Morgunblaðið - 12.04.1994, Síða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. APRÍL 1994
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
Fjöldi fólks var viðstaddur opnun sýninganna á Kjarvalsstöðum á laugardaginn.
LIST
Opnun sýninga á Kjarvalsstöðum
Listamennirnir Hulda Hákon og Ólafur Gíslason á Kjarvalsstöðum að viðstöddu fjölmenni. Voru með-
opnuðu sýningar á verkum sínum sl. laugardag fylgjandi myndir teknar við opnunina.
Annars vegar rabba saman listakonurnar Margrét Birgisdóttir og
Elísa Jónsdóttir Schram og hins vegar Gunnar G. Schram, Anna
Birgis sendiherrafrú og ókunnur sýningargestur.
Þeir stóðu og virtu fyrir sér hluta verksins „Opnun sýningar". F.v.
Hallgrímur Odsson, Sjón og Baldur Heigason. Fyrir aftan þá stend-
ur listamaðurinn Olafur Gíslason á tali við einn sýningargestanna.
Tómas athugar furðuveröld undirdjúpanna.
KÖFUN
Kann rosalega vel við
mig á stuttbuxum
„Ég sótti um starfið. Ferilsskrá
mín í köfun spannar tuttugu ár og
í 17 ár hef ég verið askrifandi að
sportköfunarblöðum. í einu slíku sá
ég að fyrírtæki í Belize var að leita
eftir starfskrafti. Ég sótti því um
upp á von og óvon og gerði mér
litlar eða engar vonir. Dag nokkurn
var ég að fletta köfunarblaði og var
að lesa um helsta bátinn sem fyrir-
tækið, „Aggressor Fleet", gerir út.
Þá hringdi síminn og viti menn,
þeir voru í símanum að bjóða mér
starfið. Á bátnum sem ég var að
lesa um! Þeir gáfu mér hálfan mán-
uð til að koma mér út og hefja störf.
Það var streð, en það tókst og þetta
hefur verið einn allsheijar draumur
síðan.
Skipið fer í vikuferðir og það er
búið um borð. Köfunarslóðirnar eru
á 185 mílna löngu kóralrifi og þar
eru um 600 fiskategundir og geysi-
lega fjölbreyttur og litskrúðugur
Alls staðar eru íslendingar þótt
fámennir séu á heimsvísu. Til
að mynda er að minnsta kosti einn
landsmaður í Belize, Tómas Knúts-
son kafari, en hann vinnur fyrir sér
sem „altmuligmaður,“ ekki síst
kennari í sportköfun um borð í
snekkju sem gerir út með áhuga-
menn um köfun. Belize, ef einhver
veit það ekki, er smáríki á austur-
strönd Mið-Ameríku. Þar er lofthit-
inn yfirleitt um 30 gráður og sjór-
inn álíka heitur. Tómas segir að
hitni mönnum í hamsi, þá sé eina
hressingin að stökkva í sjóinn. En
hvemig stendur á því að Islending-
ur kennir og stundar sportköfun í
jafn fjarlægu landi og Belize?
Undraheimur kóralrifsins.
Tómas á sólarströnd Belize. Úti á bláu hafinu vaggar skipið hans...
sjávargróður. Við siglum yfirleitt á
15 til 18 köfunarstaði. Þeir eru
merktir með baujum. Ekki er kafað
á öðrum stöðum, því allt er svæðið
friðlýst og mönnum er bannað að
snerta lífríkið. Það má bara horfa
og mynda. Eiginlega er ég varla
búinn að átta mig á þessu, því þetta
fyrirtæki þarf að vinna úr 200
umsóknum um vinnu á hveijum
mánuði. En það hefur eflaust hjálp-
að mér, að auk þess að vera reynslu-
ríkur kafari frá Norðurhöfum, er
ég einnig vélvirkjameistari auk þess
að hafa verið til sjós,“ svarar Tóm-
as.
En vinnuaðstæður og álag? „Að-
staðan gæti ekki verið betri eins
og ég sagði, krystaltær 25-29 gráðu
heitur sjór. Álagið er aftur talsvert.
Það er kafað fímm sinnum á degi
hverjum og vinnudagurinn er 12 til
16 stundir. En ég drekk lýsi dag-
iega og þetta er svo ótrúlega
skemmtileg vinna að ég finn ekki
fyrir stressinu. Hugsaðu þér, ég
ákvað þegar ég fór, að fara ekki í
peysu og síðbuxur fyrr en_ í fyrsta
lagi er ég kæmi heim til íslands í
heimsókn. Og það gekk eftir. Ég
var fljótur aftur í kuldafötin er ég
kom íieim, enda viðbrigðin mikil,"
segir Tómas.
Tómas hefur verið í Belize síðan
snemma í nóvember. Er þetta bara
stundargaman hjá honum, eða _er
hann alls ekki á leiðinni heim? „Ég
er ekki á leiðinni heim, a.m.k. ekki
í bráð. Ég veit ekki hvað þetta
stendur lengi, en það er langur
vegar að ég sé að fá einhveija leið
á þessu. Ég er jú að vinna við mitt
helsta áhugamál við hinar bestu
hugsanlegu aðstæður og sé mér
bara nokkuð góðan farborða með
því. Svo kann ég rosalega vel við
mig í stuttbuxunum og hálferma-
bolnum,..,“ svarar Tómas að lokum.