Morgunblaðið - 18.10.1994, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 18. OKTÓBER 1994 35
MINNINGAR
MAGNUS
ÁSMUNDSSON
+ Magnús Ásmundsson var
fæddur á Heggsstöðum í
Andakíl 29. september 1896.
Hann lést á Sjúkrahúsi Akra-
ness 10. október síðastliðinn.
Foreldrar hans voru hjónin
Kristbjörg Þórðardóttir bónda
á Heggsstöðum Magnússonar,
f. 7. september 1864, d. 22. maí
1943 og Ásmundur Þorláksson
bóndi á Heggsstöðum í Anda-
kíl og Fellsaxlarkoti í Skil-
mannahreppi, f. 25. maí 1871,
d. 29. apríl 1909. Systkini
Magnúsar sem upp komust
voru níu: Sveinn Júlíus, f. 1894,
Þorlákur, f. 1895, Sigurbjörn,
f. 1898, Þórður, f. 1899, Ás-
björg Gróa, f. 1900, Þorkell,
f. 1902, Guðríður Jósefína, f.
1903, Guðrún Ólafía, f. 1904,
Krisiján, f. 1907. Hinn 3. des-
ember 1932 kvæntist Magnús
Sigríði Ebenezersdóttur, f. 16.
september 1899, d. 21. sept.
1988. Hún var dóttir Ebenezers
Helgasonar verkamanns í
Reykjavík sem ættaður var úr
Breiðafjarðareyjum og konu
hans Ingibjargar Gunnarsdótt-
ur frá Gullberastaðaseli í
Lundarreykjadal. Börn Magn-
úsar og Sigríðar eru: Ebba
Ingibjörg, f. 1938, gift Högna
Ingimundarsyni, þeirra börn
eru Lilja Björk og Magnús;
Gylfi, f. 1940, var giftur Jó-
hönnu Aðalsteinsdóttur, en þau
skildu, dætur þeirra eru Aðal-
heiður og Magnea; Haraldur,
sonur Sigríðar af öðru hjóna-
bandi sínu með Jóhanni Valdi-
marssyni, ólst ungur upp með
móður sinni og Magnúsi. Útför
Magnúsar verður gerð frá
Akraneskirkju í dag.
MAGNÚS ólst upp í æsku hjá for-
eldrum sínum en missti föður sinn
á þrettánda ári og fór þá að Brekku
á Hvalfjarðarströnd og var þar til
1913 er hann fór í Lambhaga og
síðar að Vogatungu. Árið 1919
fluttist hann til Akraness, en um
líkt leyti fluttu þangað móðir hans
og systkini og keyptu þau í samein-
ingu Lambús og voru lengi síðan
við þau kennd. í vertíðarbyrjun
1920 hóf Magnús störf sem land-
verkamaður hjá fyrirtæki Haraldar
Böðvarssonar & Co og starfaði hjá
því allan sinn starfsaldur með litl-
um hvíldum, bæði á bátum á vertíð
og í landi, fram undir áttrætt.
Fyrstu vertíð sína var Magnús með
Jóni Ottóssyni skipstjóra, sem þá
var með bátinn Egil Skallagríms-
son, síðar var Magnús á bát sem
Valur hét og var Einar á Bakka
skiþstjóri hans og eigandi að hálfu.
Báðir bátarnir voru gerðir út frá
Sandgerði, en á þeim árum var
ekki gert út frá Akranesi og Akur-
nesingar því fjölmennir á vertíðum
í Sandgerði og dvöldu þar í verbúð-
um frá áramótum og til vertíðar-
loka, 11. maí. Slðar var Magnús
víst eina vertíð á bátum sem gerð-
ir voru út frá Akranesi, en hætti
þá á sjó og fór í land og líkaði það
betur. En það starf sem hann hafði
með höndum sem landmaður á bát
á línuvertíð var erfiðisverk; land-
menn beittu, gerðu að, hausuðu og
söltuðu aflann, forfærðu saltfisk-
inn, sóttu salt og vatn langar leið-
ir, skáru beitu og hvaðeina annað
milli þess sem þeir norpuðu eftir
bátunum; vaka landmanna var
annasöm og kalsþm og svefntími
þeirra skammur. Á sumrum á þess-
um árum var Magnús kaupamaður,
eitt eða tvö sumur var hann í Þing-
nesi og kynntist þá Sigríði Ebenez-
ersdóttur, er síðar varð kona hans,
en hún var þá heitbundin Haraldi
Sigurðssyni, giftist honum síðar en
Haraldur lést 1922.
I stríðinu byijaði Magnús sem
fastur starfsmaður hjá Haraldi
Böðvarssyni & Co, þá var mikil
atvinna og unnið mest með nýjan
fisk sem settur var í skip og flutt-
ur ísaður til Englands, eins var þá
mikil vinna við reknetasíldina á
haustin. Síðar vann Magnús mikið
við saltfisk og hrognasöltun sem
var vandvirknisstarf. Seinustu árin
sagðist Magnús hafa unnið við létt-
ara dútl og hann vann meðan hann
gat rölt um. Alla ævi var hann stál-
hraustur og veitti konu sinni mik-
inn styrk og umhyggju eftir að hún
fór að tapa heilsunni. Á allra síð-
ustu árum var sjón hans þó farin
að bila.
Magnús Ásmundsson var einn
hinna trúu verkmanna sem íslenska
þjóðin hefir átt afkomu sína undir
en sem minnst vitað af. Hann var
sjómaður og verkamaður, hljóðlát-
ur í fasi, vel látinn af öllum, snyrti-
menni, hjálpsamur maður, ekki
gleðimaður en smáglettinn, skipti
ekki skapi, traustur heimilisfaðir,
sívinnandi allar stundir. Hann var
lágur vexti en sterklega vaxinn og
handarverk hans ósvikin. Hann gaf
sig lítt að félagsmálum en var einn
af stofnendum Verkalýðsfélags
Akraness, fylgdist grannt með
landsmálum og var minnugur,
greip oft niður í íslenskar æviminn-
ingabækur heima með Sigríði konu
sinni. Heimili þeirra á Akranesi að
Fáfnisvegi og síðar Deildartúni var
hlýlegt og hreinlegt, þar var gott
að koma. Magnús var þar hinn
hógværi gestgjafi, erfiðismaðurinn
sem nú hefir skilað starfi sínu öllu
til velferðarríkisins íslands.
Hvíli hann í friði.
Guðrún Ása Grímsdóttir.
Þeim fækkar nú óðum stofnun-
um sterku sem studdu mann fyrstu
skrefin. Tíminn líður og tekur sinn
toll. Hvert af öðru hafa þau horfið
yfir móðuna miklu systkini móður
minnar. Nú síðast Magnús og fyrr
á þessu ári Kristján bróðir hans.
Öll hafa þau náð háum aldri en
Magnús þó hæstum. Níutíu og átta
urðu árin hans hér en eftirlifandi
eru þijú systkini níutíu til níutíu
og íjögurra ára.
Þau systkin urðu ekki þeirrar
gæfu aðnjótandi nema að litlu leyti
að alast upp saman. Faðir þeirra
lést er þau öll voru á ungum aldri
yog sum í frumbemsku. Var þá
Magnúsi ásamt fleirum þeirra
systkina er eldri voru komið fyrir
hjá vandalausum, sem svo var kall-
að. Magnúsi var þannig komið fyr-
ir á Brekku á Hvalfjarðarströnd
og var þar mörg sín unglingsár en
með móður sinni dvöldu aðeins tvö
þau yngstu. Þetta var stór systk-
inahópur, alls 10 systkini, og sárt
mun það hafa verið fyrir móður
þeirra að geta ekki haldið hópnum
sínum saman eftir lát eiginmanns
síns. En þannig voru tímarnir á
fyrstu árum aldarinnar og vart
hægt að búast við að allsnægtafólk
nútímans geti sett sig í þau spor.
En komu dagar og komu ráð. Börn-
in uxu úr grasi og ástúðin, trú-
mennskan og mannkostirnir sem
þau systkini höfðu hlotið í arf frá
Mismunandi myn^jr, vöndúS vinna.
Slml »1-3593» oq 35735
foreldrum sínum og æskuheimili
áttu svo sannarlega eftir að gagn- .
ast þeim á lífsleiðinni. Eftir margra
ára aðskilnað sameinuðust systkin-
in og nú voru það þau sem gátu
búið móður sinni það athvarf og
þann aðbúnað sem hún átti skilið.
Húsið Lambhús á Akranesi var
keypt og við þann stað voru þau
systkin oft kennd. Eftir nokkur ár
í Lambhúsum fóru systkinin svo
að stofna sín eigin heimili.
Þeir bræður, Magnús og Þorlák-
ur, reistu þá af miklum stórhug
og myndarskap íbúðarhús, Deild-
artún 4, sem lengi var eitt svip-
mesta íbúðarhús á Akranesi. Þar
bjó Magnús og fjölskylda hans
lengst af og var • snyrtimennska
hans í öllu sem að húsi hans og
heimili laut einstök.
Magnús, frændi minn, sem nú
er kvaddur hinstu kveðju, var eins
og þau systkin öll mikil gæfumað-
ur. Sigríður kona hans var mikilhæf
mannkostakona, framúrskarandi
vel gefin, trygg og traust og var
heimili þeirra til fyrirmyndar. Ég
átti hann og fjölskyldu hans að
sérstökum vinum frá fyrstu tíð og
hefur þar aldrei borið skugga á.
Magnús var alltaf boðinn og búinn
til að hjálpa ef eitthvað bjátaði á
og fannst mér hann alltaf bera
sérstaka umhyggju fyrir velferð
okkar.
Á sínum yngri árum var Magnús
víða við störf í sveit en eftir að
hann flutti til Akraness var sjó-
sóknin hans starfsvettvangur. Eftir
að hann hætti svo á sjónum var
hann starfsmaður í landi hjá Har-
aldi Böðvarssyni og hygg ég að um
hálfa öld hafi hann verið starfsmað-
ur þess fyrirtækis á sjó og í landi.
Fór það aldrei á milli mála að hug-
urinn var bundinn því að vinna sín-
um húsbændum af tryggð og trú-
mennsku enda naut hann á móti
velvildar og vináttu stjómenda þar
í þijá ættliði og þótti vænt um allt
það fólk, sem og samstarfsfólk.
Hann hætti störfum hjá fyrirtæk-
inu 83 ára gamall. Magnús var
ætíð glaður og reifur og vinsæll
af öllum þeim er honum kynntust.
Ekki verður svo skilist við þessi
fátæklegu kveðjuorð en að nefna
þá einstöku umhyggju sem börnin
hans, þau Ebba og Gylfi, og fjöl-
skyldur þeirra, hafa sýnt foreldrum
sínum. Er að því slíkur sómi að
leitun mun vera að öðru eins.
Nú er leiðir skilja um sinn vil
ég þakka Magnúsi fyrir allt sem
hann var okkur, mér og mínum
alla tíð. Guð blessi hann um tíma
og eilífð.
Einar J. Ólafsson.
Blömastofa
Suöurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
0pi6 öllkvöld
tll kl. 22,- elnnlg um helgar.
Skreytingar viö öll tllefni.
Gjafavörur.
+ Bróðir okkar, GUNNAR BJÖRGVINSSON fyrrverandi verkstjóri
hjá fslenskum aðalverktökum, Mánagötu 22, Reykjavik, lést í Landspítalanum 16. október. Systkinin.
t
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og bróðir,
GUÐBRANDUR MAGNÚSSON
kennari, _
Siglufirði,
lést 15. október.
Jarðarförin fer fram frá Siglufjarðarkirkju laugardaginn 22. októ-
ber kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á líknarstofnanir.
Anna Júlía Magnúsdóttir,
Skúli Guðbrandsson, Þóra Björg Guðmundsdóttir,
Hildur Guðbrandsdóttir, Ævar Sveinsson,
Anna Gigja Guðbrandsdóttir, Haraidur Eiríksson,
Magnús Guðbrandsson, Jónína Gunnlaug Ásgeirsdóttir,
Kristín Guðbrandsdóttir, Friðbjörn Björnsson,
Filippía Guðbrandsdóttir,
Þorsteinn Guðbrandsson, Margrét Dagmar Ericsdóttir,
Borghildur Kristín Magnúsdóttir
og fjölskyldur.
t
Faðir minn,
KRISTJÁN JÓHANNESSON,
Efstasundi 32,
lést í Hjúkrunarheimilinu Eir laugardaginn 15. október.
Diana Nancy.
t
Eiginmaður minn,
AXEL ANDRÉSSON,
Stykkishólmi,
lést í Borgarspítalanum 15. október.
Fyrir hönd aðstandenda,
Auður Hinriksdóttir.
t
Bróðir okkar,
GUÐMUNDUR E. GUÐMUNDSSON,
Álftamýri 58,
lést 7. október.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hins látna.
Systkinin.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir og
tengdamóðir,
EMILÍA
SAMÚELSDÓTTIR,
Kleppsvegi 142,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 19. október kl. 15.00.
Baldvin Jónsson,
Anna og Jóhann Möller.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
SIGURJÓN RIST
vatnamælingamaður,
Skriðustekk 4,
Reykjavík,
er látinn.
Marfa Sigurðardóttir,
Rannveig Rist, Jón Heiðar Rfkharðsson,
Bergljót Rist,
Guðbjörg Rist Jónsdóttir, Maria Rist Jónsdóttir.
Lokað
Vegna jarðarfarar KRISTÍNAR BJARKAN verða
verslanir okkar lokaðar í dag, þriðjudaginn
18. október.
Axel Ó., skóverslun, Vestmannabraut 23,
Axel Ó., sport, Vestmannabraut 30,
Vestmannaeyjum.