Morgunblaðið - 11.07.1996, Blaðsíða 28

28 FIMMTUDAGUR 11. JÚLÍ 1996
LISTIR
MORGU NBLAÐIÐ

S°

• Stillanlegur sogkraftur
• Stillanlegt Sogrör
• Fylgihlutageymsla
• Tveir auka sogstútar
• Inndraganleg snúra
• Rykpoki 4,0 lítrar
• 750wött
( Nýtt sparar 30% orku
skilar sama sogkrafti
og 1400w mótor)
BRÆÐURNIR
t-:* vi ‘j'
# Wm ii æ I fö
s 1|€ Eh W

30%
orkusparnaburl

Rosso ryksugan kemur
í vandaSri tösku sem hefur
margvíslegt notagildi

Umboösmenn um alít land
' ' '
inga, Borgamesi. Biómsturveiiír, Heiiissandi.
:rvfk.Straumur,lsatirði.
i.Sauðárkróki. KEA, byggingavörur, Lónsb.
i, Egiisstööum. Verslunin Vlk, Naskaupsst
elfossi. Rás, Þorlákshötn. Jón Þorbergsson, K
Akureyri.
Kraftmikil
grafíklist
Úmbra
TRÉRISTUR/ÆTINGAR
Karen Kunc. Mánud - föstud. 13-18.
Laugard.og sunnud 14-18. Lokað
mánudaga. Til 17 júlí. Aðgangur
ókeypis.
í aprílmánuði sl. sýndi banda-
ríska grafíklistakonan Karen Kunch
stórar og litríkar tréristur í Hafnar-
borg, sem dijúga athygli vöktu
meðal íslenzkra starfsbræðra henn-
ar. Margar þeirra voru í yfirstærð
KAREN Kunc: Heyrnarfæri. Trérista, 1995.
MANSÚR Sattarov: Stefnumót við vorið.
Temperaádúk, 1991.
ef tekið er mið að meðalstærð graf-
íkmynda á alþjóðamarkaði, og að
auki svo Iitríkar að þær skáru í
augu. Greinilega mátti kenna þá
fjölkynngi og listgaldur í sumum
þeirra, sem færðu listakonunni
fyrstu verðlaun á sýningunni
Grafica Atlantica að Kjarvalsstöð-
um 1987.
Jafnfjölskrúðugar myndir eiga
þó að mínu mati helst heima á
samsýningum, eða fáar saman, því
of stór skammtur vill draga úr
áhrifum einstakra mynda, þótt
gæði þeirra rýrni á engan hátt.
Nú er listakonan komin aftur, en
að þessu smni með smámyndir í
listhúsinu Úmbru og er það þriðja
sýning í röð bandarískra lista-
manna sem húsnæðið býður upp á
nú á vordögum í tilefni Listahátíð-
ar í Reykjavík, eins og segir í kynn-
ingu. A sýningunni eru 29 verk,
sem Kuc vinnur í tré og málm, en
nokkrar eru unnar í blandaðri
tækni þessara þátta innbyrðis. Allt
eru þetta mjög hreint unnar mynd-
ir, þar sem hjáleitum áhrifameðöl-
um, effektum, er hafnað, en slík
eru mjög algeng í grafíklistum
nútímans.
Þótt myndirnar séu litlar búa þær
yfir dijúgum tjákrafti forma sem
vaxa, hlykkjast, skerast og þenjast
um myndflötinn. Sum formin koma
upp aftur og aftur líkt og ákveðið
ferli tákna, stigi, hringur, keila, hús
og gluggi. Á einfaldan hátt fléttar
listakonan þessum formum sitt á
hvað á myndflötinn og nær fram
samstæðum og formsterkum heild-
um. Allt annar bragur er yfir þessu
en framkvæmdinni í Hafnarborg,
og trúa mín er að margur iðkandi
og unnandi grafíklistar eigi brýnt
erindi á staðinn . . .
Húsakynni MIR
Vatnsstíg 16
Þær eru fátíðar sýningarnar í
húsakynnum MIR, og enn hafa
ekki, að ég veit, ratað þangað nú-
tímaleg myndverk gerð eftir fall
sovétlýðveldisins eða neðanjarðar
meðan það var í mestum blóma.
Hins vegar eru , áhöld um hvort
heldur sé meira afturhald, opinber
og miðstýrð list sovézks friðar og
framningar, meðan hún var og hét,
eða harðsoðin stofnanalist vesturs-
ins í dag. Það hafa þær sameigin-
legt, að í báðum tilvikum eru þeir
utangarðs sem ekki fylgja kórréttri
stefnu, munurinn er einungis sá að
í vestri eru þeir heilaþvegnir í nafni
frelsisins hafi þeir ekki þroskað með
sér andóf, komið sér upp delluvara.
Rússneski málarinn Mansúr
Sattarov sem sýndi í húsakynnun-
um í rúma viku, sem telst full stutt-
ur tími, er fulltrúi viðurkenndrar
og munúðarfullrar sovéskrar listar,
sem fáa gat móðgað en byggðist
þó ekki beinlínis á þjóðernisraunsæi
og áróðri. Öðru fremur eru myndir
hans óður til birtunnar í rússnesk-
um veruleika og þá helst rússnesku
konunnar í blóma lífsins.
Hvað sem hver segir, og hvort
sem okkur líkar það betur eða ver,
er þetta ein tegund rússneskrar list-
ar og þar með listar heimsins. Til
eru sýningarsalir í stórborgum vest-
urálfu, sem halda henni sérstaklega
fram og þá einnig þjóðernisraun-
sæinu. Menn gleymi því ekki að
þetta er ákveðið tímabil í sögu ald-
arinnar sem ekki er hægt að horfa
fram hjá, og sem einn góðan veður-
dag verður fágæti. Mansjúr Sattarov
telst öðru fremur málari hins ijar-
ræna og munúðarfulla í blómgun
konunnar og slíkar myndir voru
hápunktur sýningar hans, hvort
heldur hann málaði þær naktar eða
í fötum. Einfaldar línuteikningar
hans af konum voru einnig verðar
allrar athygli . . .
TEMPERAMALVERK
Mansúr Sattarov. Sýningu lokið.
Bragi Ásgeirsson
Hádegistónleikar
í Hallgi’í mskirkj u
LEIKIÐ er á orgelið í
Hallgrímskirkju í hádeg-
inu á fimmtudögum og
laugardögum í júlí og
ágúst. Hádegistónleik-
amir era haldnir í tengsl-
um við tónleikaröðina
Sumarkvöld við orgelið
sem haldin er í fjórða
skiptið í sumar og er að-
gangur ókeypis á hádeg-
istónleikana.
í dag, fímmtudag 11. júlí kl. 12
leikur á orgelið Kjartan Siguijóns-
son, organisti Seljakirkju, tónlist
eftir Bach, Pachelbel og César
Frank. Kjartan er for-
maður Pélags íslenskra
organleikara en það eru
félagar þess sem skipta
með sér að leika á
fimmtudögum.
Laugardaginn 13. júlí
kl. 12 leikur Karel Pau-
kert, tékknesk-fæddur
Bach organisti en hann leikur
líka sunnudagskvöldið
14. júlí kl. 20.30. Hann mun aðal-
lega leika tékkneska og bandaríska
orgeltónlist en tónlist þessara
landa heyrist ekki oft á orgeltón-
leikum hér á landi.
MYNPLIST
Listhorn Sævars
K a r I s
STEYPTARLÁGMYNDIR
Iris Elva. Opið á verzlunartíma.
Til 18 júlí.
EINFALDLEIKINN telst inntak
mynda Irisar Elfu Friðriksdóttur
um þessar mundir, er hún teflir
saman tveim eða fleirum
jafnstórum steyptum ferhyrndum
einingum. Hún er með því að höfða
til byggingarefna nútímans, sem
er mikið til hin harða og óvæga
steinsteypa, sem hún telur tákn
karlímyndarinnar, enda sé hönnun
steypumannvirkja að mestu gerð
af körlum. En markmiðið er að
sameina hið grófa og fína, karllega
og kvenlega, lifandi og dauða.
Verkin búa þannig yfir duldum til-
vísunum, jafnvel ástleitnum, því
hún mýkir áferð steinsteypunnar
með götum, plastperlum og blúnd-
um, svona til að minna á nútímann,
vald, auð, fegurð, framrás og tímg-
un.
Það eru hráar myndir sem blasa
við á veggjunum, og í fyrstu virð-
ist lítil munur frá einu myndverki
til annars, en þetta breytist nokkuð
við nánari skoðun. Þannig sér í
örveikt byggingarferli á einingun-
um sem samanstendur af plastperl-
um og litlum götum, sem á sam-
hverfan hátt þræða flötinn og
skipta honum á ýmsan veg. Þetta
uppgötva menn ekki strax og
sennilega er vísunin of veikburða
í útfærslu, þótt götin opni og mýki
flötin og gefi honum inntak. Það
er hins vegar snjöll hugmynd og
mikið hlutverk að veita lífi í stein-
steypu, því satt að segja er naum-
ast til ólífrænna byggingarefni, og
hér gegna blúndumar miklu hlut-
verki einkum í aflanga verkinu á
austurvegg.
Hvetja má listakonuna til að
halda áfram í tilraunum sínum við
að gæða steynsteypuna kvenlegum,
helst ástþrungnum yndisþokka, og
beina fleiri stallsystrum sínum að
hönnun steypumannvirkja sem
steypuvinnu hvers konar. Það er
nefnilega mikil spum hví menn hér
á landi hafí ekki í ríkara mæli leit-
ast við að gera steypta veggi líf-
ræna svo sem víða sér stað í útland-
inu