Morgunblaðið - 25.06.1995, Side 42

42 SUNNUDAGUR 25. JÚNÍ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
ÍÞRÓTTIR
Morgunblaðið/Rúnar Þór
Hin nóttlausa
veröld í norðri
Arctic Open er upplifun frekar en golfmót,
segir Stefán Þór Sæmundsson, sem fylgd-
ist með keppni á þessu árlega móti Golf-
klúbbs Akureyrar aðfaranótt föstudags.
MIÐNÆTURSÓLIN, umhverf-
ið, fólkið, stemmningin, golfið;
allt eru þetta þættir sem renna sam-
an í einn iðandi farveg á einu sér-
stæðasta golfmóti sem haldið er í
heiminum. Leikið er á nyrsta 18
holu golfvelli sem heimildir geta um
og við aðstæður þar sem ekki eru
glögg skil á nóttu og degi. Oft lend-
ir golfíþróttin sjálf í aukahlutverki
og suðandi sjónvarpsmyndavélunum
er ekki endilega beint að glæsihögg-
um og hárflnum púttum heldur lífsg-
löðu fólki við óvenjulegar aðstæður.
Þetta er Arctic Open á Jaðarsvelli
við Akureyri, hið segulmagnaða
golfævintýri norður undir heim-
skautsbaug.
' Fimmtudagskvöldið 22. júní 1995.
Fyrri umferð á tíunda Arctic Open
golfmótinu er hafín. Fyrstu kepp-
endumir voru ræstir út rúmlega sjö
en þeir síðustu ekki fyrr en um hálf
tólf enda miðnæturgolf í aðsigi. Það
tekur um fjórar klukkustundir að
tölta átján holu hringinn á Jaðar-
svellinum og göngumóðir golfarar
hafa þá lagt að baki 10 km eða þar
um bil. Sjónvarpsmenn, blaðamenn
og ljósmyndarar skjóta upp kollinum
hvarvetna á vellinum. Bandaríska
sjónvarpsstöðin NBC er með
harðsnúið lið á staðnum sem ætlar
að sýna samlöndum sínum mannlífs-
þátt frá Jaðri í vinsælli þáttasyrpu.
Þetta gæti orðið árangursrík land-
kynning.
Klukkan er 22.05. Helmingur
keppenda er kominn út á völl. Hlýr
vindurinn kemur að suðvestan, kaldi
og stinningskaldi. En er ekki aðeins
að lægja? Jú, það er líka Eið létta
til. Við eigum von á miðnætursól,
roðagylltu geislaflóði við snjóhvítan
Kaldbak. Þannig spá menn í veðrið
og ræða horfumar fram og aftur
yfir kaffibolla í golfskálanum. Er-
lendu fjölmiðlamennimir skjótast út,
reka fíngur upp í loft og lesa í ský-
in eins og íslenskir bændur allra
tíma. Heilnæm húsdýralykt berst að
vitum manna og það er jarmað og
hneggjað í kringum völlinn. Hljóðin
sem berast frá keppendum em í
svipuðum dúr, ekki síst þegar vind-
urinn rífur óþyrmilega í golfkúluna
og þeytir henni af leið.
Ástæðulaus ótti við snjóalög
Guðbjörn Garðarsson er vallar-
stjóri á Jaðri. Hann hitaði upp fyrir
Arctic Open um daginn með því að
fara holu í höggi á vellinum. Hvað
segir hann um mótið í ár?
„Keppendur em vissulega færri
en við vonuðumst til en alls em 82
ræstir út í kvöld og þar af 12 útlend-
ingar, allt Bandaríkjamenn. Iðulega
hafa verið 140-150 keppendur á
Arctic Open og mun fleiri útlending-
ar. Margir erlendir golfleikarar af-
boðuðu komu sína eftir að hafa frétt
að völlurinn væri enn undir snjó, sem
náttúrlega er fjarri lagi, en sögur
af slæmu veðri og löngum vetri
spyijast greinilega út,“ sagði Guð-
björn.
Erlendu keppendumir em allir frá
Bandaríkjunum að þessu sinni og
engir stórlaxar í golfínu. Bræðumir
Jon og David Frankel em þó býsna
þekktir í heimalandi sínu af öðmm
verkum og sá síðamefndi er fram-
leiðandi Miami Blues, sem mun vera
vinsæll sjónvarpsþáttur. Fjölmiðla-
fólkið kemur frá Bandaríkjunum og
Morgunblaðið/Rúnar Þór
Kanada. Ekki er annað að heyra en
erlendu gestimir séu spenntir og
ánægðir. En við vomm að tala um
veðrið.
Já, norðlenskt sumar einkennist
af sunnan eða suðvestan átt, steikj-
andi sól og brakandi þurrki með
örlítilli vætu inn á milli fyrir gróður-
inn. Stundum bregst þessi forskrift
og draumurinn gliðnar í norðan
hreti. Þá er rigning, brunakuldi og
þoka niður fyrir miðjar hlíðar. Þann-
ig var ástandið á Arctic Open 1994
en árið á undan var himneskt veður
með tilkomumikilli miðnætursól, sól-
inni sem allir bíða núna eftir.
Vel búnir Ijósmyndarar
Tom Hopkins er bandarískur ljós-
myndari. Hann er með 50 þúsund
dali í töskunni sinni í formi tækja-
búnaðar og segist vera hálft ár að
vinna fyrir fjárfestingunni. íslensku
ljósmyndarana setur hljóða. Tom
spyr um land og þjóð. Hann langar
að skreppa í veiði. Því var bjargað
fljótt og vel. Hann ætlar líka að
taka myndir á „this area“ segir hann
og bendir á Dimmuborgir í Mývatns-
sveit á landakortinu.
Við skreppum nú aftur út. Björg-
vin Þorsteinsson, Björn Axelsson,
Halldór Rafnsson og Egill Orri
Hólmgeirsson eru að leggja í hann.
Björgvin er væntanlega kunnasti
kylfíngur Akureyringa og Björn hef-
ur tvisvar sigrað á Arctic Open,
1988 og 1991. í fyrra sigraði Sigur-
páll Geir Sveinsson.
„Það getur meira en vel verið að
ég vinni þetta núna,“ sagði Björn
og tók góða sveiflu því til árétting-
ar. „Annars skiptir keppnin ekki öllu
máli, frekar ánægjan. Það er verst
að útlendingarnar skyldu ekki láta
sjá sig. Völlurinn er fínn og veðrið
líka. Eg veit ekki við hvað þeir voru
hræddir."
Björgvin setur linsurnar í augun
og tárfellir. Hvað er orðið af þykku
gleraugunum sem settu ávallt svip
á hann í keppni? „Ég var alveg
hættur að sjá með þeim. Ég nota
linsurnar bara í golfínu og ríf þær
síðan strax úr mér,“ sagði Björgvin
en hann er í mjög góðu formj þrátt
fyrir að æfa lítið sem ekkert. Árang-
ur hans í fyrstu mótum sumarsins
hefði átt að færa honum landsliðs-
sæti en hann var þó ekki valinn.
Björgvin segist ekkert súr yfir því,
enda hefði hann hvort eð er ekki
komist á Norðurlandamótið.
íslenskættaður Bandaríkja-
maður stórhrifinn
Eftir að hafa elt Björgvin og fé-
laga fyrstu tvær brautimar ákvað
blaðamaður að snúa aftur í golfskál-
ann. Hugsanlega var hann óheilla-
kráka. Björgvin fór fyrstu brautina
á 6 höggum eða tveimur yfír pari.
Hinir náðu pari.
Maður er nefndur David Bjomson,
Bandaríkjamaður af íslensku bergi
brotinn eins og nafnið bendir til. Það
kom á daginn að hann er fulltrúi
Sun Mountain Sports í Missoula,
Montana, sem er einn af styrktar-
aðilum Arctic Open. Fyrirtæki þetta
framleiðir golfpoka, fatnað og fleira.
„Ég hef reyndar engan sérstakan
áhuga á golfi. Skíðaíþróttin er mitt
fag og ég hefði kannski átt að taka
skíðin með mér,“ sagði David og
leit upp í Hlíðarfjall sem skartar
óvenju miklum snjó miðað við árs-
tíma. David er lögfræðingur og kom
til Akureyrar í einkaflugvél eftir
langt og mikið flug. Hann ætlar að
segja okkur aðeins frá forfeðmnum
og kynnum sínum af landi og þjóð.
„Það væri gaman að geta talað
íslensku en.hún hlýtur að vera mjög
erfið. Bróðir minn, sem er flug-
greindur, reyndi einu sinni að læra
hana en varð að gefast upp,“ sagði
David Bjomson. „Ég hef einu sinni
komið til íslands áður, það var sum-
arið 1979. Ég hafði upp á ættingjum
í Reykjavík og þeir fóm með mig á
ýmsa skemmtilega staði. Það var
mjög gaman og mig langar að koma
aftur hingað með fjölskylduna því
ég er afskaplega hrifinn af landinu.
Ég er líka staðráðinn í því að kynna
Arctic Open vel heima og get lofað
fjölmenni næsta ár.“
Blrtan er himnesk
Aðspurður um forfeður sína sagði
David að langafi hans og langamma