Morgunblaðið - 11.07.1996, Blaðsíða 42

42 FIMMTUDAGUR 11. JÚLÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
BERGSTEINN JÓNASSON
frá Múla,
Vestmannaeyjum,
Reynigrund 51,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Landakirkju í
Vestmannaeyjum laugardaginn 13. júlí
kl. 13.00.
Vilborg Bergsteinsdóttir,
Jónas Bergsteinsson, Þórhildur Óskarsdóttir,
Halla Bergsteinsdóttir,
Kjartan Bergsteinsson, Arndís Egilsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir og afi,
BORGÞÓR BJÖRNSSON
frá Grjótnesi
á Melrakkasléttu,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju
föstudaginn 12. júlí kl. 15.00.
Inga Erlendsdóttir,
Jóhanna Borgþórsdóttir, Haukur Bjarnason,
Baldur Björn Borgþórsson,
Erlendur Haukur Borgþórsson, Oddbjörg Friðriksdóttir,
Margrét Borgþórsdóttir, Grétar Magnússon
og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNARGUNNARSSON
húsasmíðameistari,
Miðtúni 72,
Reykjavfk,
verður jarðsunginn frá Laugarneskirkju
föstudaginn 12. júlí kl. 13.30.
Guðfinna Lárusdóttir,
Inga Gunnarsdóttir, Gylfi Gíslason,
Gunnar Gunnarsson, Gerður Helgadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Bróðir okkar og mágur,
JÓN GUÐMUNDUR TÓMASSON
bóndi,
Fljótshólum,
verður jarðsunginn frá Gaulverjabæjar-
kirkju laugardaginn 13. júlí kl. 13.00.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er
bent á Krabbameinsfélag (slands.
Sigríður Tómasdóttir, Bjarni Guðmundsson,
Gunnar Tómasson, Anna Steingrimsdóttir,
Bjarni Tómasson, Hjördís Þorsteinsdóttir,
Þuríður Tómasdóttir, Kristján Þórisson.
t
Ástkær eiginmaður minn,
KRISTJÁN MARI'US JÓNSSON
fyrrverandi lögregluþjónn,
Keflavikurflugvelli,
Vallabraut 6, Njarðvfk,
(áður Háseylu 24),
verður jarðsunginn frá Ytri-Njarðvíkur-
kirkju laugardaginn 13. júlí kl. 13.30.
Matthildur Magnúsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Útför
MÁLFRÍÐAR LARSDÓTTUR,
Hringbraut 87,
Keflavík,
fer fram frá Keflavíkurkirkju föstudaginn
12. júlí kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Lárus A. Kristinsson.
BJÖRN
GUÐMUNDSSON
+ Björn Guð-
mundsson var
fæddur í Reykjavík
24. september
1937. Hann lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 20. júní síð-
astliðinn og fór út-
för hans fram frá
Bústaðakirkju 28.
júní. Jarðsett var í
Gufuneskirkju-
garði.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál)
Já, það eru góðar minningar
sem ég á eftir elskulegan vin minn,
Björn, en nú hefur sá öðlings-
drengur kvatt okkur. Eftir lifir
minningin um drengskaparmann-
inn hugljúfa, greinda og prúða,
sem var maður gleði og alvöru í
senn, allt eftir því hvað við átti.
Það er sagt, að enginn sé svo rík-
ur að hann hafi efni á að missa
vin, og sannast þá líka, að enginn
veit hvað átt hefur fyrr en misst
hefur.
En, - hvernig kveð-
ur maður góðan vin?
Birni kynntist ég fyrir
rúmum 17 árum.
Hann var drenglund-
aður og viðkynningar-
góður. Hann naut vin-
sælda fyrir alúðlega
framkomu, bæði á
starfsvettvangi og í
almennum samskipt-
um. Hugulsamur var
hann og örlátur, hafði
yndi af því að gleðja
fólk í kringum sig,
ekki ættmenni og
vinafólk einvörðungu,
heldur nánast hvern sem var í
návist hans, enda átti hann gott
með að umgangast fólk og var
fljótur að ná til þess. Það kom sér
vel í hans starfi, fyrst sem sölu-
maður og síðar sem forstjóri í
stóru fyrirtæki þar sem hann
stjórnaði af festu, enda dafnaði
fyrirtækið vel undir hans stjórn.
Björn var glæsilegur á velli og
snyrtimenni svo eftir var tekið og
bera heimili hans og fyrirtæki
þess glöggt vitni. Hann var inni-
legur í viðmóti og skemmtilegur,
stríðinn, en þar fór græskulaust
gaman. Við fórum oft saman í
ferðalög erlendis og var undravert
hve glöggur hann var á áttir, hvort
sem við vorum í stórborgum eða
úti á landsbyggðinni. Það var líkt
og hann hefði innbyggt landakort
í höfðinu, svo ratvís var hann.
Björn var leiðtogi hjónaklúbbs-
ins. Hann stjórnaði þorrablótum á
vetrum, útilegum á sumrum,
gönguferðum og mörgum
skemmtilegum uppákomum. Ef
tími gafst til þá náðum við oft í
smá tíma þar sem við vorum tveir
og spiluðum við þá gjarnan kasínu
eða köstuðum teningum í spili sem
heitir tíuþúsund. Og á meðan við
sátum og slepptum fram af okkur
beislinu, því Björn var stór-
skemmtilegur í orðum og athöfn-
um, stríðinn og uppátektarsamur,
þá sátu konur okkar í samræðum
og skildu síst í því hve við
skemmtum okkur vel. Þá hlógum
við mikið, gerðum að gamni okk-
ar og léttum tíðum eins og 16 ára
strákar.
Já, það voru ógleymanlegar
samverustundir sem ég átti með
Birni og vinskapur hans var hreinn
og tær. Hans mun verða sárt sakn-
að af vinum og vandamönnum,
því það er sjónarsviptir að slíkum
manni og þeim vini sem Bjössi var
en minningarnar um hann munu
lengi lifa. Með sinni hægð gaf
hann okkur af þroska sínum bæði
þekkingu og reynslu. Mér er efst
í huga þakklæti fyrir að hafa átt
návist hans í 17 ár.
Elsku Lollý mín, við Sæunn
vottum þér og fjölskyldu þinni allri
okkar dýpstu samúð. Megi ljós
kærleikans lýsa ykkur.
Sigurður Mar.
+ Jakob Bene-
diktsson var
fæddur 5. janúar
1951 í Reykjavík.
Hann lést 1. júlí s.I.
Foreldrar hans eru
Svandís Guðmunds-
dóttir f. 1920 og
Benedikt Jakobs-
son f. 1920. Bræður
Jakobs eru Bergur
f. 1952, Helgi f.
1953 og Sigurbjörn
f. 1964. Jakob
kvæntist Gunnhildi
Halldórsdóttur árið
1978. Börn þeirra
eru Jóhanna Dagmar f. 1978,
Benedikt Þórður f. 1982 og
Júlíus Ágúst f. 1984. Þau
skildu. Jakob stundaði sjó-
mennsku en lengst af rak hann
Hótel Akranes. Útförin fer
fram í dag frá Fossvogskirkju
og hefst athöfnin kl. 15.
Einn af fræknustu
sonum Vals, Jakob
Benediktsson, er fall-
inn frá langt um aldur
fram. Kobbi Ben eins
og Jakob var ávallt
nefndur meðal okkar
Valsmanna og vina
sinna gerðist barn-
ungur liðsmaður Vals,
enda æskuheimili
hans í Drápuhlíð,
steinsnar frá Hlíðar-
enda. Snemma komu
hæfileikar Kobba í
ljós. Þar fór mikill
íþróttamaður og
drengur góður. Prúðmennska hans
og lítillæti var við brugðið. Ekki
spillti lúmskur húmor piltinum.
Aðeins 19 ára að aldri varð
Kobbi Norðurlandameistari með
íslenska unglingalandsliðinu í
Finnlandi í handknattleik. Þetta
var árið 1970 og var ungu piltun-
um fagnað sem þjóðhetjum við
heimkomuna. Þetta var fyrsti
NM-titill karla í handbolta og þótti
að sjálfsögðu frábært afrek. Kobbi
var ein traustasta stoðin í þessu
unga liði.
í þrjú ár, 1968-1971, lék Kobbi
með meistaraflokki Vals í hand-
bolta, en þá var verið að leggja
grunninn að því stórveldi, sem
Valur hefur verið undanfarna
rúma tvo áratugi í þeirri grein.
Atvikin höguðu því svo að Kobbi
hætti rétt tvítugur í handboltanum.
Var þá sannarlega skarð fyrir
skildi í röðum okkar Valsmanna.
Tengsl hans rofnuðu smátt og
smátt við félagið en alltaf var hann
boðinn og búinn að rétta félaginu
okkar hjálparhönd ef til hans var
leitað.
Við undirritaðir viljum þakka
Kobba fyrir framlag hans til Vals
um leið og við vottum foreldrum,
bræðrum og börnum hans okkar
dýpstu samúð.
Með kveðju,
Bergur Guðnason,
Brynjar Harðarson.
JAKOB
BENEDIKTSSON
KRISTINN
ERLENDUR KALDAL
MICHAELSSON
+ Kristinn Erlend-
ur Kaldal Micha-
elsson fæddist á
Kálfatjörn á Vatns-
leysuströnd 5. apríl
1934. Hann varð
bráðkvaddur 6.júní
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Kálfatjarnarkirkju
14. júní.
Mig langar með
nokkrum orðum að
þakka Kidda tengdaföð-
ur mínum þau ár sem
við fylgdumst að.
Kiddi tók mér strax opnum örm-
um og ekki versnuðu móttökurnar
þegar hann komst að því að við
áttum það sameigin-
legt að hafa bæði
gengið í skóla á
Laugarvatni en það-
an átti hann margar
góðar minningar um
bíósýningar og
kennslustundir sem
hann var óspar á að
deila með mér.
Nú þegar hann er
horfínn er ansi tóm-
legt í litlu fjölskyld-
unni okkar, enginn
afi sem hringir til
manns að athuga
hvort allt sé nú ekki
í lagi, mata litla munna á kornflexi
af sínum diski eða fara með Vé-
stein son minn í bíltúr á „taxanum"
til að kaupa ís. Þó að börnin mín
séu of ung til að eiga einhverjar
minningar um afa sinn þá mun ég
sjá til þess að þau heyri sögurnar
um afann sem gaf þeim kornflex
af sínum diski, var á sjó með kokki
sem notaði nautalundir í hamborg-
ara, keyrði í gegnum árin margs
konar furðufugla í „taxanum“ sín-
um, gat búið til vísur við hvaða
tækifæri sem var, en var umfram
allt góður maður og afi.
Elsku Kiddi, takk fyrir allt.
Katrín Jóna Svavarsdóttir.
Nú kveðjumst við í hinsta sinn.
Alltaf varstu mér svo góður og
studdir mig í hveiju sem ég tók
mér fyrir hendur og alltaf lánaðir
þú mér holuna þína til þess að sofa
í þegar ég kom til Keflavíkur í
heimsókn.
Ég vil þakka þér fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum saman,
en guð lokar aldrei dyrum án þess
að opna glugga og vil ég biðja
hann að gæta þín og gefa ömmu
styrk í sorg sinni.
Þín nafna,
Kristín Linda.