Morgunblaðið - 18.10.1994, Síða 37

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 18. OKTÓBER 1994 37
MINIMINGAR
sonur Sigrúnar og Brynjólfs, fæddist
og hún var ákaflega stolt af að vera
orðin amma. Svo kom áfallið í annað
sinn. Inn og út af spítala. Ótrúlegt
þrek og dugnaður, aldrei kvartað,
en reynt að sjá það jákvæða í lífinu.
í sumar fóru þau til Frakklands að
heimsækja Davíð og með honum
fóru þau til Portúgals. Sigrúnu,
Brynjólf og Arnór ætluðu þau að
I heimsækja til Ameríku, eins og áð-
ur, en þá þraut þrek. Sigrún og fjöl-
) skylda kom heim í staðinn. Voru þau
| hér um sinn, en urðu að halda vest-
ur aftur. Þegar hún fann hvert
stefndi ákváðu þau hjónin að flytja
í minna húsnæði. Seldu þau Sigrúnu
dóttur sinni húsið, og keyptu sér
glæsiíbúð við Klapparstíg, með út-
sýni í allar áttir. Þar vonuðust þau
til að eiga góðar stundir enn um sinn.
Davíð kom heim til að hjálpa þeim
Iað flytja, en nú var þrekið búið.
Maðurinn með ljáinn gefur engum
i grið.
I Við söknum hennar sárt, enda
mikil og náin tengsl alla tíð milli
fjölskyldna okkar. Sigrún, Ársæll og
Karen þakka þeim hjónum um-
hyggju við Karen, en þau reyndust
henni sem foreldrar þann tíma sem
hún dvaldist hjá þeim. Við þökkum
henni samfylgdina og biðjum algóð-
an Guð að gefa ykkur öllum styrk,
IGunnar minn, og sefa ykkar sáru
sorg.
Hvíli hún í friði.
Sigurbjörg Axelsdóttir.
Elsku Stína mín, það hryggir mig
hvað samverustundir okkar voru
fáar seinustu 15 árin, en ég gleðst
yfír því að þrátt fyrir langan aðskiln-
að tókst okkur að varðveita vináttu
okkar, þá vináttu sem móðir okkar
var búin að rækta á heimili okkar í
bernsku, en hún var lítil kona með
Istórt hjarta. Vinátta sem frá henni
kom var byggð á kletti, en ekki
I sandi.
„í nafni Guðs föður sonar og heil-
ags anda. Amen.
Anna.
Það er komið haust. Fyrir utan
gluggann eru trén óðum að fella
laufið og haustliturinn setur svip
4 sinn á náttúruna.
En það var vor í lofti I Kaup-
1 mannahöfn fyrir 30 árum, þegar
f vinátta okkar Kristínar eða Stínu
hófst. Við vorum reyndar tengdar.
Inger systir hennar er gift Jóhanni
bróður mínum. Ég hafði heyrt um
Stínu og vissi af henni í Kaupmanna-
höfn, þegar ég flutti mig um set í
vinnu og hóf störf hjá skrifstofu
Flugfélags íslands í borginni við
sundið. Kristín var þá við nám í
a snyrtifræðum og orðin hagvön í stór-
borginni. Atvikin höguðu því svo til
að við vorum saman að skemmta
4 okkur á Nellunni, þeim vinsæla stað
meðal Hafnarstúdenta, þegar við
kynntumst tveimur námsmönnum
er þar voru staddir ásamt félögum
sínum. Þessi kynni leiddu til hjóna-
bands og þarna fann Stína lífsföru-
naut sinn, Gunnar Ingimundarson,
sem stundaði þar nám í rafmagns-
verkfræði.
4Margs er að minnast frá árunum
í Höfn. Það voru íjórar fjölskyldur
Q sem umgengust mikið og áttu góðar
4 stundir saman. Þar hófum við bú-
skap, börnin okkar fæddust og kom-
ið var saman til að gleðjast yfir
nýju húsnæði eða nýjum áfanga í
lífinu. Eftir að komið var til íslands,
tók við annað amstur og ekki gafst
tækifæri til að hittast eins oft og
áður.
En vináttuböndin slitnuðu ekki.
Þau Gunnar keyptu einbýlishús í
® Fossvoginum og þar undu þau sæl
| við sitt. Gunnar, alltaf traustur,
g brosandi og umhyggjusamur eigin-
maður og faðir. Stína, glaðlynd,
bjartsýn, dugleg og unni lífinu. Hún
lét sér mjög annt um fjölskyldu sína,
var afar natin móðir og börnin Sig-
rún og Davíð bera foreldrum sínum
gott vitni. Þetta var samheldin og
hamingjusöm fjölskylda. Og fjöl-
skyldan stækkaði, þegar Sigrún gift-
. ist Brynjólfi og lítill dóttursonur
I fæddist, stolt afa síns og ömmu.
4 En það brá skugga yfír heimilið
g þegar Stína veiktist af krabbameini
" fyrir nokkrum árum. Hún tók veik-
indum sínum með miklu raunsæi og
hugrekki og gafst ekki upp fyrr en
í fulla hnefana.
Fyrir tveimur vikum talaði ég við
hana í síma. Þá var hún í óða önn
að undirbúa flutning úr Fossvogin-
um. Þau Gunnar höfðu keypt íbúð
í nýju sambýlishúsi á horni Skúla-
götu og Klapparstígs. Hún sagði við
mig hress í bragði: Þú verður að
koma að heimsækja mig og sjá út-
sýnið úr íbúðinni, það er svo stór-
kostlegt.
En það er annað og meira útsýni
sem Stína hefur fyrir augum núna.
Þar ríkir eilíf heiðríkja, þar er him-
inninn blár og sólin hnígur aldrei til
viðar.
Þessi heiðríkja fylgir einnig minn-
ingunni um Stínu.
Þökk fyrir allt, kæra vinkona.
Gunnari, Davíð, Sigrúnu, Brynj-
ólfi, Arnóri og öðrum ættingjum
sendum við Ólafur innilega samúðar-
kveðju.
Ingibjörg Björnsdóttir.
Kær vinkona okkar, Kristín
Bjarkan, er látin eftir löng og ströng
veikindi. Er leiðir skilur um sinn rifj-
ast upp áralöng kynni við góða konu.
Við kynntumst Kristínu er við
bjuggum í Kaupmannahöfn fyrir 30
árum. Svo vildi til að hún vann sem
nemi á fótsnyrtistofu rétt við heim-
ili okkar. Hún varð fljótt góður vinur
okkar hjóna og ekki síst dætra okk-
ar ungra því að Kristín var ákaflega
barngóð. Litlu hnáturnar elskuðu
Stínu og oft rak hún foreldrana í
bíó til þess að fá að passa þær.
Fjölskylda okkar naut umgengni
og vináttu við hóp ungra náms-
manna. í þeim hópi var Stína hrókur
alls fagnaðar. Fljótlega bættist í
hópinn verkfræðinemi, Gunnar að
nafni. Við fylgdumst með samdrætti
Kristínar og Gunnars og sáum
grunninn lagðan að ástríku og góðu
hjónabandi. Þau eignuðust tvö
mannvænleg börn, Sigrúnu og Dav-
íð. Fjölskyldan fluttist heim til ís-
lands og bjó sér fallegt heimili. Þar
ríkti góður heimilisandi og þar leið
íjölskyldu og vinum vel. Ánægja
þeirra hjóna var mikil þegar Sigrún
giftist Brynjólfi Þórssyni og svo síð-
ar þegar Arnór litli fæddist.
Kristín kom sér upp snyrtistofu á
heimili sínu. Einnig vann hún á Rey-
kjalundi, Sólvangi og við Ríkisspítal-
ana. Hún var metnaðarfull í starfí
og fylgdist vel með nýjungum í
starfsgrein sinni.
Kristín naut lífsins í ríkum mæli.
Hún var mikil útivistarkona og lét
ekki áralanga baráttu við erfiðan
sjúkdóm aftra sér frá löngum göngu-
ferðum.
Vináttan við Kristínu og fjölskyldu
hennar var okkur og bömum okkar
mikils virði. Við minnumst einlægrar,
hjartahlýrrar konu sem öllum vildi
hjálpa, konu sem var trúr vinur vina
sinna. Samheldni þeirra hjóna í hetju-
legri baráttu við sjúkdóm Kristínar
og sú reisn sem 'þau bæði héldu uns
yfir lauk var aðdáunarverð.
Við biðjum Guð að styrkja Gunnar
og fjölskyldu í sorg þeirra.
Blessuð sé minning Kristínar
Bjarkan.
Sigrún Erla Sigurðardóttir,
Páll Ásmundsson.
Það hefur verið hnípinn göngu-
hópur sem gengið hefur Elliðaárdal-
inn síðustu daga. Ein úr hópnum er
horfin og kemur ekki aftur. Við
höfðum ætlað að ganga svo miklu
lengur allar saman, helst þangað til
við yrðum gamlar og lúnar.
Mennirnir áætla en guð ræður.
Göngu Kristínar - með okkur hér
er lokið, svo alltof fljótt að okkar
mati.
Kynni okkar göngusystra af
Kristínu er mislöng, en flestar höfum
við hist hvern virkan morgun síðustu
árin og gengið saman í hvaða veðri
sem er og bundist sterkum vináttu-
böndum, öslandi í snjó og blindbyl,
rigningu og roki eða baðaðar sól-
skini. Alltaf erum við að dásama
náttúrufegurðina í dalnum og alltaf
stönsum við smástund á brúnni okk-
ar, teygjum okkur og þökkum fyrir
að fá að vera til og hafa heilsu í
þessar göngur. Þar sem við deildum
gleði okkar og sorgum á þessum
gönguferðum finnst okkur við
þekkja fjölskyldu Kristínar vel. Við
höfum fylgst með börnum hennar,
Sigrúnu og Davíð, og hve vel þeim
hefur vegnað og fundið hvað hún
var stolt af þeim.
Mikil var gleði Kristínar þegar von
var á barnabarninu í Kaliforníu og
fóru þau hjónin út til að vera ná-
lægt þessum merkisatburði, þegar
-•hann fæddist þessi sólargeisli sem
átti eftir að gefa ömmu sinni svo
mikið og auka baráttuþrek hennar
til muna.
Það var yndislegt að sjá Kristínu
sem stolta ömmu keyrandi Arnór
litla í vagni á móti okkur I sumar,
þegar hún gat ekki lengur tekið
þátt í göngunum af fullum krafti.
Það hefur verið lærdómsríkt að
fylgjast með Kristínu takast á við
veikindi sín og alltaf fundum við
hvað Gunnar var sterkur við hlið
hennar og gekk í gegnum allt með
henni. Hún kom í göngur með okkur
eins lengi og hún gat, en þegar fór
að líða á sumarið talaði hún um að
hún vildi spara kraftana fyrir Arnór
litla og njóta þess að vera með hon-
um og Sigrúnu sinni meðan hún
hefði þau hjá sér. Það var henni
ómetanlegt að hafa þau hjá sér í
allt sumar. Einnig var ferðin til
Frakklands í vor, að heimsækja
Davíð og ferðast með honum, henni
dýrmæt.
Kátína hennar, gleði og glens
voru allsráðandi þegar við hittumst
Sjá bls.39
+
MARÍA REBEKKA
SIGURÐARDÓTTIR
frá Bæjum
á Snæfjallaströnd,
lést á Hrafnistu sunnudaginn 16. októ-
ber 1994.
Jarðarförin verður tilkynnt síðar.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐBJÖRG HJARTARDÓTTIR,
Lindargötu 57,
(áöurtil heimilis
í Ljósheimum 2)
verður jarðsungin frá Langholtskirkju í dag, þriðjudaginn 18. októ-
ber, kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir.
Þeim, sem vildu minnast hinnar látnu, er bent á Félag krabba-
meinssjúkra barna.
Helga Lára Jónsdóttir, Einar Sigurðsson,
Sigurrós B. Eövarösdóttir, Ásgeir Flórentsson,
Ásta B. Eðvarösdóttir, Sveinbjörn Stefánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengda
móðir, amma og langamma,
sigrIður eyjólfsdóttir
frá Laugardal,
Vestmannaeyjum,
andaðist í St. Jósefsspítala, Hafnar-
firði, 15. október.
Pétur Þorbjörnsson,
Ágústa Pétursdóttir, Sigurður Helgason,
Eyjólfur Pétursson, Ingveldur Gísladóttir,
Lfney Pétursdóttir, Kristinn Sigmarsson,
Pétur Örn Pétursson, Ólöf K. Guðbjartsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Hjartkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, systir og amma,
SIGURBJÖRG SÆMUIMDSDÓTTIR
frá Hafnarfirði,
Bólstaðahlfð 45,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðar-
kirkju miðvikudaginn 19. október
kl. 15.00.
Haraldur Hafliðason,
Sæmundur Haraldsson, Andrea Benediktsdóttir,
Hafliði Haraldsson, Eilen Eirfksdóttir,
Hafsteinn Haraldsson, Sigurlaug Gunnarsdóttir,
Erlendur Sæmundsson,
Særún Axelsdóttir
og barnabörn.
+
Þökkum af alhug þeim fjölmörgu. sem
heiðruðu minningu
ELÍNAR KARfTASAR
THORARENSEN,
Hagamel 42,
Reykjavík,
og sýndu okkur samúð, vinsemd og
vináttu.
Hildur Thorarensen,
Ólafur Thorarensen og fjölskylda,
Aðalsteinn Thorarensen og fjölskylda.
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim,
sem sýndu okkur samúð og vinarhug
við frófall ástkærs eiginmanns, föður,
tengdaföður og afa,
RUDOLFS THORARENSEN,
Hamragarði 4,
Keflavfk.
Sérstakar þakkir færum við slökkviliðs-
mönnum á Keflavíkurflugvelli.
Edda Emilsdóttir,
Steila María Thorarensen, Skúli Ágústsson,
Ragnar Már Skúlason,
Edda Rós Skúladóttir,
Ástrós Skúladóttir.
+
Innilegar þakkir færum við læknum,
starfsfóiki og hjúkrunarliöi á Sólvangi,
einnig þeim, er sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför
SIGRÍÐAR VIGFÚSDÓTTUR,
Strandgötu 19,
Hafnarfiröi.
Guðleif Einarsdóttir,
Guöfinna Jóhannesdóttir,
Guðmundur Vigfússon
og ættingjar.
Lökað
Vegna jarðarfarar KRISTÍNAR BJARKAN verður
verslunin lokuð fyrir hádegi í dag, þriðjudaginn
18. október.
Axel Ó.,
Laugavegi 11, Reykjavík.