur fyrir
þessar stundir, því að þær fylla mig
gleði og kæti nú þegar sorgin knýr
dyra. Ævinlega, og um allar aldir,
mun langamma eiga vísan stað í
hjarta mínú eins og allra þeirra sem
þekktu hana. Hún var góð kona og
styrk í þeim erfiðleikum sem komu
upp á hennar æviskeiði. I hjarta
mínu fínn ég að persóna hennar mun
verða ungdómnum til eftirbreytni.
Það kenndi hún okkur, að ekki þýðir
að láta bugast, hvað sem á gengur.
Þó kom að því að hún þurfti að játa
sig sigraða, því að dauðinn spyr ekki
til nafns.
Nú fær hún verðskuldaða hvíld á
friðsælum stað, meðal látinna ætt-
ingja og vina. Við sem eftir lifum
látum svo ljós hennar skína gegnum
minningar okkar og tilfinningar.
Þannig mun hún lifa að eilífu.
Hrólfur Sæmundsson.
Ástkær amma mín lést mánudag-
inn 16. ágúst á St. Jósefsspítala og
verður í dag til grafar borin. Blessuð
sé minning hennar. Aðeins þrem
dögum fyrir andlát hennar heimsótt-
um við hana á 93 ára afmælisdaginn
á Sólvang, þar sem hún hafði dvalið
um árabil. Hún lék á als oddi, spurði
frétta af sínu fólki og sagði okkur
fréttir, því að hún fylgdist vel með
og var minnug og vitur kona allt
fram til hins síðasta dags. Hún kunni
ógrynni kvæða og ljóða, og sum
þeirra hafði hún sjálf saman sett.
Hún var vön að fara með kveðskap
þegar við hittumst og auðgaði um-
ræðurnar með vel til föllnum vísuorð-
um. Hún hafði sérstakan húmor hún
amma, dálítið kaldhæðnislegan og
sá kómísku hliðamar í sínum eigin
hörmum og annarra. Á bak við var
djúp alvaran og lífsspeki konu, sem
hafði fengið sinn skerf af sorgum
og andbyr. Mér fannst þó fas hennar
eitthvað mildilegra en vanalega á
okkar síðasta fundi. Hún virtist svo
sátt og þakklát, og það var svo mik-
il ró yfir henni, eins og hún fyndi
fyrir náð guðs.
En stutt var í brosið er hún þakk-
aði guði fyrir að hafa ekki tapað
glórunni komin á þennan aldur. Þrem
dögum seinna var hún öll. Guðrún
Jónsdóttir var fædd í Hafnarfirði
aldamótaárið. Foreldrar hennar voru
Jón Erlendsson sjómaður frá Garða-
hverfi og Guðrún Gunnarsdóttir frá
Mosfellssveit. Hún var yngst sex
systkina, en tvö þeirra dóu barnung.
Hún óx upp í nokkurri fátækt, þó
oftast hefði verið nóg að bíta og
brenna. Hún talaði oft um hve sárt
henni þótti að hafa ekki getað geng-
ið menntaveginn, eins og hugur
hennar stóð til, sakir fátæktar.
Árið 1923 giftist hún Sæmundi
Sigurðssyni verkamanni frá Akur-
húsum í Garði, f. 4. febrúar 1894.
Þau hjónin bjuggu lengst af á Urð-
arstíg 6 í Hafnarfirði, þar sem þau
reistu hús sitt 1928. Þau eignuðust
fjögur böm, Margréti, f. 16.4. 1925,
d. 11.1. 1949; Sigurbjörgu, f. 24.9.
1928; Erlend, f. 11.5. 1931 og Þóri,
f. 7.11. 1935, d. 5.4. 1993. Barna-
börnin urðu fímmtán og síðan öll
barnabarnabörnin og barnabarna-
bamabörnin, enda sagðist amma
vera orðin langalanga löng, þótt hún
væri að skreppa saman.
Sæmundur dó af slysförum langt
um aldur fram 1945 og syrgði amma
hann sárt. Elsta dóttirin, Margrét,
andaðist 1949 og gekk amma þá
eldra bami hennar, Særúnu, í móður-
stað.
Amma vann lengst af við fisk-
vinnu, oft myrkranna á milli. Hún
var krati af gamla skólanum og
áhugasöm um félagsmál. Hún sat
um skeið sem fulltrúi Verkakvenna-
félagsins Framtíðarinnar á þingum
ASI. Lífsbaráttan var hörð, en amma
var sterk og hélt þessari stóm fjöl-
skyldu saman. Foreldrar mínir
bjuggu líka á Urðarstígnum og ég
er ævinlega þakklátur að fá að vaxa
úr grasi hjá ömmu og oft varð ég
gagntekinn af sögunum og ævintýr-
unum hennar á síðkvöldum. Þá var
huldufólk í hraunklettunum á lóðinni
heima.
Amma var skorin upp höfuðskurði
í Kaupmannahöfn bæði 1952 og
1953 vegna æxlis við heiladingul.
Heilsan var ágæt þar til hún veiktist
af sama sjúkdómi 1974 og var þá
vart hugað líf. Hún átti í erfiðum
veikindum næstu árin og hafði nær
enga sjón. Hún var þá lögð inn á
elliheimilið á Sólvangi, þar sem hún
dvaldist upp frá því. Það bráði af
henni smám saman og varð hún
furðulega ern allt fram til dauðadags.
Árin inni á Sólvangi urðu átján
og hefur henni trúlega stundum þótt
það langur tími og dauflegur. Hún
eignaðist góða vini og þakka ber
starfsfólki Sólvangs fyrir umhyggju-
semina og hina góðu aðhlynningu
sem amma fékk þar. Alltaf var jafn
gaman að fara að heimsækja hana
ömmu eða fá hana í heimsókn og
hún var jafnan hrókur alls fagnaðar
í fjölskylduboðum. Á alvarlegri
stundum eins og við jarðarför Þóris
sonar hennar núna í apríl síðastliðn-
um voru huggunarorð hennar svo
gæskurík og næm.
Amma fór stundum með ljóð, sem
hún hafði gert í minningu um sinn
ástkæra eiginmann Sæmund eftir
sviplegt andlát hans og talaði þá um
að brátt kæmist hún á hans fund.
Hneig þá sól
við sjónhring ævi minnar.
Kaldur gustur
lék mér þá um kinnar
er ég frétti dauðaslysið þitt,
fannst mér ætla að bresta
hjartað mitt.
Og eftir skamma stund
kom kaldur dauðinn
og þá missti allan hjartaauðinn.
Féll í valinn öll mín sterka vörn
eftir átti fjögur sorgmædd böm.
Þá stóð ég eftir ein
og starði út í bláinn
ég skildi ei guð að vinur minn var dáinn
sem gekk að heiman fyrir skammri stund
nú hafði sofnað hann sinn hinsta blund.
Og einmana ég eftir stend í heimi
og einmana ég minning þína geymi
og einmana ég bíð svo enn um stund
og einsömul svo kem ég á þinn fund.
Elsku amma mín, ég vil þakka þér.
fyrir allt sem þú hefur gefið mér og
minning þín mun lifa áfram í hjörtum
okkar, sem þekktu þig. Guðs náð og
kærleikur umvefji þig.
Sæmundur Haraldsson.
t
Konan mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ELÍN GUÐMUNDSDÓTTIR,
lést í Borgarspítalanum 22. ágúst.
Ingólfur Ólafsson,
Obba, Maggi,
Hjörtur,
Reynir, Hanna,
Viðar, Karen
og barnabörn.
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR HANNESSON
fyrrverandi bifreiðastjóri,
frá ísafirði,
til heimilis í Vallargerði 34,
Kópavogi,
lést sunnudaginn 22. ágúst.
Anna Málfríður Sigurðardóttir,
Hafsteinn Sigurðsson, Kristín Anna Bjarkadóttir,
Eiríkur Hans Sigurðsson, Sigrún Árnadóttir
og barnabörn.
LEQSTEINAR
HELLUHRAUNI 14 • 220 HAFNARFIRÐI ■ SÍMI 652707
I
+
Móðir mín og tengdamóðir,
VILBORG BJÖRNSDÓTTIR
kennari,
Bólstaðarhlíð 45,
andaðist 22. ágúst.
Guríður Lillý Guðbjörnsdóttir, Gunnar Þór Þórhallsson.
+
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HÁVARÐUR VALDEMARSSON
fyrrv. stórkaupmaður,
elli- og hjúkrunarheimilinu Grund,
(áður Grenimel 15),
lést aðfaranótt 22. ágúst.
Ásta Margrét Hávarðardóttir, Loftur Jónsson,
Hannes Hávarðarson,
Ingibjörg Loftsdóttir, Ágúst Arason,
Jón Loftsson,
Sonja Hrund Ágústsdóttir, Ásta Karen Ágústsdóttir.

í þœgilegu umhverfi með gódri þjónustu.
Glœsilegt kaffihladbord á hóflegu verdi.
HOTBL UHP
Rauöarárstig 18
^ 62 33 50
---------------------------------
Almenna auolvslnaastolan ht.