Morgunblaðið - 18.10.1994, Side 24

24 ÞRIÐJUDAGUR 18. OKTÓBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
Eftirminnileg
frumraun
Morgunblaðið/Kristinn
MAUSVERJAR, Páll Ragnar Pálsson gítarleikari, Daniel Þor-
steinsson trommuleikari, Róbert Gíslason bassaleikari og Birgir
Orn Steinarsson gítarleikari og söngvari.
HUÓMPLÖTUR
Nýbylgjurokk
ALLAR KENNINGAR
HEIMSINS ... OG ÖGN
MEIRA
Fyi-sta breiðskífa hljómsveitarinnar
Maus, Aliar kenningar heimsins...
og ögn meira, sem Smekkleysa gefur
út. Mausverjar eru Birgir Om Stein-
arsson gítarleikari og söngvari, Páll
Ragnar Pálsson gítarleikari, Róbert
Gíslason bassaleikari og Daniel Þor-
steinsson trommuleikari. Japís dreif-
ir. 48,33 mín. 1.999 kr.
ROKKSVEITIN Maus sigraði
örugglega í Músíktilraunum Tóna-
bæjar snemma á árinu og liðsmenn
hennar voru einnig verðlaunaðir
fyrir hljóðfæraleik, trommuleikar-
inn Daníel valinn besti trommuleik-
ari tilraunanna og Birgir Öm besti
gítarleikarinn. Meðal sigurlauna í
Músíktilraununum eru hljóðvers-
tímar, sem hafa væntanlega nýst
Mausveijum vel við að taka upp
þá breiðskífu sem hér er gerð að
umtalsefni.
Það er athygli vert að á meðan
fjölmargar hljómsveitir taka upp
enskan söng í von um heimsfrægð-
ina hafa hljómsveitir sem teljast
til neðanjarðartónlistar eða ný-
bylgju flestar snúið sér að íslensk-
um textum; orðið íslenskari, þó
tónlistin dragi oft dám af því sem
er á seyði erlendis, enda er það
að vera þjóðlegur forsenda þess
að hafa alþjóðlega skírskotun.
Mausveijar lögðu enska texta á
hiiluna fyrir margt löngu og tóku
upp íslenska og oft bráðvel gerða
texta sem falla vel að tónlistinni;
gera sveitina enn frumlegri og
skemmtilegri.
Mausrokk er kraftmikið og
byggist mikið á sérstökum hvellum
gítarhljóm, mikilli trommukeyrslu
og þettum bassagrunni. Lögin sem
hljómsveitin lék á Músíktilraunum
voru nokkuð áþekk, en á tónleikum
síðar mátti heyra að meira var í
Maus spunnið og öll fyrirheit ræt-
ast frábærlega á fyrstu breiðskífu
sveitarinnar. Fyrsta lagið, Ósnort-
inn, sem byijar einkennilega,
byggist á fjölbreyttum rytma-
grunni og brotnum gítarhljómum,
en er stefnulaust á köflum, annað
lagið, Sár, er öllu markvissara og
með sérdeilis skemmtilegum
sprettum á gítara og góðum kafla-
skiptingum. Þriðja lagið, Ljósrof,
er svo hápunktur plötunnar; frá-
bært lag sem sýnir á sér nýjar
hliðar við hveija hlustun. Næsta
lag á eftir, Líkþrá, er svo skemmti-
legt pönk og þannig vindur plöt-
unni fram með grúa stílbrigða og
ferskra hugmynda, sem gera plöt-
una að einni eftirminnilegustu
frumraun síðustu ára og einni af
bestu plötum ársins.
Árni Matthíasson
Unglist 94
Ljóðakvöld
á Sólon
UNGLIST 94, listahátíð ungs fólks,
hófst á laugardag með setningu í
Ráðhúsinu, en hátíðin stendur til
næstkomandi sunnudags.
Skálda og trúbadorakvöld í kvöld
hefst kl. 20.30. Þar munu ungskáld
lesa eigin ljóð og sögur og trúbador-
ar flytja frumsamin lög.
Skæruleikhúsið undir stjórn Rún-
ars Guðbrandssonar mun koma fram
í fyrsta sinn en Skæruleikhúsið er
afsprengi leiksmiðju Unglistar og
mun það troða upp vítt og breitt um
bæinn á meðan á Unglist stendur.
Myndlistarsýningarnar á mynd-
verkum ungs fólks eru í sýningarsöl-
um sem starfa einungis á meðan á
Unglist stendur. í gamla Hressing-
arskálanum opnaði Gallerí Hressó
og í fyrrum söluskrifstofu Flugleiða
við Lækjargötu Gallerí Blindflug.
Sýningarnar eru opnar daglega frá
kl. 15-21 til 23. október.
Þá var einnig opnuð ljósmynda-
sýning í Háskólabíói. Þar eru m.a.
sýndar verðlaunamyndir úr ljós-
myndamaraþoni Unglistar. Sýning
in verður opin kl. 12-17 fyrir al-
menning, en frá kl. 17 fyrir bíógesti
eingöngu. Sýningunni lýkur 23.
október.
Ferskleiki
ástarinnar
ATRIÐI úr frönsku gamanmyndinni
„Fanfan“.
KYIKMYNPIR
Frönsk kvikmynda-
hátíð
Iláskólabíó
„Fanfan“
Leikstjóri: Alexandre Jardin. Að-
alhlutverk: Sophie Marceau og
Vincent Perez. Enskur texti.
Gaumont. 1993.
Frakkar hafa svosem eins og
alkunna er skoðað ástina frá
öllum mögulegum og ómöguleg-
um sjónarhomum ekki síst í
bíómyndum. Sjónarhomið sem
gamanmyndin „Fanfan“, opn-
unarmynd frönsku kvikmynda-
hátíðarinnar í Háskólabíói, velur
sér er af ungum manni sem
telur sig ekki getað elskað af
neinni alvöm nema utan hjóna-
bands og það sem dularfyllra
er, án líkamlegrar snertingar.
Hann er á því að um leið og
hversdagsleiki hjónabandsins
og fjölskyldulífsins tekur við
kulni ástin og verði að ástríðu-
lausu samlífi slíku sem hann sér
alistaðar í kringum sig. Þess
vegna sé hinn eini og sanni tími -
ástarinnar tilhugalífíð og það
ræktar hann af
alúð með ungri
og fallegri
stúlku, sem
hann heillar
uppúr skónum
með ýmsum
rómantískum
ráðagerðum á
meðan verð-
andi eiginkona hans, sem hann
að öllu jöfnu ætti að njóta alls
þess er hann hefur uppá að
bjóða, situr ein heima í kyn-
svelti.
Maðurinn er auðvitað eins
ómerkilegur og hægt er að
hugsa sér og kallar á litla samúð
í raunum sínum en sjónarhornið
er forvitnilegt og tilfinningaspilið
sem úr verður bæði gráglettið
og sorglegt í meðförum leikstjór-
ans Alexandre Jardin, sem bygg-
ir þessa fyrstu mynd sína á sam-
nefndri skáldsögu sinni. Það er
ekki nóg með að ungi maðurinn
niðurlægi verðandi eiginkonu
sína heldur gerir hann það sama
við hina stúlkuna því hann stend-
ur á því fastar en fótunum að
um leið og hann kyssi hana
hverfi töfrar ástarinnar. Hennar
sé aðeins hægt að njóta í pass-
legri fjarlægð.
Sjálfsagt þyrfti maður að
vera Frakki til að sjá einhveija
rökhugsun í þessu en hver svo-
sem segir að ástin sé alltaf
skynsamleg. Myndin er ágæt-
lega leikin af tveimur upprenn-
andi leikurum af yngri kynslóð-
inni í Frakklandi, sérstaklega
er Sophie Marceau skemmtileg
í hlutverki „hinnar“ konunnar,
sem reynir örvæntingarfull að
skilja unga manninn og grípur
sjálf til bragða gegn honum.
Lítill byijendabragur er á leik-
stjórn Jardin, sem fjallar á
þennan sérkennilega hátt um
hræðslu ungra Frakka við
skuldbindingu hjónalífsins og
kemst að því að það kostar heil-
miklar fórnir og reyndar alltof
miklar að viðhalda ferskleika
ástarinnar.
Arnaldur Indriðason
SUZUKI SWIFT GLSi
SUZUKI BÍLAfí HF SKEIFUNNI 17 SlMI 68 51 00
Franskt
fj ölskyldudrama
KVIKMYNPIR
Frönsk kvikmynda-
hátíð
Iláskólabíó
„Ma saison preferée
Leikstjóri: André Téchiné. Aðalhlut-
verk: Catherine Deneuve og Daniel
Auteuil. Enskur texti. Almf. 1993.
Catherine Deneuve er sú leik-
kona frönsk sem þekktust er hér
á íslandi og vex með hveiju verki.
Eftirminnilegust hin síðari ár er
hún úr „Indochine“ og
hún er aðalástæðan til
að sjá þessa nýjustu
mynd André Téchiné
með henni, „Ma saison
preferée“, sem gæti
þýtt eitthvað eins og
Uppáhalds árstíðin
mín. í henni leikur hún
miðaldra konu sem
komið hefur sér vel
fyrir í lífinu, á fjöl-
skyldu, er menntuð
sem lögfræðingur og
vinnur á stofu með
manninum sínum en
þrátt fyrir lífsins gæði
finnur hún ekki ham-
ingju með fyölskyldu
hröðum og oft átakamiklum sam-
tölum, sem stundum virka eins og
spuni. Þung áhersla er lögð á per-
sónusköpun með djúpköfun í sálar-
líf persónanna og innbyrðis tengsl
þeirra þar sem skilningsleysi, ást-
leysi, ofdýrkun eða fyrirlitning
ræður ríkjum. Myndatakan er yfir
það heila svo lokuð að um leið og
hún opnast og meira sést af bak-
grunni og umhverfi andar maður
léttar.
Myndin er rúmir tveir tímar að
lengd og reynir talsvert á þolin-
mæði áhorfandans því þetta er
DENEUVE og Auteuil í myndinni „Ma
saison preferée".
sinni sem hún fjarlægist stöðugt
og nær engu sambandi við aldraða
móður sína sem flutt er heim til
hennar. Átakasamast er þó sam-
band hennar við bróður sinn, sem
dýrkar eldri systur sína en er ekki
fær um að axla ábyrgð á lífínu.
Myndin er flokkuð sem gaman-
drama í prógramminu en lítið fer
fyrir gamninu. Téchiné gerir hana
í anda Eric Rohmers að því leyti
að. hér er talað út í eitt. Hann vill
eins og Rohmer orðaði það „sýna
hvað býr í huga persónanna frekar
en gerðir þeirra" svo frásagnarst-
íll myndarinnar byggist mjög á
nærmyndum af talandi hausum í
Sjábu
hlutina
í víbara
samhcngi!
- kjarni málsins!
saga sem má segja á skemmri
tíma. Hún er fjölskyldudrama þar
sem hvert uppgjörið rekur annað
en í miðpunkti er samband systk-
inanna. Daniel Auteuil leikur bróð-
urinn af miklum krafti en Deneuve
er stjarna myndarinnar og lýsir
feikivel miðaldra konu á tímamót-
um sem finnur sig fjarlægjast fjöl-
skylduna og veit í raun ekki hvern-
ig hún á að finna fótfestu aftur.
Kynþokki hennar er magnaður
sem fyrr en er misnotaður á furðu-
legan hátt í atriði af skyndikynn-
um hennar við ungan mann á
garðbekk undir berum himni. Það
er innskot sem gengur fullkomlega
í berhögg við allt sem á undan er
gengið og fylgir á eftir.
Sjálfsagt eru gerðar betri mynd-
ir í Frakklandi í dag en þessi. Hún
er ágæt sem sendiráðsmynd á
þjóðlegri hátíð og betri sendiherra
en Deneuve er ekki hægt að hugsa
sér.
Arnaldur Indriðason
«
4
4
i
i
i
i
■]
i
<
i
(