Morgunblaðið - 05.10.1993, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 5. OKTÓBER 1993
43
komandi vetri. Þessi stuttu kynni
af honum sýndu mér og öðrum
kennurum hans tilfinninganæman
og dulan einstakling, er bjó yfir
hæfileikum sem hefðu getað nýst
ef honum hefði orðið lengra lífs
auðið.
í samtali við mig lét Pétur Ingi
í ljós mikla gleði yfír þessum nýja
áfanga í lífi sínu og hugði gott til
framtíðar. Hann féll vel í hóp þeirra
kappsömu er nú hófu listnám við
MHI. Trúna á lífið og framtíðina
átti hann með þeim. í fornámsdeild-
inni ríkir söknuður eftir sviplegt
fráfall hans. Kennarar og starfsfólk
Myndlista- og handíðaskóla íslands
votta aðstandendum hans dýpstu
samúð.
Björgvin Sigurgeir
Haraldsson.
Við viljum með fáum orðum
minnast bekkjarfélaga okkar, Pét-
urs Inga. Þrátt fyrir stutt kynni var
greinilegt að þar fór hæfileikaríkur
ungur maður. Hann sýndi mikla
kímnigáfu, var félagslyndur en
jafnframt hlédrægur. Við vottum
aðstandendum og vinum alla okkar
samúð.
Kveðja frá bekkjarfélögum í
fornámsdeild Myndlista- og
handiðaskóla Islands.
Að morgni mánudagsins 27.
september barst okkur nemendum
Menntaskólans í Reykjavík sú
harmafregn að félagi okkar, Pétur
Ingi Þorgilsson, hefði látist af slys-
förum þá um helgina. I dag kveðjum
við hann í hinsta sinn, full sorgar
og trega. Góður félagi og vinur er
horfinn á braut.
Pétur hóf nám í Menntaskólanum
í Reykjavík haustið 1989 og var
þar allt til síðasta vors en í haust
hóf hann nám í myndlistarskóla.
Ekki hafði hann setið lengi á skóla-
bekk Menntaskólans þegar flestum
nemendum var ljós hin mikla sköp-
unargáfa sem hann bjó yfir. Eink-
um lagði Pétur stund á myndlist
og hljómlist og liggja eftir hann og
vin hans, Kristján Eggertsson, íjög-
ur lög á hljómplötum útgefnum í
skólanum sem eiga eftir að halda
nafni hans á lofti um ókomna tíð.
Pétur var drengur góður og hvers
manns hugljúfi. Alltaf hafði hann
tíma til að spjalla við mann svo
glaður og reifur sem hann var að
jafnaði. Við munum ævinlega minn-
ast hans bæði með gleði og sökn-
uði. Guð blessi minningu hans.
Aðstandendum Péturs og öðrum
ástvinum votta ég mína dýpstu
samúð.
F.h. nemenda Menntaskól-
ans í Reykjavík,
Sveinn H. Guðmundsson,
inspector scholae.
Hann er mér í fersku minni. Ég
býst hálfpartinn við að hitta hann
á næsta götuhorni. Vinaleg kveðjan
og skemmtileg framkoman. Furðu-
legt handabandið og sérkennilegur
talsmátinn. Pétur Ingi er dáinn.
Þetta eru aðeins orð. Það tekur
lengri tíma að átta sig á hvað í
þeim felst.
Ég man hvemig hann heilsaði.
Það var alltaf eins og hann væri
að sjá mig í fýrsta sinn eftir fimm
ára fjarveru. Þannig var hann. Hlý-
leg framkoman var ekki aðeins
bundin við mig. Pétur átti enga
óvini.
Við vorum saman í skóla. Áttum
það reyndar sameiginlegt að gera
flest annað en sækja kennslustund-
ir. Pétur var ekki maður sem hægt
var að fella inn í eitthvert sýstem.
Skikka í eitthvert kerfi sem segði
honum hvenær hann ætti að sitja
og standa. Hann var sveimhugi,
náttúrubarn. Áður hélt ég að þau
væru aðeins til í bókum. Hann var
gjörólíkur öllum sem ég hef kynnst.
Ég stjórnaði litlu nemendafélagi.
Hann var tónlistarmaður. Fyrir fé-
lagið spilaði hann inn á tvær plötur
og kom margoft fram. Hann var
þannig. Og alltaf reiðubúinn að
rétta hjálparhönd. Leyfa okkur að
njóta hæfileikanna. Ég held að fjöl-
hæfnin hafi miklu fremur verið
meðfædd en áunnin. Hann spilaði
á öll hlióðfæri op- málaði Það vnr
sama hvað það var. Öll list lék í
höndunum á honum. Eins og hann
hefði fundið hana upp.
Þegar ég heyrði um lát hans var
orðið ranglæti það fyrsta sem kom
upp í hugann. Nú sé ég að stundum
er tilveran hvorki réttlát né rang-
lát. Sumt gerist bara.
Hann lifir alltaf í minningunni.
Ég gleymi Pétri aldrei.
Ég vil fyrir hönd þeirra sem nutu
hæfileika hans og störfuðu með
honum síðasta skólaár í félagi nem-
enda í Menntaskólanum í Reykja-
vík, Framtíðinni, votta fjölskyldu
hans og vinum dýpstu samúð.
Gauti Bergþóruson Eggertsson.
Dauðinn er óumflýjanlegur en
samt er það einkennileg tilfinning
sem grípur mann þegar fréttist af
andláti. Sérstaklega þegar um vin
og jafnaldra í blóma lífsins er að
ræða. Sviplegur dauðdagi sem þessi
sýnir að einhvern tímann vitjar
dauðinn allra án þess að spyrja um
aldur.
Pétur Ingi var bekkjarfélagi okk-
ar í 5. B veturinn 1992-1993 og
persóna hans geislaði af gleði, kæti
og hlýju. Hans var því saknað er
hann yfirgaf bekkinn og hvarf frá
námi síðastliðið vor. Fregn af svip-
legu andláti hans vakti mikinn óhug
og andrúmsloftið í bekknum, sem
og skólanum öllum, einkenndist af
deyfð.
Listin átti hug Péturs allan. Mátti
því bóklegt nám sitja á hakanum
og þoka fyrir áhugamálunum, tón-
list og myndlist. 1 haust hóf hann
nám við Myndlista- og handíðaskóla
íslands og þar hefðu hæfileikar
hans blómstrað. Þeim hæfileikum
höfðum við menntskælingar kynnst
og fengið að njóta. Hann átti m.a.
þátt í að semja árshátíðarlög sem
gefin voru út á hljómplötum og
teikningar hans í síðustu Faunu
bera vott um mikla myndlistarhæfi-
leika. Þessi verk halda minningu
hans á loft meðal okkar, en umfram
allt minnumst við góðs drengs.
Við vottum aðstandendum hans
og vinum innilega samúð.
Kveðja,
6. bekkur B í MR
veturinn 1993-1994.
Þó að árin hans Péturs hér á
jörð hafi ekki orðið mörg þá skilur
hann eftir sig dýpri spor en margur
eldri maður, bæði í verkum og
minningu. Pétur kom fyrst á heim-
ili okkar þegar hann varð skólabróð-
ir sonar okkar í Hagaskóla. Fljót-
lega urðu þeir bestu vinir og óað-
skiljanlegir. Sameiginlegt áhuga-
mál þeirra var tónlist af öllu tagi.
Þeir söfnuðu að sér hljóðfærum,
spiluðu og sungu saman og voru
sífellt að semja og útsetja ný lög.
Pétur átti einstaklega auðvelt
með að eignast vini og varði miklum
tíma með þeim. Hann varð sam-
ferða helstu vinum sínum í Mennta-
skólann í Reykjvík. Þar var hann
þó ekki á réttri hillu. Tónlistin tók
allt of mikinn tíma og fór loks svo
að hann hætti námi þar og sótti
um inngöngu í Myndlista- og hand-
íðaskólann.
Annað helsta áhugamál hans var
teikning og myndlist og ég held
síst minna en tónlistin. Hann fékk
inngöngu enda voru hæfileikarnir
ótvíræðir. Þeir komu snemma í ljós
og 12 ára gamall gerði Pétur um-
slag barnalagaplötu sem gefín var
út til minningar um kennarann og
tónskáldið Magnús Pétursson. Eng-
inn sem sér þetta listaverk gæti
trúað því að það sé eftir svo ungan
dreng. Á öllum skólaferli sínum var
Pétur stöðugt að teikna myndir og
myndasögur í skólablöðin.
Á menntaskólaárunum jókst tón-
listarsamstarf vinanna stöðugt og
voru þeir saman við spilaæfingar
og samningu árshátíðarlaga skól-
ans og einnig tónlist við leikritið
Drekann eftir Jevgeny Schwarz,
sem sýnt var á Herranótt 1993.
Pétur var að sjálfsögðu fenginn til
að teikna myndir af mörgum vinum
sínum í Faunu 1993 og einnig for-
síðuna. Enginn annar kom til
greina. Ekki kom heldur til greina
að vinir hans færu saman í skóla-
ferðalag 5. bekkjar til Portúgals án
Pét.nrs. Slíkt vnr óhucrsandi.
Fyrir stuttu fluttist hann að
heiman og leigði íbúð með Ingimar
vini sínum á Lynghaga 17. Hann
var mjög ánægður með að vera
kominn í réttan skóla og farinn að
læra það sem hann hafði svo mikinn
áhuga á. Pétur var einlægur, hug-
myndaríkur og hrókur alls fagnaðar
meðal vina sinna og endalaus upp-
spretta skemmtilegra uppátækja og
tilsvara. Hann var sannkallaður
gleðigj afi og fylgdi honum alltaf
birta í hvert skipti sem hann kom.
Alltaf voru verkefnin óþrjótandi í
lagasmíðinni og þurfti að hafa hrað-
ann á.
Pétur verður ógleymanlegur
þeim sem þekktu hann og við mun-
um alltaf verða þakklát fyrir þann
góða tíma sem hann og Kristján
áttu saman. Péturs er sárt saknað
á okkar heimili og við sendum for-
eldrum hans og ættingjum innilegar
samúðarkveðjur.
Eggert Sigfússon, Guðrún
Kristjánsdóttir.
í dag kveðjum við góðan vin,
Pétur Inga, sem alltaf var til staðar
til að hugga okkur og gleðja. Hans
mun verða sárt saknað. Við viljum
minnast hans með þessu broti úr
Sólarljóðum:
Hér vit skiljumsk
ok hittask munum
á feginsdegi fira.
Dróttinn minn
gefi dauðum ró,
hinum líkn, er lifa.
Erla og Saga.
Friður í sál,
friður í anda.
I þeim hluta af mér sem ég
tileinkaði þér, er nú tóm.
En ég reyni að fylla það
tóm með minningunni
um þig, geymi þig í mínu
hjarta og á þann hátt
fmn ég fyrir nærveru þinni,
er ég hugsa til þín.
Ég bið æðri öfl að varðveita
þig og gefa mér styrk til að
halda áfram án þín.
Skil sorg og söknuð eftir að
baki og kveð þig úr mínum heimi.
Friður í anda,
friður í sál.
Heiðar vinur þinn.
Fyrir þremur árum kynntist ég
Pétri. Leiðir okkar lágu saman í
Menntaskólanum í Reykjavík og
átti hann einn stærsta þáttinn í að
gera dvöl mína þar, og reyndar
flestra skólasystkina sinna,
skemmtilega.
Pétur hafði fremur lítinn áhuga
á skólabókunum, en vildi ljúka stúd-
entsprófi til að komast í listaskóla.
Hann einbeitti sér að því að semja
lög og teikna, enda voru hæfileikar
hans á því sviði. Ef hann vildi hins
vegar standa sig vel í einhverju
fagi, gerði hann það. Hann trúði
nefnilega á það, að ef viljinn væri
fyrir hendi, væri allt hægt.
Það var ekki til neitt sem hét
fýla eða geðvonska í Pétri. Eitt sinn
þegar við sátum í tíma hafði hann
strítt mér svo mikið, að sjálfsögðu
í góðu, að ég sendi honum miða
þar sem á stóð að ég ætlaði aldrei,
aldrei að tala við hann aftur. Eftir
nokkra stund fékk ég þetta svar:
„Ókei, þú sagðir ekkert um það að
þú ætlaðir ekki að skrifa við mig
aftur. Skrifaðu! Hæ Hulda, hvað
skrifar þú gott?“
Pétur kunni þá list að skemmta
okkur krökkunum, enda var hann
með vinsælustu piltum skólans.
Hann og Krissi vinur hans sömdu
þrælgóð árshátíðarlög og tónlist við
leikritið Drekann, sem Herranótt
setti á svið. Þá tók hann tvisvar
þátt i söngvakeppni skólans með
frumsamin, ógleymanleg lög. Til
að kóróna þetta allt saman var
hann „primus motor“ hljómsveitar-
innar Invictus.
Það var í byijun sumars sem
Pétur ákvað að freista þess að
sækja um í Myndlista- og handíða-
skóla íslands. Honum var neitað í
fyrstu um inngöngu því hann hafði
ekki enn lokið ^túdentsprófinu. En
forráðamenn skólans sáu sig um
hönd be?ar beir sáu hvers konar
hæfileikamaður var þar á ferð. Pét-
ur var frábær teiknari með sinn
eigin stíl og mikið ímyndunarafl.
Ég hitti Pétur í síðasta sinn þann
24. september síðastliðinn þegar
skólafélagi hans og sambýlismaður,
Ingimar, hélt upp á tvítugsafmæli
sitt. Við hittumst þarna hópurinn
úr MR eftir langt sumar og við
Pétur töluðum lengi saman. Hann
sagði mér meðal annars hversu vel
honum liði í Myndlistaskólanum og
að sér fyndist hann nú í fyrsta sinn
vera á réttri hiilu í lífinu.
Við Pétur áttum margar yndis-
legar stundir saman og fyrir tveim-
ur árum, þegar vinskapur okkar var
sem nánastur, töluðum við um
dauðann. Við spáðum mikið í það
hvað tæki við eftir þetta líf og kom-
umst að þeirri niðurstöðu að það
hlyti að vera eitthvað gott og fal-
legt sem biði okkar. Seinna fannst
okkur ótímabært að spá í svona
hluti, við værum ung og ættum
allt lífið framundan.
En í dag kveð ég þennan elsku
vin minn, dreng sem var svo hjarta-
hlýr. Það er svo margt sem ég vil
segja en kem ekki orðum að. Ég
veit aðeins að ég á eftir að sakna
þessa fallega drengs sem gaf mér
og okkur öllum svo mikið af sjálfum
sér og skildi þannig eftir lítinn Pét-
ur í hjörtum okkar allra.
Ég þakka Guði fyrir að hafa
fengið að kynnast Pétri og sendi
Áslaugu ömmu hans, Sólveigu og
Þorgils foreldrum hans, Ingimar og
öðrum aðstandendum, mínar inni-
legustu samúðarkveðjur og bið góð-
an Guð um að styrkja þau í sorg
þeirra.
Hulda Elsa Björgvinsdóttir.
Allir eru þakklátir fýrir menn
sem gefa lífinu lit. Slíkur maður
var Pétur Ingi Þorgilsson, vinur
okkar allra. Það var alltaf gaman
að hitta Pétur og var þar engin
undantekning að kvöldi 25. sept-
embers. Við heilsuðumst, spjölluð-
um og göntuðumst eins og við vor-
um vanir og héldum síðan hvor í
sína áttina. Því er undarlegt og
sárt til þess að hugsa að aðeins
nokkrum stundum síðar hafi hann
látist í hræðilegu slysi.
Pétur var samferða okkur, sem
útskrifuðumst vorið 1993 í gegnum
þriðja og fjórða bekk Menntaskól-
ans í Reykjavík, en var bekk á eft-
ir^okkur seinni tvö árin. Þó fylgdi
hánn ávallt sínum jafnöldrum og
kom meðal annars með okkur í út-
skriftarferð til Portúgals fyrir rúmu
ári. Hann hætti svo i skólanum um
leið og við til að takast á við áhuga-
mál sín, myndlist og tónlist.
Pétur var kominn á rétta hillu í
lífinu, hann fékk í haust inni í
Myndlista- og handíðaskóla íslands
vegna þeirra miklu myndlistarhæfí-
leika sem hann bjó yfir. Nægir að
benda á stórkostlegar „Faunu“
myndir sem hann teiknaði af einum
útskriftarbekknum í vor því til stað-
festingar.
Pétur Ingi Þorgilsson skilur eftir
sig fjölda verka, jafnt myndverka
sem tónverka og bera þau hand-
bragði Pebba gott vitni. Pétur átti,
ásamt vini sínum Kristjáni Eggerts-
syni, fimm lög á þremur árshátíðar-
plötum sem út komu í Menntaskól-
anum í Reykjavík. Þeirra á meðal
er hið sígilda lag „Kærligheden
blomstrer“ sem á eftir að lifa með
okkur MR-ingum um aldur og ævi.
Einn kunningi minn komst þann-
ig að orði: „Það var engum illa við
Pebba - ekki einu sinni köttunum
í Portúgal.“ Þetta er nærri sanni
því í útskriftarferð okkar fyrir rúmu
ári var köttur einn á vappi í kring-
um hópinn á hótelinu. Flestir bönd-
uðu honum frá sér með harðri hendi
en Pétur sá aumur á greyinu, fór
beint út í búð, keypti kattamat og
gaf honum. Mér finnst þessi saga
sýna einkar vel hversu góður Pétur
var að eðlisfari jafnt við menn sem
málleysingja.
Flestir eiga eftir að minnast Pét-
urs sem gáskafulls og gamansams
náunga sem hafði ótvíræða lista-
mannshæfileika. Náunga sem öllum
var vel við og var ekki meðaljón í
neinum skilningi þess orðs. Pétur
átti marga góða vini og vona ég
að heir standi sirr hrátt fvrir hað
mikla skarð sem höggvið hefur ver-
ið í vinahópinn.
Fyrir hönd stúdentaárgangs
1993 frá Menntaskólanum í Reykja-
vík flyt ég öllum aðstandendum
innilegar samúðarkveðjur og þakka
fyrir að hafa fengið að kynnast
Pétri Inga Þorgilssyni.
Kristján Guy Burgess.
Við kynntumst Pétri fyrst í gegn-
um sameiginlegan áhuga á tónlist
í 7. bekk Hagaskóla. Fljótlega þró-
aðist samband okkar í vináttu sem
gleymist aldrei og þau áhrif sem
Pétur hafði á líf okkar eru ómetan-
leg. Þeirri vináttu sem við áttum
með Pétri getum við ekki lýst í fá-
einum orðum í minningargi-ein um
besta vin okkar.
Vort hjarta er svo rikt af hreinni ást,
að hugir í gegnum dauðann sjást.
- Vér hverfum og höldum víðar,
en hittumst þó aftur - síðar.
(Jóhannes úr Kötlum)
Kristján Eggertsson, Einar
Valur Scheving.
Elsku vinur, þú yndislega sál!
Ég sé þig fyrir mér í, einni af þínum
mörgu fantasíum, þar sem þú svífur
með tónlistinni yfir mikla víðáttu.
í fjarska er kastali, umlukinn risa-
stórum trjám í öllum regnbogans
litum. Roði kvöldsólarinnar lýsir
upp umhverfið. Þú ert í einhvers
konar sæluvímu, fjarri öllum, með
uppáhaldstónlistina þína allt í
kringum þig.
Þær voru nú ófáar stundirnar
sem maður upplifði þessa sælu með
þér, þar sem við lágum heima hjá
þér með Simple Minds eða U2 á
fóninum. Það var ekki til nein sorg
þá. Ekkert sem gat stöðvað okkur.
Við þurftum engin orð til að lýsa
þeirri væntumþykju og vináttu sem
var okkar á milli.
Pétur minn! Þú varst svo hjarta-
hlýr og góður. Þú gast ekki hugsað
þér að særa neinn, enda áttir þú
enga óvini. Allir elskuðu þig.
En hvers vegna ert þú hrifinn
svona burt frá okkur? Þú varst svo
ungur og áttir eftir að gera svo
mikið. Ég ætla ekki að spyija þig
hvað þú varst að gera uppi á þaki
þessa örlagaríku nótt. Ég veit það.
Og við sem þekktum þig best vitum
það. Utsýnið úr gömlu íbúðinni
heillaði þig. Þú hafðir svo oft talað
um hvað þú saknaðir hennar. Þú
varst staðráðinn í að kaupa hana.
Manstu þegar við kölluðum þig
Pétur „skútu“. Það var engin sér-
stök ástæða fyrir því þá, en ég sé
núna að það var engin tilviljun.
Ekki vegna þess meðbyrs sem þú
hafðir sjálfur í seglum þínum heldur
einnig vegna þess meðbyrs sem þú
gafst öðrum. Þú sást hæfileika í
öllum og þú sparaðir ekki að segja
frá því. Eg man t.d. þegar þú reynd-
ir að láta mig syngja. Við sátum í
heita pottinum í Vesturbæjarlaug-
SJÁNÆSTUSÍÐU
ERFIDRYKKJUR
Verð frá kr. 850-
P E R l A N sími620200
Erfklrykkjur
GlæsUeg kafli-
hlaðliorð íallegir
síilir og mjög
góð þjónusta.
lipplysingar
ísúna22322
FLUGLEIDIR
iSTEL LSFTLEIIll