Morgunblaðið - 17.08.1995, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 17. ÁGÚST 1995 45
I
Frá Ólöfu Birnu Björnsdóttur:
FYRIR stuttu síðan var ég í búð á
Laugaveginum ásamt vinkonu minni.
Við vorum að skoða þama og gátum
vel hugsað okkur að kaupa eitthvað.
En okkur var ekki boðin aðstoð.
Þegar við spyijum um verð á einum
hlut er okkur svarað frekjulega, milli
þess sem afgreiðslukonan smjaðrar
fyrir öðrum viðskiptavini. Það kemur
„mjög“ á óvart að þessi viðskiptavin-
ur var fullorðin kona. Og það versta
var að ég hafði hug á að kaupa hlut
þarna en ég gat ekki hugsað mér
það því konan var virkilega dónaleg.
Nokkru síðar fer ég í Miðbæ,
Hafnarfirði, með sömu vinkonu
minni. Við röltum um og skoðum
fólkið. Loks sjáum við það sem við
vorum að leita að, lítil ilmkerti. Við
tökum þau upp og lyktum af þeim
en setjum þau síðan aftur á stand-
inn, sem stóð rétt fyrir utan búðina.
Frábær
frétta-
þjónusta
Frá Erni Eiðssyni:
ÞEGAR fjallað er um efni Sjónvarps-
ins í blöðum er tónninn oftast nei-
kvæður. í þetta sinn langar mig að
hrósa íþróttadeild RÚV og þakka
fyrir frábæra þjónustu við útsending-
ar frá Heimsmeistaramótinu í frjáls-
um íþróttum, sem fram fór í Gauta-
borg nú í fyrri hluta ágústmánaðar.
Fijálsar íþróttir eru stórkostlegt
sjónvarpsefni, sérstaklega þegar góð
myndataka og líflegar og fróðlegar
skýringar fylgja með. Hvort tveggja
var til staðar að þessu sinni. Ýmsir
sem ekki eru sérstakir áhugamenn
um fijálsar íþróttir færðu það í tal
við undirritaðan hve skemmtilegt
væri að fylgjast með umræddu móti
í Sjónvarpinu.
Ekki má gleyma frammistöðu
Morgunblaðsins, sem átti fréttamann
í Gautaborg og viðtöl og umsagnir
hans um mótið voru einnig til mikill-
ar fyrirmyndar. Hafí RÚV og MBL
kæra þökk.
Frammistaða
íslendinga
Því er ekki hægt að neita, að flest-
ir bjuggust við betri árangri íslensku
keppendanna á mótinu en raun bar
vitni. Óheppni Jóns Arnars Magnús-
sonar, þess íþróttamanns okkar, sem
margir vonuðu að yrði í fremstu röð
ollu að sjálfsögðu vonbrigðum. En
þó að Jóni Arnari tækist ekki að ljúka
keppni vegna meiðsla í stangarstökk-
inu vakti frammistaða hans og gott
keppnisskap mikla athygli. Tólfta
sæti Guðrúnar Amardóttur i 400
metra grindahlaupinu var sérstak-
lega ánægjulegt, en hún var yngsti
keppandi okkar. Vonandi leggur
Guðrún nú aðaláherslu á 400 metra
grindahlaupið fyrir Ólympíuleikana í
Atlanta á næsta ári. Kastararnir
okkar þrír komust ekki í úrslit að
þessu sinni, en ekki má gleyma því
að þeir hafa á fyrri stórmótum kom-
ist í fremstu röð. Nú er þetta mót
að baki og afreksfólk okkar i fijáls-
um íþróttum og raunar í öðrum
ólympíugreinum setur stefnuna á
Ólympíuleikana í Atlanta 1996!
ÖRN EIÐSSON,
Hörgslundi 8, Garðabæ.
MÖRKINNI 3 • SÍMI 588 0640
BRÉF TIL BLAÐSINS
Þeir taka það til sín
sem eiga það
Maðurinn sem var að „afgreiða"
bauð okkur ekki aðstoð vegna þess
að hann var of upptekinn við að tala
við kunningja sinn. Við göngum inn
í búðina og skoðum okkur um. Rétt
á eftir kemur inn kona og afgreiðslu-
maðurinn (með bros á vör) segir;
„Góðan dag, get ég aðstoðað þig?“
sem á í rauninni að segja við alla
viðskiptavini. Við göngum út úr búð-
inni en þá kallar maðurinn á eftir
okkur: „Voruð þið ekki með kerti?“
Við segjum að við höfum sett þau
aftur á standinn en hann spyr aftur:
„Voruð þið ekki með kerti?“ Vinkona
mín kallar þá til hans að hann geti
bara talið kertin, þau væru öll. Auk
þess var standurinn fullur þegar við
komum og var það líka þegar við
fórum. Samt kallar hann í þriðja sinn:
„Voruð þið ekki með kerti?“ Við
göngum bara í burtu og ákveðum
að versla aldrei þama, sama hversu
nauðsynlegt það væri.
Með þessari sögu langar mig,
fyrir hönd allra unglinga sem hafa
lent í þessu, að benda afgreiðslu-
fólki á að það er hægt að kæra
búðina fyrir svona, sérstaklega þeg-
ar maður er búinn að neita og eng-
ar sannanir liggja fyrir.
Auk þess finnst mér að af-
greiðslufólk þurfi ekki að vera með
ókurteisi, sá eini sem tapar er versl-
unin.
Ég get vel skilið að búðareigend-
ur og afgreiðslufólk sé tortryggið
gagnvart unglingum en þetta er ein-
um of. Þó að einhveijir unglingar
steli er ekki þar með sagt að allir
unglingar geri það. Fyrir utan það
að það er líka til fullorðið fólk sem
stelur.
Ég er orðin virkilega þreytt á að
þurfa að „smjaðra" fyrir afgreiðslu-
fólki til þess að fá almennilega að-
stoð. Eru mínir peningar eitthvað
verri en annarra?
I
---------------------------------------------- I
Þetta er virkilega svekkjandi, að j
ætla að kaupa eitthvað en fara síðan
sár út úr búðinni þar sem afgreiðslu-
fólk hefur verið dónalegt.
Það er líka alveg óþolandi þegar |
fullorðið fólk ryðst fram fyrir mann
í búðum og biðröðum. Afgreiðslufólk
á auðvitað að sjá um að enginn ryðj- \
ist fram fyrir. En oftast þorir maður '
ekki að segja neitt og lætur vaða j
yfir sig. |
Man fólk virkilega ekki hvernig
það er að vera unglingur? ;
Ég er ekki að reyna að móðga I
neinn en fólk ætti að fara að hugsa
sinn gang. Þið eruð nú einu sinni ;
fyrirmynd unga fólksins og þetta
er ekki gott fordæmi.
Engin nöfn eru nefnd því skýring-
in er einföld. Þeir taka það til sín \
sem eiga það! j
ÓLÖF BIRNA BJÖRNSDÓTTIR,
nemi í Hlíðaskóla.
Úr hvftu plasti.
Var áður: 690 kr.
Lækkað í: 499 kr.
Nú aðeins:
Aður: 1500 kr.
Nú aðelns:
Altt í einni tösku. fjórir kollar
og samanbrotiö 4 manna
borö. Auövelt aö flytja og
tekur lítiö pláss.
Garösett úr smíöajámi.
Áður: 14900
Nú aðeins:
Sórlega hlý og notaleg sæng.