Morgunblaðið - 11.01.1996, Blaðsíða 46

46 FIMMTUDAGUR 11. JANÚAR 1996
MININIINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ESTHER
PÉTURSDÓTTIR
+ Esther Péturs-
dóttir fæddist í
Reykjavík 27. des-
ember 1922. Hún
lést á heimili sinu í
Reykjavík aðfara-
nótt 3. janúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Pétur
Björnsson skip-
stjóri, f. 20.8. 1887
á Kirkjubóli í Múla-
hreppi í Barða-
^ strandarsýslu, d. í
Reykjavík 24.7.
1978 og kona hans
Ellen K. Björnsson,
f. Christoffersen í Danmörku
18.4. 1896, d. í Reykjavík 28.2.
1985. Systir Estherar er ída,
f. 24.6. 1927, gift Jack Talling
líffræðingi og búsett í Eng-
landi. Hinn 1.6. 1946 giftist
Esther Þórhalli Tryggvasyni,
seinna bankastjóra Búnaðar-
banka Islands. Foreldrar hans
voru Tryggvi Þórhallsson for-
sætisráðherra og Anna Guðrún
Klemensdóttir. Börn Estherar
og Þórhalls eru: 1) Þóra Ellen,
ESTHER Pétursdóttir andaðist að
morgni 3. janúar sl. á heimili sínu
í Reykjavík 73 ára að aldri. Að
henni stóðu ólíkir stofnar. í föður-
ætt var hún komin af íslensku sjó-
manna- og bændafólki en af danskri
embættismannaætt í móðurlegg.
Faðir hennar, Pétur Bjömsson, var
fæddur og uppalinn á Vestfjörðum.
Hann lærði trésmíðar í Reykjávík
en fór síðan í Stýrimannaskólann
og lauk þaðan prófi árið 1914. Pét-
ur gerðist stýrimaður og skipstjóri
‘k dönskum skipum og sigldi m.a.
með saltfisk til hafna á Spáni. í
Kaupmannahöfn kynntist Pétur
konu sinni, Ellen Kömu hjúkmnar-
f. 22.6. 1954, grasa-
fræðingur og pró-
fessor við Háskóla
Islands, gift Helga
Björnssyni jökla-
fræðingi, visinda-
manni við Háskóla
Islands og prófess-
or við Óslóarhá-
skóla. Böm þeirra
em Þórhallur og
Valgerður. 2) Anna
Guðrún, beitar-
fræðingur og kenn-
ari við búvísinda-
deild bændaskólans
á Hvanneyri, gift
Bimi Þorsteinssyni plöntulif-
eðlisfræðingi, deildarstjóra og
kennara við búvisindadeild
Bændaskólans á Hvanneyri.
Sonur þeirra er Pétur. 3)
Tryggvi, f. 20.6. 1962, lögfræð-
ingur og dómarafulltrúi við
Héraðsdóm Austurlands á Eg-
ilsstöðum. Dætur hans em
Helga, Anna og Halla.
Útför Estherar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin kl. 15.
konu, árið 1918. Hún var dóttir
Anders K. Christoffersens, prests í
Bölling á Jótlandi, og fyrri konu
hans, Caroline Marine. Pétur og
Ellen giftu sig í Kaupmannahöfn
árið 1921, fluttu til íslands og
byggðu sér hús á Sólvallagötu 1.
Þangað fluttu þau þó ekki strax,
því að árið 1926 tók Pétur við skip-
stjórn á Lagarfossi sem sigldi milli
Danmerkur og Austfjarðahafna, án
viðkomu í Reykjavík. Fjölskyldan
tók sig því upp og settist að í Kaup-
mannahöfn næstu fjögur árin og
gekk Esther þar í bamaskóla. I
Kaupmannahöfn fæddist seinna
barn þeirra hjóna, ída, árið 1927.
Faðir minn, +
AXEL ÓLAFSSON
klæðskerameistari
(G. Bjarnason og Fjeldsted),
er látinn.
Ragnar Ólafur Axelsson.
+
Maðurinn minn og bróðir okkar,
BIRGIR GUÐMUNDSSON,
bryti,
Álakvfsl 112,
lést í Landspítalanum 7. janúar.
Ingileif Friðleifsdóttir,
Ólafur Guðmundsson,
Haukur Guðmundsson
t
' Bróðir okkar,
ERLENDUR SIGURÞÓRSSON
frá Kollabæ,
dvalarheimili aldraðra,
Kirkjuhvoli, Hvolsvelli,
lést í Vífilsstaðaspítala þriðjudaginn 9. janúar.
Stefanía Þórunn Sigurþórsdóttir,
Tómas Sigurþórsson.
+
Móðir okkar og tengdamóðir,
SVANLAUG SIGURÐARDÓTTIR,
Akranesi,
verður jarðsungin frá Akraneskirkju föstudaginn 12. janúar
kl. 14.00.
Jóhanna Þorgeirsdóttir, Hjalti Jónasson,
Jónfna Þorgeirsdóttir, Leifur ívarsson,
Jósef H. Þorgeirsson, Þóra Björk Kristinsdóttir,
Svana Þorgeirsdóttir, Gunnar Kárason.
Tengsl stúlknanna við Danmörku
héldust áfram eftir að íjölskyldan
fluttist heim og dvöldust þær á
sumrin hjá afa sínum og stjúpömmu
og fimm dætram þeirra, en sú
yngsta var jafnaldra Estherar. Þótti
stúlkunum pastor Christoffersen
nokkuð strangur og fjarlægur; þær
jafnt sem dætur hans urðu að
ávarpa hann í þriðju persónu en
mjög vænt þótti þeim um
stjúpömmu sína.
Eftir að heim kom árið 1930 tók
Pétur við skipstjóm á Dettifossi og
var eftir það skipstjóri á ýmsum
skipum Eimskipafélagsins, lengst
af á Dettifossi en síðast á Gull-
fossi. Þar sem hann var langdvölum
að heiman, kom það í hlut Eilenar,
eins og annarra sjómannskvenna,
að halda utan um heimilið og böm-
in. Þótt hún væri búsett á Islandi
í rúmlega hálfa öld, talaði hún alla
tíð aðeins dönsku og heimilismálið
var danska. Ellen og Pétur vildu
eindregið koma dætram sínum til
mennta og Esther var send á sum-
arskóla í Englandi og til sumardval-
ar í Þýskalandi auk þess sem hún
ferðaðist víða með foreldram sínum.
Hún lauk stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum í Reykjavík árið 1941 og
vann þá sem blaðamaður á Morgun-
blaðinu um skeið. Báðar systumar,
Esther og ída, luku háskólaprófi.
Esther hélt utan til náms árið 1942
en á þessum áram fóra flestir náms-
menn til Bandaríkjanna vegna
stríðsátaka í Evrópu. Esther sigldi
til New York, hélt til Minneapolis
og hóf nám í röntgentækni við
University of Minnesota. Viðbrigðin
við vesturkomuna 1942 voru mikil
og varð íslendingunum, sem vanir
vora nokkram skorti og skömmtun,
starsýnt á auðlegðina í Bandaríkj-
unum, - þar var ekki stagað í silki-
sokkana heldur keyptir nýir. Esther
lauk BS-prófi og kom heim með
föður sínum árið 1945.
Áður en Esther hélt til Bandaríkj-
anna hafði hún kynnst ungum manni
á dansleik í Oddfellowhúsinu, Þór-
halli Tiyggvasyni frá Laufási. Þau
tóku upp samband á ný eftir heim-
komu Estherar og giftu sig 1. júní
1946. Sama dag héldu þau í brúð-
kaupsferð til Bandaríkjanna. Þau
sigldu til New York þar sem Þórhall-
ur seldi frimerkjasafnið sitt og
keypti notaðan bíl á þúsund dollara.
Frá New York óku þau til Minne-
sota, og áfram vestur til Yellow-
stone, þaðan til vesturstrandarinnar
og síðan suður til Mexíkó. Til baka
lá leið þeirra m.a. suður til Flórída
þar sem Þórhallur ók alla leið á Key
West meðan Esther sólaði sig á
strönd Miami. Þegar þau komu til
baka til New York seldu þau bílinn
og settust upp í flugvél sem átti að
flytja þau til íslands. Heimferðin
gekk hins vegar skrykkjótt því flug-
vélin var alltaf að bila og urðu þau
að bíða í 6 vikur í New York og
aftur á Nýfundnalandi meðan gert
var við hana. Þá vora þau orðin
auralítil en Þórhalli tókst að afla
nokkurs fjár með því að spila póker
við samferðamennina!
Þegar heim kom stofnuðu þau
heimili hjá tengdamóður Estherar
í Laufási í Reykjavík. Þar þjuggu
fyrir öll 6 systkini Þórhalls, og var
mikið spilað og oft glatt á hjalla.
Esther lærði bridge og þau Þórhall-
ur spiluðu mikið á sínum fyrstu
hjúskaparáram, ýmist saman í
parakeppni eða í sveitakeppni. Þau
unnu til margra verðlauna og sveit
Estherar varð íslandsmeistari
kvenna í bridge árið 1950.
Frá Laufási fluttust Esther og
Þórhallur á Eiríksgötu en árið 1957
keyptu þau sér íbúð á Reynimel og
hafa búið þar síðan. Þá höfðu þeim
fæðst tvær dætur, Þóra Ellen
(1954) og Anna Guðrún (1957).
Síðastur kom svo Tryggvi (1962).
Esther vann ekki utan heimilis eft-
ir að hún giftist. Hún var hlédræg
og hélt ^sig mikið innan fjölskyld-
unnar. Árið 1977 hóf hún af mik-
illi tilhlökkun nám í bókasafnsfræð-
um við Háskóla íslands. Henni sótt-
ist námið vel en stuttu seinna veikt-
ist hún af langvinnum veirusjúk-
dómi sem hún náði sér aldrei af.
Illa gekk að fá sjúkdómsgreiningu
en hún gekkst undir margs konar
lyfjameðferð í meira en áratug sem
skildi eftir sín merki.
Esther naut góðs af þeim ólíku
rótum sem að henni stóðu. Frá
móður sinni hafði hún erft víðan
sjóndeildarhring og ríka danska
kímnigáfu en vestfirska staðfestu
frá föður sínum. Hún hlaut góða
menntun sem var henni lífsfylling
alla tíð, hafði yndi af lestri góðra
bóka og var afar smekkvís og vand-
virk við allt sem hún tók sér fyrir
hendur. Hún gaf börnum sínum og
fjölskyldu ómældan tíma og um-
hyggju. Esther hafði mikinn metnað
fyrir hönd sinna bama og veitti
þeim ætíð hvatningu og stuðning.
Þess njóta þau alla ævi og einnig
þeir sem tengjast ijölskyldunni og
afkomendur um langa framtíð. Þeg-
ar upp er staðið er ekkert ævistarf
mikilvægara. Saman tryggðu Esth-
er og Þórhallur að einstakur íjöl-
skylduandi og fastmótað gildismat
rótgróinnar menningarfjölskyldu
erfíst frá kynslóð til kynslóðar. Þar
fer saman frjálslyndi og umhyggja
fyrir landi og lýð, menningu og
umhverfi, hógværð og hreinskilni
og hiklaust hugrekki til þess að
láta í sér heyra um menn og mál-
efni. Esther var mjög sjarmerandi
kona. Ég vil þakka henni mikinn
hlýhug í minn garð og ég á henni
að þakka áhrif á mitt líf sem eiga
rætur miklu lengra aftur en þau
sjö ár sem við þekktumst og gæta
mun um ókomin ár. Blessuð sé
minning hennar.
Helgi Björnsson.
í dag er kvödd Esther Pétursdótt-
ir sem var mér alla tíð mjög kær
og góð. Upp í hugann koma marg-
ar minningar og þá sérstaklega frá
bamæsku minni en í þá daga var
mjög mikiil samgangur okkar á
milli.
Ég sé Esther fyrir mér í jólaboði
íjölskyldunnar sem haldið var á
afmælisdegi hennar hinn 27. des-
ember síðastliðinn. Þar sat hún í
rauðum, fallegum, jólalegum kjól,
mitt á meðal fólksins, hló og naut
samvistanna við gestina, tilbúin til
að fara út að borða um kvöldið með
eiginmanninum eins og þau höfðu
gert á afmælisdegi hennar í mörg
ár. Þrátt fyrir etíð veikindi í yfir
fimmtán ár datt engum í hug að
Esther ætti svona stutt eftir, en
hennar tími var kominn og lést hún
í svefni aðfaranótt 3. janúar.
Esther ólst upp á íslensk-dönsku
menningarheimili. Faðir hennar var
landskunnur skipstjóri, en ég man
þó frekar eftir honum á efri áram,
góðlegum gömlum manni, þar sem
hann var að smíða húsgögn og leik-
föng, hreina dýrgripi, fyrir bama-
bömin í kjallaranum á Sólvallagötu.
Frú Ellen móðir Estherar kom frá
Danmörku, glaðleg og elskuleg
kona, ssem bar á borð fínar kræs-
ingar og pijónaði þær fallegustu
peysur sem ég hafði séð.
Að loknu stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík sigldi
Esther, í miðri seinni heimsstyijöld-
inni, til frekara náms í Bandaríkjun-
um og dvaldi þar í nokkur ár. Eftir
heimkomuna giftist hún svo Þór-
halli móðurbróður mínum. Þess að
fá að vera með og dvelja oft hjá
Esther og Þórhalli á þessum áram
minnist ég sem einstaklega
skemmtilegra stunda. Flestar sögur
sem sagðar era af mér sem bami
era einmitt komnar frá þeim hjón-
um. Eftir nokkurra ára hjónaband
fæddust börnin, fyrst Þóra Ellen,
síðan Anna Guðrún og síðast
Tryggvi. Var það hlutskipti Esther-
ar að hugsa um heimilið, börnin og
Þórhall og standa við hlið hans í
hans annasama starfi. Heimilið var
glæsilegt, búið sérlega fallegum
munum og inni stóð húsmóðirin sem
alltaf var gott heim að sækja, glæsi-
leg, bráðgáfuð, víðlesin og hlátur-
mild. Bömin hafa öll gengið
menntaveginn og bera foreldrum
sínum fagurt vitni um hve vel að
þeim hefur verið búið.
Ég vil fyrir hönd okkar allra á
Ránargötu 19, og föður míns, þakka
Esther fyrir samfylgdina og votta
eiginmanni, bömum, tengdabörn-
um og barnabömum samúð okkar
á sorgarstundu._
Guðrún Ina Ivarsdóttir.
Miðvikudaginn 3. janúar síðast-
liðinn voru afi og amma á Reyni-
mel búin að bjóðá okkur systranum
í hádegismat. En upp úr ellefu um
morguninn hringdi afí og sagði að
ekkert yrði úr þessum hádegisverði
því amma væri dáin.
Við höfðum oft borðað hjá þeim
hádegismat því á pabbahelgum var
þetta fastur liður á sunnudögum.
Hádegisverðirnir á Reynimel voru
einstaklega notalegir. Þar var yfir-
leitt enginn að flýta sér. Amma og
afi gáfu sér góðan tíma til að borða
og þó sérstaklega til að spjalla. Við
borðið var rætt um heima og geima,
til dæmis myndina frá í gær eða
forsetaframboðið. Við höldum samt
að ömmu hafi þótt skemmtilegast
þegar var verið að grínast svolítið.
Þá hló hún og þá urðu augun henn-
ar svo falleg.
Amma hafði mikinn áhuga á því
að okkur gengi vel í skólanum og
við voram oft spurðar um hvernig
okkur gengi. Þegar við sögðum að
okkur gengi vel brosti amma og
sagði „gott“. Svona var amma hlý-
leg við okkur og vildi að okkur
gengi allt sem best.
Við eigum eftir að sakna ömmu
okkar en við eigum minninguna um
hana sem við geymum meðan við
lifum.
Helga, Anna og
Halla Tryggvadætur.
ROSA
ÓLAFSDÓTTIR
+ Rósa Ólafsdóttir var fædd
á Holtahólum á Mýrum í
Hornafirði 31. mars 1917. Hún
lést á heimili sínu á Höfn í
Hornafirði 21. desember.
Útförin fór fram 29. desem-
ber síðastliðinn.
MIG LANGAR að minnast hennar
ömmu minnar í fáum orðum. Það
er erfitt að sætta sig við að hún
sé dáin. Fyrir fáeinum dögum var
hún að tala um að bjóða okkur
Önnu Mekkín, litlu langömmustelp-
unni sinni, í mat. Hún ákvað síðan
að það væri best að geyma það til
jólanna. En nú eru jólin komin og
amma farin frá okkur. Við kvöddum
hana á aðfangadag og minnumst
hennar með hlýju og þakklæti.
Hún amma sagði mér oft frá því
þegar ég var lítil stelpa og gisti í
Bóli hjá henni og afa. Þegar ég
vildi ekki fara að sofa á kvöldin
sýndi afi mér allar hestabækurnar
sínar og amma spurði hvort ég
vildi ekki Ieggjast út af en þá sagði
ég nei, ég sé svo mikið betur ef
ég sit.
Umhyggja ömmu fyrir okkur
barnabörnunum var ótakmörkuð.
Við voram líka heppin að hafa haft
hana svo nálgæt okkur, ekki síst
nú síðustu árin eftir að afí dó og
hún flutti í litlu hlýlegu íbúðina sína
við hliðina á mömmu og pabba.
Þangað var alltaf svo gott að koma
og oft var pönnukökuilmur í loft-
inu, enda var amma mín einstaklega
gestrisin. Frá henni mátti enginn
svangur fara.
Amma mín, þakka þér allar góðu
stundirnar sem við áttum saman.
Minningarnar geymast og sofðu
rótt.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé iof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Þín
Svala Björk.