Morgunblaðið - 21.04.1994, Page 45

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 21. APRÍL 1994
45
náttúruunnendur og göngugarpar
hrifu alla með sér. Þau voru hrókar
alls fagnaðar og Kolla, sem var sér-
lega glaðlynd og söngelsk, var for-
söngvari í öllum ferðum. Margir
muna eflaust eftir því þegar þau
hjón ásamt yngsta syni sínum hjól-
uðu umhverfis landið fyrir nokkrum
árum. Það leika ekki margir eftir.
Enda þótt vinátta Kolbrúnar sé
mér efst í huga nú, þá minnist ég
hennar einnig sem dugmikils og
öflugs félagsmanns í Póstmannafé-
lagi íslands. Hún átti árum saman
sæti í félagsráði sem fulltrúi bréf-
bera, einnig í samninganefnd. Við
félagar hennar þökkum af alhug
samfylgdina og fyrir hönd Póst-
mannafélags Islands sendum við
Gunnari og fjölskyldu innilegar sam-
úðarkveðjur. Minning hennar lifir í
hugum okkar allra.
Lea Þórarinsdóttir.
„Dauðinn er ekki endalokin. Hann
getur aldrei orðið endalokin. Dauð-
inn er vegurinn. Lífið er ferðalangur-
inn. Sálin er leiðsögumaðurinn. Þeg-
ar ferðalangurinn er þreyttur og
örmagna, býður leiðsögumaðurinn
honum að taka sér hvíld .. .
Flestir andlegir meistarar hafa
dáið á mjög sársaukafullan hátt.
Hvers vegna? Þeim hefði verið í lófa
lagið að yfirgefa líkamann þegar
þeir vildu en þess í stað létu þeir
krabbamein eða aðra kvalafulla
sjúkdóma vinna hægt á sér og dóu
ekki fyrr en eftir miklar þjáningar.
Þeir vildu kynnast þjáningum mann-
kyns af eigin raun. Ef við kynnumst
ekki þjáningum mannkyns af eigin
raun, verða kenningar okkar án
hagnýtrar reynslu.“ (Sri Chinmoy)
Með þessum orðum langar mig
að kveðja Kollu um stundarsakir og
votta Gunnari og allri fjölskyldu
þeirra hjóna mína dýpstu samúð.
Mér finnst ég eiga Kollu heil-
margt að þakka. Það var í gegnum
hana sem ég fékk áhuga á öllu sem
viðkemur óhefðbundum lækningum.
Fyrir allmörgum árum var hún
brautryðjandinn í fjölskyldunni og
kynnti fyrir okkur hinum gildi nátt-
úrulækninga. Ég man þegar hún tók
mig fyrst í svæðameðferð, hvað ég
varð hissa á áhrifum nuddsins á lík-
ama minn. Þarna sat hún með fæt-
urna mína í kjöltunni og ég spurði
án afláts hvaða punktur á fætinum
þetta væri eða hitt. Alltaf var hún
fús að fræða mig og ráðleggja mér
hvernig best væri að lækna hina
ýinsu kvilla eins og höfuðverk, tíða-
verk o.fl. Ég er alveg viss um að
þekking hennar á sjálfslækningum
hefur hjálpað henni að haida líkam-
legum og andlegum styrk sínum í
erfiðum veikindum.
Það var alltaf gaman að ræða
þessi mál við Kollu þó að sumir
nærstaddra göntuðust með alla
spekina sem okkur fór á milli.
Ég verð Kollu ævinlega þakklát
og held áfram að vitna í það sem
hún kenndi mér. Fyrir mér er hún
aðeins farin í hvíldina og ég veit að
þegar við hittumst aftur, handan
móðunnar miklu, þá verður hún enn
að sinna lækningum með sinni ein-
stöku hjartagæsku og þjónustulund.
Þannig var hún. Alltaf reiðubúin að
hjálpa öðrum, jafnvel þegar hún sjálf
var orðin veik.
Ég á fallega ljósmynd af Kollu
þar sem hún er að nudda nýfædda
dóttur mína og einmitt þannig mun
ég geyma minningu hennar í hjarta
mínu. I
Ég bið Guð að blessa og hugga
okkur öll sem syrgjum Kollu og
söknum návistar hennar. Nú hvílir
Kolla umvafin ljósi í faðmi Guðs.
Blessuð sé minning yndislegrar
Kollu.
Marta.
Undanfarna daga hefur mátt
merkja veðrabreytingar í lofti sem
kveikja í bijósti von um að brátt
komi langþráð sumar. Víst er að í
huga okkar hjóna verður fögnuður
yfir sumarkomunni blandinn trega.
Við munum minnast með söknuði
góðs vinar og ferðafélaga sem í ára-
tugi hefur notið með okkur margvís-
legra yndisstunda ýmist í íslenskri
sumarnáttúru eða í ferðum til er-
lendra landa. Hún Kolla, sem hina
síðustu mánuði lagði ofurkapp á að
byggja sig upp til þess að geta skipu-
lagt siglingu erlendis ásamt okkur
og eiginmanni sínum, lagði úr höfn
á undan okkur í aðra ferð, ferð sem
við öll hljótum fyrr eða síðar að fara.
Öll vissum við að brátt myndi koma
að því að hún yrði kölluð í þá ferð,
en við bundum þó vonir við að henni
mætti fresta um nokkurn tíma. Yfir
síðustu ferð okkar saman, í Vaðnesi
yfir páskadagana, sem Kolla var
einnig búin að sækja svo fast að
fara, hvíldi skuggi feigðar og sorg-
ar, þrátt fyrir æðruleysi og sálar-
styrk af hálfu beggja hinna kæru
vina okkar.
Mikill er fallvaltleiki lífsins. Þess-
um elskulega vini, sem okkur fannst
fyrir svo stuttu síðan að væri ímynd
hreysti og lífskrafts, . sem fyrir
nokkrum árum hjólaði kringum land-
ið ásamt eiginmanni og yngsta syni,
og sem hafði svo mikið yndi af úti-
veru og íþróttum, var nú mikið
brugðið. Ljóst var nú að hveiju dró,
enda hrakaði Kollu skjótt og örfáum
dögum síðar var hún öll.
Hún giftist 1961 Gunnari Gunn-
arssyni og eignuðust þau fjóra syni
sem allir eru nú uppkomnir. Milli
okkar og Gunnars og Kollu tókst
mikill og kær vinskapur og má segja
að við höfum verið heimagangar á
heimili þeirra og þau á okkar í gegn-
um árin.
Helstu kostir af mörgum góðum,
í fari þessa vinar okkar var lífsgleði
og hjartahlýja, og hve ríkur þáttur
í fari hennar var að leggja aldrei
illt orð til nokkurs manns.
Við vottum Gunnari og fjölskyldu
hans okkar dýpstu samúð og biðjum
góðan Guð að styrkja þau í sorg
þeirra um leið og við vottum látinni
vinkonu okkar virðingu og þakklæti
fyrir yndisleg kynni.
Blessuð sé minning hennar.
Sigríður og Guðmundur.
Vorið er komið, við Víkingskonur
í öldungadeild á leið til Húsavíkur í
árlegt öldungamót. En skuggi hefur
fallið á hópinn, þar sem ein úr okk-
ar hópi er faliin í valinn.
Kolbrún Finnbogadóttir lést á
heimili sínu hinn 15. apríl sl. Það
voru nokkrar konur sem tóku sig
saman fyrir rúmum 20 árum og
hófu að stunda blak, gegnum í blak-
deild Víkings þegar hún var stofnuð.
Síðan hefir þetta undið upp á sig
og yngri konur bæst í hópinn. Við
þessar gömlu, eins og við segjum
stundum, höfum haldið hópinn og
söknum nú vinar í stað.
En tölvan okkar, eins og Kolla
var stundum kölluð, er horfin á braut
og enginn kemur í staðinn. Það var
ekki ósjaldan að kallað var í leik:
Kolla, hvernig standa stigin? það
stóð aldrei á svari frá Kollu.
Þegar við Kolla vorum að líta yfir
farinn veg nú nýlega voru það blak-
ferðirnar út á land sem stóðu upp
úr. Ef farið var í rútu var sungið
mest alla leiðina, hvort sem farið
var á Siglufjörð, Húsavík, Akureyri
eða Akranes, og leiddi þá Kolla oft-
ast sönginn með sinni sterku, skæru
rödd.
Við viljum þakka Kollu fyrir
ógleymanlegar samverustundir,
bæði heima og heiman, öll þessi ár.
Sendum við Víkingskonur ástvin-
um Kollu innilegar samúðarkveðjur.
Fyrir hönd Víkingskvenna,
Sunna.
Það var hnípinn hópur sem mætti
til vinnu á mánudagsmorguninn.
Hún Kolla var ekki lengur á meðal
okkar, Kolla sem alltaf var svo frísk
og kát, alltaf til í að spauga og sá
alltaf björtu hliðarnar á hlutunum.
Hún var driffjöður okkar þegar eitt-
hvað stóð til að gera, eins og að
halda skemmtikvöld eða fara í ferða-
lög um landið, þar naut hún sín vel,
hélt uppi söng í rútunni og var hrók-
ur alls fagnaðar. Þegar farið var á
árshátíðir PFÍ, bauð hún og maður
hennar Gunnar Gunnarsson oftar en
ekki öllum vinnufélögum hennar og
þeirra mökum heim til sín áður en
farið væri á ballið og veittu öllum
af mikilli rausn og myndarskap. Hún
var mjög virk í félagsmálum og þeg-
ar konur fóru að vinna við útburð á
pósti fyrir nærri 30 árum, fengu þær
ekki inngöngu í Póstmannafélagið
og stofnuðu þær þá sérstakt félag
sem þær nefndu Póstfreyjufélagið
og var Kolbrún fyrsti formaður þess
félags og stóð fyrir því að þær fengu
inngöngu í ASI og nutu kjararétt-
inda á þeim nótum. Seinna samein-
aðist Póstfreyjufélagið Póstmanna-
félaginu. En undanfarin 20 ár hafa
bréfberar haldið saman skemmtifé-
lagsskap sem heitir „Þór og Freyja“
og var Kolla formaður þess síðastlið-
in sex ár. Einnig var hún mörg ár
fulltrúi okkar í félagsráði PFÍ.
Kolla var búin að vinna sem bréf-
beri í yfir 20 ár og féll aldrei úr
dagur vegna veikinda, þar til fyrir
einu og hálfu ári að hún veiktist af
sjúkdómi þeim, sem nú hefur sigrað.
Hún barðist hetjulega allan tímann,
aldrei heyrðist neinn uppgjafartónn.
Hún var sannkclluð hetja, en hún
stóð ekki ein í baráttunni. Gunnar
og fjölskyldan stóðu saman um að
styðja hana og styrkja á alla lund,
hana sem áður lagði líknarhendur
sínar yfir þá sem fundu til, en hún
var góður svæðanuddari og hjálpaði
mörgum sem þjáðust af alls konar
meinsemdum. Oft þegar við vinnufé-
lagarnir komum í vinnuna, hálf-
skakkar af bakverk eða öðrum kvill-
um, fór hún höndum um þá sem var
veik hveiju sinni og reis sú hin sama
aftur úr stólnum sem ný manneskja
eftir meðhöndlun hennar. Þegar
slíkrar konu sem hennar er minnst
verða öll orð fátækleg. Það er svo
stórt tómarúm sem myndast í hugum
okkar við fráfall hennar, sem erfitt
verður að fylla.
Kæri Gunnar og fjölskylda, ykkar
missir er mikili og viljum við biðja
guð að styrkja ykkur og styðja í
sorg ykkar og söknuði.
Elsku Kolla, við þökkum þér sam-
fylgdina í gegnum árin.
Vinnufélagar R-ll.

Hollusta Heilbrigði Iþróttir Heilsurækt Tómstundir Tísj
Sýningin opnuö kl. 15:00 á Sumardaginn fyrsta.
Stanslaust fjör fram á sunnudagskvöld!
Meðal atriða:
• Hestaferðir og siglingar
• Barnakórar syngja
• Módelsamtökin sýna nýjustu tískuna
• íslensk glíma
• Eldri borgarar sýna dans
• Tónleikar fyrir unglingana
• Dansskólar af höfuðborgarsvæðinu
• íslandsmeistarar í þolfimi
• Fimleikasýningar
• Keppni á milli HK og Breiðabliks &
• Harmónikkuleikur
• íslandsmeistarar í vaxtarrækt
• Gestir keppa í skotfimi
• Sigurbjörn Bárðarson og hestarnir hans
• Stúlkur úr keppninni Ungfrú ísland
sýna tískufatnað
LífStíH 94!
„ «_r ■ # m m m m m “ - m m ■ar’-«.
Vérið velkoni
Happdrættisnúmer
á hverjum aðgöngumiða.
Tölva frá BOÐEIND að verðmæti
120.000 kr. í vinning
íþróttahúsinu
Digranesi í Kópavoi
«1. _v
D
n . ’ífiT i XÍiíUÍi . -
|