Morgunblaðið - 22.01.1995, Blaðsíða 30

30 SUNNUDAGUR 22. JANÚAR 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Móðir okkar,
MARGRÉT JÓHANNESDÓTTIR
frá Snorrastöðum,
verður jarðsungin frá Kolbeinsstaðakirkju fimmtudaginn 26. þ.m.
kl. 14.00. Bílferð verður frá Umferðarmiðstöðinni kl. 10.30 f.h.
Börn hinnar látnu.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
BJÖRN LEVÍ SIGURÐSSON
húsasmíðameistari,
Ljárskógum 25,
verður jarðsunginn frá Seljakirkju miðvikudaginn 25. janúar kl.
13.30.
Sigríöur Jóhannsdóttir,
María Björnsdóttir,
Jóhanna Björnsdóttir, Óskar Bergsson,
Guðbjörg H. Björnsdóttir
og börn.
+
Hjartans þakkir færum við öllum þeim
sem sýndu okkur samúð, vinarhug og
stuðning við veikindi, andlát og útför
SIGURNÝASAR FRIMANNSSONAR
frá Gunnólfsvík á Langanesi,
til heimilis í Bræðratungu 22,
Kópavogi.
Hulda Ingvarsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Hugheilar þakkir sendum við þeim, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við frá-
fall og útför elskulegs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa og lang-
afa,
GUÐMUNDAR ÁSTRÁÐSSONAR,
loftskeytamanns,
Ljósheimum 16b.
María Helgadóttir,
Anna Guðmundsdóttir,
Inga Á. Guðmundsdóttir,
Þorsteinn B. Á. Guðmundsson, Þrúöur Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra sem auðsýndu
okkur samúð og vinarhug við fráfall og
útför móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
SIGRÍÐAR SIGURÐARDÓTTUR,
Hrafnhólum 2,
áöur Blómvallagötu 10a.
Soffia Kristjánsdóttir, Sigurður Helgason,
Ólafía Katrín Kristjánsdóttir, Einar Marinósson,
Kristján Sigurður Kristjánsson, Jóna Björg Sigurðardóttir
og barnabörn.
Hjartans þakkir til allra sem á margvís-
legan hátt hafa heiðrað minningu
GEIRS G. GUNNLAUGSSONAR,
bónda i Lundi,
og vottað okkur samúð. Sérstakar þakk-
ir til þeirra sem heimsóttu hann í Sunnu-
hlíð svo og til starfsfólksins þar.
Börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir sendi ég öllum þeim, sem auðsýndu samúð við
fráfall móður minnar,
SIGRÍÐAR HALLDÓRSDÓTTUR,
Miðleiti 4,
Reykjavík.
Elfa-Björk Gunnarsdóttir.
ÁRNI
KRISTJÁNSSON
■4" Árni Kristjáns-
* son var fæddur
á Stapa í Lýtings-
staðahreppi 5. ág-
úst 1924. Hann lést
á Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
10. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Kristján
Árnason fæddur á
Gili í Svartárdal
hinn 5. júlí 1885 og
síðar bóndi á Krít-
hóli og Ingibjörg
Jóhannsdóttir
fædd í Þorsteins-
staðakoti í Lýtingsstaðahreppi
hinn 1. desember 1888. Árni var
sjötti i röð níu systkina, átti tvo
bræður og sex systur, og eru
fjórar systra hans enn á lífi,
allar búsettar í Sauðárkróki,
þær Guðrún, f. 1913,, fjóla, f.
1918, Ingibjörg, f. 1922, og
Þóranna, f. 1926. Önnur systk-
ini Árna, öll látin, voru Þuríð-
ur, f. 1915, d. 1916, Þuríður,
f. 1921, d. 1991, Haukur, f.
1928, d. 1994, og Sverrir, f.
MIG langar að minnast tengdaföður
míns, Áma Kristjánssonar, sem er
látinn eftir erfiða baráttu við þann
illvíga óvin, krabbamein. Nú er Árni
genginn og kominn til samfunda við
eiginkonu sína, Jómnni Birnu Sigur-
björnsdóttur, sem hann missti langt
fyrir aldur fram árið 1979.
Leiðir okkar Árna lágu saman í
tæplega þijátíu ár eða allt frá því
við Ingibjörg dóttir hans kynntumst.
Allt frá upphafí mætti ég aldrei öðm
en vináttu og hlýju frá honum og
raunar allri fjölskyldunni í Gránufé-
lagsgötu 35. Þar var oft þétt setinn
bekkurinn, húsið lítið en fjölskyldan
stór, bömin alls níu, en þó aldrei
þröngt fyrir sátta að sitja og oft
glatt á hjalla. Hversu vel man ég
ekki góðar stundir til dæmis af-
mæli, jólaboð og gamlárskvöld þegar
þétt var setið í stofunni og Iagið
tekið undir ömggum forsöng hús-
bóndans sem hafði óvenju fallega
tenórrödd og er ég ekki í minnsta
vafa um að hann hefði náð langt sem
söngvari ef aðstæður hefðu leyft
honum að leggja rækt við þessa
guðsgjöf.
Sautján ára gamall gekk Árni í
Karlakórinn Heimi í Skagafírði, en
hann var Skagfírðingur fæddur og
uppalinn, og söng með kórnum, oft
sem einsöngvari, allt þar til fjöl-
skyldan flutti til Akureyrar árið
1961. Þá gekk hann til liðs við Karla-
kórinn Geysi og söng með honum
allar götur þangað til Gamlir Geysis-
menn stofnuðu sinn eigin kór og þar
1931, d. 1982. Árni
kvæntist 21. maí
1955 Jórunni Birnu
Sigurbjörnsdóttur
sem fædd var á
Bakka í Viðvíkur-
sveit hinn 3. júlí
1925, en lést 30.
maí 1979. Hún var
dóttir hjónanna Jó-
hönnu Jónsdóttur
og Sigurbjöms
Tryggvasonar sem
lengi bjuggu á
Grófargili í Skaga-
firði. Arni og Jór-
unn (Lóa) bjuggu
lengi á Hofi við Varmahlíð en
fluttust til Akureyrar 1961 og
bjuggu þar til dauðadags. Þau
eignuðust níu böm, þau Björk,
f. 1945, Ingibjörgu, f. 1946,
Jónu Svanhildi, f. 1948, Krist-
ján, f. 1950, Þuríði Fanney, f.
1952, Heiðbjörtu Erlu, f. 1954,
Sigurbjörn, f. 1957, Alfheiði
Höllu, f. 1959, og Svölu Dröfn,
f. 1967.
Útför Áma fer fram frá
Akureyrarkirkju á morgun.
var Ámi allt þar til heilsan bilaði
sl. haust. Hann náði að fara með
félögum sínum og Gömlum Fóst-
bræðrum til írlands í söngferð um
miðjan október sl. með því að fá
frestað innlögn á sjúkrahúsið sem
hann síðan átti ekki afturkvæmt
frá. Meðan Ámi var í Heimi lagði
hann og auðvitað margir fleiri á sig
ómælt erfiði til að stunda söngæfing-
ar, hann sagðist oft hafa gengið
yfír 10 km leið nánast í hvaða veðri
sem var til að missa ekki af æfíngu
og alltaf hýrnaði yfír honum þegar
hann sagði frá söngbræðmm sínum
og vinum í Skagafirði og sagði að
engin fyrirhöfn hefði verið of mikil
til að geta verið með þeim og sung-
ið saman. Einnig má geta þess að
þau ár sem Ámi starfaði í Sam-
bandsverksmiðjunum á Akureyri
söng hann með kór starfsmanna þar
og sýnir það hvert yndi hann hafði
af öllum söng.
Sem sannur Skagfírðingur hafði
Árni alla tíð mikla ánægju af hestum
og vann við tamningar á sínum yngri
ámm og átti alltaf hesta, oft hina
mestu gripi. Nú seinni árin eyddi
hann ómældum tíma uppi í hesthúsi
við að snyrta og huga að þessum
vinum sínum og hestamannafélagið
Léttir sá sá ástæðu til að verðlauna
hann fyrir best hirta hesthúsið í
hverfinu nú fyrir nokkrum árum.
Vorið 1979 varð Ámi, eins og
fyrr segir, fyrir þeirri þungbæm
sorg að missa eiginkonu sína Jór-
unni Bimu, eða Lóu eins og hún var
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og vinarhug við andlát og útför föður
míns og afa,
GUÐNA JÓNSSONAR
fyrrv. yfirverkstjóra,
Kársnesbraut 66,
Kópavogi.
Guðrún Guðnadóttir,
Bergljót Steinsdóttir.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför
GÍSLA JÓNSSONAR,
f.v. verkstjóra,
Laugarnesvegi 74.
Sérstakar þakkir til heimahjúkrunar, Lágmúla 4.
Sigríður Sveinsdóttir,
Guðrún Gisladóttir, Gunnar Guðjónsson,
Jóhanna Guðmundsdóttir,
Hjalti Guðmundsson, Paula Guðmundsson,
Þuríður, Gísli, Gunnar og Kolbrún Gunnarsbörn.
alltaf kölluð, langt fyrir aldur fram
og frá yngstu bömunum og dóttur-
syni sem enn vom í föðurhúsum.
Þá sýndi fjölskyldan öll hvað sam-
stilltur vilji er sterkur og hversu vel
er hægt að spila úr erfíðri stöðu
þannig að vel fari þó ekki sé allt
fullkomið. Börnin sýndu föður sínum
sérstaka ræktarsemi og var hann
jafnan aufúsugestur á heimilum
þeirra. Eftir að um hægðist hjá Áma
gaf hann sér oft tíma til að sinna
barnabömunum og hafði gott lag á
þeim hvort heldur þau fóru með í
hesthúsið, í kapphlaup og fótbolta.
Nú em liðin tæp níu ár síðan við
hjónin fluttum bú okkar til Neskaup-
staðar og hefur því verið vík milli
vina en í nokkur skipti kom Árni
og dvaldi hjá okkur um tíma, rölti
sér út í urðir eða upp í skógrækt
og sagði okkur frá gönguleiðum,
rjóðmm og fegurð náttúrunnar sem
við í amstri dagsins veittum enga
athygli. Auðvitað rennum við líka
oft norður til að heilsa upp á skyld-
fókið og alltaf var gott að líta inn
í Furulundinn. Hinn 5. ágúst í sum-
ar er leið varð Árni sjötugur og var
haldið upp á daginn á heimili Svölu,
yngstu dóttur hans, en hún býr á
Hauganesi. Þar var nánast öll fjöl-
skyldan mætt og átti eftirminnilegan
dag með grillveislu, skemmtisiglingu
og hæfílega miklum söng þar sem
Árni að sjálfsögðu var í forsæti og
hrókur alls fagnaðar. Ekki gat mig
með nokkru móti grunað að þetta
yrði í síðasta sinn sem fjölskyldan
samfagnaði með honum og næst
þegar ég sá hann lá hann á gjör-
gæslu fjórðungssjúkrahússins á Ak-
ureyri, fársjúkur eftir erfíða aðgerð.
Elsku Ámi, nú þegar vegferð
þinni á þessu tilvistarstigi er lokið
og þú horfínn til himinsala vill hún
Bogga þín, ég og synir okkar, þeir
Ámi Þór, Bjarni, Pétur Heiðar og
Ingi Steinn, þakka þér samfylgdina
og fyrir allt og allt.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi.
Freysteinn Bjarnason.
Því féllu snjókom í dag en ekki í
gær? Hvers vegna er ekki eilíft sum-
ar, alltaf bjart og hlýtt?
Við þessu og ótal mörgu öðru era
engin svör. Það em heldur engin
svör til við því hvers vegna ástvinir
eru frá okkur teknir þegar minnst
varir. Sagt er að vegir guðs séu
mönnum oft á tíðum órannsakanleg-
ir og við það verðum við svo sannar-
lega vör á stundum.
En við glötum ekki trúnni hversu
oft sem við verðum gjörsamlega ráð-
þrota eða af því að okkur finnst í
hita örvinglunar að við séum ekki
bænheyrð og frá okkur eru teknir
ástvinir sem við elskum svo mjög.
En eftir situr þó alltaf þessi blendna
tilfínning og við getum ekki að því
gert að okkur fínnst á þeim stundum
að guð sé ósanngjam.
I stórri fjölskyldu er oft mikið um
áföll og þau eru mörg skörðin sem
höggvin eru í stóran fjölskylduhóp
í áranna rás. Þannig er gangur lífs-
ins.
Enn eitt skarðið er höggvið í stór-
an fjölskylduhóp, því eftir mikil veik-
indi síðustu mánuði er tengdafaðir
minn Árni Kristjánsson látinn.
Hann var lítillátur maður og hóg-
vær, var vanur því að þurfa að gera
sér smátt að góðu, var aldrei
heimtufrekur á eitt né neitt. Hann
hafði létta lund og var hrókur alls
fagnaðar þegar svo bar undir og
ómissandi þegar fjölskylda og vinir
komu saman til að skemmta sér.
Honum var gefin gullfalleg tenór
söngrödd og var mikill söngmaður
alla tíð og söng m.a. einsöng með
kómm bæði í Skagafírði og á Akur-
eyri.
Hann var fæddur og uppalinn í
Skagafirði og var alla tíð mikill
Skagfirðingur í sér og talaði alla tíð
um heimaslóðirnar sem besta stað í
heimi. Og um gæði skagfirskra
hrossa var hann ekki í nokkrum
vafa. Honum tókst oftar en ekki að
rekja ættir flestra íslenskra gæðinga
vestur í Skagafjörð og honum varð
ekkert rótað með þær skoðanir sínar.
Hann var lengi í karlakórnum
Heimi í Skagafirði og þótti alla tíð
mjög vænt um þann kór. Eftir kom-