Morgunblaðið - 22.07.1995, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 22. JÚLÍ 1995 35
ull í starfi. Hann var góður línu-
veiðimaður og oft fiskaði hann líka
vel á önnur veiðarfæri. Hann var
glöggur sjomaður, virtist sjá ákaf-
lega vel og gat jafnvel sagt mönnum
á öðrum skipum til þó þeir væru
betur búnir tækjum.
Undirritaður hafði verið nokkra
vetur í Vestmannaeyjum og unnið
við fiskaðgerð. Svo vertíðina 1962
fannst honum komið að þeirri síð-
ustu, og kom þá til Eyja óráðinn.
Það vantaði í, ef gengi eftir að
þetta væri síðasta vertíðin, að kynn-
ast lífi sjómannsins. Þess vegna
rölti hann um bryggjumar til og frá
í hálfrökkrinu þegar bátarnir voru
að koma. Ó, mig auman, enginn
gat orðið spenntur fyrir slíku sjó-
mannsefni.
En eftir götunni kom hár maður,
karlmannlegur. Hann gekk með
hendur í vösum, en fasið bar vott
um ákveðinn vilja. Arnaraugun og
hvassar augabrýr gerðu manninn
ennþá stærri. Þama fór sjómaður
sem allt sitt líf hafði stigið í takt
við ölduna frá því hann var korn-
ungur. Ég vissi hver maðurinn var
og hafði veitt honum athygli næstu
vertíðir á undan, vegna þess að ég
hafði heyrt talað um hann. Hann
var er þetta gerðist skipstjóri á bát
sem frændi minn átti hlut í. En
mér stóð hálfgerð ógn af þessum
augum sem sáu miklu meira en ég
og mínir líkar. Þá beygði hann
skyndilega af leið og kom í átt til
mín, og mér var ljóst að hann vissi
líka hver ég var. Ert þú á lausu?
Mig vantar mann. Frá þeirri stundu
urðum við vinir, ekki bara kunningj-
ar, ekki bara samstarfsmenn eina
netavertíð, heldur vinir. Það var
hans stóra hjarta, sem færði honum
svo marga vini. Og hann verndaði
alltaf þennan vesæla sjómann, land-
krabba, sem kúgaðist ef eitthvað
var að veðri. Þó reynt væri að fela
það. Það var alveg sama á hveiju
gekk, aldrei skipti skipstjórinn
skapi. Samt væri alls ekki rétt að
segja að hann hefði verið afskipta-
laus. Hann hvatti menn sína til að
ná meiri hraða og góðum vinnu-
brögðum og lét í ljós ef honum lík-
aði ekki. En um leið og hann var
að ná meiri afköstum þá var hann
í að létta andrúmsloftið um borð.
Eins og Bogi ólst upp við að veiða
físk úr sjó, þá var líka lögð áhersla
á annan veiðiskap. Það leiddi af
sjálfu sér, fólkið þurfti á því að
halda. Strax á unga aldri lærði
hann að fara með skotvopn, og eins
og allt annað sem hann meðhöndl-
aði fór hann vel með það. Hann
hafði gaman af veiðiskap. Mörg
haust kom hann með félögum sínum
til landsins vegna þess. Eftir sam-
veru okkar þennan vetur mátti ég
því eiga von á að hitta hann á haust-
in. Og það var allri fjölskyldunni í
Miðey mikið tilhlökkunarefni til
margra ára. Hann hafði alltaf nóg-
an tíma til að tala við bæði eldri
og yngri. Fáa hef ég séð leggja sig
svona fram til að ræða við bömin
um alla heima og geima. Á sjónum
fór ekki milli mála að hann réð, þá
var hann valdið. Og ekki þýddi að
bulla um ekki neitt. Hann var upp-
tekinn af því sem hann hafði tekið
að sér, að stjórna skipinu og leita
eftir hvar væri veiði von. Hann
sagði okkur ekki fyrirætlariir sínar
fyrr en jafnóðum og þurfti að fram-
kvæma þær. En þegar hann sat
með Iítinn dreng eða stúlku í fang-
inu, og kominn langt frá sjónum,
leitaði hann í sál barnsins eftir
umfjöllunarefni og áhugamáli, góð-
vildina og vinarhuginn fann við-
mælandinn. Þannig hændi hann að
sér börnin. Hann var heldur ekki
of mikill maður til að gæla við fer-
fætlingana á bænum og hætti ekki
fyrr en hann var líka búinn að gera
þá að vinum sínum. Þessi stóri og
sterki maður sem ekki skorti áræði
til að bjóða byrginn ólgandi úthafi,
og hveijum sem var. Hann tók sjó-
menn undir hendurnar ef þurfti með
og fékk lítil börn til að skilja að
hann var jafningi þeirra. Svona
menn hljóta að skila miklu til sam-
ferðafólksins. En það er svo oft sem
þeir eru ekki metnir að verðleikum
fyrir að þeir eru ekki alltaf að gera
sig mikla menn. Vantar kannski
metnað til að koma sjálfum sér
meira í sviðsljósið.
Það var einn dag á vertíðinni
1962, við höfðum róið hvern ein-
asta dag í langan tíma. Þegar búið
var að landa aflanum fórum við oft
strax út aftur, og það sem við sváf-
um, þá sváfum við í bátnum. Svo
vaknaði ég allt í einu og mér leið
svo einkennilega vel, sjórinn var
alveg sléttur og enginn umgangur.
Enginn kallaði, baujan. Ég var út-
sofinn og óþreyttur. Þá fann ég
svolítið bank, og ég áttaði mig á
að við vorum við bryggjuna. Skip-
stjórinn hafði ákveðið að hvíla
mannskapinn. Eins hefur hinn mikli
stjórnandi nú ákveðið að hvíla þjón
sinn, og ég trúi að honum líði vel.
Hann hefur skilað góðu verki. Við
biðjum þann sem við trúum að vaki
yfir okkur að vernda hann.
Kæra Dagný og börn, ég votta
ykkur samúð mína.
Grétar Haraldsson.
Andlát Boga vinar okkar bar
snöggt og óvænt að. Við bjugg-
umst við honum heim aftur eftir
aðgerðina sem hann gekkst undir.
Við áttum eftir að samgleðjast
honum í tilefni af 75 ára afmælinu
hans, sem var hinn 4. júlí sl., en
þann dag voru þau hjónin, hann
og Dagný, norður í landi í faðmi
fjölskyldunnar og áttu yndislegar
stundir saman. En eins og góður
maður sagði, þá höfum við bara
daginn í dag, um morgundaginn
vitum við ekkert.
Bogi og Dagný kona hans hafa
verið nágrannar okkar sl. 20 ár,
eða frá því flutt var aftur heim
eftir gos. Þau hafa reynst einstak-
lega góðir vinir og nágrannar.
Bogi var dagfarsprúður maður,
sem gott var að hitta og spjalla
við. Það var gaman að hlusta á
hann segja frá liðnum dögum og
hlusta á frásagnir af gæsaveiðitúr-
um. Þá ljómaði góðlegt andlitið
þegar rifjaðir voru upp skemmti-
legir atburðir og hann hló við eins
og honum einum var lagið.
Bogi var vinur vina sinna, og
þar skipti aldur ekki máli. Éldri
sonur okkar naut góðs af þeirri
vináttu þegar hann var barn að
aldri. Bogi tók hann með sér í
kartöflugarðinn, bæði að vori til
að setja niður, og svo að hausti til
að taka upp, og launaði honum svo
með útsæði eða nýuppteknum kart-
öflum í soðið, sem snáðinn kom
stoltur með heim og þóttu betri en
aðrar kartöflur.
Bogi var líka mikill áhugamaður
um silungsveiði, og þegar veiðitúr-
ar voru undirbúnir með mað-
katínslu hérna sitt hvorum megin
við götuna, var oft gantast með
hvorum megin beitan væri vænni.
Já, það var oft slegið á létta strengi
og spjallað saman yfir kaffibolla,
sem var þó allt of sjaldan. Sam-
verustundir með þeim hjónum voru
eins og hátíðarstundir, sem gáfu
manni mikið.
Við kveðjum kæran vin með
söknuði og þökkum fyrir allt.
Dagnýju, Guðnýju, litlu Dagnýju,
Erlendi og Önnu vottum við okkar
dýpstu samúð. Guð blessi minningu
Boga.
Fjölskyldan
Höfðavegi 18,
Vestmannaeyjum.
Aðeins örfá orð til að minnast-
míns góða vinar, Boga Finnboga-
sonar. Ég kynntist Boga árið 1960,
þegar ég réðst í skipsrúm hjá hon-
um. Strax tókst með okkur góð
vinátta, sem hefur haldist alla tíð
síðan. Hann var sérstaklega ljúfur
í allri umgengni og góður við menn
og málleysingjá. Ég og mín fjöl-
skylda þökkum allar góðu samveru-
stundirnar gegnum árin og vottum
Dagnýju og öðrum aðstandendum
okkar dýpstu samúð.
Stefán Friðriksson.
INGIMUNDUR
HJÁLMARSSON
+ Ingimundur Hjálmarsson
fæddist í Hátúni í Seylu-
hreppi í Skagafirði 17. septem-
ber 1907. Hann andaðist á
Sjúkrahúsi Seyðisfjarðar 15.
júní siðastliðinn og fór útför
hans fram frá Seyðisfjarðar-
kirkju 24. júní.
INGIMUNDUR Hjálmarsson flutt-
ist á 15. ári til Seyðisfjarðar með
foreldrum sínum, þar sem við
kynntumst. Ingimundur var bílstjóri
og keyrði hann Loðmfirðinga mikið,
m.a. á framsóknarhátíðir á Hall-
ormsstað. Við Ingimundur vorum
báðir miklir lombermenn og spiluð-
um oft heilu næturnar og var þá
alltaf glatt á hjalla.
Ingimundur var ákaflega
skemmtilegur og átti mikið af góð-
um vinum og kunningjum. Árið
1940 giftist hann Unni Jónsdóttur
og eignuðust þau tvær dætur, Kol-
brúnu og Guðrúnu. Ingimundi var
fjölskyldan mjög kær og var annt
um að öllum liði vel. Ilann hélt
mikið upp á drengina syni dætra
sinna og varð tíðrætt um þá.
Ég kom oft á heimili Ingimundar
og Unnar og bjó iðulega hjá þeim
er ég kom á Seyðisfjörð. Voru þau
hjón ákaflega gestrisin og gott að
eiga þau að vinum.
Ég og fjölskylda mín viljum að
leiðarlokum þakka fyrir trygga og
góða vináttu í fjöldamörg ár og
vottum dætrum Ingimundar og fjöl-
skyldum þeirra samúð okkar.
Knútur Þorsteinsson
frá Úlfsstöðum,
Loðmundarfirði.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar end-
urgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti
85, Akureyri.
Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi í númer
691181. Það eru vinsamleg tilmæli blaðsins að lengd greinanna
fari ekki yfir eina og hálfa örk A-4 miðað við meðallínubil og
hæfilega línulengd — eða 3600-4000 slög. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar
afmælisfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð
eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi
útprentuninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg
fyrir tvíverknað.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu
tali eru nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og
Wordperfect einnig auðveld í úrvinnslu.
+
Móðir mín, tengdamóðir, amma, langamma og langalangamma,
VALDÍS GUÐMUNDSDÓTTIR,
andaðist á Droplaugarstöðum 11. júlí sl. Jarðarförin hefur farið
fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Jón Þórarinn Sigurjónsson, Pálína Þórunn Magnúsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Ástkaer eiginmaður minn, faðir, tengda-
faðir og afi,
MAGNÚS BÆRINGUR KRISTINSSON
fyrrverandi skólastjóri,
Skólatröð 6,
Kópavogi
lést að kvöldi 20. júlí á dvalarheimilinu
Sunnuhlíð. Jarðarförin verður auglýst
síðar.
Guðrún Sveinsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Elskuleg eiginkona mín, móðir mín,
tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR KRISTJANA
SIGURÐARDÓTTIR,
Hjallabrekku 43,
Kópavogi,
sem andaðist að Hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð 18. júlí, verður jarðsungin frá
Fossvogskapellu mánudaginn 24. júlí
kl. 10.30.
Kristján Benedikt Jósefsson,
Ása Benediktsdóttir, Stefán Jónatansson,
Sigrún Stefánsdóttir, Sigurður B. Stefánsson,
Svanhvft Stefánsdóttir.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
RANNVEIG EYJÓLFSDÓTTIR,
Ásvallagötu 53,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni, mánudaginn 24. júlí
kl. 13.30.
Sigríður Þórdís Sigurðardóttir, Hjálmar Pálsson,
Eyjólfur Jónas Sigurðsson, Sigríður ísafold,
Agða Sigrún Sigurðsdóttir, Gestu Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
SARA GUÐRÚN VALDEMARSDÓTTIR,
Sunnuhlíð 21 F,
Akureyri,
sem lést í Kristnesspítala þann 15. júlí
sl., verður jarðsungin frá Glerárkirkju
mánudaginn 24. júlí kl. 13.30.
Erna Jóhannsdóttir, Egill Bjarnason,
Jónína Ingibjörg Jóhannsdóttir, Jón Sfmon Karslsson,
Hólmfríður Jóhannsdóttir, Per Mogensen,
Valdemar Örn Valsson, Rannveig Karlsdóttir,
Jóna Kristm Valsdóttir, Stavros Avramiðis
Gígja Björk Valsdóttir, Arrnar Þór Óskarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför ástkærrar móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
ÞURÍÐAR JÓNU MAGNÚSDÓTTUR
frá Sæbakka,
Dalvik.
Hildur Hansen, . Þórir Stefánsson,
Þóranna Hansen, Aðalsteinn Grímsson,
Hildur Aðalsteinsdóttir, Ólafur Baldursson,
Þórhildur Þórisdóttir, Ingvar P. Jóhannsson,
Andri Þór, Aðalsteinn, Katrín Sif og Þórir.