Morgunblaðið - 21.04.1994, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 21. APRIL 1994
49
Ingibjörg Guðmimds-
dóttír — Miimiiig
Fædd 5. október 1911
Dáin 14. apríl 1994
í minningu minni er mynd hennar
skýr og sterk; tággrönn og stælt,
hnarreist og tíguleg. Þegar gest bar
að garði greip hún saman höndum
yfir brjóstið eins og til að greipa
minninguna í hjarta sér. Hún tók
gestinn í faðm sér og kyssti hann
fagnandi. I augum hennar er ljóm-
andi einlægni og fölskvalaus gleði.
Hlátur hennar er syngjandi bjartur
og lífsgleðin bjarmar í andliti henn-
ar. Kvik í hreyfingum, sporlétt og
taldi aldrei neitt eftir sér. Þannig
minnist ég móðursystur minnar,
Ingibjargar Guðmundsdóttur.
Foreldrar hennar voru Guðmundur
Guðmundsson, skipstjóri í Reykjavík,
fæddur í Hvammsvík í Kjós 23. febr-
úar 1882, d. 17. febrúar 1919. Kona
hans var Áslaug Þórðardóttir, for-
stöðukona Baðhúss Reykjavíkur,
fædd í Reykjavík 11. júlí 1892, d.
12. október 1950.
Foreldrar Guðmundar: Guðmund-
ur, f. í Hvítanesi í Kjós 30. nóvember
1850, d. í Reykjavík 12. marz 1934
og kona hans Jakobína, f. á Valda-
stöðum í Kjós 3. nóvember 1858, d.
18. marz 1931, Jakobsdóttir.
Foreldrar Áslaugar: Þórður, f. í
Akurholti i Eyjahreppi 25. september
1851, d. í Reykjavík 10. júlí 1931,
Þórðarson og kona hans Ingibjörg,
f. í Mýrarhúsum í Eyrarsveit 16.
ágúst 1854, d. í Reykjavík 4. októ-
ber 1939, Sveinsdóttir.
Eftirlifandi eiginmaður Ingibjarg-
ar er Sverrir Sigurðsson, f. 10. júní
1909, löngum kenndur við Sjóklæða-
gerðina. Þau gengu í hjónaband 8.
apríl 1933. Þau áttu tvær dætur
barna, Björgu, f. 4. janúar 1936, d.
17. febrúar 1986, og Áslaugu, f. 30.
nóvember 1940.
Ingibjörg var elst þriggja systra,
f. 5. október 1911, d. 14. apríl 1994;
næst var Björg, f. 29. október 1913,
d. 21. desember 1933; og loks móðir
mín, Ingunn, f. 28. marz 1916, sem
lifir systur sínar.
En hver var hún þessi kona og
hvert var hennar eðli? Þegar vanda-
mál steðjuðu að eða lífið setti fyrir
mann fótinn var ráðið besta að leita
til hennar. Hún var úrræðagóð en
lagði aldrei illt til nokkurs manns.
Þess í stað átti hún vorkunn og sam-
úð með þeim, sem viljandi eða óvilj-
andi gerðu á annarra hlut. Það sem
hún lagði til málanna einkenndist af
skörpum skilningi á mannlegu eðii
og breyskleika. Hún gat lesið í sál-
ina. En umfram allt kunni hún þá
sjaldfundnu list — að hlusta.
Bam átti ég því láni að fagna að
vera hálfgerður heimalningur á
heimili Ingibjargar og Sverris. Þau
bjuggu þá á Grenimel 16 í Reykjavík.
Þau kynni sem þá var stofnað til
uxu og döfnuðu undir þeirra hand-
leiðslu. í huga mér eru þau ævinlega
órjúfanleg heild; sá voldugi stofn sem
sterkur stendur og ekkert fær bifað;
sú laufskrúðga króna, er veitir bæði
skjól og skugga; hið fegursta tré,
sjálft lífstréð, sem vex og dafnar af
góðum verkum, einlægu hjarta og
kærleika.
Listfengi og smekkvísi voru þar í
öndvegi — jafnt í smáu sem stóru.
Svo er enn á heimili þeirra á Seltjarn-
arnesi. Hvert sem litið er má sjá að
sama alúðin er í öllum verkum og
frágangi.
I öllu sem þau hjón komu nálægt
meðan Ingibjörg lifði studdu þau
hvort annað í áhugamálum sínum
og sýndu þar gagnkvæma virðingu.
Ævistarf þeirra er mikið og marg-
falt að vöxtum, samslungið og raun-
ar hvergi nærri lokið.
Þeir listamenn þessarar þjóðar,
sem ortu ljóð sín í litum á léreftið
ellegar mótuðu hugarsýn sína í málm
og gijót áttu nokkrir skjól og styrk
hjá þessum hjónum. Þau voru skáld-
um litanna það, sem Ragnar í Smára
var rithöfundum og ljóðskáldum í
lista- og menningarlífi íslendinga. Á
langri ævi eignuðust þau tilkomu-
mikið safn listaverka helstu meistara
þjóðarinnar, en voru órög að styðja
við bakið á þeim, sem í nafnleysi
ókominnar frægðar eða listadraums
lögðu á djúpið með bjartsýnina eina
í malnum. Þau aunnu í kyrrlæti og
einlægum áhuga að þessu hugðar-
efni. Ur safni sínu gáfu þau Háskóla
íslands einstæða listaverkagjöf fyrir
nokkrum árum og er sú hornsteinn
Listasafns Háskóla íslands.
Mætti ég nefna stórvirki mikið,
sem eitt og sér teldist dijúgt ævi-
starf, en það er ræktun landspildu
þeirrar við sumarbústað fjölskyld-
unnar, er í upphafi var nöturlegur
melur, en skartar í dag íðilfögrum
skógi, sem íslendingur býst við að
mæta í fjarlægu landi fremur en á
þeirri fóstuijörð, sem þekkt er að því
að fara hörðum og oft miskunnar-
lausum höndum um lífríki sitt. Þessi
gróðurvin vitnar um ástríki, um-
hyggju og natni þeirra hjóna við öll
verk, sem þau hafa komið nærri.
Mér koma í hug orð Halldórs Lax-
ness er hann lýsir verklagi Steinars
bónda í Hlíðum undir Steinahlíðum:
... aldrei þoldist skemd í því búi
né löstur á neinum hlut degi leng-
ur ellegar niðurdröbbun af nokkru
tagi innanstokks eða utan en jafn-
an hlaupið til og dyttað að, slíkur
gæslumaður var bóndi þessi vak-
inn og sofinn .. . Hlíðabóndi átti
mörg handtök á vorin, að tína
burt gijót úr túni sínu og eingjum,
þeim mun fleiri sem hann var
nákvæmari hirðumaður en flestir.
Hann varð oft að beygja sig niður
við þetta verk og rétta úr sér með
þúngan stein í fánginu, en laun
voru þar eigi goldin utan sú gleði
sem af því fæst að sjá spillistein
felldan innvirðulega í garð.
Með ijölskyldu sinni hafa þau Ingi-
björg og Sverrir hlúð að þessu krafta-
verki og mun því starfi haldið áfram
af sömu elju og alúð og vandi er til.
í stuttu máli var hún mér afar kær
og því meir sem ég kynntist henni
betur. Minningin um hana ljómar upp
sálina og vekur kenndir og hughrif
sem aldrei verður lýst í orðum.
En lífíð er ekki alltaf sigling á
lognsævi. Þau reyndu mótbyr engu
síður en meðbyr og áttu saman sorg-
ir og sigra. En biturð og uppgjöf
voru þeim ókunn orð. Mótlætið var
beislað í lífsreynslu, umburðarlyndi
og djúpa gleði þess, sem lifir lífi sínu
í friði og sátt við guð og menn.
Má ég vitna í ljóð Ingimars Er-
lends Sigurðssonar, „Þroski", sem
birtist í ljóðabók hans „Helgimyndir
í nálarauga":
Sem eldist þú og eflist
að árum
æ sjaldnar sinnir eigin
sárum
þín augu gráta annarra
tárum.
Hún fylgdist með börnum okkar
hjóna vaxa úr grasi og taka þroska
sinn. Hugðarefni þeirra voru áhuga-
mái hennar. Dóttir okkar, sjö ára
gömul, elskaði hana þeirri barnslegu
ást, að henni þótti hún jafnaldra sín
en þó viskubrunnur og átti hana að
trúnaðarvini.
Ingibjörg kallaði hana „litlu ljúf“,
en Ingunn Margrét kallaði hana ein-
lægt „stóru ljúf“. Telpan trúði henni
fyrir því að hún fengi aldrei bréf í
póstinum og fannst að enginn hefði
hug á að þekkja hana. Viku síðar
kom bréf frá Imbu töntu. Mikil var
gleði bamsins. Hún ritaði frænku
sinni þegar í stað og milli þeirra fóru
nokkur bréf. Slík var vaka móður-
systur minnar — svo í smáu sem
stóru. Þannig minnist ég hennar.
Þá var hún elsk að klassískri tón-
list og átti marga friðarstund er hún
hlýddi á verk genginna meistara, en
ekki síður við ljóðalestur. Hún safn-
aði ljóðabókum og hafði á hraðbergi
ógrynni kvæða. Hún kenndi mér vís-
ur eftir ömmu mína, Áslaugu Þórðar-
dóttur. Tónlistin og ljóðin voru sam-
eiginlegt áhugamál okkar. Tíminn
leið hratt þegar okkur gafst stund
að spjalla um þetta hugðarefni. Eg
fann glöggt af kynnum okkar að
friður ríkti í hjarta hennar og sál.
Ég hlýt að telja mig hafa þegið
meira frá henni en mér auðnaðist
að gefa.
Eftirlifandi eiginmanni hennar,
Sverri Sigurðssyni, dóttur, tengda-
syni og afkomendum öllum vottum
við einlæga samúð og biðjum þeim
blessunar og huggunar á þessari
stundu. Þegar ég renni yfir þessa
litlu kveðju sé ég raunar að mér reyn-
ist erfitt að greina þau hvort frá
öðru. Ingibjörg og Sverrir voru sam-
hljóma í lífi og starfi. Þannig er mér
ógerlegt að minnast annars án þess
að nefna hitt.
Komið er að kveðjustund. Minn-
ingin um Ingibjörgu Guðmundsdótt-
ur lifir björt og skær í hugum okkar
allra. Við munum varðveita þá minn-
ingu með sjálfum okkur og börnum
okkar, Kristni Gunnari, Jörundi
Ragnari og Ingunni Margréti.
Haraldur G. Blöndal,
María Aldís Kristinsdóttir.
oaþeíslK
Raffvsa'a
Tyrsta,
Sf Mgáífiff KFUM i
ffltnaskégi
Vatnaskógur liggur við Eyrar-
vatn í Svínadal og þar er jafn-
an nóg að gera fyrir athafna-
sama drengi, 9 ára og eldri. Vatnið,
skógurinn og fjöllin í kring veita
ómælda möguleika til leikja og
útivem. Bátsferðir, stangveiði, skógar-
leikir, gönguferðir, fótbolti, körfubolti
og aðrar íþróttir eru meðal þeirra
atriða sem laðað hafa drengi að Vatna-
skógi í áratugi. Þar er íþróttahús sem
mikið er nýtt þegar illa viðrar til
útivem.
FLOKKUR TÍMABIL ALDUR DAGAR VERÐ
DRENGIR
l.fl. 27. maí - 2. júní 9-10 ára (84-85) 6 dagar 12.300,-
2. fl. 2. júní - 9. júní 9-10 ára (84-85) 7 dagar 14.300.-
3. fl. Fullt 9. júní - lö.júní 10-11 ára (83-84) 7 dagar 14.300,-
4. fl. 16. júní - 23. júní 10-1 lára (83-84) 7 dagar 14.300.-
Almennt mót 24. júní - 26. júní
5. fl. Fuilt 27. júní - 6. júlí 10-12 ára (82-84) 9 dagar 18.300,-
6. fl: Fullt ó.júlí - 14. júlí 11-12 ára (82-83) 8 dagar 16.300.-
7. tl. Fullt 14. júlí - 21. júlí 11-13 ára (81-83) 7 dagar 14.300.-
8. fl. 21.júlí - 29. júlí 12-13 ára (81-82) 8 dagar 16.300,-
Sæludagar um verslunarmannahelgina.
9.0. 2. ág. - 9. ág. 14-17 ára (77-80) 7 dagar 14.300,-
(9. fl. unglingaflokkur fyrir bæði stelpur og stráka)
10. fl. 9. ág. - 17. ág. 13-15 ára (79-81) 8 dagar 16.300,-
11.fl. 17. ág. - 24. ág. 11-13 ára (81-83) 7 dagar 14.300,-
12. fl. 24. ág. - 31. ág. 10-12 ára (82-84) 7 dagar 14.300,-
(12. fl. íþróttaflokkur)
13. fl. 1. sept. - 4. sept. 17-99 ára (95-77) 3 dagar 6.900.-
(13. fl. karlaflokkur)
14. fl. 9. sept. - ll.sept. 7-99 ára (95-87) 2 dagai' 3.800,-
(14. fl. feðgahelgi) (kynningarverð)
SKRÁNING: Skráning hófst 18. apríl og fer fram í félagshúsi KFUM og KFUK á
mótum Holtavegar og Sunnuvegar í Reykjavík, mánudaga til föstudaga kl. 08:00-
16:00. Tekið er við innritunum í símum 91-678899 og 91-881999. Skráningargjald er
kr. 3.000,- og er óafturkræft en dregst frá dvalargjaldinu. 10% afsláttur er veittur fyrir
systkini sem fara í sumarbúðir KFUM og KFUK. Ath! Skráð er í Vatnaskóg í dag,
sumardaginn fyrsta, frá kl. 12:00 -18:00 í síma 91-881999.