Morgunblaðið - 18.10.1994, Blaðsíða 42

42 ÞRIÐJUDAGUR 18. OKTÓBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Ljóska
Smáfólk
8EETH0VEN HAP AN UNFORTUNATE LOVE AFFAIR T00, CHARLIE BR0WN.. ^ ^ BUT IT DIPN'T DI5C0URA6E HIM.. HE KEPT RlGHT ON UI0RKIN6..
-CjL
5TRIKE THIS NEXT
eUY OUT, ANP
YOU LOON'T FEEL
50 PEPRE55ED..
Beethoven, átti líka í En það dró ekki úr Felldu þennan
ólánsömu ástarsambandi, honum kjarkinn ... næsta gaur úr leik,
Kalli Bjarna ... hann hélt bara og þú verður ekki
áfram að vinna. eins niðurdreginn.
Beethoven var
sennilega betri
í sveigbolta...
BRÉF
HL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 691100 • Símbréf 691329
Við megiim ekki
gefast upp!
Frá Karli Ormssyni:
SÚ ÁKVÖRÐUN sjávarútvegs-
ráðuneytisins að fresta um eitt ár,
að fullvinnsluskip komi að landi
með þann afla sem um borð kem-
ur, er illur fyrirboði. Þetta er fyrsta
skrefið til að þessi lög verði aldrei
framkvæmd.
Ef fara á að endurskoða þetta
frá grunni og undanskilja minni
skip frá því að koma með veiddan
afla að lahdi er málið tapað. Hugs-
unin á bak við þessi lög er ekki
endilega sú að útgerð eigi að græða
einhver ósköp á þessu.
Það er fordæmið sem er kannski
ekki síst, það er að henda ékki
sjávarafla í milljóna tonnatali með-
an hálfur heimurinn sveltur og hinn
helmingurinn drepur sig á ofáti,
hertri fitu, og skorti á efnum sem
fást aðeins úr sjávarfangi.
Breyting til batnaðar
Mér er það ósköp vel kunnugt
að sjómenn og útgerðir eru ekki
hrifnar af að þetta komi sem óbætt-
ur kostnaður á þá. Þó útgerðin
skuldi þjóðinni fyrir fiskinn, ég
hefi aldrei skilið að kalla það auð-
lindaskatt, á útgerð, sem segist
hanga á horriminni, en það er ann-
að mál. Það hefur breyting orðið á
til batnaðar á skömmum tíma,
menn hafa veitt ónýtta stofna, fisk-
ur sem hent var þykir nú herra-
mannsmajtur.
Nýlega var sagt frá því að við
seldum rækjumjöl fyrir 100 milljón-
ir í ár, neyðin kennir naktri konu
að spinna. En það verður að gera
betur, það verður að verða hugar-
farsbreyting hjá þjóðinni. Hvernig
væri að útgerðin fengi að skila
hagnaði, án þess að hann yrði allur
tekinn aftur í formi skatta og
gjalda?
Skattaæði
Mér er enn í fersku minni orð
sem gamall frændi minn, þekktur
og virtur lögmaður, sagði við mig,
er við vorum að tala um tap fyrir-
tækja. Frændi minn! Hér hefur
aldrei neinn mátt eiga peninga, þá
er hann þjófur. Þjóðfélagið er orðið
svo gegnsýrt í áratugi af skatta-
æði, að það er voði að sýna hagnað
á fyrirtæki.
Fyrir nokkrum árum rakst ég á
blað úti í Svíþjóð, þar var listi yfír
mörg best reknu fyrirtækin, for-
stjórum þeirra var sýndur sá sómi
að sýna tekjur þeirra, þeir voru með
tugi milljóna í tekjur á ári. Að kalla
það burgeisahátt datt engum í hug,
þessi fyrirtæki veittu tugum þús-
unda manna og kvenna vinnu, og
þótti sjálfsagt að þau ættu fé, og
þeirra yfírmönnum vel borgað.
Talað fyrir daufum eyrum
Ég hef um árabil skrifað greinar
um hversu miklu er hent af sjávar-
fangi, sjálfsagt oft fyrir daufum
eyrum. Að minnsta kosti hafa
margir talið það ósannindi að fiski
sé hent, en nú er að koma annað
í ljós.
Þekktur aflaskipstjóri, Hörður
Guðbjartsson, segir í Fiskifréttum
9. sept., „skelfilegt ástand, þorski
fleygt í tugþúsundum tonna á ári“,
og bætir við: „lengi vel hélt ég að
þetta væri kjaftæði".
Kristján Ragnarsson formaður
LÍÚ segir: „Fiskistofa hefur brugð-
ist“, fiski fleygt í sjóinn eða svindl-
að framhjá vigt. Forseti FFSÍ spáir
því að menn séu dæmdir til að hirða
skásta fískinn og henda hinu á
næsta kvótaári.
Úr Barentshafí berast okkur
fréttir frá blaðamanni Morgun-
blaðsins, að gullgrafaraháttur sé
ráðandi hjá fískimönnum til að
þvinga Norðmenn til , samninga.
Þegar ég var til sjós var maður sem
stakk fískinn alltaf í þykkasta
vöðvann, af því honum var illa við
skipstjórann.
KARL ORMSSON,
raftækjavörður og áhugamaður um
nýtingu sjávarfangs.
Víða leynast heimildir
um íslenska sögu
HEIMILDA um íslenska sögu er að leita vítt og breitt um lönd og liggja
ekki allar á lausu. Þessi mynd var send byggðasafninu í Skógum nú í
sumar af Royal Ontario Musem í Toronto. Hún birtist fyrst í Canadian
Illustrated News 1875. Undir henni stóð: íslendingar fara frá járnbrautar-
stöðinni í Point Edward 1875. Þeir eru um það bil að stíga um borð í
gufuskipið Ontario á leið til stranda Manitobavatns.