Morgunblaðið - 27.04.1996, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MIIMIMINGAR
LAUGARDAGUR 27. APRÍL 1996 43
VALGARÐ
ÁSGEIRSSON
+ Valgarð Ás-
geirsson var
fæddur á Blönduósi
25. október 1927.
Hann lést á heimili
sínu, Brekkubyggð
6 á Blönudósi, 22.
apríl sl. Foreldrar
hans voru Hólm-
fríður Zóphonías-
dóttir húsmóðir, f.
9.6. 1889, d. 5.4.
1957, og Ásgeir
Þorvaldsson,
múrarameistari, f.
4.8. 1882, d. 25.1.
1962. Þau bjuggu á
Blönduósi. Systkini hans voru
níu talsins og var Valgarð
þeirra yngstur: Hrefna, látin,
Sigríður, látin, Ása Sigurbjörg,
látin, Soffia, Arndís, tvíburarn-
ir Olga, látin, og Þorvaldur,
Helga Maggý, látin, og Zóphon-
ías. Hinn 6. maí l952 kvæntist
Valgarð Önnu Árnadóttir frá
Miðgili í Langadal, f. 27. júlí
1927, og byggðu þau sér heim-
ili á Blönduósi. Anna er dóttir
hjónanna Vilborgar Guðmunds-
dóttur, f. 29.9 1885, d. 14.3.
1968, og Árna Ásgríms Guð-
mundssonar, f. 11.7. 1888, d.
25.9. 1963, bónda á Miðgili í
Engihlíðarhreppi. Börn Val-
garðs og Önnu urðu sjö talsins:
1) Vilborg Árný, f. 7.7. 1951,
maki Árni Jón Baldvinsson, f.
8.10.1952, börn Hrönn, f. 25.12.
1968, maki Óskar Björn Ósk-
arsson, f. 5.4. 1973, sonur
Sindri Snær Ágústsson, f.
11.11. 1990, Valgeir, f. 18.6.
1971, maki Ingibjörg Tína
Gunnlaugsdóttir, f. 27.10. 1975,
sonur Gabríel Dagur, f. 3.1.
1996, Sturla, f. 7.3. 1978, og
Kristinn, f. 25.6. 1981. 2) Hólm-
fríður Hrönn, f.
12.5. 1953, maki
Emil Þorbjörnsson,
f. 4.5. 1953, börn
Sigurbjörn Ægir, f.
10.5. 1972, Þorbjörn
Þór, f. 18.8. 1975,
og Anna Dögg f.
31.8.1981.3) Sturla,
f. 28.8.1954, d. 29.5.
1977. 4) Arndís, f.
21.12. 1957, maki
Þorsteinn Úlfar
Björnsson, f. 1.2.
1951, börn Lilja Sif,
f. 16.9. 1982, og
Oddur Freyr, f.
14.7. 1987. 5) Anna, f. 13.12.
1959, maki Halldór Þór Jóns-
son, f. 20.2. 1961, börn Fanney,
f. 15.9.1979, og Ásgeir, f. 18.10.
1982. 6) Hrafn, f. 16.2. 1963,
maki Guðbjörg Ragnarsdóttir,
f. 24.12. 1967, dóttir Anna Mar-
ía, f. 24.3. 1994. 7) Ásgeir, f.
22.11. 1967.
Valgarð stundaði nám sem
unglingur í Reykjaskóla í
Hrútafirði. Hann fór þaðan í
Iðnskólann í Reykjavik og tók
sveinspróf í múraraiðn 1949.
Múrarameistari varð hann árið
1952 og hafði hann verið sveinn
hjá föður sínum. Valgarð vann
við múrverk x A-Húnavatns-
sýslu í ríflega 30 ár eða þar til
heilsa hans gaf sig til erfiðis-
vinnu. Eftir það lagði hann fyr-
ir sig ýmis störf, s.s. svínarækt
og leirbrennslu. Hann var list-
fengur og unni alla tíð gömlum
húsum og munum.
Útför hans fer fram frá
Blönduóskirkju í dag og hefst
athöfnin kl. 14. Minningarat-
höfn og bálför í Reykjavík
verða ákveðin síðar.
Elsku pabbi minn, það er erfítt
að fínna réttu orðin þegar þakka
skal nærri hálfrar aldar samleið.
Þegar ég var bam fannst mér þú
fallegasti, skemmtilegasti og besti
maðurinn í heiminum. Það hefur
ekkert breyst. Eg geymi þig í minn-
ingunni eins og þú varst meðan þú
varst heill heilsu og við systkinin
öll þessa heims.
Sögurnar sem þú sagðir okkur
í æsku voru þær skrýtnustu og
skemmtilegustu sem við heyrðum.
Fjörugt ímyndunarafl og sérkenni-
leg kímnigáfa þín gerðu það að
verkum að maður vissi aldrei á
hveiju var von. Að fara með þér
að veiða í Blöndu var toppurinn á
tilverunni. Horfa á þig úti í straum-
harðri ánni og leita blóma í kletta-
skorum. Þá var alltaf sólskin.
Heyra þig hnoða saman vísum og
vera hrókur alls fagnaðar í góðra
vina hópi. Ummhyggja þín og virð-
ing fyrir landinu okkar fylgir af-
komendum þínum ævilangt. Þú
hafðir sérstæðar skoðanir og fórst
ekki troðnar slóðir. Ást þín og að-
dáun á mömmu var öllum ljós sem
til þekktu og samheldni ykkar var
einlæg til hinstu stundar. Nú reikar
þú um gjöfular veiðilendur Drottins
með Sturlu bróður, þess hefur þú
lengi óskað.
Hrönn, Óskar, Sindri Snær, Val-
geir, Inga, Gabríel Dagur og Krist-
inn, sem öll eru erlendis, biðja guð
að geyma afa sinn og langafa.
Hvíldu í friði, pabbi minn, og
takk fyrir allt.
Vilborg Valgarðsdóttir.
Ég kynntist Valla stuttu eftir
að við hjónakornin byrjuðum að
vera saman. Þá var Valli kátur og
hress. Hann hafði lunkinn húmor
enda var hann víðlesinn og nánast
alæta á bækur og það kom fyrir
að maður fékk á sig skot sem erf-
itt var að verjast. A þeim tíma var
hann sífellt að og áhuginn á því
sem hann var að gera smitaði
gjarnan út frá sér. Þá ráku þau
Olísskálann á Blönduósi Anna og
hann og það kom fyrir að Valli
mátti ekkert vera að því að af-
greiða bensín vegna þess að hann
þurfti að spúla planið. Hann var
svo þrifinn að ef einhver kom og
skolaði af bílnum og spúlaði ekki
planið eftir sig gat sá hinn sami
átt von á athugasemd. Og þær
gátu sumar verið eitraðar. Margar
athugasemdir átti Valli um menn
og málefni og voru sumar kannski
ekki þess eðlis að diplómat væri
stoltur af þeim en yfirleitt hitti
hann naglann svoleiðis á höfuðið
að maður fylltist aðdáun. Hann
hafði líka þann hæfíleika að geta
horft á hlutina frá pínulítið öðru-
vísi sjónarhorni. Og það var öfunds-
verður hæfíleiki. Hann átti það líka
til að semja vísur um það sem hon-
um lá á hjarta og a.m.k. ein þeirra
er landsfræg en það er vísan um
brúna “Jamm og já“ á Seyðisá. Það
þarf víst ékki að taka það fram að
vísan sú var gerð tugum ára áður
en áin var brúuð.
Valli var alla tíð kraftmikill og
áhugasamur og fékkst við æði
margt um dagana. Hann var
múrarameistari og vann við það
stóran hluta ævi sinnar en leirkera-
smíð og svínarækt voru líka hlutar
af lífsstarfi hans og öllu virtist
hann hafa jafn gaman af. Varð-
veisla gamalla húsa var honum
áhugamál og þá sérstaklega svo-
nefnt „Hillebrantshús “ sem hann
tók hálfvegis í fóstur. Þá hafði
hann gaman af gömlum hlutum
sem hann safnaði af ástríðu. Mér
er minnisstætt þegar hann sýndi
mér gamlan Lee Enfíeld riffill,
sennilega úr fyrra stríði sem hann
hafði komist yfir. Þetta drápstól
var hann búinn að taka í gegn og
hreinsa svo það leit út sem nýtt.
En það var ekki talað um hlutverk
tólsins. Hann benti á smáatriði í
smíðinni á tólinu og talaði um að
í verksmiðjuframleiðslu nútímans
væri hlutirnir ekki gerðir svona.
Og þegar ég hafði orð á því að það
gæti nú verið gaman að prófa að
freta úr hólknum kom það ekki til
mála. Þetta var safngripur, ekki
leikfang.
Það er til marks um söfnunarár-
áttu og söguáhuga Valla að fyrir
nokkrum árum kom hann í bæinn
og var völlur á karli. Hvort ég
gæti ekki keyrt hann út til „Gæsl-
unnar?“ Ekkert var auðsóttara.
Hvert skyldi nú erindið hafa verið?
Jú, þeir höfðu lofað honum klippum
úr þorskastríðinu og var þeim troð-
ið inn í bílinn og ekið beinustu leið
á Landflutninga, þar sem honum
var tekið eins og þjóðhöfðingja, til
að fara með þær norður. Nú standa
klippurna á stalli í garðinum við
Brekkubyggðina sem þögult minn-
ismerki um eljuna í Valla.
Veiðimennska var honum í blóð
borin og þau sumur sem hann var
að grisja vötn fyrir Veiðimálastofn-
un var hann svo sæll að það var
stórkostlegt að vera í kringum
hann. Eftir að hann hafði verið
með norðurhluta Svínavatns fór
hann upp á Auðkúluheiði sem hann
nefndi ,jKúlu“ og lagði net í Þrí-
stiklu. Ég varð þeirra forréttinda
aðnjótandi að komast með honum
þangað upp eftir í eitt skipti í dýrð-
legu veðri og þar var hann í essinu
sínu. Hann hafði líka gaman af að
fara á fugl og sel og meðan hann
átti bát var það ætíð auðsótt að
komast á sjó og veiða í matinn.
En vei þeim sem ekki hirti um ör-
yggisreglur um borð. Það fór eng-
inn um borð án þess að vera í björg-
unarvesti og skipti næstum litlu
þótt báturinn stæði á vagni fyrir
framan bílskúrinn. Þá beitti Valli
sér mjög fyrir því að settar væru
reglur um haldreipi á smábátum
svo þeir sem féllu útbyrðis hefðu
eitthvað til þess að halda sér í og
ættu auðveldara með að komast
um borð aftur. Enda stóð til að
skíra bát sem framleiddur var hjá
Skipasmíðastöð Guðmundar Lár-
usssonar eftir honum. Báturinn sá
er með tveimur stórum loftfylltum
hólfum og það þarf mikið til að
koma honum undir yfírborðið.
Þetta má þakka Valla.
Síðustu ár starfsævinnar vann
Valli sem sundlaugarvörður á
Blönduósi. Það var starf sem hann
kunni vel við, því rakt sundlaugar-
loftið fór vel í lungun á þonum en
hann var astmaveikur. Áhuginn á
starfinu var slíkur að það þurfti
úrtölur til að hann færi ekki út í
laug að þrífa á stórhátíðum. Krakk-
arnir á Blönduósi kunnu vel að
meta hann sem sundlaugarvörð.
Þau spjölluðu við hann og teiknuðu
handa honum myndir sem hann
hengdi upp í lauginni. Hann teikn-
aði líka fyrir þau og sagði þeim
sögur og miðlaði þeim af reynslu
sinni og þekkingu en Valli var víð-
lesinn eins og áður sagði.
Hann hlakkaði til þess að að
fara að sinna áhugamálunum þegar
hann hætti að vinna og var byijað-
ur að taka húsið í gegn þegar hann
fékk heilablóðfall. Þegar ósköpin
dundu yfir hafði hann náð að klæða
bílskúrinn með þessu fína holta-
grjóti og lítið hús í garðinum sem
hann smíðaði þegar hans börn voru
lítil hafði hann lagað til handa
barnabömunum. Hann náði aldrei
að verða frískur aftur og ég veit
að þessi tími hefur verið honum
mikil raun. Manni með hans skap-
ferli og áhuga finnst það óþolandi
að geta ekki tekið fullan þátt í líf-
inu, ekki lesið, ekki horft á dýralífs-
myndir í sjónvarpinu og geta ekki
farið í skrepp niður á bryggju þeg-
ar bátarnir eru að koma inn með
afla. Því hann hafði gaman af að
spjalla og fræðast. Það dró stöðugt
af honum og í raun held ég að lík-
aminn hafi bara verið búinn að
gefast upp, kannski leiddist sálinni
líka. En hann er nú laus við alla
kvöl og pínu og kominn þangað sem
frumbyggjar Norður-Ameríku köll-
uðu hinar eilífu veiðilendur. Þegar
.ég fer sjálfur á eftir honum vona
ég að hann geti bent mér að góða
hylji og fín ijúpnalönd.
Þorsteinn Úlfar Björnsson.
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
DANÍEL F. JÓENSEN,
Skólagerði 3,
Kópavogi,
andaðist í Borgarsjúkrahúsinu 23. apríl sl. Útförin fer fram frá
Kópavogskirkju þriðjudaginn 30. apríl kl. 13.30.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín,
SIGRÍÐUR SIGMARSDÓTTIR,
Lækjargötu 22b, Akureyri,
lést á heimili sínu 25. apríl.
Jarðarför auglýst síðar.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna,
Egill Jónasson.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
EYVINDUR ÓLAFSSON,
Seilugranda 4,
Reykjavfk,
lést 25. apríl sl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Bjarndis Bjarnadóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Útför eiginkonu minnar, móður, tengda-
móður og systur,
KRISTI'NAR SIGURÐARDÓTTUR,
Snorrabraut 56,
Reykjavik,
fer fram frá Hallgrímskirkju mánudaginn
29. apríl kl. 13.30.
Arinbjörn Sigurðsson,
Lára Jakobsdóttir, Grétar Grímsson,
Sigurður Örn Arinbjarnarson, Halldóra Ingjaldsdóttir,
Július Roy Arinbjarnarson, Helga Stefánsdóttir,
Róbert Arinbjarnarson,
Arthúr Arninbjarnarson, Sigurbjörg Sigurbjarnadóttir,
Svanur Arinbjarnarson, Elfsabet Sævarsdóttir,
Magnús Arinbjarnarson, Guðbjörg Erlingsdóttir,
Elísabet Sigurðardóttir.
+
Innilegar þakkir færum við öllum, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför eiginkonu minnar, móð-
ur okkar, tengdamóður, systur, mág-
konu og ömmu,
KRISTÍNAR GUÐRÚNAR
GÍSLADÓTTUR,
Arnarhrauni 30,
Hafnarfirði.
Guð blessi ykkur öll.
Vilhjálmur G. Skúlason,
Karólína M. Vilhjáímsdóttir, Steinar Gíslason,
Gísli Eiriksson, Inga Rósa Guðjónsdóttir
Þorgerður M. Gisladóttir, Halldóra Skúladóttir,
og barnabörn.